Subkliniczna niedoczynność tarczycy jest wczesną, łagodną postacią niedoczynności tarczycy, stanu, w którym organizm nie wytwarza wystarczającej ilości hormonów tarczycy.
Nazywa się to subklinicznym, ponieważ tylko poziom hormonu stymulującego tarczycę w surowicy z przedniej części przysadki mózgowej jest nieco powyżej normy. Hormony tarczycy wytwarzane przez tarczycę nadal mieszczą się w normalnym zakresie laboratoryjnym.
Hormony te wspomagają funkcje serca, mózgu i metabolizmu. Kiedy hormony tarczycy nie działają prawidłowo, ma to wpływ na organizm.
Według opublikowanych badań od 3 do 8 procent ludzi ma subkliniczną niedoczynność tarczycy. Ten stan może przejść do pełnej niedoczynności tarczycy.
W jednym badaniu 26,8 procent osób z subkliniczną niedoczynnością tarczycy rozwinęło pełną niedoczynność tarczycy w ciągu 6 lat od ich wstępnej diagnozy.
Co to powoduje?
Przysadka mózgowa, znajdująca się u podstawy mózgu, wydziela wiele hormonów, w tym substancję zwaną hormonem tyreotropowym (TSH).
TSH pobudza tarczycę, gruczoł w kształcie motyla z przodu szyi, do produkcji hormonów T3 i T4. Subkliniczna niedoczynność tarczycy występuje, gdy poziomy TSH są nieznacznie podwyższone, ale T3 i T4 są prawidłowe.
Subkliniczna niedoczynność tarczycy i pełna niedoczynność tarczycy mają te same przyczyny. Obejmują one:
- rodzinna historia autoimmunologicznej choroby tarczycy, takiej jak zapalenie tarczycy Hashimoto (choroba autoimmunologiczna, która uszkadza komórki tarczycy)
- uraz tarczycy (na przykład usunięcie nieprawidłowej tkanki tarczycy podczas operacji głowy i szyi)
- stosowanie radioaktywnej terapii jodem, leczenie nadczynności tarczycy (stan, w którym wytwarza się zbyt dużo hormonu tarczycy)
- przyjmowanie leków zawierających lit lub jod
Kto jest zagrożony?
Różnorodne rzeczy, z których większość jest poza Twoją kontrolą, zwiększa ryzyko wystąpienia subklinicznej niedoczynności tarczycy. Obejmują one:
- Płeć. Badanie opublikowane w czasopiśmie Endocrinology and Metabolism wykazało, że kobiety są bardziej narażone na subkliniczną niedoczynność tarczycy niż mężczyźni. Powody nie są do końca jasne, ale naukowcy podejrzewają, że żeński hormon estrogen może odgrywać rolę.
- Wiek. TSH ma tendencję do wzrostu wraz z wiekiem, przez co subkliniczna niedoczynność tarczycy występuje częściej u osób starszych.
- Spożycie jodu. Subkliniczna niedoczynność tarczycy jest bardziej powszechna w populacjach, które spożywają wystarczającą lub nadmierną ilość jodu, minerału śladowego niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania tarczycy. Zapoznanie się z oznakami i objawami niedoboru jodu może pomóc.
Typowe objawy
Subkliniczna niedoczynność tarczycy przez większość czasu nie daje żadnych objawów. Jest to szczególnie ważne, gdy poziomy TSH są tylko nieznacznie podwyższone. Kiedy jednak pojawiają się objawy, są zwykle niejasne i ogólne i obejmują:
- depresja
- zaparcie
- zmęczenie
- wole (objawia się obrzękiem przedniej części szyi z powodu powiększenia tarczycy)
- przybranie na wadze
- wypadanie włosów
- nietolerancja na zimno
Należy zauważyć, że objawy te są niespecyficzne, co oznacza, że mogą występować u osób z prawidłową czynnością tarczycy i nie mogą być związane z subkliniczną niedoczynnością tarczycy.
Jak to jest diagnozowane
Podkliniczną niedoczynność tarczycy rozpoznaje się na podstawie badania krwi.
Osoba z normalnie funkcjonującą tarczycą powinna mieć odczyt TSH we krwi w normalnym zakresie referencyjnym, który zwykle dochodzi do 4,5 miliardów jednostek międzynarodowych na litr (mIU / L) lub 5,0 mIU / L.
Jednak w środowisku medycznym toczy się debata na temat obniżenia najwyższego normalnego progu.
Uważa się, że osoby z poziomem TSH powyżej normy, które mają normalny poziom hormonów tarczycy, mają subkliniczną niedoczynność tarczycy.
Ponieważ ilość TSH we krwi może się zmieniać, może być konieczne powtórzenie testu po kilku miesiącach, aby sprawdzić, czy poziom TSH uległ normalizacji.
Jak to jest traktowane
Toczy się wiele debat na temat tego, jak - a nawet czy - leczyć osoby z subkliniczną niedoczynnością tarczycy. Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli poziomy TSH są niższe niż 10 mIU / l.
Ponieważ wyższy poziom TSH może zacząć wywierać niekorzystny wpływ na organizm, osoby z poziomem TSH powyżej 10 mIU / l są na ogół leczone.
Według badań z 2009 roku, dowody są w większości niejednoznaczne, że osoby z poziomem TSH między 5,1 a 10 mIU / l odniosą korzyści z leczenia.
Podejmując decyzję o leczeniu, lekarz weźmie pod uwagę następujące kwestie:
- Twój poziom TSH
- czy masz we krwi przeciwciała przeciwtarczycowe i wole (oba wskazują, że stan może prowadzić do niedoczynności tarczycy)
- Twoje objawy i ich wpływ na Twoje życie
- Twój wiek
- twoją historię medyczną
Podczas leczenia często zaleca się lewotyroksynę (Levoxyl, Synthroid), syntetyczny hormon tarczycy przyjmowany doustnie i jest ogólnie dobrze tolerowany.
Czy są jakieś komplikacje?
Choroba serca
Nadal dyskutuje się o związku między subkliniczną niedoczynnością tarczycy a chorobami układu krążenia. Niektóre badania sugerują, że podwyższony poziom TSH, jeśli nie jest leczony, może przyczynić się do rozwoju następujących objawów:
- wysokie ciśnienie krwi
- wysoki cholesterol
W badaniu z 2005 r. Obejmującym starszych mężczyzn i kobiety, osoby z poziomem TSH we krwi 7 mIU / l i wyższym były dwukrotnie lub bardziej narażone na zastoinową niewydolność serca w porównaniu z osobami z normalnym poziomem TSH. Ale niektóre inne badania nie potwierdziły tego odkrycia.
Utrata ciąży
W czasie ciąży poziom TSH we krwi uważa się za podwyższony, gdy przekracza 2,5 mIU / L w pierwszym trymestrze i 3,0 mIU / L w drugim i trzecim. Prawidłowe poziomy hormonów tarczycy są niezbędne do rozwoju mózgu płodu i układu nerwowego.
Badania opublikowane w The BMJ wykazały, że kobiety w ciąży z poziomem TSH między 4,1 a 10 mIU / l, które były następnie leczone, miały mniejsze prawdopodobieństwo poronienia niż ich koleżanki, które nie były leczone.
Co ciekawe, kobiety z poziomem TSH między 2,5 a 4 mIU / l nie widziały żadnego zmniejszonego ryzyka utraty ciąży między leczonymi a nieleczonymi, jeśli miały ujemne przeciwciała tarczycowe.
Ważna jest ocena stanu przeciwciał przeciwtarczycowych.
Według badania z 2014 roku, kobiety z subkliniczną niedoczynnością tarczycy i dodatnimi przeciwciałami przeciwko peroksydazie przeciwtarczycowej (TPO) mają zwykle najwyższe ryzyko niekorzystnych wyników ciąży, które występują przy niższym poziomie TSH niż u kobiet bez przeciwciał przeciw TPO.
Przegląd systematyczny z 2017 r. Wykazał, że ryzyko powikłań ciąży było widoczne u kobiet z TPO-dodatnim poziomem TSH większym niż 2,5 mU / l. Ryzyko to nie było konsekwentnie widoczne u kobiet z ujemnym wynikiem oznaczenia TPO, dopóki ich poziom TSH nie przekroczył 5 do 10 mU / l.
Najlepsza dieta do naśladowania
Nie ma dobrych naukowych dowodów na to, że jedzenie lub niejedzenie pewnych pokarmów z pewnością pomoże powstrzymać subkliniczną niedoczynność tarczycy lub ją leczyć, jeśli już została zdiagnozowana. Ważne jest jednak, aby w diecie uzyskać optymalną ilość jodu.
Zbyt mało jodu może prowadzić do niedoczynności tarczycy. Z drugiej strony, zbyt dużo może prowadzić do niedoczynności lub nadczynności tarczycy. Dobre źródła jodu obejmują jodowaną sól kuchenną, ryby morskie, produkty mleczne i jaja.
National Institutes of Health zaleca 150 mikrogramów dziennie dla większości dorosłych i nastolatków. Jedna czwarta łyżeczki jodowanej soli lub 1 szklanka niskotłuszczowego jogurtu naturalnego dostarcza około 50% dziennego zapotrzebowania na jod.
Podsumowując, najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić dla funkcji tarczycy, jest stosowanie dobrze zbilansowanej, pożywnej diety.
Jaka jest perspektywa?
Z powodu sprzecznych badań wciąż toczy się dyskusja na temat tego, jak i czy należy leczyć subkliniczną niedoczynność tarczycy. Najlepsze podejście jest indywidualne.
Porozmawiaj z lekarzem o wszelkich objawach, historii choroby i wynikach badań krwi. Ten przydatny przewodnik po dyskusji może pomóc w rozpoczęciu. Przestudiuj swoje opcje i wspólnie zdecydujcie, jaki będzie najlepszy sposób działania.
