Wprowadzenie
Interferony to leki, które kiedyś były standardowym leczeniem zapalenia wątroby typu C.
Jednak nowsze metody leczenia zwane bezpośrednio działającymi środkami przeciwwirusowymi (DAA) są obecnie standardem w leczeniu zapalenia wątroby typu C. Wynika to w dużej mierze z tego, że wykazano, że są one bardziej skuteczne niż interferony i powodują mniej skutków ubocznych.
Ale jeśli w przeszłości brałeś interferony, nadal możesz szukać informacji na temat skutków ubocznych, które mogą wystąpić w wyniku długotrwałego leczenia interferonami zapalenia wątroby typu C.
Jeśli tak, przeczytaj dalej, aby dowiedzieć się o możliwych długoterminowych skutkach ubocznych interferonu, w tym o objawach, na które należy zwrócić uwagę. Dowiesz się również o wirusowym zapaleniu wątroby typu C oraz o tym, jak zastosowano interferony w jego leczeniu.
Dlaczego interferony powodują długotrwałe skutki uboczne
Leczenie zapalenia wątroby typu C interferonem trwało zazwyczaj 24–48 tygodni (6–12 miesięcy). Interferony spowodowały wiele długoterminowych skutków ubocznych, częściowo z powodu tak długiego czasu leczenia.
Stosowanie leku przez tak długi czas dawało szansę na wystąpienie i pogorszenie skutków ubocznych.
Innym powodem długoterminowych skutków ubocznych był częste stosowanie interferonów z rybawiryną w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C. Rybawiryna dodatkowo zwiększała ryzyko działań niepożądanych.
Częste długoterminowe skutki uboczne
Częściej występujące długoterminowe skutki uboczne interferonów są zwykle mniej dotkliwe. Te działania niepożądane mogą obejmować:
- obrzęk lub inne reakcje w miejscu wstrzyknięcia
- objawy grypopodobne, takie jak ból głowy, zmęczenie i osłabienie
- dreszcze
- gorączka
- problemy ze snem
- nudności
- wymioty
- biegunka
- drażliwość lub inne zmiany nastroju
- ból w mięśniach
- mała liczba białych krwinek
- utrata apetytu
- swędząca skóra
Jeśli masz te skutki uboczne i obawiasz się, że mają one związek z ekspozycją na interferon, skontaktuj się z lekarzem. Mogą cię ocenić i ustalić, czy interferony lub coś innego powoduje twoje objawy.
Ostrzegawcze efekty uboczne w pudełku
Niektóre skutki uboczne interferonów są na tyle poważne, że można je uwzględnić w ostrzeżeniu w pudełku.
Ostrzeżenie w ramce to najpoważniejsze ostrzeżenie ze strony Agencji ds. Żywności i Leków (FDA). Efekty uboczne zaznaczone w ostrzeżeniu w ramce obejmują choroby autoimmunologiczne, zaburzenia nastroju, zwiększone infekcje i udar.
Choroby autoimmunologiczne
Interferony mogą zwiększyć produkcję niektórych przeciwciał w organizmie. Przeciwciała to komórki, które zwalczają szkodliwe substancje w organizmie. Przeciwciała mogą pomylić niektóre z Twoich zdrowych komórek z najeźdźcami i zaatakować je.
Może to powodować szereg zaburzeń autoimmunologicznych, takich jak łuszczyca, reumatoidalne zapalenie stawów i toczeń.
Objawy chorób autoimmunologicznych mogą obejmować:
- zmniejszony lub zwiększony poziom energii
- zwiększone zmęczenie
- gorączka
- wysypka
- zmiany w oddawaniu moczu, takie jak zwiększona potrzeba oddawania moczu i zmniejszona ilość wydalanego moczu
- zatrzymywanie wody z objawami, takimi jak obrzęk twarzy, rąk lub nóg
- ból lub obrzęk stawów
Skontaktuj się z lekarzem, jeśli po leczeniu interferonem wystąpi którykolwiek z tych objawów.
Poważna depresja i inne zaburzenia nastroju
Interferony mogą powodować lub nasilać poważną depresję lub inną chorobę psychiczną. Ryzyko dla każdego stanu jest wyższe, jeśli miałeś ten stan wcześniej. Nie wiadomo, dlaczego interferony mogą powodować zaburzenia nastroju.
Objawy mogą obejmować:
- agresywne zachowanie
- halucynacje (widzenie lub słyszenie rzeczy, które nie są prawdziwe)
- mania (uczucie bardzo podekscytowanego i niespokojnego)
- myśli samobójcze
Skontaktuj się natychmiast z lekarzem, jeśli masz poważne zmiany nastroju, depresję lub myśli samobójcze.
Zwiększone infekcje
Białe krwinki zwalczają infekcje jako część układu odpornościowego. Interferony mogą zmienić sposób, w jaki białe krwinki zwalczają infekcje.
Interferony mogą również spowalniać wzrost komórek, co może powodować obniżenie poziomu białych krwinek. Niski poziom białych krwinek może powodować częstsze infekcje. A jeśli masz już infekcje, interferony mogą sprawić, że będą one poważniejsze.
Objawy nowej infekcji obejmują:
- gorączka lub dreszcze
- ból gardła
- uczucie pieczenia podczas oddawania moczu
- bóle
- objawy grypopodobne
- zmiany skórne, takie jak siniaki, łuszczenie i zaczerwienienie
Mogą również wystąpić nasilone objawy - takie jak ból i swędzenie - starych infekcji, takich jak opryszczka lub infekcje grzybicze.
Skontaktuj się z lekarzem, jeśli którykolwiek z tych objawów pojawi się nagle lub się pogorszy. Poziom białych krwinek zwykle powraca do normy po przerwaniu terapii interferonem, co zmniejsza zwiększone ryzyko infekcji.
Uderzenie
Interferony mogą powodować wzrost ciśnienia krwi i tętna, które są czynnikami ryzyka udaru. Działania te mogą powodować dwa rodzaje udaru: niedokrwienny i krwotoczny.
Udar niedokrwienny występuje, gdy zakrzep krwi zmniejsza dopływ krwi do mózgu. Udary krwotoczne występują, gdy naczynie krwionośne w mózgu przecieka lub pęka i uszkadza tkanki mózgowe.
Jednak istnieją również dane, które sugerują, że wcześniejsze leczenie interferonami może zmniejszyć długoterminowe ryzyko udaru.
Jeśli byłeś leczony interferonami i obawiasz się ryzyka udaru, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Objawy udaru mogą obejmować:
- zmiany w mowie, takie jak niewyraźna mowa lub trudności ze znalezieniem słów
- bół głowy
- zmiany widzenia, takie jak niewyraźne lub podwójne widzenie
- dezorientacja
- słabość
Jeśli uważasz, że masz jakiekolwiek objawy udaru, natychmiast zadzwoń pod numer 911.
Jeśli niedawno byłeś leczony interferonem, powiedz rodzinie o możliwym ryzyku udaru mózgu spowodowanego tym lekiem. Mogą przygotować się do pomocy, jeśli masz objawy udaru i nie możesz sobie pomóc.
Inne poważne długoterminowe skutki uboczne
Interferony stosowane w leczeniu zapalenia wątroby typu C mogą mieć inne poważne skutki uboczne oprócz efektów ostrzegawczych w pudełku. Mogą to być zmniejszenie liczby krwinek.
Przy zmniejszonej liczbie krwinek masz niski poziom białych krwinek, czerwonych krwinek i płytek krwi w organizmie. Zwykle efekt ten ustępuje po zaprzestaniu terapii interferonem.
Zmniejszona liczba krwinek występuje, ponieważ interferony mogą uniemożliwić prawidłową pracę szpiku kostnego (tkanki wewnątrz kości). Twój szpik kostny wytwarza komórki krwi. Jeśli szpik kostny nie działa dobrze, może wytwarzać mniej komórek krwi.
Oprócz zwiększonych infekcji (patrz powyżej), zmniejszenie liczby krwinek może powodować następujące poważne skutki:
- niedokrwistość
- problemy z krwawieniem
- problemy z tarczycą
- zaburzenia widzenia
Niedokrwistość
Twoje czerwone krwinki przenoszą tlen do innych komórek w całym ciele. Zmniejszony poziom czerwonych krwinek może powodować anemię. Objawy anemii mogą obejmować:
- zmęczenie
- słabość
- blada skóra
- duszność
- nieregularny rytm serca
Skontaktuj się z lekarzem, jeśli którykolwiek z tych objawów pojawi się nagle lub się pogorszy. Poziom czerwonych krwinek zwykle powraca do normy po przerwaniu terapii interferonem, co oznacza ustąpienie niedokrwistości.
Problemy z krwawieniem
Twoje płytki krwi pomagają w krzepnięciu krwi. Zmniejszony poziom tych komórek może powodować problemy z krwawieniem.
Objawy problemów z krwawieniem mogą obejmować:
- zwiększone siniaczenie
- zwiększone krwawienie z skaleczeń
- krwawienie z dziąseł lub nosa
- małe czerwono-fioletowe plamki na skórze
- zmęczenie
Skontaktuj się z lekarzem, jeśli którykolwiek z tych objawów pojawi się nagle lub się pogorszy. Poziom płytek krwi zwykle powraca do normy po przerwaniu terapii interferonem.
Problemy z tarczycą
Twoja tarczyca pomaga dobrze funkcjonować wszystkim komórkom w twoim ciele. Interferon może spowodować trwałe uszkodzenie tarczycy, powodując problemy na całym ciele.
Niektóre z objawów dysfunkcji tarczycy obejmują:
- zwiększony lub zmniejszony poziom energii
- drastyczny przyrost masy ciała lub utrata masy ciała
- nadmierne pocenie
- przerzedzenie włosów
- uczucie ciepła lub zimna
- nerwowość, pobudzenie lub niepokój
Skontaktuj się z lekarzem, jeśli którykolwiek z tych objawów wystąpi po leczeniu interferonem. Jeśli tarczyca nie wytwarza wystarczającej ilości hormonu tarczycy, może być konieczna wymiana hormonu tarczycy lub leczenie zmniejszające aktywność nadczynności tarczycy.
Zaburzenia widzenia
Problemy ze wzrokiem mogą wynikać z terapii interferonem. Interferon może powodować utratę wzroku z powodu zmniejszonego przepływu krwi do oka, a także krwawienia w siatkówce.
Problemy ze wzrokiem mogą zacząć się jako:
- rozmazany obraz
- zmniejszona ostrość widzenia
- zwiększone plamy w polu widzenia
Skontaktuj się z lekarzem, jeśli którykolwiek z tych objawów wystąpi po leczeniu interferonem. Zmiany te mogą być trwałe, jeśli nie zostaną odpowiednio uwzględnione przez okulistę.
Efekty uboczne interferonu i rybawiryny
Kiedy interferony i rybawiryna były stosowane w leczeniu skojarzonym, mogły powodować wiele skutków ubocznych.
Wiele z nich było podobnych do tych z samego interferonu, na przykład:
- neutropenia (mała liczba białych krwinek)
- trombocytopenia (mała liczba płytek krwi)
- niedokrwistość
- infekcje
- problemy ze wzrokiem, takie jak retinopatia (choroba siatkówki), które mogą powodować utratę wzroku
- nasilenie chorób autoimmunologicznych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów lub łuszczyca
- choroby tarczycy (nadczynność lub niedoczynność tarczycy)
- sarkoidoza
- skutki neuropsychiatryczne, takie jak depresja i drażliwość
- objawy grypopodobne
- zmęczenie
Niektóre działania niepożądane były wspólne dla interferonów i rybawiryny:
- wysypka z łuszczącą się, suchą skórą
- nudności
- szkodliwe dla ciąży (do 6 miesięcy po zakończeniu kuracji)
Kilka skutków ubocznych było spowodowanych głównie przez stosowanie rybawiryny. Obejmowały one objawy ze strony układu oddechowego, takie jak uporczywy kaszel.
Jeśli byłeś leczony interferonem i rybawiryną i masz którykolwiek z objawów opisanych powyżej, koniecznie poinformuj o tym lekarza.
Więcej o interferonach
Interferony to leki przeciwwirusowe, co oznacza, że zwalczają wirusy. Rodzaje interferonów, które były stosowane w leczeniu zapalenia wątroby typu C, obejmowały:
- peginterferon alfa-2a (Pegasys)
- peginterferon alfa-2b (pegintron)
- interferon alfa-2b (Intron A)
Wszystkie trzy z tych leków są wstrzykiwane pod skórę. Nazywa się to wstrzyknięciem podskórnym. Te typy interferonów były często stosowane z rybawiryną.
Jak działają interferony?
Interferony działają na kilka sposobów. Po pierwsze, zmieniają sposób, w jaki białe krwinki niszczą atakujące komórki. Ta zmiana wyzwala wbudowaną w organizm odpowiedź immunologiczną w celu zwalczania wirusów, takich jak wirusowe zapalenie wątroby typu C.
Interferony pomagają również powstrzymać rozprzestrzenianie się wirusowego zapalenia wątroby typu C. Wirusowe zapalenie wątroby typu C rozprzestrzenia się poprzez namnażanie lub kopiowanie jego komórek. Interferony pomogłyby powstrzymać namnażanie się wirusa, co pomogło spowolnić rozprzestrzenianie się wirusa.
Interferony mają inne szerokie działania, które nie są skierowane w szczególności do żadnego wirusa. Jest to jeden z powodów, dla których te leki mogą powodować wiele skutków ubocznych.
Dlaczego mój lekarz miałby przepisywać interferony?
Do niedawna leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu C koncentrowało się na interferonach i rybawirynie. Leki te były stosowane w celu wyleczenia zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C. Jednak były one skuteczne tylko przez pewien czas.
Skuteczne leczenie tymi lekami zapobiegałoby chorobom wątroby i marskości (bliznowaceniu wątroby). Ponadto skuteczne leczenie zmniejszyłoby ryzyko raka wątroby i pomogłoby w zapobieganiu niewydolności wątroby.
Ale dzisiaj interferony nie są zwykle przepisywane w leczeniu zapalenia wątroby typu C. W ostatnich latach DAA stały się dostępne, a ich odsetek wyleczeń sięga 99%. Leki te wymagają krótszego czasu leczenia i zazwyczaj mają mniej skutków ubocznych niż interferony. Są jednak bardzo drogie, a większość z nich leczy tylko niektóre rodzaje wirusowego zapalenia wątroby typu C.
Rodzaj DAA, który może przepisać lekarz, będzie zależał od Twojego ubezpieczenia i rodzaju zapalenia wątroby typu C. Oto kilka przykładów DAA:
- Harvoni
- Mavyret
- Zepatier
- Epclusa
Porozmawiaj z lekarzem
Aby dowiedzieć się więcej o długoterminowych skutkach ubocznych stosowania interferonu w leczeniu zapalenia wątroby typu C, należy porozmawiać z lekarzem. Mogą ci powiedzieć, czy objawy, których doświadczasz, mogą być powiązane z wcześniejszym leczeniem interferonami. Mogą również oferować sposoby złagodzenia objawów.
A jeśli okaże się, że Twoje objawy są spowodowane przez inne przyjmowane leki, Twój lekarz również może Ci w tym pomóc. Na przykład mogą zmienić twoją dawkę lub przestawić cię na inny lek.
Bez względu na przyczynę objawów, współpraca z lekarzem i przestrzeganie przepisanego planu leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu C może pomóc w radzeniu sobie z chorobą i poczuciu się jak najlepiej.
