1. Jakie są oznaki łagodnych zaburzeń poznawczych (MCI)?
Oznaki MCI różnią się w zależności od osoby. Możesz zacząć zauważać którekolwiek z poniższych:
- kłopoty z zapamiętywaniem szczegółów z ostatnich rozmów
- poleganie na notatniku lub drukowanym kalendarzu, aby śledzić swój harmonogram
- trudności z zapamiętaniem przedmiotów, które chciałeś podczas zakupów
- walczy o utrzymanie porządku lub koncentrację
- trudności z nadążaniem za rachunkami i finansami lub nadążaniem za codziennymi zadaniami w domu
- niepewność co do możliwości dojazdu do znajomego miejsca, takiego jak dom znajomego, i skorzystania z GPS-u
Twoi bliscy mogą nawet zauważyć te rzeczy i przyjść do ciebie z obawami, zanim zorientujesz się, że coś jest nie tak.
Ale tylko dlatego, że czasami zapominasz, że okulary do czytania są na głowie lub masz problemy z koncentracją po złym śnie nocnym, niekoniecznie oznacza to, że masz MCI.
2. Jakie są potencjalne przyczyny i czynniki ryzyka MCI?
Czasami MCI reprezentuje najwcześniejsze stadia zmian patologicznych w mózgu.
Na przykład na najwcześniejszych etapach choroby Alzheimera białka odkładają się w strukturach pamięci. We wczesnych stadiach choroby naczyniowej mózgu w najmniejszych naczyniach krwionośnych mózgu odkłada się płytka nazębna.
W innych przypadkach MCI może wynikać z odwracalnych przyczyn. Obejmują one:
- zmiany endokrynologiczne
- niedobory witamin
- nieleczony bezdech senny
- inne schorzenia
Niektóre leki mogą również powodować zaburzenia myślenia.
Największym czynnikiem ryzyka dla MCI jest ten, z którym niewiele możesz zrobić - Twój wiek. Ale inne ważne czynniki ryzyka można modyfikować, takie jak:
- brak aktywności fizycznej
- otyłość
- używanie tytoniu
- wysokie ciśnienie krwi
- wysoki cholesterol
- cukrzyca
Określone objawy mogą czasami dostarczyć wskazówek dotyczących przyczyny upośledzenia funkcji poznawczych.
Na przykład MCI, który wpływa głównie na zdolność skupienia się, wykonywania wielu zadań jednocześnie i zwracania bacznej uwagi, może być bardziej prawdopodobny z powodu problemów ze snem, problemów z tarczycą, leków uspokajających lub zmian naczyniowych.
Ale MCI, który wpływa na twoją pamięć krótkotrwałą, może z większym prawdopodobieństwem reprezentować najwcześniejsze stadia białek Alzheimera w mózgu.
3. Jaka jest różnica między demencją a MCI?
Osoba przeszła od MCI do demencji, gdy jej objawy wpływają na zdolność samodzielnego radzenia sobie z codziennymi czynnościami.
Na przykład osoba z MCI może dwukrotnie sprawdzić, czy zażyła poranne leki lub użyć pudełka na pigułki, aby ułatwić ich śledzenie.
Ale jeśli dana osoba i jej rodzina zdecydowali, że lepiej byłoby, gdyby członek rodziny zamiast tego śledził leki - może dlatego, że przegapili dawki ważnych leków lub przypadkowo przyjęli je dwukrotnie - może to być wczesny objaw demencji.
4. Jakie są oznaki normalnego starzenia się w porównaniu z MCI?
Nasze mózgi zmieniają się w znaczący sposób wraz z wiekiem.
Nie jest niczym niezwykłym, gdy masz trudności z przywołaniem nazwiska znajomego, którego napotkasz na ulicy, lub gdy stoisz w piwnicy, próbując sobie przypomnieć, po co tam poszedłeś.
Tego rodzaju zmiany są powszechne podczas normalnego starzenia.
Jednak powinieneś zostać oceniony pod kątem MCI, jeśli zauważysz spójny wzorzec trudności z:
- pamięć
- organizacja
- znalezienie drogi
- myślenie o słowach
Jeśli członek rodziny zgłasza wątpliwości, możesz również chcieć udać się do lekarza.
5. Jak lekarze diagnozują MCI?
MCI to diagnoza kliniczna. Twój lekarz przeprowadzi dokładną historię, aby poznać Twoje obawy i zada szczegółowe pytania dotyczące wszelkich innych objawów, których doświadczasz.
Sprowadzenie członka rodziny na wizytę może dać lekarzowi zewnętrzną perspektywę na to, jak sobie radzisz.
Twój lekarz może przeprowadzić krótką ocenę poznawczą, aby ustalić, czy Twoje wyniki są niższe niż oczekiwane dla Twojego wieku i poziomu wykształcenia.
Po zdiagnozowaniu MCI lekarz może zlecić badania krwi w celu sprawdzenia zmian endokrynologicznych lub niedoborów witamin, które mogą powodować objawy.
Mogą również zlecić skanowanie mózgu w celu wykrycia zmian naczyniowych lub utraty objętości w mózgu. Testy te mogą pomóc w wyjaśnieniu przyczyny Twojego MCI.
6. Jakie są najlepsze sposoby pomocy komuś z MCI?
Jeśli u Twojej ukochanej osoby zdiagnozowano MCI, zachęć ją do ćwiczeń i dobrego jedzenia. Wykonywanie ćwiczeń sercowo-naczyniowych o umiarkowanej intensywności i przestrzeganie diety zdrowej dla serca, takiej jak dieta śródziemnomorska, może przynieść znaczne korzyści osobom z MCI.
Pozostawanie aktywnym poznawczo i społecznie jest również świetne dla zdrowia mózgu. Obejmuje to czynności, które są przyjemne i wymagające, takie jak:
- nauka nowego języka
- udział w chórze lub towarzyskim zespole tanecznym
- dołączenie do klubu książki
- podjęcie aktywnej roli jako wolontariusz w sprawie, w którą wierzysz
Nawet jeśli nie możesz wyjść z domu, nadal możesz znaleźć takie zajęcia. Możesz pobrać aplikację do nauki języków lub znaleźć klub książki z wirtualnymi spotkaniami.
7. Do jakich komplikacji może doprowadzić MCI?
Osoby z MCI są bardziej narażone na progresję do demencji. Większość szacunków mówi, że osoba z MCI ma około 10 do 15 procent ryzyka przejścia na demencję każdego roku.
Ciężka demencja może uczynić ludzi bardziej podatnymi na infekcje, które mogą być poważne, jeśli nie są leczone.
Ważne jest również, aby znaleźć i leczyć wszelkie problemy zdrowotne, które mogą powodować lub przyczyniać się do objawów. Nieleczone mogą być niebezpieczne.
Na przykład, jeśli Twój MCI jest spowodowany niezdiagnozowaną nadczynnością tarczycy, może to prowadzić do komplikacji, takich jak:
- problemy sercowe
- niezamierzona utrata masy ciała
- objawy jelitowe
- problemy z oczami
Jeśli Twój MCI jest spowodowany ciężkim nieleczonym bezdechem sennym, może to narazić Cię na większe ryzyko:
- uderzenie
- atak serca
- nieprawidłowy rytm serca
Może również pogorszyć choroby przewlekłe, takie jak wysokie ciśnienie krwi.
Twój lekarz może pomóc Ci określić, która opcja leczenia jest dla Ciebie najlepsza.
Carolyn A. Fredericks, MD, jest Neurolog Yale Medicine, który specjalizuje się w diagnozowaniu i leczeniu pacjentów z różnymi stanami poznawczymi i behawioralnymi, w tym chorobą Alzheimera, chorobą czołowo-skroniową i innymi częstymi przyczynami łagodnych zaburzeń poznawczych i demencji. Prowadzi również badania i leczy mniej powszechne formy choroby Alzheimera, takie jak tylny zanik kory mózgowej i afazja logopeniczna. Fredericks jest adiunktem neurologii w Yale School of Medicine w New Haven w stanie Connecticut.
