Leczenie mono: od odpoczynku i łagodzenia bólu po kortykosteroidy

Mononukleoza zakaźna, zwana również w skrócie „mono”, często dotyka nastolatków i młodych dorosłych. Jednak każdy może to dostać, w każdym wieku.

Ta wirusowa choroba powoduje uczucie zmęczenia, gorączki, osłabienia i obolałości.

Oto, co powinieneś wiedzieć o przyczynach, leczeniu, zapobieganiu i potencjalnym powikłaniom monocytozy zakaźnej.

Domowa opieka nad mono

Jest kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby zadbać o siebie lub członka rodziny z mononukleozą.

Odpocznij dużo

Ta rada nie powinna być trudna do zastosowania. Większość osób z mono jest bardzo zmęczona. Nie próbuj „przebić się”. Daj sobie dużo czasu na regenerację.

Pij dużo płynów

Ważne jest, aby pozostać nawodnionym, aby pomóc zwalczyć mononukleozę. Rozważ popijanie ciepłej zupy z kurczaka. Zapewnia kojące, łatwe do połknięcia odżywianie.

Leki bez recepty

Acetaminofen i ibuprofen mogą pomóc w bólu i gorączce, ale nie leczą choroby. Uwaga: te leki mogą powodować problemy z wątrobą i nerkami, odpowiednio. Nie przesadzaj ani nie używaj ich, jeśli masz problemy z tymi narządami.

Nigdy nie podawaj aspiryny dzieciom ani nastolatkom. Może to narazić ich na większe ryzyko rozwoju zespołu Reye'a. Jest to poważny stan obejmujący obrzęk wątroby i mózgu.

Unikaj forsownych czynności

Nie bierz udziału w forsownych zajęciach, takich jak sport lub podnoszenie ciężarów, przez cztery do sześciu tygodni po zdiagnozowaniu. Mono może wpływać na śledzionę, a energiczna aktywność może spowodować jej pęknięcie.

Uzyskaj ulgę na ból gardła

Płukanie słonej wody, branie pastylek do ssania, ssanie lodów lub kostek lodu, czy też uspokajanie głosu może pomóc poczuć się lepiej w gardle.

Leki na receptę

Gdy lekarz potwierdzi, że masz mono, możesz przepisać pewne leki, takie jak kortykosteroid. Kortykosteroid pomoże zmniejszyć stan zapalny i obrzęk węzłów chłonnych, migdałków i dróg oddechowych.

Chociaż te problemy zwykle ustępują samoistnie w ciągu miesiąca lub dwóch, ten rodzaj leku może pomóc w udrożnieniu dróg oddechowych i ułatwić oddychanie.

Czasami, w wyniku mono, ludzie chorują również na paciorkowce gardła lub bakteryjne zakażenie zatok. Chociaż antybiotyki nie wpływają na samą mononukleozę, te wtórne infekcje bakteryjne można nimi leczyć.

Twój lekarz prawdopodobnie nie przepisze amoksycyliny ani leków typu penicyliny, jeśli masz mono. Mogą powodować wysypkę, znany efekt uboczny tych leków.

Co powoduje mono?

Mononukleozę zwykle wywołuje wirus Epsteina-Barra. Wirus ten infekuje około 95 procent światowej populacji w pewnym momencie. Większość ludzi zaraziła się nim do 30 roku życia.

Jednak różne wirusy mogą również powodować mononukleozę zakaźną, w tym:

• HIV
• wirus różyczki (powoduje niemiecką odrę)
• wirus cytomegalii
• adenowirus,
• wirusy zapalenia wątroby typu A, B i C.

Pasożyt Toxoplasma gondii, który powoduje toksoplazmozę, może również powodować mononukleozę zakaźną.

Chociaż nie u każdego, kto zostanie zarażony wirusem Epstein-Barr, rozwija się mono, co najmniej jeden na czterech nastolatków i młodych dorosłych, którzy zostali zarażeni, rozwija go.

Ponieważ przyczyną mono jest wirus, antybiotyki nie pomagają w leczeniu samej choroby. Nawet leki przeciwwirusowe nie działają w większości przypadków, dlatego ważne jest, aby zadbać o siebie podczas monoterapii i natychmiast zgłaszać lekarzowi wszelkie poważne lub nietypowe objawy.

Mono zwykle trwa miesiąc lub dwa. Ból gardła i gorączka mogą ustąpić, zanim jednak ustąpi ogólne zmęczenie i obrzęk gardła.

Jakie są możliwe komplikacje związane z mononukleozą?

W wyniku mononukleozy mogą wystąpić komplikacje medyczne. Obejmują one:

powikłania mono

• powiększenie śledziony
• problemy z wątrobą, w tym zapalenie wątroby i pokrewna żółtaczka
• niedokrwistość
• zapalenie mięśnia sercowego
• zapalenie opon mózgowych i zapalenie mózgu

Ponadto ostatnie dowody wskazują, że mono może wywoływać pewne choroby autoimmunologiczne, w tym:

• toczeń
• reumatyzm
• stwardnienie rozsiane
• zapalna choroba jelit

Kiedy już masz mononukleozę, wirus Epstein-Barr pozostanie w twoim ciele do końca życia. Jednakże, ponieważ po otrzymaniu przeciwciał we krwi wytworzą się przeciwciała, prawdopodobnie pozostaną one nieaktywne. Rzadko się zdarza, aby kiedykolwiek ponownie wystąpiły objawy.

Podsumowując

Mono jest bardzo powszechne. Chociaż wiele osób choruje na nią w pewnym momencie swojego życia, niestety nie ma przeciwko niej szczepionki.

Możesz zapobiec rozprzestrzenianiu się mononukleozy, gdy jesteś chory, nie dzieląc się jedzeniem ani nie jedząc przyborów kuchennych i oczywiście nie całując innych, dopóki w pełni nie wyzdrowiejesz.

Podczas gdy mononukleoza może powodować zmęczenie i nieszczęście, większość ludzi dobrze się regeneruje i nie doświadcza długotrwałych komplikacji. Jeśli tak się stanie, skonsultuj się z lekarzem i zadbaj o siebie, to najlepsze sposoby na powrót do zdrowia.