Miałem 25 lat, kiedy po raz pierwszy zdiagnozowano u mnie endometriozę. W tym czasie większość moich znajomych wychodziła za mąż i rodziła dzieci. Byłem młody i samotny i czułem się zupełnie sam.
Moje życie na randce zostało zasadniczo zatrzymane przez wszystkie moje operacje - pięć w ciągu trzech lat - i potrzeby medyczne. Pod wieloma względami wydawało mi się, że moje życie zostało zatrzymane. Wszystko, czego kiedykolwiek chciałem, to być mamą. Więc kiedy mój lekarz zasugerował mi podjęcie leczenia niepłodności, zanim będzie za późno, skoczyłem w głowę.
Krótko po tym, jak moja druga runda IVF nie powiodła się, wszyscy moi trzej najlepsi przyjaciele ogłosili ciążę w ciągu kilku dni. Miałem wtedy 27 lat. Nadal młody. Ciągle sam. Wciąż czuję się bardzo samotny.
Życie z endometriozą znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia lęku i depresji - wynika z przeglądu z 2017 r. W International Journal of Women’s Health.
Należałem do obu kategorii. Na szczęście udało mi się znaleźć wsparcie po drodze.
Ludzie, z którymi można porozmawiać
Nie znałam nikogo w swoim prawdziwym życiu, kto miałby do czynienia z endometriozą lub bezpłodnością. A przynajmniej nie znałem nikogo, o kim mówił. Więc zacząłem o tym mówić.
Założyłem blog tylko po to, żeby wydobyć z siebie słowa. Nie minęło dużo czasu, zanim inne kobiety doświadczające mojej walki zaczęły mnie znajdować. Rozmawialiśmy ze sobą. Połączyłem się nawet z kobietą w moim stanie, która była w moim wieku i jednocześnie borykała się z endometriozą i niepłodnością. Szybko zostaliśmy przyjaciółmi.
Dziesięć lat później moja córka i ja wybieramy się na rejs Disneya z tą przyjaciółką i jej rodziną. Ten blog dał mi ludzi do rozmowy i doprowadził do jednej z moich najbliższych dzisiejszych przyjaźni.
Informacje, których mój lekarz nie miał
Kiedy prowadziłam bloga, powoli zaczęłam trafiać do internetowych grup kobiet z endometriozą. Tam znalazłem mnóstwo informacji, których mój lekarz nigdy mi nie udostępnił.
Nie dlatego, że mój lekarz był złym lekarzem. Jest świetna i nadal jest moją ginekologią. Po prostu większość położników nie jest specjalistami od endometriozy.
Dowiedziałem się, że kobiety walczące z tą chorobą często mają największą wiedzę na jej temat. W tych internetowych grupach wsparcia dowiedziałem się o nowych lekach, badaniach naukowych i najlepszych lekarzach, z którymi warto się umówić na kolejną operację. To właśnie od tych kobiet otrzymałem skierowanie do lekarza, który przysięgam, zwrócił mi moje życie, dr Andrew S. Cooka z Vital Health.
Często drukowałem informacje z internetowych grup wsparcia i przynosiłem je do mojej położniczej ginekologii. Sprawdzała, co jej przyniosłem, i razem rozmawialiśmy o opcjach. Zasugerowała nawet inne opcje leczenia innym pacjentom w oparciu o informacje, które jej przekazałem przez lata.
To jest informacja, której nigdy bym nie znalazła, gdybym nie odszukała tych grup innych kobiet, które mają endometriozę.
Przypomnienie, że nie byłem sam
Jedną z największych korzyści z tych grup była po prostu świadomość, że nie jestem sam.Będąc młodym i bezpłodnym, bardzo łatwo jest poczuć się wyróżnionym przez wszechświat. Kiedy jesteś jedyną osobą, którą znasz w codziennym bólu, trudno nie popaść w nastrój „dlaczego ja”.
Te kobiety, które były w moich butach, pomogły mi powstrzymać tę samą rozpacz. Były przypomnieniem, że nie tylko ja przez to przechodziłem.
Ciekawostka: im więcej mówiłem o endometriozie i niepłodności, tym więcej kobiet w moim prawdziwym życiu zgłaszało się, aby powiedzieć mi, że przeżywają te same zmagania. Po prostu wcześniej z nikim otwarcie nie rozmawiali o tym.
Z endometriozą dotykającą około 1 na 10 kobiet, istnieje duże prawdopodobieństwo, że osobiście znasz inne kobiety borykające się z tą chorobą. Kiedy zaczniesz o tym mówić, mogą czuć się bardziej komfortowo, gdy wystąpią i zrobią to samo.
Sprawdzenie mojego zdrowia psychicznego
Byłam jedną z kobiet, które zmagały się z depresją i lękiem z powodu endometriozy. Znalezienie terapeuty było jednym z najważniejszych kroków, jakie podjąłem, aby sobie z tym poradzić. Musiałem przepracować swój smutek, a to nie było coś, co mogłem zrobić sam.
Jeśli martwisz się o swoje samopoczucie psychiczne, nie wahaj się skontaktować się z profesjonalistą o pomoc. Radzenie sobie jest procesem i czasami wymaga dodatkowych wskazówek, aby się tam dostać.
Zasoby wsparcia, które mogą okazać się pomocne
Jeśli szukasz wsparcia, jest kilka miejsc, w których mogę Ci polecić, abyś zaczął. Osobiście prowadzę zamkniętą grupę internetową na Facebooku. Składa się wyłącznie z kobiet, z których wiele borykało się z niepłodnością i endometriozą. Nazywamy się Wioską.
Na Facebooku istnieje również świetna grupa wsparcia dla endometriozy, licząca ponad 33 000 członków.
Jeśli nie ma Cię na Facebooku lub nie czujesz się komfortowo w kontaktach z nim, Fundacja Endometriosis of America może być niesamowitym źródłem informacji.
Możesz też zrobić tak, jak ja na początku - założyć własnego bloga i poszukać innych, którzy robią to samo.
Leah Campbell jest pisarką i redaktorką mieszkającą w Anchorage na Alasce. Samotna matka z wyboru po nieoczekiwanej serii wydarzeń, które doprowadziły do adopcji jej córki, Leah jest także autorką książki „Samotna bezpłodna kobieta„I pisał obszernie na tematy niepłodności, adopcji i rodzicielstwa. Możesz połączyć się z Leah przez Facebook, jej stronie internetowej, i Świergot.
