Relacja dziecko-opiekun jest ważna dla rozwoju dziecka i jego zrozumienia świata.
Niemowlęta i małe dzieci polegają na opiekunach dla ich dobrego samopoczucia, a także wcześnie uczą się umiejętności społecznych, obserwując sposób, w jaki opiekun reaguje na nie i inne osoby.
Sposób, w jaki opiekun wchodzi w interakcję z dzieckiem lub małym dzieckiem, może wpływać na typ stylu przywiązania, jaki rozwija dziecko.
Lękliwe przywiązanie to jeden z czterech typów stylów przywiązania. Osoby, które rozwinęły lękowe przywiązanie, mogą mieć trudności z poczuciem bezpieczeństwa w związkach. Jako małe dzieci mogą przylgnąć do opiekunów lub stać się niepocieszone, gdy opiekun odchodzi.
Jako osoba dorosła mogą mieć skłonność do zazdrości lub innych niepewności związanych z relacjami. Lękliwe przywiązanie można również nazwać przywiązaniem ambiwalentnym.
Co to jest teoria przywiązania?
Teoria przywiązania to model stworzony przez psychologów w latach 60. Model został stworzony, aby pomóc opisać sposób, w jaki niemowlęta i dorośli łączą się z innymi na poziomie emocjonalnym.
Zgodnie z tą teorią, wzór przywiązania ustala się we wczesnym dzieciństwie na podstawie tego, jak potrzeby niemowlęcia są zaspokajane przez jego opiekunów.
4 style mocowania
- bezpieczne
- unikający
- zdezorganizowany
- niespokojny
Uważa się, że styl przywiązania, który rozwiniesz we wczesnym dzieciństwie, ma przez całe życie wpływ na:
- zdolność do komunikowania swoich emocji i potrzeb partnerom, przyjaciołom i rodzinie
- jak reagujesz na konflikt
- w jaki sposób formułujesz oczekiwania dotyczące swoich relacji
Style przywiązania można również ogólnie podzielić na bezpieczne lub niepewne. Niespokojne przywiązanie jest formą niepewnego przywiązania.
Styl przywiązania, z którym zostałeś wychowany, nie wyjaśnia wszystkiego o twoich związkach i kim jesteś jako osoba dorosła, ale zrozumienie go może pomóc wyjaśnić wzorce, które dostrzegasz w związkach.
Co powoduje lęk przed przywiązaniem?
Badacze nie są do końca pewni, co powoduje, że dana osoba rozwija określony typ przywiązania, chociaż styl i zachowania rodzicielskie mogą odgrywać rolę.
W przypadkach, gdy ludzie rozwijają lękliwy typ przywiązania, czynnikiem może być niespójne rodzicielstwo.
Rodzic z niespójnymi zachowaniami rodzicielskimi może czasami być opiekuńczy i dostrojony, ale czasami niewrażliwy, niedostępny emocjonalnie lub antypatyczny (zimny lub krytyczny).
Rodzice mogą również reagować powoli lub niekonsekwentnie na oznaki niepokoju u swojego dziecka. Na przykład nie podnoszenie płaczącego dziecka, aby uniknąć „zepsucia” dziecka, może w rzeczywistości prowadzić do rozwoju lękowego przywiązania do opiekuna.
Niespójne zachowania rodzica lub opiekuna mogą spowodować, że dziecko będzie zdezorientowane i niepewne, ponieważ nie wie, jakiego zachowania się spodziewać.
Dziecko, które rozwinęło lękowe przywiązanie do opiekuna, może zachowywać się „czepiając się” lub „marudzić” w stosunku do niego, próbując zaspokoić ich potrzeby.
Genetyka może również odgrywać rolę w lękowym przywiązaniu.
Oznaki niespokojnego przywiązania
Zarówno dzieci, jak i dorośli mogą wykazywać oznaki niespokojnego przywiązania. Dziecko, które rozwinęło lękowe przywiązanie do swojego opiekuna, może wydawać się szczególnie niespokojne, gdy jest oddzielone przez opiekuna. Mogą być również trudne do pocieszenia po powrocie opiekuna.
W wieku dorosłym osoba, która rozwinęła lękowe przywiązanie, może potrzebować ciągłego zapewnienia i uczucia ze strony partnera. Mogą również mieć problemy z samotnością lub samotnością.
Oznaki niespokojnego przywiązania u dzieci
- płacz, którego nie da się łatwo pocieszyć
- bardzo się denerwuje, gdy opiekun odchodzi
- przywiązani do swoich przywiązanych postaci
- odkrywanie mniej niż dzieci w podobnym wieku
- wyglądające na ogólnie niespokojne
- brak interakcji z nieznajomymi
- mając problemy z regulowaniem i kontrolowaniem negatywnych emocji
- przejawianie agresywnego zachowania i słabych interakcji z rówieśnikami
Oznaki lękowego przywiązania u dorosłych
Jako osoba dorosła lękliwy styl przywiązania może objawiać się jako:
- trudności z zaufaniem innym
- niskie poczucie własnej wartości
- martwi się, że twoi partnerzy cię porzucą
- pragnienie bliskości i intymności
- nadmierne uzależnienie w związkach
- wymagające częstego zapewniania, że ludzie się o ciebie troszczą
- nadmierna wrażliwość na działania i nastroje partnera
- bycie wysoce emocjonalnym, impulsywnym, nieprzewidywalnym i kapryśnym
Dorośli i młodzi dorośli, u których rozwinie się lękowe przywiązanie, mogą być bardziej narażeni na zaburzenia lękowe.
W badaniu z 2015 roku na 160 nastolatkach i młodych dorosłych naukowcy odkryli, że historia zaniedbania emocjonalnego (antypatii) w dzieciństwie była związana z zaburzeniami lękowymi w późniejszym życiu.
Te zaburzenia mogą obejmować:
- fobia społeczna
- uogólnione zaburzenie lękowe
- atak paniki
Te zaburzenia lękowe częściej występują u kobiet niż u mężczyzn. Depresja to kolejny stan, który może się pojawić.
Czy niektóre dzieci są narażone na zwiększone ryzyko?
Pewne doświadczenia z dzieciństwa mogą zwiększyć prawdopodobieństwo, że ktoś rozwinie ten styl przywiązania, w tym:
- wczesna separacja od rodzica lub opiekuna
- niespokojne dzieciństwo, w tym przemoc fizyczna lub seksualna
- przypadki zaniedbania lub złego traktowania
- opiekunów, którzy wyśmiewali się z nich lub denerwowali się, gdy byli w niebezpieczeństwie
Jak niespokojne przywiązanie wpływa na relacje?
Możesz mieć trudności z poczuciem bezpieczeństwa w każdym rodzaju relacji - w tym w relacjach z rodziną, przyjaciółmi i partnerami - jeśli rozwinąłeś tego typu przywiązanie.
Możesz znaleźć relacje, które regularnie są:
- stresujący
- emocjonalny
- negatywny
- nietrwały
Możesz także czuć się niepewnie w związkach i odczuwać silny lęk przed odrzuceniem lub porzuceniem.
We wczesnych badaniach stwierdzono, że kobiety, które doświadczyły lękowego przywiązania i były maltretowane w dzieciństwie, miały trudności z nawiązywaniem relacji w późniejszym życiu.
Jak możesz pomóc partnerowi z niespokojnym przywiązaniem?
Jeśli jesteś w związku z kimś wychowanym w lęku, jest kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby poczuć się bezpieczniej:
- daj im ciągłe zapewnienie, że Ci na nich zależy
- konsekwentnie zwracaj na nich uwagę
- dotrzymywać obietnic i zobowiązań
- zachęcaj do samoświadomości i autorefleksji, aby pomóc im przezwyciężyć lękowe zachowania
Czy możesz zmienić swój styl przywiązania?
Możesz nie być w stanie zmienić typu przywiązania, który rozwinąłeś w dzieciństwie, ale możesz pracować, aby poczuć się bezpieczniej w sobie i swoich związkach. Może to wymagać dużo świadomego wysiłku i samoświadomości, ale masz to.
Oto kilka kroków, które możesz podjąć:
- Ćwicz bycie świadomym tego, jak wchodzisz w interakcje w związkach.
- Opieraj się na emocjach, które odczuwasz, gdy doświadczasz niepokoju lub niepewności w związku, i jak reagujesz na takie emocje.
- Stosuj terapię poznawczo-behawioralną lub ćwiczenia uważności, takie jak medytacja, które mogą pomóc w regulowaniu tych emocji i reagowaniu na nie na różne sposoby.
Pomocny może być również terapeuta lub doradca ds. Relacji.
Czy możesz zapobiec niespokojnemu przywiązaniu?
Wskazówki dla rodziców i opiekunów
Niemowlęta mogą zacząć przewidywać konkretne reakcje opiekuna na ich cierpienie już w wieku 6 miesięcy.
Jako rodzic lub opiekun możesz pomóc zapobiegać niespokojnemu przywiązaniu lub innym niepewnym stylom przywiązania, konsekwentnie reagując na cierpienie dziecka w delikatny i pełen miłości sposób.
Ta strategia nazywa się „zorganizowana” i „bezpieczna”. Dziecko będzie wiedziało, co robić, gdy jest w niebezpieczeństwie, ponieważ jego opiekun konsekwentnie reaguje na jego potrzeby.
Wskazówki dla dorosłych z historią lękowego przywiązania
Ćwicz komunikowanie swoich potrzeb w jasny i bezpośredni sposób. Poinformuj ludzi w związkach z Tobą, czego potrzebujesz.
Zmiana stylu komunikacji może być trudna. Pomocna może być współpraca z terapeutą lub doradcą ds. Relacji.
Perspektywy
Dzieci mieszkające z opiekunami zaniedbującymi, znęcającymi się lub niedostępnymi emocjonalnie są bardziej narażone na rozwój lękowego przywiązania.
Ten styl przywiązania może zwiększać ryzyko zaburzeń lękowych i niskiej samooceny w późniejszym życiu oraz mieć negatywny wpływ na relacje.
Jako dorosły możesz zmienić strukturę swoich myśli, aby pomóc ci przejść w kierunku bezpieczniejszego stylu przywiązania. Będzie to wymagało połączenia samoświadomości, cierpliwości i świadomego wysiłku.
Współpraca z terapeutą może również pomóc przełamać schemat lękowego przywiązania.
