Posiadanie wyimaginowanego przyjaciela, czasami nazywanego wyimaginowanym towarzyszem, jest uważane za normalną, a nawet zdrową część dziecięcej zabawy.
Badania nad wyimaginowanymi przyjaciółmi trwają od dziesięcioleci, a lekarze i rodzice zastanawiają się, czy to jest zdrowe, czy „normalne”.
Większość badań wielokrotnie wykazała, że dla wielu dzieci jest to zazwyczaj naturalna część dzieciństwa.
Wcześniejsze badania wskazują, że aż 65 procent dzieci w wieku do 7 lat miało wyimaginowanego przyjaciela.
Co to znaczy?
Często zdarza się, że dzieci tworzą wyimaginowanych przyjaciół lub towarzyszy - kogoś, z kim mogą rozmawiać, wchodzić w interakcje i bawić się.
Ci udawani przyjaciele mogą przybierać formę czegokolwiek: niewidzialnego przyjaciela, zwierzęcia, czegoś fantastycznego lub przedmiotu, takiego jak zabawka lub pluszowe zwierzę.
Większość badań wykazała, że posiadanie wyimaginowanego przyjaciela jest zdrową formą zabawy z dzieciństwa. Badania wykazały nawet, że dzieci, które tworzą wyimaginowanych towarzyszy, mogą przynosić pewne korzyści rozwojowe.
Korzyści mogą obejmować:
- lepsze poznanie społeczne
- więcej towarzyskości
- zwiększona kreatywność
- lepsze strategie radzenia sobie
- zwiększone zrozumienie emocjonalne
Wyimaginowani przyjaciele mogą zapewnić Twojemu dziecku przyjaźń, wsparcie, rozrywkę i nie tylko.
5 powodów, dla których warto mieć wyimaginowanego przyjaciela
W 2017 roku badacze opisali pięć powodów posiadania wyimaginowanego przyjaciela:
- rozwiązywanie problemów i zarządzanie emocjami
- odkrywanie ideałów
- mieć towarzysza do gier fantasy
- posiadanie kogoś, kto przezwycięży samotność
- umożliwienie dzieciom odkrywania zachowań i ról w związkach
Czy dzieci mogą mieć wyimaginowanego przyjaciela?
Chociaż niektórzy rodzice mogą być zaniepokojeni, to zupełnie normalne jest, że dziecko ma wyimaginowanego przyjaciela.
W porównaniu z dziećmi, które nie mają wyimaginowanego przyjaciela, dzieci, które go mają, nie różnią się pod następującymi względami:
- większość cech osobowości
- struktura rodzinna
- liczba niewyobrażalnych przyjaciół
- doświadczenie w szkole
W przeszłości eksperci uważali, że posiadanie wyimaginowanego przyjaciela wskazywało na problem lub stan zdrowia psychicznego. Według aktualnych badań to myślenie zostało zdyskredytowane.
Większość ludzi kojarzy małe dzieci w wieku przedszkolnym z wyimaginowanymi towarzyszami, ale starsze dzieci też ich mają.
Starsze badania wykazały, że 28 procent dzieci w wieku od 5 do 12 lat miało wyimaginowanych przyjaciół.
Dziewczęta częściej niż chłopcy mają wyimaginowanych przyjaciół.
Wyobraźnia może być ważną częścią zabawy i rozwoju dziecka. Posiadanie wyimaginowanego przyjaciela może pomóc dziecku odkrywać relacje i rozwijać swoją kreatywność.
Jak powinien zareagować rodzic?
Jeśli Twoje dziecko opowie Ci o swoim wyimaginowanym przyjacielu, zadawaj pytania. Możesz dowiedzieć się więcej o swoim dziecku, jego zainteresowaniach i tym, co wyimaginowany przyjaciel może dla niego zrobić.
Na przykład, czy ich wyimaginowany przyjaciel uczy je, jak radzić sobie z przyjaźniami?
Może również pomóc w zabawie. Ustaw dodatkowe miejsce na obiad lub zapytaj dziecko, czy np. Kolega jedzie na wycieczkę.
Jeśli Twoje dziecko lub jego udający przyjaciel stają się wymagający lub stwarzają problemy, możesz wyznaczyć granice. Nie ma potrzeby ulegać złemu zachowaniu, udawać ani nic innego. Ponadto wyznaczanie granic może być momentem nauki.
A jeśli wyimaginowany przyjaciel jest przerażający?
Podczas gdy większość wyimaginowanych przyjaciół jest uważana za życzliwych, przyjaznych i posłusznych, nie wszyscy zostali tak opisani. Niektórych nazwano destrukcyjnymi, łamiącymi zasady lub agresywnymi.
Jest możliwe, że niektórzy wyimaginowani przyjaciele nawet przerażają, denerwują lub powodują konflikty z dziećmi. Podczas gdy wiele dzieci wykazuje kontrolę lub wpływ na zachowanie wyimaginowanego przyjaciela, inne dzieci opisują to jako poza ich kontrolą.
Chociaż nie jest do końca zrozumiałe, dlaczego wyimaginowany przyjaciel miałby być przerażający, wydaje się, że te wyobrażone relacje nadal przynoszą dziecku jakąś korzyść.
Te trudniejsze relacje mogą nadal pomóc dziecku w poruszaniu się w relacjach społecznych i radzeniu sobie z trudnymi chwilami w prawdziwym świecie.
W jakim wieku wyrastają z tego dzieci?
Niektórzy rodzice martwią się, że dzieci z wyimaginowanymi przyjaciółmi nie potrafią dobrze zrozumieć rzeczywistości w porównaniu z wyobraźnią, ale zazwyczaj nie jest to prawdą.
W rzeczywistości większość dzieci rozumie, że ich wyimaginowani przyjaciele udają.
Każde dziecko jest inne i wyrośnie z tej części swojego życia w swoim własnym czasie. Jest więcej doniesień o dzieciach poniżej 7 roku życia z wyimaginowanymi przyjaciółmi, chociaż inne doniesienia pokazują, że wyimaginowani przyjaciele istnieją u dzieci w wieku do 12 lat.
Nie musisz się martwić, jeśli starsze dziecko nadal mówi o swoim wyimaginowanym przyjacielu.
Jeśli masz jakiekolwiek obawy związane z zachowaniem dziecka - a nie tylko tym, że ma ono udawanego przyjaciela - możesz skontaktować się z lekarzem psychiatrą, który specjalizuje się w opiece pediatrycznej.
Czy ma to związek ze schizofrenią?
Jeśli chodzi o bujną wyobraźnię, rodzice mogą zastanawiać się, czy ich dziecko rzeczywiście doświadcza halucynacji lub psychozy.
Posiadanie wyimaginowanego przyjaciela to nie to samo, co doświadczanie tych objawów, które często są związane ze schizofrenią.
Schizofrenia zazwyczaj nie daje objawów, dopóki dana osoba nie jest między 16 a 30 rokiem życia.
Schizofrenia ujawniająca się w dzieciństwie jest rzadka i trudna do zdiagnozowania. Kiedy to nastąpi, zwykle ma to miejsce po 5 roku życia, ale przed 13 rokiem życia.
Niektóre objawy schizofrenii dziecięcej obejmują:
- paranoja
- zmiany nastroju
- halucynacje, takie jak słyszenie głosów lub widzenie rzeczy
- nagłe zmiany w zachowaniu
Jeśli Twoje dziecko ma nagłe, destrukcyjne zmiany w swoim zachowaniu i doświadcza czegoś znacznie więcej niż wyimaginowanego przyjaciela, skontaktuj się z jego pediatrą lub specjalistą zdrowia psychicznego.
Chociaż objawy schizofrenii i wyimaginowani przyjaciele są często różne i oddzielne, istnieją inne stany psychiczne i fizyczne, które mogą mieć związek.
Na przykład badania przeprowadzone w 2006 roku wykazały, że dzieci, u których rozwinęły się zaburzenia dysocjacyjne, miały znacznie większe prawdopodobieństwo posiadania wyimaginowanego przyjaciela.
Zaburzenia dysocjacyjne to stany zdrowia psychicznego, w których dana osoba doświadcza oderwania się od rzeczywistości.
Inne badania sugerują, że dorośli z zespołem Downa mają wyższy wskaźnik wyimaginowanych towarzyszy i są bardziej skłonni do utrzymywania tych przyjaciół w wieku dorosłym.
A co, jeśli dorosły ma wyimaginowanego przyjaciela?
Nie ma wielu badań dotyczących wyimaginowanych przyjaciół w wieku dorosłym.
W niedawnych badaniach naukowcy odkryli, że 7,5 procent badanych zgłosiło, że jako osoba dorosła doświadczyło wyimaginowanego przyjaciela. Jednak był to niewielki rozmiar próby i miał pewne ograniczenia. Potrzebne są dalsze badania.
Mając to na uwadze, wydaje się, że nic nie wskazuje na to, że wyimaginowany przyjaciel kontynuujący dorosłość oznacza coś innego niż ten w dzieciństwie.
Może to być tylko oznaka radzenia sobie lub silnej wyobraźni, chociaż eksperci nie są pewni.
Z drugiej strony, jeśli dorosły słyszy głosy, widzi rzeczy, których nie ma, lub doświadcza innych oznak halucynacji lub psychozy, może w grę wchodzić podstawowy stan zdrowia psychicznego, taki jak schizofrenia.
Kiedy iść do lekarza
W większości przypadków wyimaginowani przyjaciele są nieszkodliwi i normalni. Ale jeśli uważasz, że Twoje dziecko doświadcza czegoś więcej, skontaktuj się z lekarzem prowadzącym.
Za każdym razem, gdy zachowania i nastroje Twojego dziecka zmieniają się dramatycznie lub zaczynają Cię niepokoić, zwróć się o wsparcie do lekarza dziecka lub specjalisty zajmującego się zdrowiem psychicznym.
Jeśli wyimaginowany przyjaciel Twojego dziecka kiedykolwiek stanie się dla niego przerażający, agresywny lub przerażający, ocena z lekarzem psychiatrycznym może zapewnić Ci spokój ducha.
Aby znaleźć lekarza w pobliżu, skorzystaj z tych linków:
- lokalizator psychiatry
- lokalizator psychologa
Możesz również zwrócić się do licencjonowanego doradcy, pielęgniarki psychiatrycznej lub innego lekarza, który może pomóc.
Podsumowując
Posiadanie wyimaginowanego przyjaciela jest normalną i zdrową częścią dziecięcej zabawy. Posiadanie go przyniosło nawet korzyści w rozwoju dzieciństwa.
Jeśli Twoje dziecko ma wyimaginowanego przyjaciela, wszystko jest w porządku. Mogą z tego wyrosnąć w swoim czasie, ponieważ przestają potrzebować umiejętności, których uczy ich towarzysz.
.jpg)
