Choroba Leśniowskiego-Crohna: fakty, statystyki i Ty

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest rodzajem nieswoistego zapalenia jelit (IBD), w którym nieprawidłowa odpowiedź układu odpornościowego powoduje przewlekłe zapalenie przewodu pokarmowego. To może prowadzić do:

• ból brzucha
• ciężka biegunka
• zmęczenie
• skurcze
• utrata masy ciała
• niedożywienie

Choroba Crohna jest często mylona z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, podobnym IBD, który atakuje tylko jelito grube.

W 2015 roku około 3,1 miliona dorosłych w Stanach Zjednoczonych otrzymało diagnozę IBD, a według Fundacji Leśniowskiego-Crohna i jelita grubego choroba Leśniowskiego-Crohna może dotknąć aż 780 000 Amerykanów.

W latach 2003–2013 nie było znaczących zmian w odsetku hospitalizacji, w których choroba Leśniowskiego-Crohna była diagnozą podstawową. Jednak wskaźnik hospitalizacji znacznie wzrósł w tym okresie, gdy choroba Leśniowskiego-Crohna była diagnozą wtórną, z ponad 120 000 pobytów szpitalnych w 2003 r. Do ponad 196 000 w 2013 r.

Kto choruje na chorobę Leśniowskiego-Crohna?

Każdy może rozwinąć chorobę Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Jednak IBD są zwykle diagnozowane u młodych dorosłych w wieku od 15 do 35 lat.

Dzieci są dwukrotnie bardziej narażone na rozpoznanie choroby Leśniowskiego-Crohna niż wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Chłopcy rozwijają nieswoiste zapalenie jelit w nieco większym stopniu niż dziewczęta.

W Stanach Zjednoczonych wrzodziejące zapalenie jelita grubego występuje nieco częściej u mężczyzn, podczas gdy choroba Leśniowskiego-Crohna występuje częściej u kobiet. Biali ludzie i Żydzi aszkenazyjscy zapadają na chorobę Crohna w wyższym tempie niż inne grupy etniczne.

Kanada ma najwyższą częstość występowania choroby Leśniowskiego-Crohna na świecie. W stanach północnych obserwuje się również wzrost wskaźników hospitalizacji związanych z nieswoistym zapaleniem jelit w porównaniu do stanów południowych zarówno z powodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, jak i choroby Leśniowskiego-Crohna.

Czynniki ryzyka choroby Leśniowskiego-Crohna nie są jasno określone, ale wywiad rodzinny i palenie papierosów mogą być czynnikami rozwoju tej choroby.

Aktywni palacze są ponad dwukrotnie bardziej narażeni na chorobę Leśniowskiego-Crohna niż osoby niepalące, a palenie pogarsza wyniki leczenia i zwiększa zaostrzenia u osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna.

Przyczyny

Jedną z przyczyn choroby Leśniowskiego-Crohna może być reakcja autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy omyłkowo atakuje zdrowe bakterie w przewodzie pokarmowym.

Choroba Leśniowskiego-Crohna najczęściej atakuje koniec jelita cienkiego (jelito kręte) i początek okrężnicy. To powiedziawszy, może również wpływać na dowolną część przewodu pokarmowego, od ust do odbytu.

Przewlekłe zapalenie powoduje pogrubienie ściany jelita, co wywołuje objawy.

Około 20 procent osób z nieswoistym zapaleniem jelit ma innego członka rodziny z nieswoistym zapaleniem jelit, a rodziny często mają podobny wzorzec choroby. Od 5 do 20 procent osób z nieswoistym zapaleniem jelit ma krewnych pierwszego stopnia z jednym.

Kiedy oboje rodzice mają nieswoiste zapalenie jelit, ryzyko rozwoju choroby Leśniowskiego-Crohna u ich dzieci wynosi 35%.

Może również występować element środowiskowy. Częstość występowania choroby Leśniowskiego-Crohna jest wyższa w krajach rozwiniętych, na obszarach miejskich i w klimacie północnym.

Stres i dieta mogą pogorszyć chorobę Leśniowskiego-Crohna, ale uważa się, że żadna z nich nie powoduje choroby. Jest prawdopodobne, że choroba Leśniowskiego-Crohna jest spowodowana przez połączenie czynników.

Objawy

Objawy choroby różnią się w zależności od osoby, w zależności od rodzaju choroby Leśniowskiego-Crohna.

Najbardziej rozpowszechnioną postacią jest zapalenie jelita krętego i okrężnicy, które atakuje koniec jelita cienkiego (jelito kręte) i jelito grube (okrężnicę). Objawy obejmują:

• ból w dolnej lub środkowej części
  brzucha
• biegunka
• utrata masy ciała

Zapalenie jelita krętego dotyczy tylko jelita krętego, ale powoduje te same objawy.

Choroba Leśniowskiego-Crohna żołądka i dwunastnicy objawia się na początku jelita cienkiego (dwunastnicy) i żołądka. Główne objawy to utrata apetytu, nudności i wymioty, które mogą skutkować utratą wagi.

Zapalenie jelita cienkiego, inny typ choroby Crohna, powoduje obszary zapalne w górnej części jelita cienkiego (jelito czcze). Może powodować silny ból i skurcze brzucha, zwłaszcza po jedzeniu. Kolejnym objawem jest biegunka.

Kiedy choroba Crohna atakuje tylko okrężnicę, nazywa się to ziarniniakowym zapaleniem okrężnicy Crohna. Ten typ choroby Crohna powoduje biegunkę i krwawienie z odbytu. W okolicy odbytu mogą pojawić się ropnie i wrzody. Inne objawy obejmują ból stawów i zmiany skórne.

Inne ogólne objawy choroby Crohna to zmęczenie, gorączka i nocne poty.

Inne objawy to:

• biegunka
• ból i skurcze brzucha
• krew w stolcu
• owrzodzenia jamy ustnej
• zmniejszony apetyt i utrata masy ciała
• ból lub drenaż w pobliżu lub dookoła
  odbytu z powodu zapalenia z tunelu do skóry (przetoka)

Niektórzy ludzie odczuwają pilną potrzebę wypróżnienia. Problemem mogą być również zaparcia. Kobiety mogą mieć przerwę w cyklu miesiączkowym, podczas gdy małe dzieci mogą mieć opóźniony rozwój.

Większość osób z chorobą Crohna ma epizody aktywności choroby, po których następuje remisja. Stres związany z zaostrzeniem może prowadzić do niepokoju i wycofania społecznego.

Diagnoza i leczenie

Nie ma jednego testu, który mógłby pozytywnie zdiagnozować chorobę Leśniowskiego-Crohna. Jeśli masz objawy, lekarz prawdopodobnie przeprowadzi serię testów, aby wykluczyć inne schorzenia.

Testy diagnostyczne mogą obejmować:

• badania krwi w celu wykrycia infekcji
  lub niedokrwistość
• testy kału, aby sprawdzić, czy są
  krew w stolcu
• endoskopia kapsułkowa lub
  endoskopia dwubalonowa, dwie procedury, które pozwalają na lepszy widok małego
  jelito
• elastyczna sigmoidoskopia,
  procedura, która pomaga lekarzowi zobaczyć ostatnią część okrężnicy
• kolonoskopia, aby umożliwić lekarzom dokładne obejrzenie całej długości twojego
  okrężnicy i pobranie próbek do analizy (biopsja)
• testy obrazowania, takie jak skomputeryzowane
  tomografii (CT) lub rezonansu magnetycznego (MRI), aby uzyskać szczegółowe zdjęcia
  okolice brzucha i jelit

Obecność komórek zapalnych w kolonoskopii może pomóc w rozpoznaniu choroby Leśniowskiego-Crohna.

Nie ma lekarstwa na chorobę Leśniowskiego-Crohna, a leczenie zwykle obejmuje podejście skojarzone. Celem leczenia jest zmniejszenie stanu zapalnego, który wywołuje objawy przedmiotowe i podmiotowe.

Leki immunosupresyjne mogą pomóc w kontrolowaniu odpowiedzi zapalnej układu odpornościowego. Do leczenia poszczególnych objawów można stosować różne leki, w tym leki przeciwzapalne, kortykosteroidy i antybiotyki.

Fundacja Crohna i Colitis szacuje, że dwie trzecie do trzech czwartych osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna będzie miało jedną lub więcej operacji w ciągu swojego życia. Około 30 procent pacjentów chirurgicznych będzie miało zaostrzenie w ciągu 3 lat, a 80 procent w ciągu 20 lat.

Dobre decyzje żywieniowe są kluczowe dla osób z chorobą Crohna. Modyfikacje diety, szczególnie podczas ciężkich zaostrzeń, mogą pomóc zmniejszyć objawy choroby i zastąpić utracone składniki odżywcze.

Lekarz może zalecić wprowadzenie zmian w diecie, takich jak:

• unikanie gazowanych lub „gazowanych”
  napoje
• unikanie popcornu, skór warzywnych,
  orzechy i inne pokarmy bogate w błonnik
• picie większej ilości płynów
• częstsze spożywanie mniejszych posiłków
• trzymanie jedzenia
  dziennik, który pomoże zidentyfikować żywność, która powoduje problemy

Komplikacje

Choroba Crohna może prowadzić do pęknięć lub łez w wyściółce odbytu. Może to powodować krwawienie i ból.

Częstym i poważnym powikłaniem jest zablokowanie jelit przez stan zapalny i blizny. Choroba Crohna może również powodować wrzody w jelitach.

Innym poważnym powikłaniem jest tworzenie się przetok, nieprawidłowych przestrzeni łączących narządy w ciele. Według Fundacji Crohna i Colitis, przetoki dotykają około 30 procent osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Te nieprawidłowe pasaże często mogą ulec zakażeniu.

Choroba Leśniowskiego-Crohna może również zwiększać ryzyko raka jelita grubego.

Życie z chorobą Leśniowskiego-Crohna również zbiera emocjonalne żniwo. Zawstydzenie z powodu problemów z łazienką może wpływać na Twoje życie towarzyskie i karierę. Pomocne może być skorzystanie z porady lub dołączenie do grupy wsparcia dla osób z nieswoistym zapaleniem jelit.

Osoby z nieswoistym zapaleniem jelit są bardziej narażone na szczególne chroniczne schorzenia w porównaniu z osobami bez nieswoistego zapalenia jelit. Obejmują one:

• choroby układu krążenia
• choroba układu oddechowego
• rak
• artretyzm
• choroba nerek
• choroba wątroby

Koszty

Choroba Leśniowskiego-Crohna to kosztowna choroba.

W przeglądzie z 2008 r. Bezpośrednie koszty medyczne wynosiły od 18 022 do 18 932 USD na pacjenta rocznie w Stanach Zjednoczonych. Całkowite roczne obciążenie finansowe IBD w Stanach Zjednoczonych szacuje się na 14,6 do 31,6 mld USD.

Koszty były wyższe w przypadku osób z cięższą aktywnością choroby. Pacjenci z górnych 25% osiągali średnio 60 582 USD rocznie. Osoby z górnych 2% zarabiały średnio ponad 300 000 dolarów rocznie.