Co powoduje małe zęby?

Co to jest mikrodoncja?

Podobnie jak wszystko inne w ludzkim ciele, zęby mogą mieć różne rozmiary.

Możesz mieć większe niż przeciętne zęby, stan znany jako makrodoncja lub możesz mieć zęby mniejsze niż przeciętne.

Termin medyczny określający atypowo małe zęby - lub zęby, które wydają się być niezwykle małe - to mikrodoncja. Niektórzy ludzie będą używać określenia „krótkie zęby”, aby opisać to zjawisko.

Mikrodoncja jednego lub dwóch zębów jest powszechna, ale mikrodoncja wszystkich zębów jest rzadka. Może wystąpić bez innych objawów, ale czasami jest to związane z chorobami genetycznymi.

Rodzaje mikrodoncji

Istnieje kilka rodzajów mikrodoncji:

Prawdziwie uogólniony

Prawdziwie uogólniony jest najrzadszym rodzajem mikrodoncji. Zwykle dotyka ludzi, którzy mają chorobę taką jak karłowatość przysadki i skutkuje zestawem jednakowo mniejszych zębów.

Względny uogólniony

Ktoś ze stosunkowo dużymi szczękami lub wystającą szczęką może otrzymać diagnozę względnego mikrodoncji uogólnionej.

Kluczem jest tutaj „względne”, ponieważ rozmiar dużej szczęki sprawia, że ​​zęby wyglądają na mniejsze, mimo że tak nie jest.

Zlokalizowane (ogniskowe)

Miejscowe mikrodoncja to pojedynczy ząb, który jest mniejszy niż zwykle lub mniejszy w porównaniu z zębami sąsiednimi. Istnieje również kilka podtypów tego typu mikrodoncji:

• mikrodoncja korzenia zęba
• mikrodoncja korony
• mikrodoncja całego zęba

Wersja zlokalizowana jest najbardziej rozpowszechnioną wersją mikrodoncji. Zwykle dotyczy zębów znajdujących się w szczęce lub górnej kości szczęki.

Siekacz boczny szczęki jest ząbem najbardziej narażonym na chorobę.

Twoje siekacze boczne w szczęce to zęby znajdujące się tuż obok twoich dwóch górnych zębów przednich. Kształt siekacza bocznego szczęki może być normalny lub może mieć kształt kołka, ale sam ząb jest mniejszy niż oczekiwano.

Możliwe jest również posiadanie jednego mniejszego siekacza bocznego po jednej stronie i brakującego stałego siekacza bocznego osoby dorosłej po drugiej stronie, który nigdy się nie rozwinął.

Możesz zostać z pierwotnym dzieckiem na swoim miejscu lub bez zęba.

Trzeci ząb trzonowy lub ząb mądrości to inny rodzaj zęba, który czasami jest dotknięty chorobą i może wydawać się znacznie mniejszy niż inne zęby trzonowe.

Przyczyny małych zębów

Większość ludzi ma tylko pojedynczy przypadek mikrodoncji. Ale w innych rzadkich przypadkach przyczyną jest zespół genetyczny.

Mikrodoncja zwykle wynika zarówno z czynników dziedzicznych, jak i środowiskowych. Warunki związane z mikrodoncją to:

• Karłowatość przysadkowa. Jeden z wielu rodzajów karłowatości, karłowatość przysadkowa, może powodować to, co eksperci nazywają prawdziwym uogólnionym mikrodoncją, ponieważ wszystkie zęby wydają się być jednakowo mniejsze od przeciętnych.
• Chemioterapia lub radioterapia. Chemioterapia lub radioterapia w okresie niemowlęcym lub wczesnym dzieciństwie przed 6 rokiem życia może wpływać na rozwój zębów, powodując mikrodoncję.
• Rozszczep wargi i podniebienia. Niemowlęta mogą urodzić się z rozszczepioną wargą lub podniebieniem, jeśli ich warga lub usta nie układają się prawidłowo podczas ciąży. Dziecko może mieć rozszczep wargi, rozszczep podniebienia lub jedno i drugie. Wady uzębienia częściej występują w okolicy rozszczepu, a po stronie rozszczepowej widoczne są mikrodontia.
• Wrodzona głuchota z aplazją błędnika, mikrotią i zespołem mikrodoncji (LAMM). Wrodzona głuchota z LAMM wpływa na rozwój zębów i uszu. Osoby urodzone z tą chorobą mogą mieć bardzo małe, słabo rozwinięte struktury ucha zewnętrznego i wewnętrznego, a także bardzo małe, szeroko rozstawione zęby.
• Zespół Downa. Badania sugerują, że u dzieci z zespołem Downa często występują nieprawidłowości uzębienia. Zęby w kształcie kołka są powszechnie obserwowane w przypadku zespołu Downa.
• Dysplazje ektodermalne. Dysplazje ektodermalne to grupa chorób genetycznych, które wpływają na tworzenie się skóry, włosów i paznokci, a także mogą skutkować mniejszymi zębami. Zęby mają zwykle kształt stożka i wielu może brakować.
• Niedokrwistość Fanconiego. Osoby z anemią Fanconiego mają szpik kostny, który nie wytwarza wystarczającej ilości krwinek, co powoduje zmęczenie. Mogą również mieć fizyczne nieprawidłowości, takie jak niski wzrost, wady oczu i uszu, zniekształcone kciuki i wady rozwojowe narządów płciowych.
• Zespół Gorlin-Chaudhry-Moss. Zespół Gorlin-Chaudhry-Moss to bardzo rzadka choroba charakteryzująca się przedwczesnym zamknięciem kości czaszki. Powoduje to nieprawidłowości w głowie i twarzy, w tym płaski wygląd środkowej części twarzy i małe oczy. Osoby z tym zespołem często doświadczają również hipodoncji lub brakujących zębów.
• Zespół Williamsa. Zespół Williamsa to rzadka choroba genetyczna, która może wpływać na rozwój rysów twarzy. Może to skutkować takimi cechami, jak szeroko rozstawione zęby i szerokie usta. Stan ten może również powodować inne zaburzenia fizyczne, takie jak problemy z sercem i naczyniami krwionośnymi, a także zaburzenia uczenia się.
• Zespół Turnera. Zespół Turnera, znany również jako zespół Ullricha-Turnera, to zaburzenie chromosomalne, które dotyka kobiety. Typowe cechy to niski wzrost, błoniasta szyja, wady serca i wczesna niewydolność jajników. Może również powodować skrócenie szerokości zęba.
• Zespół Riegera. Zespół Riegera to rzadka choroba genetyczna, która powoduje wady wzroku, niedorozwinięte lub brakujące zęby i inne wady rozwojowe twarzoczaszki.
• Zespół Hallermanna-Streiffa. Zespół Hallermanna-Streiffa, zwany również zespołem oczno-żuchwowo-twarzowym, powoduje wady rozwojowe czaszki i twarzy. Osoba z tym zespołem może mieć między innymi krótką, szeroką głowę z niedorozwiniętą żuchwą.
• Zespół Rothmunda-Thomsona. Zespół Rothmunda-Thomsona objawia się zaczerwienieniem na twarzy dziecka, a następnie się rozprzestrzenia. Może powodować powolny wzrost, przerzedzenie skóry oraz rzadkie włosy i rzęsy. Może również powodować nieprawidłowości kostne i nieprawidłowości zębów i paznokci.
• Zespół ustno-twarzowo-cyfrowy. Podtyp tej choroby genetycznej, znany jako zespół typu 3 lub zespołu Sugarmana, może powodować wady rozwojowe jamy ustnej, w tym zębów.

Mikrodoncja może występować również w innych zespołach i jest zwykle obserwowana w przypadku hipodoncji, która obejmuje mniej zębów niż normalnie.

Kiedy iść do dentysty lub lekarza?

Zęby, które są nienormalnie małe lub małe z dużymi przerwami między nimi, mogą nie pasować do siebie prawidłowo.

Ty lub Twoje dziecko możecie być bardziej narażeni na większe zużycie pozostałych zębów, a jedzenie może łatwo utknąć między zębami.

Jeśli odczuwasz ból w szczęce lub zębach albo zauważysz uszkodzenie zębów, umów się na wizytę u dentysty, który oceni Twoje zęby i określi, czy potrzebne jest jakiekolwiek leczenie. Jeśli nie masz jeszcze dentysty, narzędzie Healthline FindCare pomoże Ci znaleźć takiego dentystę w Twojej okolicy.

W większości przypadków zlokalizowane mikrodoncja nie wymaga naprawy.

Leczenie mikrodoncji

Jeśli zależy Ci na estetyce - to znaczy chcesz zamaskować wygląd mikrodoncji i błysnąć równomiernym uśmiechem, dentysta może zaoferować Ci kilka możliwych opcji:

Licówki

Licówki dentystyczne to cienkie pokrycia zwykle wykonane z porcelany lub materiału kompozytowego. Stomatolog cementuje licówkę na przedniej części zęba, aby nadać jej bardziej równomierny, nieskazitelny wygląd.

Korony

Korony to krok poza licówki. Zamiast cienkiej skorupy korona jest bardziej czapeczką dla Twojego zęba i zakrywa cały ząb - z przodu iz tyłu.

Czasami dentyści muszą golić ząb, aby przygotować go pod koronę, ale w zależności od wielkości zęba może to nie być konieczne.

Kompozyty

Ten proces jest czasami nazywany wiązaniem dentystycznym lub wiązaniem kompozytowym.

Dentysta szorstkuje powierzchnię chorego zęba, a następnie nakłada materiał kompozytowy na powierzchnię zęba. Materiał utwardza ​​się pod wpływem światła.

Po stwardnieniu przypomina zwykły ząb normalnej wielkości.

Uzupełnienia te mogą również chronić zęby przed zużyciem, które czasami powoduje nierówne dopasowanie zębów.

Badanie pod kątem przyczyny genetycznej

Wiele przyczyn uogólnionego mikrodoncji ma w sobie element genetyczny. W rzeczywistości badania sugerują, że uogólniona mikrodoncja wszystkich zębów jest niezwykle rzadka u osób bez jakiegoś zespołu.

Jeśli ktoś z Twojej rodziny ma w wywiadzie wspomniane powyżej zaburzenia genetyczne lub ktoś ma zęby mniejsze niż zwykle, możesz powiedzieć o tym lekarzowi dziecka.

Jeśli jednak masz jeden lub dwa zęby, które wydają się mniejsze niż normalnie, może to oznaczać, że zęby właśnie rozwinęły się w ten sposób bez żadnego podstawowego zespołu.

Jeśli nie masz historii rodzinnej, ale uważasz, że niektóre rysy twarzy Twojego dziecka wydają się nietypowe lub zniekształcone, możesz poprosić lekarza dziecka o ich ocenę.

Lekarz może zalecić badanie krwi i testy genetyczne, aby ustalić, czy Twoje dziecko może mieć stan, który powoduje inne problemy zdrowotne, które mogą wymagać diagnozy i leczenia.

Na wynos

Mały ząb może w ogóle nie powodować żadnych problemów ani bólu. Jeśli martwisz się o estetykę zębów lub ich dopasowanie, możesz udać się do dentysty.

Stomatolog może omówić możliwe rozwiązania, takie jak licówki lub korony, które mogą naprawić lub leczyć problem.

W niektórych przypadkach mikrodontia może być również oznaką większego problemu zdrowotnego, który może wymagać rozwiązania. Jeśli zauważysz inne nietypowe oznaki lub objawy, omów problem z lekarzem lub pediatrą dziecka.