P: Nie jestem binarny. Używam ich / ich zaimków i uważam się za transmasculine, chociaż nie interesują mnie hormony ani chirurgia. Cóż, mam szczęście, i tak mogę skończyć operacją na najwyższym poziomie, ponieważ mam też raka piersi.
To doświadczenie było bardzo wyobcowane. Wszystko w tym zakresie, od samego leczenia, przez grupy wsparcia, po sklep z pamiątkami w szpitalu, jest oczywiście przeznaczone dla kobiet cis, zwłaszcza tych hetero i tradycyjnie kobiecych.
W swoim życiu mam wspierających ludzi, ale zastanawiam się, czy muszę też łączyć się z innymi ocalałymi. Chociaż grupy wsparcia, do których byłem zachęcany, wydają się pełne miłych ludzi, martwię się, że to tylko dlatego, że oni też postrzegają mnie jako kobietę. (Jest też grupa wsparcia dla mężczyzn z rakiem piersi, ale ja też nie jestem mężczyzną z rakiem piersi).
Szczerze mówiąc, osoby z moich grup wsparcia trans i niebinarnych na Facebooku oraz osoby trans, które znam na miejscu, były o wiele bardziej pomocne, gdy przechodzę przez to, mimo że żaden z nich nie miał raka piersi. Czy jest coś, co mogę zrobić, aby poczuć się bardziej wspieranym?
Wszyscy mówią o tym, że jedyną pozytywną rzeczą dotyczącą raka piersi jest społeczność osób, które przeżyły, ale to po prostu nie wydaje się czymś, co mogę mieć.
O: Cześć. Chcę przede wszystkim sprawdzić, jak bardzo jest to trudne i niesprawiedliwe. Popieranie siebie jako osoby niebinarnej to zawsze ciężka praca. Jest to szczególnie trudne (i niesprawiedliwe), gdy przechodzisz leczenie raka!
Mógłbym przejść całą rutynę na temat seksualizacji i esencjalizmu płci, który od dziesięcioleci ukształtował propagowanie i wsparcie raka piersi, ale nic z tego nie pomaga w tej chwili. Chcę tylko przyznać, że istnieje i zaczyna być coraz więcej osób, które przeżyły, współużytkowników, adwokatów, badaczy i lekarzy, którzy są tego świadomi i sprzeciwiają się temu.
Myślę, że twoje pytanie składa się z dwóch części i są one nieco oddzielne: po pierwsze, jak poruszać się po traktowaniu jako osoba niebinarna; i po drugie, jak szukać wsparcia jako niebinarny ocalały.
Porozmawiajmy o pierwszym pytaniu. Wspomniałeś w swoim życiu o wielu wspierających ludziach. Jest to naprawdę ważne i pomocne, jeśli chodzi o nawigację po leczeniu. Czy ktoś towarzyszy Ci na wizytach i leczeniu? Jeśli nie, czy możesz zaprosić przyjaciół lub partnerów, którzy pójdą z tobą? Poproś ich, aby zabierali głos w Twoim imieniu i wspierali Cię, gdy ustalasz pewne granice z dostawcami.
Sporządź listę rzeczy, które Twoi dostawcy muszą wiedzieć, aby poprawnie się do Ciebie zwracać. Może to obejmować imię, którym się posługujesz, zaimki, płeć, słowa, których używasz w odniesieniu do części ciała, które mogą wywoływać dysforię, sposób, w jaki chcesz być określany poza Twoim imieniem i zaimkami (np. Osoba, człowiek, pacjent itp.) i wszystko inne, co może pomóc Ci poczuć się afirmowanym i szanowanym.
Nie ma powodu, dla którego lekarz, przedstawiając Cię swojemu asystentowi, nie mógłby powiedzieć czegoś w stylu: „To jest [Twoje imię], 30-letnia osoba z inwazyjnym rakiem przewodowym po lewej stronie klatki piersiowej”.
Gdy masz już swoją listę, udostępnij ją recepcjonistom, pielęgniarkom, PCA, lekarzom lub innym pracownikom, z którymi się kontaktujesz. Recepcjonistki i pielęgniarki mogą nawet dodawać notatki do Twojej karty medycznej, aby upewnić się, że inni dostawcy widzą i używają poprawnego imienia i nazwiska oraz zaimków.
Twoi pracownicy wsparcia będą mogli śledzić i korygować każdego, kto błędnie Cię wypowiada lub w inny sposób tęskni za notatką.
Oczywiście nie każdemu odpowiada wyznaczanie takich granic z pracownikami służby zdrowia, zwłaszcza gdy walczysz z chorobą zagrażającą życiu. Jeśli nie czujesz się na siłach, to jest to całkowicie słuszne. I nie oznacza to twojej winy, że jesteś źle oceniany lub nazywany w sposób, który nie działa dla ciebie.
Twoim zadaniem nie jest kształcenie lekarzy. Zadanie pytania to ich zadanie. Jeśli tego nie zrobią, a ty masz zdolność emocjonalną, aby je poprawić, może to być dla ciebie naprawdę pomocny i ostatecznie wzmacniający krok. Ale jeśli tego nie zrobisz, postaraj się nie winić siebie. Po prostu próbujesz sobie z tym poradzić najlepiej jak potrafisz.
Co prowadzi mnie do drugiej części twojego pytania: szukanie wsparcia jako niebinarny ocalały.
Wspomniałeś, że osoby trans / niebinarne, które znasz lokalnie i online, naprawdę wspierają, ale nie przeżyli (a przynajmniej nie przeżyli tego samego raka, co ty). Jakiego rodzaju wsparcia możesz potrzebować od osób, które przeżyły raka piersi?
Po prostu pytam, ponieważ chociaż grupy wsparcia dla raka mogą być naprawdę pomocne, nie są dla wszystkich właściwe ani konieczne. Myślę, że wielu z nas czuje, że podczas leczenia „powinniśmy” udać się do grupy wsparcia, ponieważ jest to „rzecz do zrobienia”. Jest jednak możliwe, że Twoje potrzeby w zakresie wsparcia społecznego i emocjonalnego zostały już zaspokojone przez Twoich przyjaciół, partnerów i grupy trans / niebinarne.
Biorąc pod uwagę, że ci ludzie okazali się bardziej pomocni niż inni ludzie, którzy przeżyli raka, których spotkałeś, być może w twoim życiu nie ma dziury w kształcie grupy wsparcia raka.
A jeśli tak jest, to ma sens. Podczas leczenia często byłem oszołomiony tym, jak wiele mam wspólnego z ludźmi, którzy przeszli przez wszystkie rodzaje rzeczy zupełnie nienowotworowych: wstrząsy mózgu, ciążę, utratę bliskiej osoby, niewidzialną chorobę, ADHD, autyzm, boreliozę, toczeń, fibromialgia, ciężka depresja, menopauza, a nawet dysforia płciowa i operacja potwierdzająca płeć.
Jedną z rzeczy, która sprawia Ci teraz najwięcej bólu, jest cisseksizm i jest to doświadczenie, z którym wszyscy w każdej grupie transseksualnej będą się zgadzać. Nic dziwnego, że czujesz się tam bardziej wspierany.
Jeśli jednak chcesz znaleźć zasoby bardziej szczegółowe dla osób, które przeżyły raka trans lub niebinarnego, polecam zajrzeć do National LGBT Cancer Network.
Naprawdę chciałbym, żeby było tam dla ciebie więcej. Mam nadzieję, że jesteś w stanie stworzyć sobie przestrzeń, której potrzebujesz.
Jednak nie ważne co, widzę cię.
Tak jak twoja płeć nie jest określana przez części ciała, z którymi się urodziłeś, tak samo nie jest określane przez to, którą z tych części ciała zaatakuje rak.
Twój w wytrwałości,
Miri
Miri Mogilevsky jest pisarką, nauczycielką i praktykującą terapeutką w Columbus w stanie Ohio. Posiadają tytuł licencjata z psychologii uzyskany na Northwestern University oraz tytuł magistra pracy socjalnej na Uniwersytecie Columbia. W październiku 2017 r. Zdiagnozowano u nich raka piersi w stadium 2a, a leczenie zakończyło się wiosną 2018 r. Miri ma około 25 różnych peruk z czasów chemioterapii i lubi je strategicznie rozmieszczać. Oprócz raka piszą także o zdrowiu psychicznym, queerowej tożsamości, bezpieczniejszym seksie i zgodzie oraz ogrodnictwie.
