Bycie nieskończenie empatycznym, a jednocześnie godnym podziwu, może wpędzić cię w błoto.
W dzisiejszych czasach pasmo emocjonalne jest kołem ratunkowym - a niektórzy z nas mają go więcej niż inni.
Ta przepustowość staje się teraz szczególnie ważna. Wszyscy przez to przechodzą coś kiedy dostosowujemy się do tej ogromnej (ale tymczasowej!) zmiany życia.
W takich chwilach często polegamy na współczuciu naszych bliskich. W końcu każdy potrzebuje ramienia, na którym może płakać.
Ale co się dzieje, gdy zawsze jesteś silnym ramieniem, opiekunem, tym, który ma rozwiązanie wszystkich problemów?
Kiedy stale jesteś filarem pożywienia dla innych, możesz zacząć odczuwać zmęczenie współczuciem.
Zmęczenie współczuciem to emocjonalny i fizyczny ciężar spowodowany opieką nad cierpiącymi. To całkowite wyczerpanie emocjonalne.
Osoby doświadczające zmęczenia współczuciem zwykle tracą kontakt ze swoją empatią. Czują się przytłoczeni i mniej związani z pracą i bliskimi.
To jest coś, czego często doświadczają lekarze, pracownicy socjalni, ratownicy i opiekunowie przewlekle chorych. Chociaż jest to zagrożenie zawodowe dla pracowników służby zdrowia, każdy może odczuwać zmęczenie współczuciem.
Wraz z pandemią każdego dnia coraz bardziej polegamy na sobie nawzajem. W tym czasie to normalne, że chcesz dbać o swoich bliskich.
Ale jeśli nie dbasz o siebie, opiekując się innymi, istnieje ryzyko wypalenia.
Zmęczenie współczuciem podczas COVID-19 może wyglądać jak matka żonglująca pracująca w domu, wychowująca dzieci i ucząca się, teraz ukrywająca się w łazience, aby zapewnić sobie chwilę spokoju.
Pojawia się u dorosłych, którzy musieli wychować siebie, swoje rodzeństwo i rodziców, którzy ich zawiedli, teraz wahają się przed odebraniem telefonu, gdy osoba po drugiej stronie przechodzi czwartą w tygodniu krach.
To lekarze i pielęgniarki z izby przyjęć, którzy nie mogą zmrużyć oka między całodobowymi zmianami lub małżonek pijący więcej niż przeciętnie, aby poradzić sobie z całodobową opieką nad partnerem, który zaraził się wirusem.
Bycie nieskończenie empatycznym, a jednocześnie godnym podziwu, może wpędzić cię w błoto.
Zmęczenie współczuciem często dotyka osoby z intensywną empatią. Czasami ci, którzy doświadczają zmęczenia współczuciem, mogą mieć własną traumę z przeszłości, co skutkuje nadmierną rekompensatą za dostępność wobec innych.
Ci, którzy mają historię perfekcjonizmu, niestabilne systemy wsparcia i predyspozycje do dławienia swoich uczuć, są bardziej narażeni na zmęczenie współczuciem.
Objawy zmęczenia współczuciem
- chcąc odizolować się i oderwać od bliskich
- wybuchy emocjonalne i drażliwość
- fizyczne oznaki stresu, takie jak napięta szczęka, bolące ramiona, rozstrój żołądka lub ciągłe bóle głowy
- zachowania związane z samoleczeniem lub impulsywne, takie jak nadmierne picie, hazard lub napadowe objadanie się
- kłopoty z koncentracją
- bezsenność lub trudności w zasypianiu
- utrata poczucia własnej wartości, nadziei i zainteresowania hobby
Zmęczenie współczuciem nie jest dziedziczne. Można się tym zająć. Jednak często jest błędnie diagnozowany jako depresja i lęk.
To nie to samo, co twoje zwykłe wypalenie. Odpoczynek i wyjazd na wakacje nie rozwiążą problemu. Radzenie sobie ze zmęczeniem współczuciem nieuchronnie wiąże się ze zmianami stylu życia.
Jak mogę sobie pomóc, jeśli odczuwam zmęczenie współczuciem?
Praktykuj konsekwentną samoopiekę
Nie mówimy tylko o płynach do kąpieli i maseczkach na twarz. Chociaż są miłe, są tymczasowymi balsamami do większego problemu. Chodzi o słuchanie swojego ciała.
Stres przejawia się na wiele różnych sposobów. Zadaj sobie pytanie, czego naprawdę potrzebujesz i zobowiązuj się do tego. Jeśli każdego dnia możesz zrobić coś pozytywnego dla siebie, jesteś już na drodze do uzdrowienia.
Pielęgnuj empatyczne rozeznanie
Zacznij rozumieć, co jest dla Ciebie szkodliwe, a stamtąd wykorzystaj tę wiedzę do tworzenia i wyznaczania granic.
Kiedy wiesz, jak bardzo inni na ciebie wpływają, możesz wyprzedzić zmęczenie współczuciem, usuwając się z wyczerpujących sytuacji.
Granice brzmią jak:
- „Zależy mi na tym, co masz do powiedzenia, ale nie mam teraz energii w pełni zaangażować się w tę rozmowę. Czy możemy porozmawiać później? ”
- „Ze względu na stan zdrowia nie mogę już pracować w nadgodzinach, jak możemy bardziej równomiernie rozłożyć obciążenie pracą?”
- „W tej chwili nie mogę Ci w tym pomóc, ale oto, co mogę Ci zaoferować”.
Dowiedz się, jak poprosić o pomoc
To prawdopodobnie nowatorski pomysł, jeśli jesteś przyzwyczajony do bycia pomocną dłonią. Może choć raz niech ktoś się tobą zaopiekuje!
Poproszenie ukochanej osoby o przygotowanie obiadu, załatwienie sprawy lub zrobienie prania zmniejsza obciążenie. Może dać ci więcej czasu na wyrównanie się.
Rozładunek i uzupełnianie
Prowadzenie dzienników lub wygłaszanie słów znajomym może pomóc Ci uwolnić się od emocjonalnego brzemienia, które nosisz. Robienie czegoś przyjemnego, na przykład oddawanie się hobby lub oglądanie filmu, może pomóc w uzupełnieniu zdolności do troszczenia się o innych.
I jak zawsze terapia
Odpowiedni specjalista może poprowadzić Cię ścieżkami prowadzącymi do złagodzenia stresu i znalezienia prawdziwego źródła problemu.
Aby uniknąć zmęczenia współczuciem, najważniejsze jest, aby ludzie ustalili sobie priorytety. Kiedy twoim powołaniem jest pomaganie innym, może to być trudne.
Jednak pod koniec dnia, jeśli nie możesz sobie pomóc, nie pomożesz innym.
Gabrielle Smith jest poetką i pisarką mieszkającą na Brooklynie. Pisze o miłości / seksie, chorobie psychicznej i intersekcjonalności. Możesz być z nią na bieżąco na Twitterze i Instagramie.
.jpg)
.jpg)
