Znaczące wydarzenia w życiu zwykle pozostają w Twojej pamięci. Niektóre mogą wywołać szczęście, kiedy je sobie przypomnisz. Inne mogą wiązać się z mniej przyjemnymi emocjami.
Możesz podjąć świadomy wysiłek, aby nie myśleć o tych wspomnieniach. Z drugiej strony wyparte wspomnienia to ty bezwiednie zapomnieć. Wspomnienia te na ogół wiążą się z jakąś traumą lub głęboko niepokojącym wydarzeniem.
Maury Joseph, psycholog kliniczny z Waszyngtonu, wyjaśnia, że kiedy mózg rejestruje coś zbyt niepokojącego, „upuszcza pamięć w strefę„ nieświadomości ”, do sfery umysłu, o której się nie myśli”.
Brzmi to dość prosto, ale koncepcja tłumienia pamięci jest kontrowersyjna, nad którą eksperci od dawna dyskutowali.
Skąd pomysł?
Idea wyparcia pamięci sięga końca XIX wieku Zygmunta Freuda. Zaczął rozwijać teorię po tym, jak jego nauczyciel, dr Joseph Breuer, powiedział mu o pacjentce Annie O.
Doświadczyła wielu niewyjaśnionych objawów. Podczas leczenia tych objawów zaczęła przypominać sobie niepokojące wydarzenia z przeszłości, których wcześniej nie pamiętała. Po odzyskaniu tych wspomnień i rozmowie o nich objawy zaczęły się poprawiać.
Freud uważał, że tłumienie pamięci służyło jako mechanizm obronny przed traumatycznymi wydarzeniami. Doszedł do wniosku, że objawy, których nie można przypisać jednoznacznej przyczyny, wynikają z wypartych wspomnień. Nie możesz sobie przypomnieć, co się stało, ale i tak czujesz to w swoim ciele.
Koncepcja tłumienia pamięci odrodziła się w latach 90. XX wieku, kiedy coraz większa liczba dorosłych zaczęła zgłaszać wspomnienia związane z wykorzystywaniem dzieci, o których wcześniej nie zdawali sobie sprawy.
Dlaczego jest to kontrowersyjne?
Niektórzy specjaliści od zdrowia psychicznego uważają, że mózg mogą stłumić wspomnienia i zaoferować terapię, aby pomóc ludziom odzyskać ukryte wspomnienia. Inni są zgodni, że represje są teoretycznie możliwe, chociaż nie ma na to żadnego konkretnego dowodu.
Jednak większość praktykujących psychologów, badaczy i innych ekspertów w tej dziedzinie kwestionuje całą koncepcję wypartych wspomnień. Nawet Freud odkrył później, że wiele rzeczy, które jego klienci „zapamiętali” podczas sesji psychoanalizy, nie było prawdziwymi wspomnieniami.
Przede wszystkim „pamięć jest bardzo wadliwa” - mówi Joseph. „Zależy to od naszych uprzedzeń, tego, jak się czujemy w danej chwili i jak się czuliśmy emocjonalnie w momencie zdarzenia”.
Nie oznacza to, że wspomnienia nie są przydatne do badania problemów psychologicznych lub poznawania czyjejś osobowości. Ale niekoniecznie należy je traktować jako konkretne prawdy.
Wreszcie jest fakt, że prawdopodobnie nigdy nie dowiemy się zbyt wiele o wypartych wspomnieniach, ponieważ są one tak trudne do zbadania i oceny. Aby przeprowadzić obiektywne, wysokiej jakości badanie, musisz narażać uczestników na traumę, co jest nieetyczne.
Co to jest terapia pamięci wypartej?
Pomimo kontrowersji związanych z wypartymi wspomnieniami, niektórzy ludzie oferują terapię wypartą pamięcią. Został zaprojektowany, aby uzyskać dostęp do wypartych wspomnień i odzyskać je w celu złagodzenia niewyjaśnionych objawów.
Praktycy często używają hipnozy, obrazowania sterowanego lub technik regresji wieku, aby pomóc ludziom uzyskać dostęp do wspomnień.
Niektóre konkretne podejścia obejmują:
- mózgów
- terapia transformacji somatycznej
- terapia pierwotna
- psychoterapia sensomotoryczna
- programowanie neurolingwistyczne
- terapia wewnętrznymi systemami rodzinnymi
Dowody naukowe na ogół nie potwierdzają skuteczności tych podejść.
Terapia stłumionej pamięci może również mieć poważne niezamierzone konsekwencje, mianowicie fałszywe wspomnienia. Są to wspomnienia tworzone przez sugestie i coaching.
Mogą mieć negatywny wpływ zarówno na osobę, która ich doświadcza, jak i na każdego, kto może być w nie zamieszany, np. Członka rodziny podejrzanego o nadużycie na podstawie fałszywego wspomnienia.
Co jeszcze może wyjaśnić to zjawisko?
Więc co kryje się za niezliczonymi doniesieniami o ludziach zapominających o ważnych wydarzeniach, zwłaszcza tych, które miały miejsce na wczesnym etapie życia? Istnieje kilka teorii, które mogą wyjaśnić, dlaczego tak się dzieje.
Dysocjacja
Ludzie często radzą sobie z poważnymi urazami poprzez dysocjację lub oderwanie się od tego, co się dzieje. To oderwanie może zacierać, zmieniać lub blokować pamięć o wydarzeniu.
Niektórzy eksperci uważają, że dzieci, które doświadczają przemocy lub innych urazów, mogą nie być w stanie tworzyć wspomnień lub uzyskiwać do nich dostępu w zwykły sposób. Mają wspomnienia z tego wydarzenia, ale mogą ich nie przypomnieć, dopóki nie będą starsi i lepiej przygotowani do radzenia sobie z cierpieniem.
Odmowa
Joseph mówi, że kiedy zaprzeczasz wydarzeniu, może ono nigdy nie zostać zarejestrowane w twojej świadomości.
„Zaprzeczenie może się zdarzyć, gdy coś jest tak traumatyczne i denerwujące, że nie pozwala na uformowanie się obrazu” - dodaje.
Maury podaje przykład dziecka, które jest świadkiem przemocy domowej między rodzicami. Mogą tymczasowo wymeldować się psychicznie. W rezultacie mogą nie mieć „obrazu” tego, co wydarzyło się w ich pamięci. Mimo to stają się spięci podczas oglądania sceny walki w filmie.
Zapominając
Możesz nie pamiętać wydarzenia, dopóki coś późniejszego w życiu nie wyzwoli twoich wspomnień.
Ale tak naprawdę nie jest możliwe, aby wiedzieć, czy Twój mózg nieświadomie stłumił wspomnienie, czy świadomie je zakopałeś, czy po prostu zapomniałeś.
Nowa informacja
Joseph sugeruje, że stare wspomnienia, których już jesteś świadomy, mogą przybrać inne znaczenia i nabrać sensu w późniejszym życiu. Te nowe znaczenia mogą pojawić się podczas terapii lub po prostu w miarę starzenia się i zdobywania doświadczenia życiowego.
Kiedy zdasz sobie sprawę ze znaczenia wspomnienia, którego wcześniej nie uważałeś za traumatyczne, możesz wtedy poczuć się wyjątkowo zmartwiony.
A jeśli czuję, że mam jakąś wypartą pamięć?
Zarówno pamięć, jak i trauma to skomplikowane tematy, nad którymi naukowcy wciąż pracują. Czołowi eksperci w obu dziedzinach nadal badają powiązania między nimi.
Jeśli czujesz, że masz problemy z przypomnieniem sobie wczesnego wspomnienia lub nie pamiętasz traumatycznego wydarzenia, o którym opowiadali Ci ludzie, rozważ skontaktowanie się z licencjonowanym terapeutą.
Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (APA) zaleca poszukiwanie osoby przeszkolonej w leczeniu określonych objawów, takich jak:
- niepokój
- objawy somatyczne (fizyczne)
- depresja
Dobry terapeuta pomoże ci odkryć wspomnienia i uczucia, nie prowadząc cię w żadnym konkretnym kierunku.
Mów głośniej
Podczas pierwszych spotkań nie zapomnij wspomnieć o wszystkim niezwykłym, którego doświadczasz, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Podczas gdy niektóre objawy traumy są łatwe do zidentyfikowania, inne mogą być bardziej subtelne.
Niektóre z tych mniej znanych objawów obejmują:
- problemy ze snem, w tym bezsenność, zmęczenie lub koszmary senne
- poczucie zagłady
- niska samo ocena
- objawy nastroju, takie jak złość, lęk i depresja
- dezorientacja lub problemy z koncentracją i pamięcią
- objawy fizyczne, takie jak napięcie lub bóle mięśni, niewyjaśniony ból lub dolegliwości żołądkowe
Pamiętaj, że terapeuta nigdy nie powinien prowadzić Cię przez przypominanie sobie pamięci. Nie powinni sugerować, że doświadczyłeś molestowania, ani wskazywać na „wyparte” wspomnienia na podstawie ich przekonań na temat tego, co się stało.
Powinni też być bezstronni. Terapeuta etyczny nie od razu zasugeruje, że objawy są wynikiem znęcania się, ale też nie odrzuci całkowicie tej możliwości bez poświęcenia czasu na rozważenie jej w ramach terapii.
Podsumowując
Teoretycznie może się zdarzyć tłumienie pamięci, chociaż inne wyjaśnienia utraconych wspomnień mogą być bardziej prawdopodobne.
APA sugeruje, że podczas wspomnień traumy może być stłumiony i odzyskany później, wydaje się to niezwykle rzadkie.
APA zwraca również uwagę, że eksperci nie wiedzą jeszcze wystarczająco dużo o działaniu pamięci, aby odróżnić prawdziwą odzyskaną pamięć od fałszywej pamięci, chyba że inne dowody potwierdzają odzyskaną pamięć.
Ważne jest, aby specjaliści zajmujący się zdrowiem psychicznym przyjęli bezstronne i obiektywne podejście do leczenia, które jest oparte na Twoim obecnym doświadczeniu.
Trauma może mieć bardzo realny wpływ na mózg i ciało, ale leczenie tych objawów może przynieść więcej korzyści niż poszukiwanie wspomnień, które mogą nie istnieć.
Crystal Raypole wcześniej pracowała jako pisarz i redaktor w GoodTherapy. Jej pola zainteresowań obejmują języki i literaturę azjatycką, tłumaczenie japońskie, gotowanie, nauki przyrodnicze, pozytywność seksualną i zdrowie psychiczne. W szczególności stara się pomóc zmniejszyć piętno związane ze zdrowiem psychicznym.
s-attack.jpg)
