To pytanie, które prawdopodobnie wszyscy sobie zadaliśmy po szczególnie trudnym dniu: „Czy jestem złym rodzicem?”
W chwili, gdy wydaje się, że nic nie idzie po twojej myśli, a ty całkowicie wyczerpałeś swoją cierpliwość, łatwo jest poczuć, że twoje umiejętności rodzicielskie są poniżej odpowiedniego poziomu.
Ale fakt, że martwisz się, czy dokonujesz właściwych wyborów rodzicielskich, jest dobrym znakiem, że w rzeczywistości nie jesteś złym rodzicem.
Czasami wydaje się, że każdy wybór, jakiego dokonujemy, jest monumentalny, a każdy błąd znaczący. Martwimy się o długoterminowe skutki naszych wyborów, zwłaszcza jeśli chodzi o negatywne interakcje z naszymi dziećmi.
Podkreślamy, czy byliśmy zbyt surowi, kiedy wcześniej na nich krzyczeliśmy, czy mogliśmy lepiej poradzić sobie z tym napadem złości, czy też wydaliśmy odpowiednie konsekwencje.
Ale każdy rodzic ma takie chwile, w których traci spokój. Mamy wszystko dokonał mniej niż gwiezdnych wyborów rodzicielskich w chwili frustracji lub zagubienia.
Dlatego poprosiliśmy dwóch ekspertów zajmujących się zdrowiem psychicznym, aby podzielili się wskazówkami, jak dostrzec oznaki tego, co nazwiemy „złym rodzicielstwem” i jaki może to mieć wpływ na dziecko - aby pomogli wyjaśnić, o co naprawdę warto się martwić.
Mamy też kilka wskazówek, jak skupić się na pozytywach, jeśli chodzi o rodzicielstwo - ponieważ kiedy jesteśmy w okopach, tak łatwo jest rozwodzić się nad negatywami.
Co to jest złe rodzicielstwo?
Są rzeczy, które każdy ogólnie uważa za „złe”.
Przemoc fizyczna, zaniedbanie, przemoc emocjonalna i wykorzystywanie seksualne to najpoważniejsze i najbardziej szkodliwe cechy zachowania, które większość z nas utożsamia ze złym rodzicielstwem. Są to rzeczy, które należy natychmiast rozwiązać, korzystając z profesjonalnej pomocy.
Ale oprócz znęcania się i zaniedbywania dzieci są też rzeczy, które rodzice mogą zrobić lub powiedzieć, a które mogą, nawet nieumyślnie, doprowadzić do niekorzystnych skutków dla dziecka. Rozpoznanie, czy robisz te rzeczy, może pomóc Ci poczuć się lepiej, jeśli chodzi o rodzicielstwo.
Rzetelna ocena stylu rodzicielskiego nie zawsze jest łatwym zadaniem. Dlatego ważne jest, aby najpierw oddzielić zachowanie od osoby.
Nazywanie siebie lub kogoś innego „złym rodzicem” nie jest czymś, do czego można przeskoczyć na podstawie różnicy w przekonaniach lub stylu rodzicielskim. Ważne jest również, aby zdać sobie sprawę, że istnieje różnica między byciem złym rodzicem a byciem złym rodzicem.
Od czasu do czasu tracenie panowania nad sobą to nie to samo, co mówienie dziecku: „Jestem mądry, a ty głupi” lub „Mam rację, mylisz się i nic nie możesz na to poradzić. ”
Chociaż niektórzy ludzie nie zgadzają się co do tego, co jest „dobrym” lub „złym” rodzicielstwem, większość rodziców ma zarówno pozytywne, jak i negatywne cechy rodzicielskie.
Jakie są oznaki złego rodzicielstwa?
Biorąc pod uwagę skrajności, łatwo jest dostrzec mniej pożądane zachowania rodzicielskie.
Nadmierne lub niedostateczne zaangażowanie
Z jednej strony masz niezaangażowanego rodzica, który zaniedbuje i nie reaguje na potrzeby swojego dziecka poza podstawami schronienia, jedzenia i odzieży.
Chociaż nie jest tak szkodliwy jak zaniedbany styl, plik nad zaangażowany rodzic (inaczej rodzic helikoptera) może również wyrządzić więcej szkody niż pożytku, przejmując kontrolę nad decyzjami i robiąc zbyt wiele dla swojego dziecka, utrudniając mu naukę przez działanie.
Mała dyscyplina lub jej brak
Według Sharron Frederick, LCSW, psychoterapeuty w Clarity Health Solutions, dzieci, które mają niewielką dyscyplinę lub nie mają jej wcale, muszą same sobie radzić, co może skutkować urazami, a także tworzy dziecko, które nie rozumie granic.
„Dzieci zwracają się do rodziców, aby określić, jakie są granice i jakie konsekwencje mogą wystąpić, jeśli dziecko je przekroczy” - mówi.
Surowa lub sztywna dyscyplina
W przeciwieństwie do rodziców, którzy nie narzucają żadnej dyscypliny, Frederick mówi, że rodzice, którzy przestrzegają ścisłej lub sztywnej dyscypliny (czyli rodzicielstwa autorytarnego), nie pozwalają dziecku odkrywać ich świata, co często prowadzi do tego, że dziecko staje się lękliwe, niespokojne lub zbuntowane.
Wycofanie uczucia i uwagi
„Ignorowanie dziecka to mówienie mu, że twoja miłość jest warunkowa” - mówi Frederick. Wycofanie się z uczuć, ponieważ dziecko nie robi tego, co mu się każe, powoduje podobną krzywdę.
„Tego typu zachowania mogą spowodować, że dziecko będzie miało niską samoocenę i niską pewność siebie, co może skutkować tym, że dziecko nie będzie wyrażać swoich pragnień i potrzeb” - mówi.
Frederick mówi, że z biegiem czasu może to prowadzić do współuzależnienia, w którym dziecko dostosuje się do tego, jak czuje, że dana osoba chce, aby się zachowywało. „Często może to prowadzić do nadużyć w związkach” - dodaje.
Zawstydzanie
Czy to publicznie, czy prywatnie, dzieci, które są nieustannie wstydliwe, mogą mieć problemy z doskonałością i lękiem przed porażką. Może to prowadzić do depresji lub lęku.
Jakie są skutki złego rodzicielstwa?
Dzieci bez pozytywnego rodzicielstwa są bardziej narażone na własne problemy w związku, depresję, lęk i agresję, a także inne negatywne skutki.
Poniższe skutki są wynikiem trwających wzorców negatywnych zachowań. Ten moment, w którym krzyczałeś na swojego malucha za rozbicie ulubionego kubka z kawą, nie jest tym samym, co konsekwentny wzorzec krytyki lub przemocy fizycznej.
Negatywne postrzeganie siebie
Błędem rodzicielskim, który może mieć trwałe konsekwencje, jest nadużywanie negatywnych etykiet i zawstydzanie.
„Konsekwentne używanie negatywnych etykiet, takich jak wyzwiska, głęboko wpływa na poczucie siebie dziecka i przyczynia się do długotrwałych negatywnych narracji o sobie i samospełniających się proroctw” - twierdzi psychoterapeutka dr Dana Dorfman.
Wstyd, mówi, to potężna i paraliżująca emocja, która zostaje głęboko zakorzeniona w psychice i poczuciu siebie. Biorąc pod uwagę jego siłę, Dorfman mówi, że wiele osób, w tym rodzice, powoduje to, aby powstrzymać negatywne zachowania lub zmotywować do pozytywnych zachowań.
Jednak kiedy zawstydzanie i negatywne etykietowanie stają się powszechną taktyką, Dorfman mówi, że dzieci zaczynają internalizować i ucieleśniać te negatywne komunikaty.
„Uczą się mówić do siebie tak, jak do nich mówiono - utrwalając negatywne uczucia i surowo samokrytyczni” - wyjaśnia.
W dłuższej perspektywie osoby z negatywnym postrzeganiem siebie często szukają relacji, które wzmocnią przekaz, do którego są przyzwyczajeni.
Kontroluj kwestie i bunt
Według Fredericka dzieci, które doświadczają zbyt sztywnej lub surowej dyscypliny, mogą mieć problemy z kontrolowaniem innych, zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi i innymi lękowymi zachowaniami, a także z przekonaniem, że świat jest niebezpieczny.
Na drugim końcu spektrum jest zbuntowane dziecko, które walczy z rodzicami, łamie zasady i angażuje się w negatywne zachowania.
Problemy emocjonalne i behawioralne
Surowe rodzicielstwo, które obejmuje groźby werbalne lub fizyczne, częste krzyki i bicie, wraz z natychmiastowymi negatywnymi konsekwencjami określonego zachowania, może prowadzić do problemów emocjonalnych i behawioralnych dzieci, takich jak agresywność i przestrzeganie wskazówek w szkole, według badania z 2014 r. .
Co możesz zrobić, aby powstrzymać złe rodzicielstwo?
Chociaż negatywne zachowania rodzicielskie mogą narazić dzieci na ryzyko, nie jest to jedyny czynnik decydujący o wynikach.
Nawet rodzice z pozytywnym stylem dyscypliny i interakcji mogą mieć dzieci, które borykają się z problemami behawioralnymi lub emocjonalnymi. Tak jak jeden zły dzień nie czyni z Ciebie złego rodzica, robienie wszystkiego, co w Twojej mocy, nie oznacza, że Twoje dziecko nigdy nie będzie się męczyć ani mieć problemów. I to jest w porządku.
Rodzicielstwo jest procesem ciągłym i często stanowi wyzwanie. Jeśli zmagałeś się z niezbyt idealnymi przykładami od własnych rodziców, może to być jeszcze trudniejsze. Ale możesz pracować nad przezwyciężeniem negatywnych komunikatów, których cię nauczono, i zbudować zdrowe relacje z własnymi dziećmi.
Twoi rodzice mogli nie być dobrymi wzorami do naśladowania, ale możesz znaleźć wsparcie i pozytywną zachętę u innych rodziców, aby stworzyć własną ścieżkę rodzicielską.
Jeśli częściej niż byś chciał, popadasz w złe nawyki rodzicielskie, pamiętaj, że jesteś w stanie dokonać zmian.
Zmiana stylu rodzicielskiego może wymagać cierpliwości, uczciwości i dużo ciężkiej pracy. Dobra wiadomość jest taka, że na rozpoczęcie nigdy nie jest za późno. Każda pozytywna zmiana, którą wprowadzisz, może przynieść lepsze wyniki dla Twojego dziecka. Oto kilka wskazówek, które pomogą Ci skupić się na pozytywach.
Wsłuchaj się w myśli i uczucia swojego dziecka
Wszyscy chcemy być wysłuchani. I chociaż nie zawsze zgadzamy się z tym, co mówią inni, Frederick mówi, że wszyscy potrzebujemy kogoś, kto nas wysłucha.
Jeśli chodzi o twoje dzieci, mówi, aby wysłuchać ich obaw i frustracji, uzasadnić ich uczucia i wyjaśnić, że mają prawo być wściekli - ale nie działać (jak rzucanie kredkami po pokoju). Zamiast tego zapewnij im alternatywy dla różnych emocji.
Podaj odpowiednie konsekwencje
Frederick mówi, że stosując dyscyplinę, należy zapewnić konsekwencje, które dadzą dziecku pozytywną lekcję. „Bicie dziecka nie uczy go niczego o konsekwencjach i może skutkować urazą i złością, kiedy to dziecko idzie do szkoły i bije inne dzieci” - mówi.
Zamiast tego skorzystaj z tabeli nagród lub pozwól im zarabiać na robieniu czegoś, co sprawia im przyjemność. Zabierając coś ze sobą, nie zabieraj tego na tydzień, tylko na popołudnie. Upewnij się, że konsekwencja jest odpowiednia dla zachowania, które poprawiasz.
Oznacz zachowanie, a nie dziecko
„Jeśli rodzice chcą„ etykietować ”, powinni upewnić się, że określają zachowanie, a nie charakter” - mówi Dorfman. Na przykład, gdy dziecko się zachowuje, przypomnij mu, że jest to zachowanie łobuza, zamiast mówić: „JESTEŚ tyranem”.
Nie odwracajcie uwagi
Wszyscy jesteśmy źli na nasze dzieci, ale Frederick mówi, że ignorowanie ich tylko dezorientuje dziecko. „Wyjaśnij, że jesteś zły i chociaż jesteś na nich zły, nadal ich kochasz” - wyjaśnia.
Jeśli potrzebujesz chwili, spróbuj odłożyć je na czas (1 minutę w każdym wieku) i uspokój się, zbierając myśli i uczucia.
Okazuj miłość i przywiązanie
Okazywanie miłości i uczucia to coś więcej niż tylko mówienie dziecku, że je kochasz. Pochodzi również z wspierania i akceptowania dziecka, okazywania mu fizycznego uczucia i wspólnego spędzania czasu.
Pozwól im popełniać błędy
Życie jest chaotyczne, więc pozwól swoim dzieciom odkrywać kreatywność i popełniać błędy, bez zawstydzania i krytykowania. Kiedy popełnią błąd, zapytaj swoje dziecko: „Co mogłeś zrobić inaczej?”
Wykorzystaj własne błędy jako okazję, aby pokazać im, że nauka nigdy się nie kończy i że wszyscy możemy mieć złe dni. Przyznanie się, że popełnisz błąd, przeproszenie i próba poprawy jest dobre dla wszystkich.
Na wynos
Bycie rodzicem jest emocjonalnym wyzwaniem. To także ogromna odpowiedzialność, która wymaga cierpliwości, konsekwencji, miłości, współczucia i zrozumienia.
Wszyscy mamy dni, kiedy martwimy się o nasze wybory rodzicielskie. Tak bardzo kochamy nasze dzieci, że to naturalne, że chcemy dla nich tylko tego, co najlepsze.
Pamiętaj, że cały czas się uczysz, a każdy dzień jest szansą, aby zacząć od nowa. Mając odpowiednie narzędzia i mając cierpliwość do naszych dzieci - i do nas samych - wszyscy możemy wybrać rodzica, którym chcemy być.
Pamiętaj też, że wszyscy potrzebujemy wsparcia - w niektóre dni bardziej niż w inne. Jeśli czujesz się rozciągnięty lub nadmiernie zestresowany, szukaj pomocy, wskazówek, porady i punktu widzenia od przyjaciół, współpracowników, rodziny lub specjalistów od zdrowia psychicznego, którym ufasz i szanujesz.
Rodzicielstwo to najtrudniejsza praca na świecie. Trzymaj się - masz to!
.jpg)
-relationships.jpg)
