Definicja
Kara pozytywna jest formą modyfikacji zachowania. W tym przypadku słowo „pozytywny” nie odnosi się do czegoś przyjemnego.
Kara pozytywna to dodanie czegoś do miksu, co spowoduje nieprzyjemne konsekwencje. Celem jest zmniejszenie prawdopodobieństwa, że niepożądane zachowanie powtórzy się w przyszłości.
To podejście może być skuteczne w pewnych okolicznościach, ale to tylko jedna część równania. Potrzebne jest również pokierowanie dzieckiem w kierunku alternatywnych zachowań, które są bardziej odpowiednie do sytuacji.
Przyjrzyjmy się pozytywnej karze i jej porównaniu z negatywną karą oraz pozytywnym i negatywnym wzmocnieniem.
Przykłady
Wszystkie działania mają konsekwencje. Kara pozytywna może być po prostu naturalną konsekwencją określonego działania.
Na przykład, jeśli Twoje dziecko zje bitą śmietanę, która zepsuła się, ponieważ schowała ją pod łóżkiem, dostanie bólu brzucha. Jeśli dotkną gorącego pieca, spalą sobie dłoń.
Te doświadczenia są w najlepszym razie nieprzyjemne. Z drugiej strony służą jako cenne chwile dydaktyczne. Tak jak Ty, dziecko może być skłonne do zmiany swojego zachowania, aby uniknąć konsekwencji.
Wybierając karę, myśl o ukaraniu zachowania, a nie dziecka. Kara powinna być dostosowana do dziecka.
„Kara pozytywna opiera się na tym, co jest nieprzyjemne” - mówi Elizabeth Rossiaky, BCBA, dyrektor kliniki Westside Children’s Therapy we Frankfurcie w Illinois. „To, co jest wstrętne dla jednego, może nie być nieprzyjemne dla wszystkich”.
Mając to na uwadze, oto kilka przykładów typowych pozytywnych kar:
- Besztanie. Wiele dzieci chciałoby uniknąć reprymendy lub pouczenia.
- Bicie lub chwytanie dłoni. Może to instynktownie wydarzyć się w tej chwili. Możesz lekko uderzyć w dłoń dziecka sięgającego po garnek z wrzącą wodą na kuchence lub szarpiącego za włosy rodzeństwa. Możesz na siłę złapać lub pociągnąć dziecko, które ma wjechać na ulicę.
- Pisanie. Ta metoda jest często stosowana w szkole. Dziecko jest zobowiązane do ciągłego pisania tego samego zdania lub pisania eseju o swoim zachowaniu.
- Posługi. Wielu rodziców dodaje obowiązki domowe jako formę kary. Dziecko, które bazgra na ścianie lub rozsmarowuje masło orzechowe na całym stole, może być zmuszone do posprzątania go lub wykonania innych czynności domowych.
- Zasady. Niewiele osób pragnie więcej zasad. Dla dziecka, które często źle się zachowuje, dodanie dodatkowych reguł domowych może być zachętą do zmiany zachowania.
Większość dzieci instynktownie rozumie pojęcie pozytywnej kary. Zobacz malucha, który kończy napad złości tylko wtedy, gdy wymagania zostaną spełnione. To samo można zaobserwować wśród rodzeństwa.
Kara pozytywna może być skuteczna, gdy następuje natychmiast po niepożądanym zachowaniu. Działa najlepiej, gdy jest stosowany konsekwentnie.
Jest również skuteczny w połączeniu z innymi metodami, takimi jak pozytywne wzmacnianie, dzięki czemu dziecko uczy się różnych zachowań.
Kiedy kara pozytywna ma zbyt wiele negatywnych konsekwencji
Jednym z najbardziej kontrowersyjnych przykładów pozytywnej kary jest lanie.
W badaniu z 2010 roku naukowcy argumentowali, że lanie może zwiększać ryzyko nasilenia agresywnych zachowań. Może przesyłać sygnał, że agresja może rozwiązać problemy.
Może stłumić niektóre złe zachowanie bez dostarczania alternatyw. Wyniki mogą być tymczasowe, a niepożądane zachowanie powraca po zakończeniu kary.
Przegląd 50-letnich badań z 2016 roku sugeruje, że im częściej dajesz dziecku lanie, tym większe jest prawdopodobieństwo, że ci się sprzeciwi. Może nasilać zachowania aspołeczne i agresję. Może również przyczyniać się do problemów poznawczych i psychicznych.
„Ogólnie rzecz biorąc, kara pozytywna jest najmniej preferowaną metodą nauczania ze względu na niewielkie uogólnienie. Ale w sytuacji bezpieczeństwa najbardziej skuteczny będzie w utrzymaniu bezpieczeństwa ”- mówi Rossiaky.
Uczy zachowań związanych z unikaniem, ale nie zachowań zastępczych, wyjaśnia.
„Jeśli musisz wymierzać karę wiele razy, to nie działa. Możesz rozważyć inną metodę. I trzeba się upewnić, że kara nie służy jedynie wyładowaniu własnej frustracji - radzi Rossiaky.
Jeśli chodzi o klapsy, bicie linijką lub inne formy kar fizycznych, nie są one zalecane.
Rossiaky ostrzega, że dzieci są całkiem dobre w znajdowaniu luk. Mają tendencję do znajdowania równie nieodpowiednich zachowań, chyba że uczysz innych.
Pozytywna vs. negatywna kara lub wzmocnienie
W modyfikacji zachowania „pozytywne” i „negatywne” nie oznaczają „dobre” lub „złe”. Pomocne może być myślenie o nich jako o „plusie” lub „minusie”: dodatni oznacza, że dodajesz, a ujemny oznacza odejmowanie.
Kara jest przyzwyczajona zniechęcać pewne zachowanie. Wzmocnienie ma na celu zachęcać szczególne zachowanie.
Kara pozytywna ma miejsce, gdy dodajesz konsekwencje do niechcianego zachowania. Robisz to, aby było mniej atrakcyjne.
Przykładem pozytywnej kary jest dodawanie do listy większej liczby obowiązków domowych, gdy dziecko zaniedbuje swoje obowiązki. Celem jest zachęcenie dziecka do wykonywania swoich regularnych obowiązków, aby uniknąć rosnącej listy obowiązków.
Kara negatywna jest wtedy, gdy coś zabierasz. Przykładem negatywnej kary jest odebranie dziecku ulubionej zabawki, ponieważ odmawia przyjęcia po sobie.
Celem kary negatywnej jest skłonienie dziecka do podnoszenia się po sobie, aby uniknąć zabrania zabawek. Timeout jest również formą kary negatywnej.
Przy wzmocnieniu negatywnym usuwasz bodziec w celu zwiększenia odpowiedniego zachowania.
Na przykład konsekwentnie wzywasz dziecko z powrotem do kuchni, aby posprzątać ze stołu i zanieść talerze do zlewu. Z czasem uczą się wykonywać tę czynność bez namawiania, by uniknąć niedogodności związanych z wezwaniem z powrotem.
Możesz traktować negatywne wzmocnienie jako narzędzie nauczania, a nie metodę kary.
Rossiaky uważa, że generalnie wzmocnienie jest lepsze niż kara.
Pozytywna kara a pozytywne wzmocnienie
Kara pozytywna dodaje niepożądane konsekwencje w następstwie niepożądanego zachowania. Jeśli każesz swojemu nastolatkowi sprzątać garaż, bo wprowadził godzinę policyjną, to jest to kara pozytywna.
Pozytywne wzmocnienie to dodanie nagrody, gdy dziecko zachowuje się dobrze. Jeśli dajesz dziecku zasiłek na wykonywanie pewnych obowiązków, to jest to pozytywne wzmocnienie.
Celem jest zwiększenie prawdopodobieństwa, że będą kontynuować dobre zachowanie.
B.F. Skinner i warunkowanie instrumentalne
Psycholog z początku XX wieku B.F. Skinner jest znany z rozwijania teorii behawioryzmu. Jego skupienie się na manipulacji konsekwencjami jest znane jako warunkowanie instrumentalne.
Krótko mówiąc, warunkowanie instrumentalne obraca się wokół strategii nauczania. W celu zniechęcenia do niewłaściwych zachowań stosuje się kary pozytywne i negatywne. Wzmocnienia pozytywne i negatywne służą do zachęcania do dobrych zachowań.
Stosowane razem strategie te mają na celu pomóc dziecku w tworzeniu skojarzeń między zachowaniami a ich skutkami.
Na wynos
Kara pozytywna to forma kary, w której dodajesz coś do otoczenia, aby odstraszyć określone zachowanie.
Sama kara pozytywna może nie być dobrym długoterminowym rozwiązaniem. Może być bardziej skuteczny w połączeniu ze wzmocnieniem pozytywnym i negatywnym.
Ostatecznie staraj się nauczyć dziecko, jak zastępować niepożądane zachowania bardziej akceptowalnymi.
