Perspektywiczny

Rasa jest konstruktem społecznym, a nie chorobą.

Przed nami jeszcze długa droga, zanim Czarni otrzymają potrzebną im opiekę medyczną.

Trwałość to wszystko, co mam. To właśnie przekazali moi przodkowie.

Członkowie społeczności BC Healthline często pytają, czego się spodziewać po napromieniowaniu. To jest moje doświadczenie.

Jeśli nie przeszedłeś przez to, po prostu tego nie rozumiesz. Oto, czego możesz nie usłyszeć od swojego lekarza na temat leczenia raka piersi.

Zawężenie naprawdę wyczerpujących części dnia i szukanie rozwiązań pomogło mi się naładować i pomogło nam lepiej funkcjonować jako rodzina.

Śledzenie mojej aktywności pozwoliło mi lepiej zrozumieć objawy RZS i odpowiedzieć na wiele pytań dotyczących mojego zdrowia.

Jeśli chodzi o radzenie sobie ze zmieniającą życie rzeczywistością związaną z diagnozą raka piersi, kluczowy jest silny system wsparcia.

Szukasz najlepszych produktów, które pomogą Ci zakraść się podczas drzemki w ciągu dnia? Sprawdź nasze najlepsze typy i wskazówki, jak doskonalić drzemkę.

Nasze problemy obejmują zarówno żywność wyzwalającą, jak i wiadomości, i nie ma recepty na złagodzenie bólu, który często następuje.

Gardziłem czasem przed ekranem. Teraz zdaję sobie sprawę, że to klucz do dobrego samopoczucia moich dzieci.

Kiedy rodzice borykają się ze zdalną nauką i czy bezpiecznie jest odesłać dzieci z powrotem do szkoły, musimy zająć się słoniem w pokoju: opieka nad dziećmi za bardzo kosztowna.

Byłem produktywny, miałem cel i przynosiłem dochód, jednocześnie dbając o siebie.

Jak pracujący rodzice mogą poradzić sobie z nieprzewidywalnością i niepewnością tej trwającej pandemii bez szaleństwa? Nie możemy zaakceptować wypalenia jako sposobu na życie.

Represja to umiejętność ratunkowa, a nie ogólna strategia na całe życie.

Nigdy nie wyobrażałem sobie, że operacje, które miały dać mi więcej wolności, pozostawią mnie w domu i samotności. Jeśli potrafisz się odnieść, po prostu wiedz, że nie jesteś sam.

To tylko przedszkole, rozumiem, ale prawda jest taka, że ​​emocje, które odczuwam w związku z tą decyzją, to o wiele więcej.

Nie chcę, żeby mój syn widział, jak nienawidzę swojego ciała i dorastam, wstydząc się swojego ciała.

Jako rodzic i były nauczyciel mogę przedstawić swoją perspektywę po obu stronach rozterki.

Moja mantra, „prowadzenie pozytywnego życia podczas przewlekłej choroby”, wydaje się teraz bardziej potrzebna niż kiedykolwiek.