Wszystko, co musisz wiedzieć o opiece nad złamaną kością ogonową

Uwzględniamy produkty, które naszym zdaniem są przydatne dla naszych czytelników. Jeśli kupujesz za pośrednictwem linków na tej stronie, możemy zarobić niewielką prowizję. Oto nasz proces.

Przegląd

Kość ogonowa lub kość ogonowa to grupa małych kości tworzących dolny koniec kręgosłupa. W zależności od osoby kość ogonowa składa się z trzech do pięciu kręgów. Ta krótka grupa kości kończy się miękkim punktem. Z wyjątkiem pierwszego segmentu, kręgi są zwykle zespolone.

Ludzka kość ogonowa jest zakrzywiona pod spodem, ale stopień krzywizny różni się w zależności od osoby. Kiedy siadasz, część ciężaru górnej części ciała spoczywa na kości ogonowej. Złamanie lub uraz kości ogonowej może być bardzo bolesny, zwłaszcza gdy siadasz.

Kość ogonowa przyczepia się do dużego mięśnia pośladkowego dużego, a także do kilku innych mięśni i więzadeł.

Kobiety są pięć razy bardziej narażone na ból kości ogonowej niż mężczyźni, szczególnie w czasie ciąży i po ciąży.

Ryzyko jest większe, jeśli masz osteopenię (uszkodzenie kości).

Wypadki samochodowe są częstą przyczyną urazów kości ogonowej.

Objawy złamania kości ogonowej

Ból kości ogonowej jest zwykle zlokalizowany. Działania, które mogą wywołać ból, obejmują:

• długotrwałe siedzenie
• odchylając się do tyłu w pozycji siedzącej
• długotrwała pozycja
• wstawanie z pozycji siedzącej
• wypróżnienia lub oddawanie moczu
• stosunek płciowy

Może wystąpić ból w dole pleców lub ból promieniujący do nóg, ale nie jest to częste. Możesz odczuwać częstą potrzebę wypróżniania.

Przyczyny złamania kości ogonowej

Termin medyczny określający ból kości ogonowej to kokcydynia. Może to być spowodowane zwichnięciem lub całkowitym złamaniem (złamaniem).

Osoby, które chodzą do lekarza z bólem kości ogonowej, mogły niedawno doznać urazu kości ogonowej w wyniku upadku lub uderzenia. Ale tak samo wielu może odczuwać ból, nie pamiętając o jakimkolwiek urazie. Czasami po prostu siedzenie na twardej ławce może być wyzwalaczem.

Kokcydynia występuje około trzykrotnie częściej u osób otyłych ze względu na budowę anatomiczną kości ogonowej w stosunku do kręgosłupa i pośladków. Kiedy siedzisz, kość ogonowa i dwa pośladki tworzą trójnóg, który podtrzymuje ciężar górnej części ciała.

U osoby szczupłej lub o średniej wadze kość ogonowa obraca się pod ciałem w pozycji siedzącej, dzięki czemu może lepiej wchłonąć ciężar.U cięższej osoby, z większymi pośladkami, miednica i kość ogonowa obracają się mniej podczas siedzenia. To powoduje większy nacisk na czubek kości ogonowej i łatwiej prowadzi do zwichnięcia lub złamania.

Diagnoza

Twój lekarz użyje fizycznego egzaminu i zdjęć rentgenowskich, aby zdiagnozować ból kości ogonowej. Ważne jest, aby wiedzieć, czy ból powoduje coś innego niż uraz.

Aby się tego dowiedzieć, lekarz wyczuje tkankę miękką wokół kości ogonowej i dolnej części kręgosłupa (kość krzyżowa). Mogą być w stanie wykryć spiczasty wzrost nowej kości, zwany kolcem kostnym, który może być źródłem bólu.

Będą również szukać innych możliwych przyczyn bólu, takich jak guz, wrastająca torbiel włosa lub skurcze mięśni miednicy.

Podczas badania doodbytniczego lekarz chwyta kość ogonową między palcem wskazującym a kciukiem. Poruszając nim, mogą stwierdzić, czy w kości ogonowej jest za dużo lub za mało ruchomości. Normalny zakres ruchu to około 13 stopni. Za dużo lub za dużo mniej może być oznaką problemu.

Zdjęcia rentgenowskie są wykonywane zarówno w pozycji stojącej, jak i siedzącej. Porównanie kąta kości ogonowej w obu pozycjach pomoże lekarzowi określić stopień ruchu.

Złamana kość ogonowa kontra posiniaczona kość ogonowa

Zdjęcia rentgenowskie mogą również ujawnić, czy kość ogonowa jest złamana lub po prostu posiniaczona. Złamanie będzie zwykle widoczne na zdjęciu rentgenowskim. Chociaż leczenie może być takie samo, czas rekonwalescencji jest dłuższy w przypadku złamania niż w przypadku siniaka.

Zdjęcia złamanych kości ogonowych

Leczenie złamanej kości ogonowej

Złamaną lub posiniaczoną kość ogonową zwykle leczy się bez operacji. Udaje się w 90 procentach przypadków. Fizjoterapia i stosowanie specjalnych poduszek to najczęstsze i najskuteczniejsze formy leczenia.

Inne zabiegi niechirurgiczne obejmują:

• rehabilitacja dna miednicy
• ręczna manipulacja i masaż
• elektryczna stymulacja nerwów
• zastrzyki steroidowe
• blokada nerwów
• stymulacja rdzenia kręgowego

Fizykoterapia

Fizjoterapeuta może pomóc Ci nauczyć się ćwiczeń rozciągających więzadła i wzmacniających mięśnie podtrzymujące dolną część kręgosłupa. Mogą stosować masaż lub naprzemiennie gorące i zimne okłady, aby złagodzić ból. Twój terapeuta może również poprowadzić Cię w prawidłowej pozycji do siedzenia.

Poduszki łokciowe

Są to specjalnie zaprojektowane poduszki, które podtrzymują pośladki, ale mają wyciętą sekcję, aby zmniejszyć nacisk na kość ogonową. Są dostępne online lub w sklepach bez recepty. Oto kilka poduszek dostępnych do kupienia.

Poduszki okrągłe (pączkowe) nie są zalecane, ponieważ wywierają dodatkowy nacisk na kość ogonową. Są bardziej przydatne w przypadku bólu odbytu.

Lek

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są zalecane w przypadku bólu związanego z posiniaczeniem lub złamaniem kości ogonowej. Obejmują one:

• ibuprofen (Advil, Motrin)
• acetaminofen lub paracetamol (Tylenol)
• aspiryna (Bayer, Ecotrin)
• naproksen (Aleve, Naprosyn)

Operacja złamania kości ogonowej

Chirurgia nie jest często stosowana, ale może być konieczna dla osób, które nie reagują na terapię.

Operacja może obejmować całkowite usunięcie kości ogonowej (kokcygektomia) lub usunięcie tylko jednego lub więcej segmentów. Najlepsze wyniki występują w dwóch typach przypadków:

• osoby z nadpobudliwością (zbyt dużą swobodą ruchu) kości ogonowej
• te z drzazgami (ostro zakończony, nowy wzrost kości) na kości ogonowej

Złamany czas regeneracji kości ogonowej

Czas powrotu do zdrowia po posiniaczeniu lub złamaniu kości ogonowej zależy od wieku i ciężkości urazu. Dzieci dochodzą do siebie szybciej niż dorośli, a młodzi dorośli szybciej niż starsi.

Średni czas powrotu do zdrowia po posiniaczonej kości ogonowej wynosi do czterech tygodni. Złamana lub złamana kość ogonowa może goić się do 12 tygodni.

Rehab

Rehabilitacja będzie obejmować fizjoterapię, ćwiczenia domowe i ewentualnie specjalną poduszkę do siedzenia.

Ćwiczenia złamanej kości ogonowej

Twój lekarz lub fizjoterapeuta może zalecić ćwiczenia wzmacniające mięśnie wokół kości ogonowej. Należą do nich mięśnie brzucha i dna miednicy. Ćwiczenia Kegla pomagają wzmocnić dno miednicy. Są pomocne zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet.

Pomocna może być również właściwa postawa podczas siedzenia. Usiądź, opierając się plecami o krzesło i unikaj garbienia się. Trzymaj stopy płasko na podłodze, używając książki lub innej podpórki, jeśli Twoje nogi nie sięgają.

Spanie ze złamaną kością ogonową

Aby złagodzić ból złamanej lub posiniaczonej kości ogonowej, rozważ spanie:

• na twardym materacu
• na boku z poduszką między kolanami
• na plecach z poduszką pod kolanami

Leczenie bólu

Leczenie bólu obejmuje masaż, ciepło i lód oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne. Nadążanie za ćwiczeniami jest również bardzo ważne.

Złamana kość ogonowa u dziecka

Elastyczność kości dziecięcych zmniejsza prawdopodobieństwo uszkodzenia kości ogonowej. Jednak urazy kości ogonowej są nadal powszechne u dzieci ze względu na ich poziom aktywności w sporcie i zabawie.

Dzieci wracają do zdrowia szybciej niż dorośli. Rzadko konieczna jest operacja kości ogonowej.

Złamana kość ogonowa podczas ciąży

Kobiety są pięć razy bardziej podatne na ból kości ogonowej niż mężczyźni. Wiele z tego ma związek z ciążą i porodem. Przyrost masy ciała i wynikające z tego zmiany postawy ciała podczas ciąży zwiększają ryzyko uszkodzenia kości ogonowej.

Położenie kości ogonowej sprawia również, że jest ona podatna na urazy podczas trudnego porodu, szczególnie wymagającego użycia narzędzi.

Wynik

Złamana lub posiniaczona kość ogonowa zwykle goi się samoistnie. Fizjoterapia, ćwiczenia i specjalna poduszka mogą pomóc złagodzić ból i przyspieszyć powrót do zdrowia.

Skontaktuj się z lekarzem, jeśli ból jest silny lub jeśli masz problemy z wypróżnianiem lub oddawaniem moczu. Operacja jest potrzebna w mniej niż 10 procentach przypadków.