Ślimak jest głównym składnikiem ucha wewnętrznego. Jest podzielony na trzy wypełnione płynem komory, zwane łuskami, które tworzą spiralę wokół kościstego rdzenia. Środek łuskowy, czyli przewód ślimakowy, zawiera narząd Cortiego, który odbiera dźwięk. Narząd Cortiego składa się z komórek wspomagających i wielu tysięcy czuciowych komórek rzęsatych. Każda komórka włosowa ma do 100 przypominających włosie włosków, które przekształcają ruch mechaniczny na elektryczne impulsy czuciowe, które są przekazywane bezpośrednio do mózgu.
Organ Cortiego zaczyna działać, gdy wibracje wywołane falami dźwiękowymi przechodzą przez ucho i docierają do owalnego okienka, błony przy wejściu do ucha wewnętrznego. Kiedy ta błona wibruje, wytwarza ruchy przypominające fale w płynie wypełniającym ślimak. Fale te stymulują komórki rzęsate do kontaktu z mózgiem.
Ucho wewnętrzne jest również odpowiedzialne za utrzymanie równowagi. Kontrolują to struktury czuciowe w przedsionku i kanałach półkolistych.
W przedsionku znajdują się dwa woreczki, łagiewka i woreczek, aw każdym znajduje się plaster sensoryczny zwany plamką.
- Plamki monitorują pozycję głowy w stosunku do podłoża.
- Drobne włoski wystające z komórek czuciowych są osadzone w galaretowatej masie.
- Kiedy głowa jest przechylona, grawitacja ściąga masę w dół i stymuluje komórki rzęsate.
Każdy kanał półkolisty zawiera bańkę lub wybrzuszenie, które zawiera strukturę receptora zwaną crista ampullaris.
- Crista ampullaris reaguje na ruchy obrotowe. Jego komórki rzęsate są osadzone w galaretowatej masie w kształcie stożka zwanej kopułą.
- Gdy płyn w kanałach półkolistych wiruje podczas ruchu, przemieszcza osłonkę, co stymuluje komórki rzęsate.
Nasze poczucie równowagi opiera się na strukturach czuciowych ucha wewnętrznego, a także na bodźcach wzrokowych i informacjach otrzymywanych z receptorów w ciele, zwłaszcza tych wokół stawów.
.jpg)
