Jazda szybkim pasem z cukrzycą

Tak, możesz być zawodowym kierowcą wyścigowym pędzącym po torze z prędkością ponad 200 mil na godzinę, nawet jeśli chorujesz na cukrzycę typu 1!

Ponieważ weekend z okazji Dnia Pamięci każdego roku sygnalizuje początek „sezonu wyścigowego”, warto zauważyć, że mamy kilku facetów, którzy należą do profesjonalnych społeczności wyścigowych i diabetologicznych. Indianapolis 500 jest zawsze ustawiony na świąteczny weekend, a nasza społeczność ma TRZY zawodników T1D, którzy przez lata pojawiali się w tym charakterystycznym wyścigu IndyCar - Charlie Kimball, Ryan Reed i Conor Daly. Każdy z tych mężczyzn był (lub obecnie jest) sponsorowany przez producentów insuliny i może to być kwestia sama w sobie kontrowersyjna, ale zwykle skupiamy się na inspirującym aspekcie, w którym osoby niepełnosprawne dzieli się swoimi historiami i przesłaniem „Możesz to zrobić” do świata i społeczności D.

Od dawna uważaliśmy Charliego i Ryana za naszych przyjaciół, ponieważ przez lata rozmawialiśmy z nimi i spotykaliśmy się osobiście wiele razy - i miałem przyjemność patrzeć, jak ścigają się w Indy 500, odkąd kiedyś nie żyłem daleko stąd.W rzeczywistości, podczas historycznego setnego wyścigu tego kultowego wyścigu, Novo Nordisk podzielił się wiadomością, że nazwiska kilku zwolenników D, przedstawicieli branży i organizacji diabetologicznych pojawiłyby się na samochodzie Charliego podczas Indy 500 - i jestem zaszczycony, że jestem jednym z zawiera 42 nazwiska!

Jak cholernie fajnie!

Inspiracja Charliego Kimballa „Racing with Insulin”

Dla tych, którzy nie znają historii Charliego: u trzydziestokilkuletniego mieszkańca Indianapolis w 2007 roku w wieku 22 lat zdiagnozowano cukrzycę typu 1 i od tego czasu udowadnia, że ​​martwa trzustka go nie powstrzyma. Charlie był pierwszym kierowcą, któremu T1D zezwolono na start w Indy 500, i bierze udział w tych wyścigach każdego roku od 2010 roku.

W przeszłości rozmawialiśmy z Charliem, słysząc, jak urodzony w Europie zawodowy kierowca rozpoczął swoją karierę jeszcze przed pojawieniem się T1D. Zaczynając od wyścigów gokartów w wieku 9 lat, Charlie uniknął przyjęcia do Stanford, aby spełnić swoje marzenie. Zaczął ścigać się w Europie w 2002 roku i zbudował imponujące CV, zanim diagnoza typu 1 wykoleiła jego program wyścigowy w połowie sezonu 2007. Ale nie pozwolił, by to go powstrzymało i wrócił w 2008 roku, aby rywalizować w jednych z najbardziej konkurencyjnych kategorii wyścigowych na świecie i udowodnić, że życie z cukrzycą nie ograniczy go do podróżowania z prędkością większą niż 200 mil na godzinę ani nie zapobiegnie. go przed osiągnięciem jego marzenia.

Jeśli chodzi o cukrzycę za kierownicą, Charlie jest dość dobrze znany z tego, jak radził sobie z tym przez lata - w pewnym momencie jego CGM był zapinany na rzepy na kierownicy tuż pod wejściem danych samochodu, aby mógł je zobaczyć na cały czas. „To tylko kolejna część deski rozdzielczej, którą muszę obserwować” - powiedział nam, przyznając, że jego Endo wpadł na ten pomysł. Podłączył również do hełmu paczki soku pomarańczowego, dzięki czemu może szybko zareagować na spadający poziom glukozy we krwi, popijając przez słomkę. Przez lata, gdy technologia ewoluowała, Charlie poprawił tę konfigurację i teraz ma swój CGM połączony ze smartfonem. ma teraz podłączone dwie butelki wody - jedną z wodą, drugą z dodatkiem cukru w ​​środku. Ponieważ jego tata był specjalistą w dziedzinie inżynierii mechanicznej, opracowali specjalny zawór wydrukowany w 3D, który umożliwia podłączenie butelek do pasów bezpieczeństwa w celu szybkiego „naciśnięcia przełącznika” i wyzwolenia płynnego zastrzyku glukozy.

„Trwa od 35 minut do godziny i jest naprawdę fizyczny” - powiedział Cukrzyca poprzednio. "Jest naprawdę gorąco; jest dużo wysiłku, a skupienie psychiczne potrzebne do kontrolowania samochodu z prędkością prawie 200 mil na godzinę spala poziom cukru we krwi, więc zazwyczaj próbuję wsiąść do samochodu trochę wyżej niż w normalny dzień i wysiadam po spaleniu ”, powiedział, zauważając, że na początku wyścigu stara się utrzymać poziom 180-200, a pod koniec zwykle spada do 100-130. Gdyby sprowadzało się do użycia soku pomarańczowego przez słomkę i nie mógł na czas zwiększyć swojego poziomu glukozy we krwi, Kimball mówi, że nie zawahałby się zaparkować samochodu.

Charlie jest partnerem Novo Nordisk w programie Race with Insulin od 2008 roku, a jego samochody wyścigowe mają logo firmy (głównie Levemir i Tresiba, długo działające insuliny promowane przez Charliego, ale także szybko działające Fiasp później). Przechodzi przez @RaceWithInsulin na Twitterze.

Z okazji setnego wyścigu zespół wyścigowy Novo i Charliego (Chip Ganassi Racing) postanowił zrobić coś specjalnego. Zmienili numer swojego samochodu z tradycyjnego 83 - co ma znaczenie dla jego rodziny, ponieważ tamten rok był najlepszym finiszem w Indy 500 samochodem zaprojektowanym przez jego ojca, projektanta wyścigowego, a także został ciepło przyjęty przez innowację technologiczną dla cukrzycy. # Ruch WeAreNotWaiting (za każdym razem, gdy 83 pojawiało się za pośrednictwem Nightscout / CGM w chmurze, system wyświetlał zabawny komunikat „pedał do metalu”).

Zamiast tego w tym roku Charlie był na sportowym # 42 - liczbie związanej z cukrzycą, ponieważ reprezentuje podstawową insulinę Novo Tresiba, która utrzymuje się przez 42 godziny, a także jest numerem wyścigowym kolegi z Chip Ganassi, Kyle'a Larsona, który ma kuzyna z T1D. Samochód Larsona nosił imię Charliego również podczas wyścigu Coca-Cola 600 w Północnej Karolinie w maju 2016 roku.

W swoim samochodzie Charlie dodał również te 42 nazwiska ze społeczności D - w tym znanych zwolenników PWD, takich jak Kerri Sparling, Scott Johnson, Anna Norton z DiabetesSisters i dr Anne Peters, która jest endo Charliego, wraz z JDRF i ADA i inni, jak wieloletni dyrektor Novo Camille Lee. Wciąż ledwo mogę uwierzyć, że zostałem uwzględniony…

W ten sposób Novo przekazał 4200 $ darowizny na rzecz oddziału ADA w Indianie w imieniu zwycięskiego kierowcy po 42 z 200 okrążeń. Firma dopasowała tę darowiznę do oddziału ADA w Charlotte w imieniu wiodącego kierowcy Coke 600 również po 42 okrążeniach. Całkiem niesamowite gesty, Novo i sprytny PR dobrej woli!

Musimy założyć, że było to zainspirowane interakcją z rzecznikami pacjentów na pierwszym w historii forum Novo D-advocacy, którego gospodarzem była firma w kwietniu, gdzie mieliśmy okazję spotkać Charliego, a nawet zobaczyć, jak rywalizuje w Phoenix Grand Prix.

{Zastrzeżenie: Właściwie zacząłem używać produktów insulinowych Novo wkrótce po tym spotkaniu, co chciałbym wykorzystać tutaj, aby wyjaśnić, że był to kompletny zbieg okoliczności związany ze zmianami w mojej formule ubezpieczenia; Nic, co wydarzyło się na forum rzeczniczym Novo, nie zaskoczyło mnie ani nie przekonało.}

Ryan Reed napędza świadomość cukrzycy

Kiedy diagnoza T1D u Ryana została postawiona przez jego lekarza rodzinnego w 2011 r., Pierwszą rzeczą, o której lekarz powiedział, było to, że ten nastolatek może pożegnać się ze swoim marzeniem o byciu kierowcą wyścigowym NASCAR. Miał wtedy 17 lat i właśnie zaczął robić fale w świecie wyścigów i robić krok na początku swojej kariery. Wiadomość o cukrzycy zdewastowała go - ale tylko przez około dwie godziny, dopóki Ryan nie zdecydował, że zrobi wszystko, aby dostać się za kierownicę samochodu wyścigowego, o czym marzył od czwartego roku życia.

Zwrócił się do Internetu i chociaż nie mógł znaleźć innych kierowców NASCAR, którzy żyliby i jeździli z powodzeniem z typem 1, Ryan znalazł historię innego kierowcy wyścigowego, który pokazał mu, że jego marzenie jest nieograniczone.

Taka była historia Charliego Kimballa.

Skontaktował się z szanowaną dr Anne Peters z USC Clinical Diabetes Program w Kalifornii, gdzie Charlie również się udał, a Ryanowi udało się umówić na następny dzień pomimo typowego pięciomiesięcznego oczekiwania. To był punkt zwrotny dla Ryana, ponieważ jej pozytywne nastawienie i zachęta dały mu moc ponownego sięgnięcia po swoje marzenie.

Reszta to historia, jak to się mówi.

Ryan osiągnął znaczące zwycięstwa w wyścigach NASCAR i awansował na poziom wyścigowy Indy 500 - i tak jak zainspirował go Charlie, dzieli się swoją historią, by inspirować innych, włączając w to nawiązanie dobrej przyjaźni z innym kierowcą wyścigowym T1D Conorem Daly.

Ryan jeździ numerem 16 For Mustang i przez lata był rozstany z American Diabetes Association i nosił logo tej organizacji na masce w ramach swojej umowy sponsorskiej będącej częścią kampanii ADA Drive to Stop Diabetes. Chociaż nie współpracuje już bezpośrednio z ADA, Ryan był partnerem Lilly Diabetes od samego początku, a sponsorowanie trwało do 2018 roku. Podobnie jak jego koledzy z wyścigów T1D, Ryan podróżuje po kraju, dzieląc się swoją historią D, zajmując się różnymi edukacjami i podnoszeniem świadomości oraz wydarzenia wellness na torze i poza nim.

„Czuję, że spoczywa na mnie osobisty obowiązek i odpowiedzialność za pomoc w dotarciu do tej społeczności, ponieważ jestem nią dotknięta i bezpośrednio z nią żyję” - powiedział nam Ryan.

W przeszłości Ryan dzielił się z Cukrzyca jak radził sobie z cukrzycą za kierownicą.

Ryan wierzy, że przy temperaturach w samochodzie wyścigowym do 160 stopni będą pewne wyzwania związane z pompowaniem insuliny, więc wolałby trzymać się codziennych zastrzyków, które dobrze dla niego działają. Przez lata korzystał z Dexcom CGM, od modeli Seven Plus, G5 Platinum i G5, po ostatnią aktualizację do G6 zatwierdzoną na początku tego roku.

Kiedyś miał swoje CGM podłączane do kierownicy, tak jak zrobił to Charlie Kimball, ale Ryan mówi nam, że teraz ma to podłączone do deski rozdzielczej, aby móc łatwo spojrzeć podczas jazdy. Ma też butelkę wody ze słodkim napojem obok lewej nogi podczas jazdy i mówi, że łatwo jest sobie z tym poradzić, jeśli podczas jazdy pojawią się jakiekolwiek alerty niskiego poziomu.

„To niesamowite widzieć, jak to ewoluowało na przestrzeni lat i zobaczyć różnicę w moim leczeniu cukrzycy i moich wynikach w wyścigach samochodowych” - powiedział niedawno przez telefon Ryan. „Największą różnicą było to, że nie montujemy go już na kierownicy. Zbudowaliśmy aluminiowy wspornik, aby przejść tam z innymi moimi miernikami na desce rozdzielczej. Wszystko jest bardzo płynne i bezproblemowe, więc mogę skanować swój poziom cukru we krwi i wszystko inne, kiedy patrzę na deskę rozdzielczą ”.

Kiedy rozpoczyna wyścig, Ryan upewnia się, że poziom glukozy we krwi mieści się w zakresie od 120 do 140 mg / dl, zanim wsiądzie do samochodu. Mówi, że z adrenaliną kończy się między 200 a 220 po wyścigu.

Ostatnio Ryan mówi, że połączył siły z Beyond Type 1, aby podnosić świadomość i pomagać w rozwiązywaniu dużych problemów - a także inspirować ludzi w społeczności D. Mają umowę z nowymi koszulkami BT1, gdzie połowa zysków z każdej koszulki trafia do grupy.

Zapytaliśmy również Ryana o to, w jaki sposób wykorzystuje swoją platformę do popierania trudnych kwestii, w szczególności cen insuliny, w odniesieniu do Lilly Diabetes i dostępu do CGM z Dexcom. Ryan powiedział, że są to kwestie, o których często się dyskutuje, i rozmawiał z ludźmi z branży, korzystając ze swojej platformy.

„Każdego roku staramy się wywierać większy wpływ i naruszać tematy oraz wywoływać skutki, których być może wcześniej nie mieliśmy” - powiedział.

Ogólnie rzecz biorąc, Ryan podkreśla, że ​​jego większe przesłanie dotyczy wzmocnienia pozycji wszystkich chorych na cukrzycę.

„Od początku moim przesłaniem było to, że jest to życie bez ograniczeń” - mówi Ryan. „Nie chodzi tylko o to, co robię, ale o to, co mogą zrobić. Jestem tylko przykładem, tak jak Charlie był dla mnie przykładem. Właśnie to chciałem wtedy usłyszeć… A teraz chcę ty wyjść i gonić za marzeniami. Możesz to zrobić!"

Ryan podzielił się również tym, że przyjaźni się z Conorem i spędzają z nimi sporo czasu na torze wyścigowym. Próbują też robić razem zdjęcia, kiedy mają okazję, i zaczęli używać hashtagu #TeamDiabetes - najpierw jako żart, ale w mediach społecznościowych to naprawdę eksplodowało w mediach społecznościowych jako inspiracja.

„To naprawdę inspirujące” - mówi Ryan. „Im więcej ludzi, którzy wstają i opowiadają swoje historie, i po prostu są zwolennikami tego, by cukrzyca Cię nie powstrzymała, to zachęca innych. To nie tylko kierowcy samochodów wyścigowych lub inni sportowcy i gwiazdy, ale wszyscy, którzy dzielą się swoją historią ”.

Inni kierowcy wyścigów samochodowych z cukrzycą

Conor Daly: Jak już wspomniano, jednym z nich jest Conor Daly, który pochodzi z północnej części Indianapolis i został zdiagnozowany około dekady temu jako nastolatek. Conor jest także kierowcą wyścigowym drugiej generacji, synem profesjonalnego kierowcy Dereka Daly (który osiągnął szczyt tego sportu, rywalizując w Formule 1 i Indy Cars przez ponad dekadę).

Lata temu tata Conora był gościnnym mówcą na obozie Diabetes Youth Foundation of Indiana (DYFI), w którym uczestniczyłem, gdzie podzielił się historią swojego syna - i od tamtej pory z zainteresowaniem śledzę karierę Conora.

Conor startował w Indy 500 z przerwami od 2013 roku, a rok 2016 był szczególnie warty opublikowania, ponieważ Lilly Diabetes została jego sponsorem po raz pierwszy w tym roku. To jednak nie trwało długo, a firma farmaceutyczna zrezygnowała ze sponsorowania na początku 2018 roku.

Dylon Wilson: Cieszymy się również, że dowiemy się o Dylonie Wilsonie, który pochodzi z Północnej Karoliny i startuje w wyścigach Whelan All-American Series wyścigów NASCAR. Dylon jest prawdopodobnie najmniej znanym z tych kierowców PWD, ale w ostatnich miesiącach przekazywał wiadomości bardziej, dzieląc się swoją historią cukrzycy i tym, jak radzi sobie z wyzwaniami wyścigowymi.

Teraz, mając 20 lat, Dylon został zdiagnozowany w jego 13. urodziny w 2009 roku. Nasi przyjaciele z Pump Wear mieli z nim świetne pytania i odpowiedzi na początku tego roku, a my skontaktowaliśmy się z Dylonem przez e-mail, aby wysłuchać szczegółów jego zarządzania BG i tego, co go inspiruje. . W 2016 roku powiedział nam, że używał pompy insulinowej Medtronic 530G i Enlite CGM, a podczas wyścigów podskakiwał między różnymi glukometrami; używa również napojów i przekąsek Carbsteady firmy Glucerna w dniu wyścigu, aby zwiększyć poziom glukozy we krwi.

„Inni zawodnicy z (cukrzycą) są dla mnie inspirujący. Ale prawdziwą inspiracją do wyścigów jest mnóstwo dzieci, u których każdego dnia diagnozuje się diagnozę i które muszą przechodzić przez szkołę i sporty zespołowe, kiedy dorastają i muszą uczyć się choroby w tym samym czasie, kiedy myślą: „Dlaczego ja? '

„Kiedy jestem w samochodzie i wszystko idzie nie tak, wystarczy, że myślę o małym chłopcu lub dziewczynce, która nie może spać w nocy, ponieważ choroba nie współpracuje… Przeszedłem przez to i wiem, jakie to trudne i to mnie napędza ”- napisał Dylon w e-mailu.

Cieszymy się, że PWD rywalizują na wysokim poziomie wyścigowym, a także wiele innych wyczynów sportowych, o których słyszymy. Podczas gdy większość z nas nie ma numeru Sammy'ego Hagara w I Can't Drive 55, to całkiem niesamowite widzieć D-peepsów, takich jak Charlie, Conor, Ryan i Dylon, uderzających te 200s na prędkościomierzu, jednocześnie kontrolując poziom cukru we krwi. Koło.