Dogłębne spojrzenie na to, dlaczego czarne mamy muszą mieć większe znaczenie

Czarni umierają. I to nie tylko w rękach policji i strażników sąsiedzkich, ale także w łóżkach szpitalnych, gdzie należy się nimi odpowiednio zająć.

Dotyczy to ogólnie czarnoskórych Amerykanów, którzy często spotykają się z ukrytymi uprzedzeniami ze strony klinicystów - dzieje się tak nawet wtedy, gdy ci klinicyści nie mają jawnie złośliwych zamiarów. To jest złe i musi się zmienić.

Według American Bar Association „Czarni po prostu nie otrzymują takiej samej jakości opieki zdrowotnej, jaką otrzymują ich biali koledzy”.

Jest to najbardziej widoczne w przypadku zdrowia matek rasy czarnej, gdzie z powodu tych uprzedzeń rasowych dochodzi do zgonów, którym można było zapobiec.

Wskaźniki śmiertelności czarnych matek

Per the Harvard T.H. Chan Public School of Health, Światowa Organizacja Zdrowia, poinformowała, że ​​„[szanse czarnych kobiet] na przeżycie porodu są porównywalne z tymi, które mają kobiety w krajach takich jak Meksyk i Uzbekistan, gdzie znaczna część populacji żyje w ubóstwie”.

Jeśli niepokoją Cię te statystyki, to nie bez powodu. Stany Zjednoczone nadal są najbogatszym krajem na świecie, ale czarnoskóre kobiety borykają się z zadziwiającymi wskaźnikami śmiertelności matek, które są trzy do czterech razy wyższe niż śmiertelność matek białych kobiet w Ameryce.

W niektórych rejonach, takich jak Nowy Jork, „Czarne matki [obecnie] umierają 12 razy częściej niż białe matki”, według Yael Offer, pielęgniarki i położnej ze szpitala St. Barnabas, w wywiadzie dla New York's News z 2018 r. 12.

Zaledwie 15 lat temu ta dysproporcja była mniejsza - ale nadal rozczarowująca - i siedmiokrotnie większa. Badacze przypisują to radykalnej poprawie opieki zdrowotnej nad matkami dla białych kobiet, ale nie dla kobiet czarnoskórych.

Ilustracje: Alyssa Kiefer

Tendencyjna opieka zdrowotna

Żyjemy w erze, w której stulecia konfliktów i systemowego rasizmu zbliżają się do szczytu i jest jasne, że branża opieki zdrowotnej zawodzi czarnoskóre kobiety w tragiczny i fatalny sposób.

Dayna Bowen Matthews, autorka książki „Just Medicine: A Cure for Racial Inequality in American Healthcare,”Został zacytowany w artykule American Bar Association, w którym stwierdza się, że:„ Kiedy lekarze otrzymali test Implicit Association (IAT) - test, który rzekomo mierzy ukryte uprzedzenia osób badanych, prosząc ich o połączenie zdjęć czarno-białych twarzy z przyjemnymi i nieprzyjemne słowa w intensywnych ograniczeniach czasowych - mają tendencję do kojarzenia białych twarzy i przyjemnych słów (i odwrotnie) łatwiej niż czarne twarze i przyjemne słowa (i odwrotnie). ”

Odkrycia Matthewsa dodatkowo wyjaśniają, że nie chodzi o to, że biali lekarze celowo próbują skrzywdzić czarnoskórych pacjentów, ale że pacjenci mają gorsze wyniki z powodu uprzedzeń - z których ich pracownicy służby zdrowia nawet nie zdają sobie sprawy.

Jak w przypadku każdego zjawiska związanego z nierównościami systemowymi, nie jest to tak proste, jak zwykłe zaniedbanie czarnoskórych kobiet po poczęciu.

Smutne statystyki dotyczące zdrowia matek Czarnych są poprzedzone ogłuszającym zaniedbaniem fizjologicznych potrzeb Czarnych od urodzenia, a to zaniedbanie prowadzi do stanów, które muszą być ściśle monitorowane przez cały okres ciąży.

Według dr Staci Tanouye, absolwentki Kliniki Mayo i jednego z najbardziej znanych położników położniczych w TikTok, „Czarne kobiety mają większe ryzyko chorób współistniejących, takich jak mięśniaki macicy, które mogą zwiększać ryzyko porodu przedwczesnego i Krwotok poporodowy. Ponadto [czarne kobiety] są bardziej narażone na przewlekłe nadciśnienie i cukrzycę, a także związane z ciążą zaburzenia nadciśnieniowe [takie jak] stan przedrzucawkowy [i] cukrzyca ciążowa ”.

Dlaczego? Ryzyka tego nie można po prostu wytłumaczyć różnicami genetycznymi. Zamiast tego różnice te istnieją głównie z powodu różnic w odpowiedniej opiece zdrowotnej na długo przed poczęciem kobiety. Do czego zmierzamy: zdrowie czarnych matek jest powiązane ze zdrowiem czarnej populacji jako całości.

Dr Tanouye jasno stwierdza, że ​​„te różnice nadal nie wyjaśniają znaczącej dysproporcji w liczbie zgonów czarnych matek. W rzeczywistości, nawet po poprawieniu, nie zmniejsza to zbytnio rozbieżności ”.

Chociaż celowe wykluczenie fizjologicznych zagrożeń, z jakimi borykają się czarne kobiety, byłoby złudne, to ryzyko to nie sumuje się prawie do rażącej dysproporcji między czarną i białą śmiercią matek.

Poruszanie się po wadliwym systemie opieki zdrowotnej

Jest oczywiste, że system - i sposób, w jaki odwracamy wyuczone uprzedzenia rasowe - wymaga sporo pracy, aby poprawić nierówności, ale są sposoby, w jakie czarne kobiety mogą bronić się same.

Dr Tanouye wyjaśnia: „Ważne jest, aby kobiety w ciąży były szczególnie dostosowane do swojego ciała i objawów. W szczególności obserwowanie nowych objawów, zwłaszcza w trzecim trymestrze ciąży, takich jak ból głowy, nudności, obrzęk, zmiany widzenia, ból brzucha lub skurcze, krwawienie, ruchy płodu lub po prostu ogólne złe samopoczucie ”.

Oczywiście nie jest to tak proste, jak po prostu powiedzieć przyszłym matkom, aby wiedziały, na co mają zwracać uwagę. Zdarzały się czarne kobiety, które wiedziały, że coś jest nie tak, ale lekarze ich lekceważyli i nie pozwolił im poczuć się wysłuchanymi.

Dlatego dr Tanouye sugeruje, że „Najlepsze, co [czarne matki] mogą zrobić, to znaleźć dostawcę, z którym czują się komfortowo”. Dodaje: „W idealnym świecie jest to ktoś, z kim już zbudowali relacje i zaufanie w ciągu ostatnich lat. Ale wszyscy wiemy, że zwykle nie jest to możliwe ani realistyczne ”.

Co więc powinny zrobić czarne kobiety, gdy nie mają istniejącego dostawcy?

Jak wyjaśnia dr Tanouye: „Reprezentacja ma znaczenie”. Czasami najlepszą opcją jest znalezienie lekarza, z którym się kontaktują. „Dobrze jest znaleźć usługodawcę, który nie tylko podziela Twoje wartości, ale może nawet podziela podobne pochodzenie kulturowe” - zapewnia.

Opieka zdrowotna dla czarnych matek nie może się poprawić, dopóki opieka zdrowotna dla czarnych nie poprawi się jako całość

Niepowodzenia w zakresie zdrowia matek Czarnych stanowią mikrokosmos medycznych niesprawiedliwości wobec Czarnych w całym świecie medycyny.

Ważne jest, aby pamiętać, że zmiany należy wprowadzić nie tylko w odniesieniu do zdrowia matki, ale także w odniesieniu do tego, jak czują się wszyscy czarnoskórzy pacjenci, gdy są leczeni przez lekarza - szczególnie, gdy nie jest możliwy wybór dostawcy, jak przyznał dr. Tanouye.

Miałem z tym osobiste doświadczenie w 2018 roku. Pewnego ranka obudziłem się z silnym bólem brzucha.

Stojąc pod prysznicem poczułem falę mdłości niepodobnych do niczego, co kiedykolwiek czułam. W tym momencie zaufałem swojemu przeczuciu - dosłownie. Mąż kazał mi pilnie przywieźć do szpitala, gdzie mierzono mi temperaturę (wyrzuciłam około 98 ° F i zapytano mnie, czy już zwymiotowałam [nie]).

Opierając się tylko na tych dwóch czynnikach, lekarz pilny próbował mnie odesłać, nie zważając na moje wyjaśnienie, że gorączka jest dla mnie nietypowa i że 98 ° F było wysokie w moim przypadku, ponieważ moja temperatura wynosi zwykle około 96 ° F.

Poinformowałem go również, że wymioty nie są dla mnie normalne. Robiłem to tylko kilka razy w ciągu dwóch dekad. Błagałem i prosiłem o tomografię komputerową, a on powiedział mi, że nie mogę mieć zapalenia wyrostka robaczkowego i że powinienem po prostu wrócić do domu.

Ale nie kuliłbym się. Nie wziąłbym „nie” za odpowiedź. Byłem zdeterminowany, aby bronić swoich praw, ponieważ czarny ból - zarówno fizyczny, jak i emocjonalny - był zbyt długo lekceważony.

Nalegałem, żeby lekarz tak nieustannie zlecał tomografię komputerową, że w końcu przekonałem go, żeby zadzwonił do mojej firmy ubezpieczeniowej po autoryzację. Jednak złośliwie poinformował mnie, że prawdopodobnie będę czekać godzinę lub dłużej na moje wyniki, ponieważ nie jestem chory, a inni pacjenci faktycznie potrzebują opieki.

Zostałam przewieziona do tomografii komputerowej, a po powrocie do gabinetu wiłam się w agonii, gdy mój mąż próbował mnie zabawić, puszczając na swoim telefonie odcinek „Bob’s Burgers”.

Niecałe 10 minut później wpadł lekarz. Gorączkowo (choć bez przeprosin) poinformował mnie, że mam ciężkie zapalenie wyrostka robaczkowego i muszę natychmiast dostać się do szpitala i że już poinformowali pogotowie, aby umówić mnie na operację.

Dalsze szczegóły są mniej ważne niż implikacje. Nie miałem powolnego narastania do nieznośnego bólu, którego doświadcza wiele osób z zapaleniem wyrostka robaczkowego. Nie miałem gorączki. Nie zwymiotowałem. Po prostu obudziłem się tego ranka, wiedząc, że coś jest nie tak.

Kiedy zostałem poinformowany przez mojego chirurga i anestezjologa, poinformowano mnie, że zapalenie wyrostka robaczkowego, które rozwinęło się w ciągu zaledwie kilku godzin, było tak ciężkie, że dzieliło mnie mniej niż pół godziny od pęknięcia. Wraz z pęknięciem pojawia się posocznica. Sepsa wiąże się z możliwością zachorowania, aw zbyt wielu przypadkach nawet śmierci.

Wciąż drżę, przypominając sobie, że gdybym nie był wytrwały i po prostu poszedł do domu, jak nalegał lekarz pilnej opieki, mógłbym nie raportować o tym teraz.

Zaniedbanie czarnoskórych pacjentów sięga grupowego myślenia z czasów niewolników

Moja sprawa nie jest niczym nowym. Istnieje złowieszcza historia dotycząca tego, jak Czarni byli traktowani w odniesieniu do opieki zdrowotnej, która sięga XIX wieku i wcześniej.

Badanie z The Journal of Medical Humanities szczegółowo opisuje niesławne pochodzenie poglądu, że Czarni mają mniejszy próg bólu niż biali. Trudno to pojąć, ale niestety to prawda.

Badaczka Joanna Bourke donosi: „Niewolnicy,„ dzicy ”i ludzie o ciemnej karnacji byli ogólnie przedstawiani jako posiadający ograniczoną zdolność do prawdziwego czuć, biologiczny „fakt”, który w dogodny sposób pomniejszył wszelką winę ze strony ich tak zwanych przełożonych za jakiekolwiek akty nadużycia ich wyrządzone. ”

To pojęcie pana niewolnika stało się pojęciem post-niewolniczym, a pojęcie post-niewolnictwa pozostawało domniemane, pokolenie po pokoleniu.

Po Proklamacji Emancypacji, antropolog Karl Christoph Vogt napisał swoje „Wykłady o człowieku” z 1864 roku i stwierdził, że istnieje fizjologiczne uzasadnienie ciągłego znęcania się nad Czarnymi. Mówiąc słowami Vogta, „Murzyn stoi znacznie poniżej białej rasy” pod względem „ostrości zmysłów”.

W odpowiedzi na swoje badania dotyczące Vogta i historii zmniejszania bólu czarnych Amerykanów, Bourke stwierdza, że ​​sądzono, iż „Afroamerykanie 'kulili się' w milczącej wytrwałości, nie z powodu jakiegokolwiek oświeconego zwyczaju lub wykształconej wrażliwości, ale po prostu z powodu fizjologiczne usposobienie ”.

Z biegiem czasu podstępne poglądy i uprzedzenia, które przetrwały w historii, doprowadziły do ​​okropnych wyników matczynych Czarnych, z którymi wciąż borykają się w Ameryce.

Przypominam sobie, jak bardzo byłam przerażona, kiedy chirurg wyjaśnił mi ciężkość zapalenia wyrostka robaczkowego. Moje serce pęka na myśl o tym, jak ten strach musi być nieskończenie większy, kiedy martwisz się o zdrowie nie tylko siebie, ale [także] dziecka, które z taką miłością nosisz.

Czarne matki nie są traktowane poważnie

Zdrowie czarnej matki jest iluminacją głęboko wadliwego systemu opieki zdrowotnej i szkoda, że ​​przyszłe matki muszą przejść tak wiele emocjonalnej pracy - zanim jeszcze nastąpi fizyczna - aby została wysłuchana.

Kristen Z., przyszła matka ze Środkowego Zachodu, wyraziła głęboką frustrację z powodu systemu opieki zdrowotnej po tym, jak w zeszłym roku doświadczyła poronienia. „To było najbardziej niszczycielskie doświadczenie w moim życiu” - mówi Kristen - „i na każdym kroku czułam się ignorowana”.

Kristen mieszka w małym miasteczku, które jej zdaniem „jest najbardziej oddalone od różnorodności”. Ale chociaż Kristen mówi, że przeżywała przez całe swoje życie sytuacje, w których czuła się tak, jakby lekarz nie traktował jej poważnie z powodu bycia Czarną, nic nie przebije bólu związanego z poronieniem.

„To wszystko wydarzyło się tak szybko. Zadzwoniłem do lekarza, ponieważ miałem lekkie krwawienie, a on zapewnił mnie, że to tylko plamienie i że jest to niezwykle częste zjawisko. W głębi serca czułam, że coś jest nie tak, ale myślałam, że to moja głowa za dużo myśli i po prostu mam paranoję, że to moja pierwsza ciąża ”- wyjaśnia. Następnego ranka Kristen poroniła.

„Wciąż czasami złoszczę się na siebie, że nie ufam swoim przeczuciom. W czasie poronienia niedawno zmieniłam lekarza ze względu na zmianę ubezpieczenia zdrowotnego ”- mówi Kristen. „Nie chciałem być problematycznym nowym pacjentem ani wzburzyć piór”.

Kristen wyciągnęła jednak wnioski z tego doświadczenia i „szybko znalazła nowego lekarza po poronieniu”. Jest dumna, mogąc powiedzieć, że jej obecny lekarz jest lekarzem otwarcie przekrojowym, któremu nie przeszkadza jej „nadmierna hipochondria” i sprawia, że ​​czuje się bezpiecznie wyrażając swoje obawy.

Kristen przyznaje, że jest nieśmiała, mówiąc: „Powinienem był się odezwać. Wiem, że powinienem. Nadal żałuję, że nie mówiłem głośniej o moich obawach, jak powiedziałem. Ale nie powinienem być tak stanowczą, asertywną osobą tylko po to, by poczuć się wysłuchanym. To po prostu nie ja i nigdy nie będę ”.

Porozmawiaj - do lekarza, który słucha

Anne C., 50-letnia czarna matka trójki dzieci z północy stanu Nowy Jork, spędziła dziesięciolecia, dbając o odpowiednią opiekę medyczną.

W kontekście macierzyństwa na przestrzeni 17 lat urodziła trójkę dzieci z pomocą trzech różnych położników i ginekologów - i w dużej mierze doświadczyła pozytywnej opieki. Jednak przypisuje to wspólnemu tematowi: potrzebie głośnego opowiadania się za sobą.

Pytając Anne, czy kiedykolwiek doświadczyła złej lub zaniedbanej opieki podczas ciąży, odpowiedziała głośnym „Nie”.

Jako wzmocniona czarna kobieta doskonale zdaje sobie sprawę, że czasami tylko my jesteśmy naprawdę za plecami. „Albo mnie posłuchasz, albo ja pojadę gdzie indziej” - mówi, odnosząc się do tego, jak zapewnia się o usługodawcach medycznych.

Ale dla wielu czarnych kobiet macierzyńska podróż nie jest taka gładka. Nie każdy ma możliwość zmiany dostawcy opieki zdrowotnej, szczególnie w nagłych przypadkach. Nie każda kobieta dobrze się wypowiada. Nie każda kobieta ufa swojej intuicji, zamiast tego zastanawiając się nad sobą.

Nie każda kobieta zdaje sobie sprawę, że lekarze mogą być stronniczy, uparci i oczywiście omylni. Lekarze mogą niechętnie słuchać pacjentów, a pacjenci mogą niechętnie zabierać głos. A nawet kiedy czarne matki się zabierają, co ilustrują współczesne statystyki i tragedie, czasami padają ofiarą nieświadomości, arogancji i błędu lekarza.

Doule są cennymi sojusznikami ze strony matki

Katya Weiss-Andersson, antyrasistowska doula i queerowa aktywistka, wyjaśnia, że ​​jej rola jako douli pomaga przyszłym matkom radzić sobie nie tylko z ciążą, ale także z oporami lekarzy.

W niektórych przypadkach matki z tego powodu zwracają się nawet do porodów domowych. „Naszym zadaniem jest pełne szanowanie i popieranie wyborów osoby rodzącej, a nie narzucanie jej własnych pomysłów” - mówi.

„Z mojego doświadczenia wynika, że ​​porody domowe w znacznym stopniu omijają wiele z tych pozbawiających mocy, odczłowieczających doświadczeń, ale porody w domu nie są wykonalne ani pożądane dla każdego rodzącego rodzica, a naszym zadaniem nie jest przekonywanie kogokolwiek do narodzin w określony sposób . Musimy być w stanie działać jako orędownicy prawdziwej solidarności, czy to w domu, w domu narodzin czy w szpitalu ”.

„W pracy doula niezwykle ważne jest, aby być świadomym medycznego rasizmu (szczególnie tego, że czarne kobiety i osoby niebinarne oraz ich ból nie są traktowane poważnie, co często prowadzi do śmiertelnych konsekwencji). Musimy być w stanie przyjąć tę świadomość i naprawdę walczyć o rodzącą osobę, jeśli to konieczne ”- wyjaśnia Weiss-Andersson o swojej roli douli.

„[Matki] są w trakcie narodzin całego dziecka, więc jeśli nie są szanowane lub traktowane poważnie, naszym zadaniem jako ich douli jest bycie ich adwokatem [jako] przedłużenie ich wolnej woli i cielesnej autonomii”.

Ilustracje: Alyssa Kiefer

Amerykański system zatrudnienia zawodzi czarnych matek

Poza aspektami emocjonalnymi, które wpływają na instynkt, intuicję i zaufanie, systemowy rasizm wciąż podnosi głowę. Czarne kobiety już teraz borykają się ze znaczną różnicą w wynagrodzeniach, a kiedy dodać ją do ciąży, amerykański system zatrudnienia jeszcze bardziej zawodzi czarnoskórym matkom.

Jeśli czarne matki nie mogą wziąć wolnego - czy to ze względu na samą pracę, finanse, czy jedno i drugie - częściej opuszczają spotkania i / lub nie są w stanie umówić się na nieoczekiwane spotkania, gdy coś wydaje się nie tak.

„[Dzięki wyrozumiałemu pracodawcy] mój płatny czas chorobowy nie został pochłonięty wizytami u lekarza” - wspomina Anne w związku z narodzinami trzeciego dziecka. „Ale w przypadku wielu kobiet tak nie jest”.

Połącz to z nieefektywnym systemem opieki zdrowotnej, który zawodzi wielu Amerykanów, i masz to: coraz więcej zmiennych, które sprawiają, że statystyki zdrowia matek czarnych są tak ponure.

Kroki, jakie mogą podjąć Stany Zjednoczone, aby poprawić stan zdrowia matek czarnoskórych

Na szczęście istnieją organizacje próbujące poprawić perspektywy zdrowia czarnych matek i zmniejszyć wskaźniki śmiertelności.

Black Mamas Matter Alliance stwierdza, że ​​jest to „krajowa sieć organizacji kierowanych przez czarne kobiety i multidyscyplinarnych profesjonalistów, którzy pracują, aby zapewnić wszystkim Czarnym Mamom prawa, szacunek i zasoby potrzebne do rozwoju przed, w trakcie i po ciąży”.

Ten kolektyw składa się z lekarzy, doktorów, douli, ośrodków odnowy biologicznej i organizacji wymiaru sprawiedliwości, które bronią życia wszystkich „Czarnych Mam” - a nie tylko tych, które są cispłciowe.

Podobnie jest wielu lekarzy, którzy próbują oduczyć się swoich uprzedzeń i zapewnić lepszą opiekę nad pacjentem na poziomie osobistym. Tak jest w przypadku dr Tanouye.

„Osobiście codziennie nad tym pracuję” - wyjaśnia. „Dbam o to, aby moi pacjenci czuli się wysłuchani, rozumieli mnie i czuli, że jesteśmy zespołem pracującym razem, aby osiągnąć jak najlepsze zdrowie. Mocno wierzę w wybór i wspólne podejmowanie decyzji, które są wyjątkowe dla każdego pacjenta. Moją rolą jest potwierdzenie ich obaw poprzez wysłuchanie i zaoferowanie dokładnej oceny, a następnie pomoc w znalezieniu bezpiecznych rozwiązań ”.

Większości zgonów związanych z ciążą można było zapobiec

Kobietom, które czują, że nikt ich nie słyszy, dr Tanouye radzi, jak ważna jest ocena środowiska i zadawanie sobie kluczowych pytań. Mianowicie: „Jak komfortowo czuje się pacjent, gdy usługodawca zajmuje się jego obawami. Czy na ich pytania odpowiada się ze współczuciem, czy troski fizyczne są oceniane i traktowane poważnie oraz czy pacjent czuje się wysłuchany i zrozumiany? ” Jeśli wyżej wymienione znaki wskazują na unieważnienie, czas przejść dalej.

Na tym polega sedno problemu: walidacja. W społeczeństwie zbudowanym na systemowym rasizmie, czarne głosy nigdy nie zostały wzmocnione, a ich życie nie zostało potwierdzone.

Shalon Irving. Sha-asia Washington. Amber Rose Isaac.

Według Centers for Disease Control and Prevention (CDC) to tylko kilka z nazw, które zasługują na zapamiętanie, gdy naświetlamy niesprawiedliwości zgonów związanych z ciążą, z których ponad 60 procent można było zapobiec.

Ilustracje: Alyssa Kiefer

Shalon Irving. Sha-asia Washington. Amber Rose Isaac.

Czarne matki mają znaczenie

Krytyczna i niepodlegająca negocjacjom potrzeba potwierdzenia i ochrony życia Czarnych jest kwestią zdrowia publicznego, którą zajmuje się Black Lives Matter w celu walki z innym kątem systemowego rasizmu w Ameryce: brutalnością policji.

#BlackLivesMatter sięga 2013 roku, inicjatywy powstałej w odpowiedzi na Trayvon Martin i późniejsze uniewinnienie jego mordercy. Teraz, 7 lat później, nieuzasadniona przemoc wobec życia Czarnych namiętnie pobudziła większą publiczność niż kiedykolwiek wcześniej.

Black Lives Matter jest obecnie w czołówce rozmów nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale na całym świecie. Ruch, na którego czele stoi organizacja działająca w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Kanadzie, ma misję „[wykorzenienia] białej supremacji i [budowania] lokalnej władzy w celu interweniowania w przemoc zadawaną czarnoskórym społecznościom przez państwo i strażników . ”

Można śmiało powiedzieć, że zaniedbanie czarnoskórych kobiet w szpitalach i gabinetach lekarskich w całym kraju jest również formą przemocy na tle rasowym. Funkcjonariusze policji są zobowiązani chronić i służyć, tak jak lekarze składają przysięgę Hipokratesa. Ale kiedy wszystko jest powiedziane i zrobione, złożona obietnica nie jest obietnicą dotrzymaną.

Czarne kobiety, podobnie jak musiały to robić przez całą historię Ameryki, muszą bronić siebie i swojego zdrowia - nawet jeśli orędownictwo nie powinno być różnicą między życiem a śmiercią.

„Zawsze kieruj się intuicją” - mówi dr Tanouye. „Nie ignoruj ​​tego i nie pozwól nikomu go zmyć”.