Wierz lub nie, ale zespół cieśni nadgarstka to kolejna „komplikacja” związana z cukrzycą.
Poza zwykłym dyskomfortem przedramienia może to być dość wyniszczające. Oto przegląd dla osób z cukrzycą na temat tego, czym dokładnie jest zespół cieśni nadgarstka i co możesz z tym zrobić.
Co to jest zespół cieśni nadgarstka?
Jak zapewne wiesz, zespół cieśni nadgarstka (CTS) to postępująca bolesna choroba dłoni i ramion, która rozwija się w wyniku ucisku nerwu w nadgarstku.
W szczególności wpływa na nerw pośrodkowy, który biegnie przez kanał nadgarstka od dłoni do przedramienia. Nerw pośrodkowy zapewnia czucie wewnętrznej strony palców i jest siłą mięśni, która napędza kciuk.
Kiedy nerw pośrodkowy jest uciskany z powodu obrzęku nerwów lub ścięgien w kanale nadgarstka, drętwienie, mrowienie i ból mogą wpływać na dłoń i palce. Może również prowadzić do innych objawów, takich jak słabe krążenie i utrata siły chwytu.
Główna przyczyna tego stanu jest nieznana. Jednak naukowcy uważają, że w przypadku cukrzycy wysoki poziom glukozy we krwi powoduje glikozylację ścięgien kanału nadgarstka. Oznacza to, że ścięgna ulegają zapaleniu, a nadmiar cukrów tworzy „biologiczny superklej”, który sprawia, że ścięgna są mniej zdolne do swobodnego przesuwania się - podobnie jak w przypadku zamarzniętego ramienia.
Zespół cieśni nadgarstka i cukrzyca
W populacji ogólnej CTS dotyka od 2 do 3 procent ludzi, ale wydaje się, że skupia się wokół osób, które już borykają się z innymi wyzwaniami zdrowotnymi.
Najczęstsze stany związane z zespołem cieśni nadgarstka to:
- cukrzyca (to my)
- choroby tarczycy (to większość z nas, ponieważ cukrzyca i choroby tarczycy to towarzysze na piersi)
- wysokie ciśnienie krwi (znowu powszechne wśród osób z cukrzycą)
- zaburzenia autoimmunologiczne (dotyczy osób z cukrzycą typu 1)
Badania pokazują, że CTS pojawia się nawet u 20 procent osób z cukrzycą, „co sugeruje, że związek między cukrzycą a zespołem cieśni nadgarstka może wynikać z nadmiernie wysokiego poziomu cukru we krwi”.
W rzeczywistości kilka lat temu krążyły dowody naukowe, że CTS może faktycznie przewidywać cukrzycę typu 2.
W 2014 roku holenderski badacz Steven H. Hendriks i jego zespół postanowili spojrzeć na tę kwestię na nowo i spróbować wyeliminować zakłócające czynniki - inne warunki, które mylą zbiory danych w badaniach klinicznych.
Okazało się, że chociaż cukrzyca typu 2 była częściej diagnozowana u osób z CTS, nie można jej było wyróżnić jako niezależnego czynnika ryzyka po uwzględnieniu wskaźnika masy ciała, płci i wieku.
Innymi słowy, populacja typu 2 ma taką samą demografię jak populacja CTS. I, co znamienne, nie znaleźli żadnego związku między CTS a czasem trwania cukrzycy, poziomem kontroli glikemii lub stopniem powikłań mikronaczyniowych - czego można by się spodziewać, gdyby cukrzyca i CTS miały bezpośredni związek.
Może więc być tak, że większa waga, starszy wiek i bycie kobietą zwiększają ryzyko zarówno cukrzycy, jak i CTS.
Jeśli chodzi o cukrzycę typu 1, jedno przełomowe badanie - choć przeprowadzone w wieku 15 lat - wykazało „w ciągu całego życia ryzyko wystąpienia objawowego zespołu cieśni nadgarstka u osób z T1D”. Oy!
W rzadkich przypadkach, gdy cukrzyca jest dobrą wiadomością dla odmiany, podczas gdy mamy więcej CTS niż inni ludzie, nie mamy skłonności do jej najcięższej postaci. Ten wątpliwy zaszczyt przypada osobom z zespołem metabolicznym (który może istnieć z cukrzycą lub niezależnie od niej).
Dodaj fakt, że ludzie, którzy spędzają dużo czasu na pisaniu na komputerach, mają czynnik ryzyka zawodowego (i oczywiście wiesz, że typ 1 to zestaw zorientowany na Internet!).
Okazało się, że interesujące jest to, że oprócz „zawodów związanych z klawiaturą”, inne zawody obarczone wysokim ryzykiem CTS obejmują:
- pracownicy linii montażowej, którzy wykonują powtarzalne ruchy nadgarstkiem
- pracownicy budowlani korzystający z elektronarzędzi wibracyjnych
- profesjonalni muzycy
Czy zespół cieśni nadgarstka jest dziedziczny?
Wiele osób może się zastanawiać, czy zachorowały na CTS, czy też są bardziej narażone na to, jeśli ma go ktoś inny z rodziny. Odpowiedź brzmi: tak: tu gra genetyka.
Eksperci medyczni twierdzą, że CTS z pewnością ma składnik genetyczny, co ma miejsce zwłaszcza w przypadku, gdy dotyka młodych ludzi.
Inne czynniki genetyczne, które mogą przyczyniać się do rozwoju CTS, obejmują nieprawidłowości w niektórych genach regulujących mielinę, substancję tłuszczową izolującą włókna nerwowe.
Zasadniczo, podobnie jak w przypadku cukrzycy, prawdopodobieństwo zachorowania jest większe, jeśli masz chorobę w rodzinie.
Zrozumienie anatomii nadgarstka
CTS jest w rzeczywistości częścią rodziny neuropatii. Czasami nazywa się to „neuropatią uwięzienia”. Aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób nerw może zostać uwięziony, warto wyobrazić sobie, jak zbudowany jest kanał nadgarstka.
Kanał nadgarstka to wąskie przejście w nadgarstku między przedramieniem a dłonią. I tak jak niektóre tunele naziemne są wspólne dla dróg i torów, kanał nadgarstka w twoim ciele jest wspólny zarówno dla ścięgien, jak i nerwów.
U niektórych osób „zatory drogowe” w kanale nadgarstka mogą prowadzić do zgięć błotników, które wpływają na nerw pierwotny ręki, powodując CTS.
Gdybyś odciął sobie rękę - nie dlatego, że to zalecamy - i rzucił ją na stół dłonią do góry, zobaczyłbyś, że kanał nadgarstka bardziej przypomina zadaszony akwedukt niż właściwy tunel.
To koryto w kształcie litery U z małych kości. U podstawy rynny znajdują się ścięgna zginaczy, które zasilają twoje palce. Wzdłuż szczytu pęczka ścięgien biegnie nerw pośrodkowy, rurociąg do czucia dla kciuka, palca wskazującego, palca środkowego i części palca serdecznego.
W górnej części kanału przebiega podobny do opaski pasek więzadła zwany poprzecznym więzadłem nadgarstka. Można go opisać jako mały rów, przez który przebiega dużo instalacji wodociągowych.
CTS występuje, gdy ścięgna u podstawy tego wykopu ulegają zapaleniu. Gdy puchną, naciskają w górę na nerw, a nerw zostaje uszczypnięty (uwięziony) między spuchniętymi ścięgnami u dołu trzonu a paskiem więzadła u góry.
A spękane nerwy przekazują sygnały bólu.
Intensywny ból
Objawy wahają się od drętwienia lub mrowienia po stronie kciuka dłoni po okropny, paraliżujący ból. Ból można wyczuć w dłoniach, nadgarstku lub przedramieniu. Zwykle najpierw uderza w dominującą rękę, ale u około połowy osób z CTS jest obustronny, powodując ból po obu stronach ciała.
Jeśli myślisz, że to tylko ból nadgarstków, pomyśl jeszcze raz. Ból może być zaskakująco intensywny! Nasza własna redaktor naczelna DiabetesMine, Amy Tenderich, zajmowała się CTS, pisząc w 2008 roku:
„Nigdy nie wyobrażałem sobie, jak bolesne lub wyniszczające może być. W najgorszym przypadku dosłownie nie mógłbym zrobić toastów dla moich dzieci rano, a co dopiero pomóc im zapiąć swetry. Z trudem mogłem utrzymać prosto suszarkę i zostałem wymazany z bólu przez całą noc ”.
Co powoduje zespół cieśni nadgarstka?
Kiedyś uważano, że powtarzające się ruchy nadgarstków w rzeczywistości powodują CTS. Obecnie większość ekspertów zgadza się, że tak nie jest.
Istnieje raczej zgoda co do tego, że CTS jest spowodowane wyłącznie rozmiarem kanału nadgarstka i jest nasilane przez powtarzające się ruchy. (To jest w podobny sposób, w jaki otyłość nie powoduje cukrzycy, jeśli nie masz predyspozycji, ale może ją wywołać, jeśli masz).
Tak jak tunele w górach różnią się długością i drążeniem, tak też najwyraźniej u ludzi robią się tunele nadgarstka, tworząc wrodzone predyspozycje.
Przepraszam, gang, rozmiar naprawdę ma znaczenie. Przynajmniej dla CTS.
Zasadniczo osoby z mniejszymi tunelami są bardziej narażone na CTS, głównie ze względu na fakt, że margines błędu jest tak mały: nie wymaga dużego obrzęku, aby uszczypnąć mniejszy tunel.
Może to również wyjaśniać, dlaczego kobiety są trzy razy bardziej narażone na CTS niż mężczyźni. Mają mniejsze nadgarstki, a co za tym idzie mniejsze tunele nadgarstka.
Może to oznacza, że jeśli masz mały tunel, pracujesz na linii montażowej w ciągu dnia, a nocą grasz w amatorskiej lidze fortepianowej, naprawdę jesteś na to przygotowany.
Tymczasem, co do związku między cukrzycą a CTS, kto wie? Może geny powodujące cukrzycę powodują również małe tunele nadgarstka.
Diagnozowanie zespołu cieśni nadgarstka
Pamiętaj, że objawy cieśni nadgarstka pojawiają się stopniowo, dlatego ważne jest, aby zgłosić się do lekarza wcześnie, jeśli często odczuwasz „mrowienie” lub pieczenie lub utratę czucia w dłoniach.
Czy budzisz się w nocy z odrętwiałymi dłońmi lub kciukami, jakby „poszły spać”?
Kiedy zostaniesz zbadany, twój lekarz przeprowadzi kilka testów, co najważniejsze, aby upewnić się, że nie masz neuropatii obwodowej. Te dwa warunki mogą wydawać się podobne, ale to nie to samo. Wymagają różnych zabiegów.
Dwa testy kliniczne stosowane do diagnozowania CTS to manewry Tinel i Phalen, które brzmią naprawdę przerażająco, ale w rzeczywistości są tylko ćwiczeniami napinającymi, aby sprawdzić, czy odczuwasz mrowienie w dłoniach lub nadgarstkach.
W teście objawowym Tinela lekarz uderza wewnętrzną stroną nadgarstka w nerw pośrodkowy. Jeśli poczujesz mrowienie, drętwienie lub lekkie uczucie „wstrząsu” w dłoni, możesz mieć CTS.
Test Phalena polega na tym, że opierasz łokcie na stole, a następnie zwisasz nadgarstkom, tak aby ręce były skierowane w dół z dłońmi przyciśniętymi do pozycji modlitwy. (Ten film ładnie to podsumowuje.) Pozytywny wynik to mrowienie lub drętwienie palców w ciągu minuty.
Leczenie zespołu cieśni nadgarstka
Leczenie CTS obejmuje terapię spoczynkową i szyny nadgarstka, leki, fizjoterapię, a nawet zabiegi chirurgiczne.
Dla większości ludzi unikanie czynności, które obciążają nadgarstek (co niestety obejmuje pracę przy komputerze), noszenie szyny na rękę i przyjmowanie ibuprofenu może złagodzić ból i utrzymać ucisk na nerw pośrodkowy, dopóki wszystko się nie zagoi.
Inne domowe sposoby, które możesz wypróbować, obejmują rozciąganie i uniesienie dłoni i nadgarstków, gdy tylko jest to możliwe.
Lód czy ciepło dla CTS?
Chociaż utrzymywanie rąk w cieple może pomóc w bólu i sztywności, eksperci medyczni zalecają oblodzenie stawów, o których wiadomo, że są dotknięte zespołem CTS.
W badaniu z 2015 roku stwierdzono, że „stosowanie zimna w dłoń może zmniejszyć ucisk na więzadło nadgarstka i nerw”.
Twój lekarz może zalecić kortykosteroidy, aby zmniejszyć ból i stan zapalny. Leki te zmniejszają obrzęk i ucisk wywierany na nerw pośrodkowy.
Zastrzyki są skuteczniejsze niż doustne sterydy. Ta terapia może być szczególnie skuteczna, jeśli stan zapalny powoduje CTS, taki jak reumatoidalne zapalenie stawów.
Jeśli Twój stan nie poprawi się w ciągu kilku miesięcy, lekarz może zalecić wizytę u ortopedy lub neurologa, aby porozmawiać o operacji.
W rzeczywistości operacja CTS jest jedną z najczęstszych operacji wykonywanych w Stanach Zjednoczonych.
Na czym polega operacja zespołu cieśni nadgarstka?
Pamiętasz to więzadło nadgarstka, o którym rozmawialiśmy na początku? „Dach” tunelu nadgarstka? W tradycyjnej operacji CTS z otwartym uwalnianiem więzadło jest cięte w celu zmniejszenia nacisku.
Zasadniczo tunel jest wyprowadzany, aby utworzyć większy otwór. Każda inna tkanka (na przykład guz), która może wywierać nacisk na nerw pośrodkowy, może również zostać usunięta podczas operacji.
W rzeczywistości istnieją dwie metody chirurgii kanału nadgarstka, zwane otwartą i endoskopową. Ale pamiętaj: żaden z nich nie jest niezawodny.
Według ekspertów oba są skuteczne w 95 procentach. Niemniej jednak każdy ma wady i zalety, głównie związane z ciągłym dyskomfortem po zabiegu.
Mniej inwazyjna wersja endoskopowa wymaga znacznie mniejszego nacięcia, co zmniejsza ból, czas rekonwalescencji i blizny. Ale według tego pomocnego filmu z Hand and Wrist Institute, w około 2 procentach przypadków lekarze nie widzą prawidłowo tkanki, aby bezpiecznie przeprowadzić operację endoskopową, więc muszą uciekać się do wersji „otwartej”.
Oczywiście cukrzyca też komplikuje sprawę. Wiele źródeł medycznych nadal stwierdza zrzeczenie się odpowiedzialności: „Zabieg chirurgiczny może przynieść częściową ulgę tylko wtedy, gdy inny stan chorobowy, taki jak reumatoidalne zapalenie stawów, otyłość lub cukrzyca, przyczynia się do zespołu cieśni nadgarstka”.
Scott King, typ 1 i były redaktor magazynu Diabetes Health, miał CTS przez długi czas. W końcu kilka lat temu przeszedł na ogólną artroskopową operację nadgarstka. Po zabiegu podzielił się z nami:
„Mam tylko jedną małą dziurkę w obu nadgarstkach, która jest już prawie zagojona, ale blizny są nadal wrażliwe i mogę pisać ponownie bez bólu! Najgorsze po operacji było to, że przez pierwsze 2 dni strasznie bolały mnie dłonie… ale tydzień później leciałam w podróż służbową i wszystko było super! Żałuję, że nie przeszedłem wcześniej operacji, ponieważ nadal mam mrowienie w lewej dłoni od trwałego uszkodzenia nerwu ”.
Oczywiście decyzja o poddaniu się operacji to poważna decyzja. Zapoznaj się z tym przewodnikiem Ortho Illinois, który pomoże Ci podjąć decyzję.
Ergonomia i ćwiczenia dla zespołu cieśni nadgarstka
Więc co jeszcze możesz zrobić, aby zapobiec CTS?
Oprócz utrzymywania poziomu cukru we krwi w odpowiednim zakresie (najlepszy sposób na zapobieganie WSZYSTKIM powikłaniom!), Dobrym sposobem na zrównoważenie ryzyka CTS jest maksymalne wyprostowanie nadgarstków i unikanie ich niepotrzebnego zginania - co często ma miejsce, gdy siedzimy przed naszymi wszechobecne komputery zbyt długo.
Aby w tym pomóc, Amy Tenderich z DiabetesMine poprosiła nawet certyfikowanego specjalistę ds. Ergonomii, który odwiedził jej domowe biuro w pewnym momencie, aby sprawdzić ustawienie wysokości krzesła i klawiatury. Brzmi pretensjonalnie, ale tak naprawdę pomogło, mówi.
Eksperci są zgodni, że ergonomiczne pozycjonowanie może zapobiec uciskaniu nerwów w nadgarstku i jest bardzo pomocne zarówno w zapobieganiu, jak i leczeniu CTS.
Istnieją również proste ćwiczenia rozciągające nadgarstki, które możesz wykonywać w dowolnym momencie przy biurku, aby zapobiec CTS i zachować zdrowe i luźne ręce i ramiona.
Więc, są ludzie z cukrzycą, którzy mają do czynienia z zespołem CTS? My naprawdę współczuję ci!
Wil Dubois żyje z cukrzycą typu 1 i jest autorem pięciu książek na temat tej choroby, w tym „Taming The Tiger” i „Beyond Fingersticks”. Spędził wiele lat pomagając w leczeniu pacjentów w wiejskim ośrodku medycznym w Nowym Meksyku. Wil, entuzjasta lotnictwa, mieszka w Las Vegas z żoną i synem oraz o jeden kot za dużo.
.jpg)
