Wyobraź sobie, że postanawiasz zanotować listę potrzebnych artykułów ze sklepu spożywczego i stwierdzasz, że nie masz pojęcia, jakie litery tworzą dane słowo chleb.
Albo napisanie szczerego listu i odkrycie, że słowa, które napisałeś, nie mają sensu dla nikogo innego. Wyobraź sobie, że zapominasz, jak brzmi ta litera „Z” robi.
Zjawisko to jest znane jako agrafia lub utrata zdolności komunikowania się na piśmie, wynikająca z uszkodzenia mózgu.
Co to jest agrafia?
Aby pisać, musisz umieć wykonać i zintegrować wiele oddzielnych umiejętności.
Twój mózg musi być w stanie przetwarzać język. Innymi słowy, musisz umieć zamienić swoje myśli na słowa.
Musisz umieć:
- wybierz odpowiednie litery, aby przeliterować te słowa
- zaplanuj, jak narysować symbole graficzne, które nazywamy literami
- fizycznie skopiuj je ręką
Podczas kopiowania listów musisz być w stanie zobaczyć, co piszesz teraz i zaplanować, co napiszesz dalej.
Agrafia pojawia się, gdy jakikolwiek obszar mózgu zaangażowany w proces pisania jest uszkodzony lub zraniony.
Ponieważ zarówno język mówiony, jak i pisany są wytwarzane przez misternie połączone sieci neuronowe w mózgu, osoby z agrafią zwykle mają również inne zaburzenia językowe.
Osoby z agrafią często mają również trudności z poprawnym czytaniem lub mówieniem.
Agraphia vs. Alexia vs. Afasia
Agraphia to utrata umiejętności pisania. Afazja zwykle odnosi się do utraty zdolności mówienia. Z drugiej strony Alexia to utrata zdolności rozpoznawania słów, które kiedyś potrafiłeś przeczytać. Z tego powodu aleksja jest czasami nazywana „ślepotą na słowa”.
Wszystkie trzy z tych zaburzeń są spowodowane uszkodzeniem ośrodków przetwarzania języka w mózgu.
Jakie są rodzaje agrafii?
Wygląd agrafii zależy od tego, który obszar mózgu został uszkodzony.
Agrafię można podzielić na dwie szerokie kategorie:
- centralny
- peryferyjny
Można go dalej podzielić według tego, która część procesu pisania została zakłócona.
Agrafia centralna
Agrafia centralna odnosi się do utraty pisania, która wynika z dysfunkcji ośrodków językowych, wzrokowych lub motorycznych mózgu.
W zależności od miejsca urazu, osoby z agrafią centralną mogą nie być w stanie pisać zrozumiałych słów. W ich piśmie mogą występować częste błędy ortograficzne lub składnia może być problematyczna.
Specyficzne formy agrafii centralnej obejmują:
Głęboka agrafia
Uraz lewego płata ciemieniowego mózgu czasami uszkadza zdolność zapamiętywania pisowni słów. Ta umiejętność jest znana jako pamięć ortograficzna.
W przypadku głębokiej agrafii osoba nie tylko ma trudności z zapamiętaniem pisowni słowa, ale może również mieć trudności z zapamiętaniem, jak „wybrzmieć” to słowo.
Ta umiejętność jest znana jako zdolność fonologiczna. Głęboka agrafia charakteryzuje się również błędami semantycznymi - mylącymi słowami, których znaczenia są powiązane - na przykład pisanie marynarz zamiast morze.
Alexia z agrafią
To zaburzenie powoduje, że ludzie tracą zdolność zarówno czytania, jak i pisania. Mogą być w stanie wypowiedzieć słowo, ale nie mają już dostępu do części swojej pamięci ortograficznej, w której przechowywane są poszczególne litery słowa.
Słowa o nietypowej pisowni są zwykle bardziej problematyczne niż słowa, które mają prostszą pisownię.
Agrafia leksykalna
To zaburzenie polega na utracie zdolności do pisania słów, które nie są zapisywane fonetycznie.
Osoby z tego typu agrafią nie mogą już pisać nieregularnych słów. Są to słowa, które używają systemu pisowni leksykalnej zamiast systemu fonetycznego.
Agrafia fonologiczna
To zaburzenie jest odwrotnością agrafii leksykalnej.
Zdolność do wybrania słowa została uszkodzona. Aby poprawnie przeliterować słowo, osoba z agrafią fonologiczną musi polegać na zapamiętanej pisowni.
Ludzie, którzy mają to zaburzenie, mają mniej problemów z pisaniem słów, które mają konkretne znaczenie, takie jak ryba lub stół, podczas gdy trudniej jest im pisać abstrakcyjne pojęcia, takie jak wiara i zaszczyt.
Zespół Gerstmanna
Zespół Gerstmanna składa się z czterech objawów:
- agnozja palców (niezdolność do rozpoznawania palców)
- zamieszanie prawa-lewa
- agrafia
- akalkulia (utrata możliwości wykonywania prostych operacji liczbowych, takich jak dodawanie lub odejmowanie)
Zespół występuje w wyniku uszkodzenia lewego zakrętu kątowego, zwykle w wyniku udaru.
Ale wiąże się to również z powszechnym uszkodzeniem mózgu spowodowanym stanami takimi jak:
- toczeń
- alkoholizm
- zatrucie tlenkiem węgla
- nadmierna ekspozycja na ołów
Agrafia obwodowa
Agrafia obwodowa odnosi się do utraty umiejętności pisania. Chociaż jest to spowodowane uszkodzeniem mózgu, może błędnie wydawać się, że jest związane z funkcją motoryczną lub percepcją wzrokową.
Polega na utracie zdolności poznawczej do wybierania i łączenia liter w celu tworzenia słów.
Agrafia apraksyjna
Agrafia apraksyczna, czasami nazywana „czystą” agrafią, to utrata zdolności pisania, kiedy można nadal czytać i mówić.
To zaburzenie czasami występuje, gdy występuje uszkodzenie lub krwotok w płacie czołowym, płacie ciemieniowym lub płacie skroniowym mózgu lub we wzgórzu.
Naukowcy uważają, że agrafia apraksyjna powoduje utratę dostępu do obszarów mózgu, które pozwalają zaplanować ruchy, które należy wykonać, aby narysować kształty liter.
Agrafia wzrokowo-przestrzenna
Kiedy ktoś ma agrafię wzrokowo-przestrzenną, może nie być w stanie utrzymać poziomego pisma.
Mogą niepoprawnie grupować części słów (na przykład pisanie Jestem kimś zamiast jestem kimś). Lub mogą ograniczyć swoje pisanie do jednej ćwiartki strony.
W niektórych przypadkach osoby z tego typu agrafią pomijają litery ze słów lub dodają obrysy do niektórych liter podczas ich pisania. Agrafia wzrokowo-przestrzenna jest związana z uszkodzeniem prawej półkuli mózgu.
Agrafia reiteracyjna
Nazywana również agrafią powtarzalną, to upośledzenie pisania powoduje, że ludzie powtarzają litery, słowa lub części słów podczas pisania.
Agrafia dyssekutywna
Ten typ agrafii ma cechy afazji (niezdolność do używania języka w mowie) i agrafii apraksyjnej. Jest to związane z chorobą Parkinsona lub uszkodzeniem płata czołowego mózgu.
Ponieważ wiąże się to z problemami z pisaniem związanymi z planowaniem, organizacją i koncentracją, które są uważane za zadania wykonawcze, ten rodzaj zaburzeń pisania jest czasami nazywany agrafią dyskonutywną.
Agrafia muzyczna
Rzadko kiedy osoba, która kiedyś umiała pisać muzykę, traci tę umiejętność z powodu urazu mózgu.
W przypadku opisanym w 2000 roku nauczycielka gry na fortepianie, która przeszła operację mózgu, straciła zdolność pisania zarówno słów, jak i muzyki.
W końcu przywrócono jej zdolność pisania słów i zdań, ale nie odzyskała zdolności pisania melodii i rytmów.
Co powoduje agrafię?
Choroba lub uraz, który wpływa na obszary mózgu zaangażowane w proces pisania, może prowadzić do agrafii.
Umiejętności językowe znajdują się w kilku obszarach dominującej części mózgu (po stronie przeciwnej do ręki dominującej), w płatach ciemieniowych, czołowych i skroniowych.
Ośrodki językowe w mózgu mają między sobą połączenia nerwowe, które ułatwiają język. Uszkodzenie ośrodków językowych lub połączeń między nimi może powodować agrafię.
Najczęstsze przyczyny agrafii to:
Uderzenie
Kiedy dopływ krwi do obszarów językowych mózgu zostanie przerwany przez udar, możesz stracić zdolność pisania. Naukowcy odkryli, że zaburzenia językowe są częstym skutkiem udaru.
Poważny uraz mózgu
Centers for Disease Control and Prevention (CDC) opisuje urazowe uszkodzenie mózgu jako „uderzenie, uderzenie lub wstrząs w głowę, który zakłóca funkcjonowanie mózgu”.
Każde takie uszkodzenie, które wpływa na obszary językowe mózgu, niezależnie od tego, czy wynika z upadku pod prysznicem, wypadku samochodowego czy wstrząsu mózgu na boisku, może skutkować tymczasową lub trwałą agrafią.
Demencja
Według niektórych badaczy agrafia, która stale się pogarsza, jest jednym z najwcześniejszych objawów demencji.
Przy wielu typach demencji, w tym chorobie Alzheimera, ludzie nie tylko tracą zdolność jasnego porozumiewania się na piśmie, ale także mogą mieć problemy z czytaniem i mową w miarę postępu ich stanu.
Dzieje się tak zwykle z powodu atrofii (kurczenia się) obszarów językowych mózgu.
Mniej powszechne zmiany
Uszkodzenie to obszar nieprawidłowej tkanki lub uszkodzenia w mózgu. Zmiany mogą zakłócać normalne funkcjonowanie obszaru, w którym się pojawiają.
Lekarze z Mayo Clinic przypisują uszkodzenia mózgu szeregowi przyczyn, w tym:
- guzy
- tętniak
- zniekształcone żyły
- stany takie jak stwardnienie rozsiane i udar
Jeśli w obszarze mózgu, który pomaga w pisaniu, pojawi się uszkodzenie, jednym z objawów może być agrafia.
Jak rozpoznaje się agrafię?
Tomografia komputerowa (CT), obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego o wysokiej rozdzielczości (MRI) i skany z wykorzystaniem technologii emisji pozytonów (PET) pomagają lekarzom dostrzec uszkodzenia obszarów mózgu, w których znajdują się ośrodki przetwarzania języka.
Czasami zmiany są subtelne i nie można ich wykryć za pomocą tych testów. Twój lekarz może zlecić Ci testy czytania, pisania lub mówienia, aby określić, które procesy językowe mogły zostać zaburzone w wyniku urazu.
Jak leczy się agrafię?
W poważnych przypadkach, gdy uszkodzenie mózgu jest trwałe, pełne przywrócenie poprzedniego poziomu umiejętności pisania może nie być możliwe.
Istnieją jednak badania pokazujące, że kiedy rehabilitacja obejmuje wiele różnych strategii językowych, wyniki zdrowienia są lepsze niż w przypadku zastosowania jednej strategii.
Jedno z badań z 2013 roku wykazało, że umiejętności pisania poprawiły się u osób, które miały aleksję z agrafią, gdy miały wiele sesji terapeutycznych, podczas których czytały ten sam tekst w kółko, dopóki nie były w stanie czytać całych słów zamiast litery po literze.
Ta strategia czytania została połączona z interaktywnymi ćwiczeniami ortograficznymi, w których uczestnicy mogli używać urządzenia ortograficznego, aby pomóc im wykryć i poprawić błędy ortograficzne.
Terapeuci rehabilitacyjni mogą również używać kombinacji ćwiczeń ze słowami wzrokowymi, narzędzi mnemonicznych i anagramów, aby pomóc ludziom ponownie się uczyć.
Mogą również korzystać z ćwiczeń ortograficznych i pisemnych oraz ćwiczeń ustnych i ortograficznych, aby zająć się problemami w wielu obszarach jednocześnie.
Inni badacze odnieśli pewne sukcesy, używając ćwiczeń do wzmocnienia połączeń między dźwiękami słów (fonemami) a świadomością liter, które reprezentują dźwięki (grafemy).
Metody te mogą pomóc w wyposażeniu ludzi w strategie radzenia sobie, aby mogli lepiej funkcjonować, nawet jeśli uszkodzenie mózgu jest nieodwracalne.
Podsumowując
Agraphia to utrata wcześniejszej umiejętności komunikowania się na piśmie. Może to być spowodowane:
- Poważny uraz mózgu
- uderzenie
- schorzenia, takie jak demencja, epilepsja lub uszkodzenia mózgu
W większości przypadków osoby z agrafią również doświadczają zaburzeń w czytaniu i mówieniu.
Chociaż niektóre rodzaje uszkodzeń mózgu nie są odwracalne, ludzie mogą odzyskać część swoich umiejętności pisania, współpracując z terapeutami, aby ponownie nauczyć się planować, pisać i literować z większą dokładnością.
-rna-pcr-test.jpg)
.jpg)
