"Coś było nie tak"
Na niewiele ponad 10 tygodni przed moją czwartą ciążą wiedziałam, że coś jest nie tak.
To znaczy, zawsze byłam, ahem, większą kobietą w ciąży.
Lubię mówić, że my, kobiety, które są krótsze, po prostu nie mamy dodatkowego miejsca w naszych torsach, co sprawia, że te dzieci wyróżniają się prosto. Ale oczywiście po to, żeby poczuć się lepiej.
Miałam sprawiedliwy udział w przybieraniu na wadze podczas moich trzech poprzednich ciąż i doświadczyłam radości z dostarczenia 9-funtowego, 2-uncjowego podskakującego chłopca. Ale tym razem sytuacja wyglądała trochę inaczej.
Więcej niż duży brzuch
Na początek byłem ogromny. Jak wielkie ciuchy ciążowe w wieku zaledwie 30 tygodni.
Miałem kłopoty z oddychaniem, chodzenie wydawało mi się totalną nędzą, moje stopy były bardziej opuchnięte niż ucho boksera i nawet nie zaczynałam zmagać się z próbą przewrócenia się w łóżku w nocy.
Kiedy więc mój lekarz przerwał rutynowe badanie brzucha po raz pierwszy, wiedziałem, że coś jest nie tak.
- Hmmm… - powiedziała, kręcąc taśmą mierniczą, żeby jeszcze raz poszła. „Wygląda na to, że odliczasz już 40 tygodni. Będziemy musieli przeprowadzić testy. ”
Tak, dobrze to przeczytałaś - mierzyłem 40 tygodni w pełnym wymiarze w wieku zaledwie 30 tygodni - a do końca zostały mi jeszcze prawie trzy długie, nieszczęśliwe miesiące ciąży.
Dalsze testy ujawniły, że z dzieckiem nie było nic złego (dzięki Bogu) i nie miałam cukrzycy ciążowej (częsta przyczyna brzuszków większych niż życie), ale miałam dość ciężki przypadek wielowodzie.
Co to jest wielowodzie?
Wielowodzie to stan, w którym kobieta ma po prostu zbyt dużo płynu owodniowego podczas ciąży.
W rutynowych USG ciąży istnieją dwa sposoby pomiaru ilości płynu owodniowego w macicy.
Pierwszym z nich jest wskaźnik płynu owodniowego (AFI), w którym ilość płynu jest mierzona w czterech różnych kieszeniach w określonych obszarach macicy. Normalny AFI waha się od 5 do 24 centymetrów (cm).
Drugi to pomiar najgłębszej kieszonki płynu w macicy. Pomiary powyżej 8 cm są diagnozowane jako wielowodzie.
Zakres zależy od tego, jak daleko jesteś w ciąży, ponieważ poziom płynów wzrośnie do trzeciego trymestru, a następnie spadnie.
Z reguły u wielowodzie rozpoznaje się zwykle AFI powyżej 24 lat lub dużą kieszonkę płynu w USG powyżej 8 cm. Szacuje się, że wielowodzie występuje tylko w około 1 do 2 procent ciąż. Mam szczęście!
Co to powoduje?
Wielowodzie ma sześć głównych przyczyn:
- fizyczne nieprawidłowości u płodu, takie jak wada rdzenia kręgowego lub niedrożność układu pokarmowego
- bliźniaki lub inne wielokrotności
- cukrzyca ciążowa lub matczyna
- niedokrwistość płodu (w tym niedokrwistość spowodowana niezgodnością Rh, gdy matka i dziecko mają różne grupy krwi)
- wady genetyczne lub inne problemy, takie jak infekcja
- brak znanej przyczyny
Nieprawidłowości płodu są najbardziej niepokojącymi przyczynami wielowodzie, ale na szczęście są też najmniej powszechne.
Jednak w większości przypadków łagodnego do umiarkowanego wielowodzie po prostu nie ma znanej przyczyny.
Należy również pamiętać, że nawet przy badaniu ultrasonograficznym stuprocentowa dokładna diagnoza może nie być całkowicie możliwa. Istnieją powiązania między podwyższonym AFI a słabymi wynikami dla twojego dziecka. Mogą to być:
- zwiększone ryzyko porodu przedwczesnego
- zwiększone ryzyko przyjęcia na oddział intensywnej terapii noworodków (OIOM)
Niektóre przypadki wielowodzie ustępują samoistnie. Jednak po postawieniu diagnozy lekarz będzie nadal regularnie sprawdzał poziom płynów, aby upewnić się, że Ty i Twoje dziecko jesteście odpowiednio leczeni.
Jakie jest ryzyko związane z wielowodziem?
Ryzyko wielowodzie będzie się różnić w zależności od tego, jak daleko jesteś w ciąży i jak ciężki jest stan. Ogólnie rzecz biorąc, im cięższe jest wielowodzie, tym większe jest ryzyko powikłań podczas ciąży lub porodu.
Niektóre zagrożenia związane z bardziej zaawansowanymi wielowodzami obejmują:
- zwiększone ryzyko urodzenia dziecka pośladkowego (przy większej ilości płynu dziecko może mieć problem z opuszczeniem główki)
- zwiększone ryzyko wypadnięcia pępowiny, które występuje, gdy pępowina wysuwa się z macicy i do pochwy przed porodem
- zwiększone ryzyko powikłań krwotocznych po urodzeniu
- przedwczesne pęknięcie błon, które może prowadzić do przedwczesnego porodu i porodu
- zwiększone ryzyko przederwania łożyska, gdy łożysko oddziela się od ściany macicy przed porodem
Jak rozpoznaje się i leczy wielowodzie?
Jeśli lekarz podejrzewa wielowodzie, pierwszą rzeczą, jaką zrobi, będzie zlecenie dodatkowych badań, aby upewnić się, że z dzieckiem nie ma nic złego. Łagodne do umiarkowanych wielowodzie mogą nie wymagać dodatkowego leczenia poza monitorowaniem.
Jedynie w bardzo rzadkich, ciężkich przypadkach rozważane jest leczenie. Obejmuje to przyjmowanie leków i usuwanie nadmiaru płynu owodniowego.
Możesz spodziewać się częstszego monitorowania i testów, a wielu lekarzy omówi poród cesarski, jeśli uznają, że dziecko jest zbyt duże lub poród przez pośladki lub pochwę jest zbyt ryzykowny.
Najprawdopodobniej będziesz musiała przejść więcej badań poziomu cukru we krwi, aby wykluczyć cukrzycę ciążową.
Co się dzieje po postawieniu diagnozy?
W moim przypadku byłam często monitorowana za pomocą dwutygodniowych testów bezstresowych i bardzo ciężko pracowałem, aby moje dziecko odwróciło się głową w dół.
Kiedy już to zrobiła, mój lekarz i ja zgodziliśmy się na wczesną, kontrolowaną indukcję, aby nie rzuciła się ponownie ani nie zrobiła przerwy w wodzie w domu. Urodziła się zupełnie zdrowa po tym, jak mój lekarz przełamał mi wodę - a było dużo wody.
Dla mnie wielowodzie było naprawdę przerażającym doświadczeniem w czasie ciąży, ponieważ z chorobą było tak wiele niewiadomych.
Jeśli otrzymasz taką samą diagnozę, koniecznie porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby wykluczyć wszelkie przyczyny i rozważyć zalety i wady wczesnego porodu, aby określić najlepszą drogę dla Ciebie i Twojego dziecka.
Chaunie Brusie, BSN, jest zarejestrowaną pielęgniarką z doświadczeniem w zakresie porodu i porodu, intensywnej opieki i opieki długoterminowej. Mieszka w Michigan z mężem i czwórką małych dzieci i jest autorką książki „Tiny Blue Lines”.
