Możesz być zaznajomiony z ideą współzależności ze świata nadużywania alkoholu i chemikaliów. Właściwie to właśnie tam narodził się termin „współzależność”.
Dziś jednak termin ten został poszerzony o relacje. Czasami wiąże się to z innymi rodzajami współzależności.
Na przykład badanie z 2009 roku obejmujące 171 dorosłych kobiet sugeruje, że nadużywanie alkoholu przez rodziców lub historia molestowania w dzieciństwie może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia współzależności opartej na związkach - takich jak odmiana rodzic-dziecko.
Ale może również wystąpić samodzielnie. Oto, co musisz wiedzieć o byciu współzależnym rodzicem - io tym, jak naraża to swoje dzieci na ryzyko.
Kim jest współzależny rodzic?
Współzależny rodzic to taki, który ma niezdrowe przywiązanie do swojego dziecka i próbuje wywierać nadmierną kontrolę nad życiem dziecka z powodu tego przywiązania.
Współzależność można znaleźć w pełnym zakresie relacji rodzicielskich: współzależny ojciec może polegać na swojej córce lub synu, aby zapewnić mu stabilność psychiczną i szczęście emocjonalne. Współzależna matka może polegać na swoim synu lub córce, że wezmą odpowiedzialność za jej fizyczne samopoczucie.
Podczas gdy współzależni rodzice mogą twierdzić, że bliski związek, którego pragną, jest oznaką dobrze funkcjonującej rodziny, ich zaabsorbowanie sobą jest oznaką dysfunkcji.
Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że współzależność nie jest łatwa do zauważenia, zgodnie z artykułem badawczym z 2014 roku. Elementy biologiczne, psychologiczne i społeczne mogą przyczyniać się do współzależności.
Jeśli uważasz, że możesz być współzależnym rodzicem, oto kilka znaków, na które należy zwrócić uwagę.
1. Trzymasz kontrolę
W związku współzależnym twoje poczucie siebie zależy od relacji z dzieckiem.
Relacje współzależne żywią się cyklem potrzeb: jedna osoba potrzebuje drugiej. Czasami, ale nie zawsze, działa to w obie strony, a druga osoba też chce być potrzebna.
Rodzice, którzy są współzależni, mogą próbować kontrolować życie swojego dziecka. Ta kontrolka może pojawić się na różne sposoby:
- Nadmierne zaangażowanie. Na przykład, jeśli rodzic widzi, że w życiu jego dziecka dzieje się coś bolesnego, spróbuje przejąć kontrolę, angażując się - często zbytnio. To dlatego, że ból dziecka jest bólem rodzica. (Oczywiście dotyczy to wszystkich rodziców… w granicach rozsądku. Nie lubimy, gdy nasze dzieci cierpią. Dopiero gdy dochodzi do skrajności, przekracza to granicę współzależności).
- Niewłaściwa opieka. Współzależni rodzice zrobią dla swojego dziecka więcej niż to, co jest odpowiednie do wieku. Na przykład 8-letnie dziecko powinno samodzielnie wybierać ubrania, które będą nosić każdego ranka. 16-latek powinien samodzielnie zarządzać swoim planem zajęć i zadaniami domowymi.
- Nieprawidłowe przyjęcie odpowiedzialności. Współzależni rodzice często czują się odpowiedzialni za uczucia swojego dziecka i biorą na siebie winę za wahania nastroju dziecka.
2. Poświęcasz inne relacje
Czy uważasz, że musisz być dostępny dla swojego dziecka 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu? Jeśli jesteś współzależnym rodzicem, pierwszym związkiem, który prawdopodobnie ucierpi, jest związek z partnerem.
Zamiast inwestować czas i energię w budowanie znaczącego, romantycznego związku, możesz skupić się wyłącznie na swoim dziecku. W miarę upływu czasu może się okazać, że Twoje stosunki seksualne z partnerem uległy stagnacji.
Może się również okazać, że izolujesz się od członków rodziny i przyjaciół. Możesz odwołać randkę przy kawie ze swoją przyjaciółką, ponieważ Twoje dziecko nalega, abyś zabrał je na zakupy po buty piłkarskie.
3. Manipulujesz emocjami swojego dziecka
Współzależni rodzice mogą nieświadomie (lub świadomie, ale nie złośliwie) stosować wiele strategii psychologicznych, aby skłonić swoje dziecko do zrobienia tego, czego chcą:
- Zachowanie pasywno-agresywne. Dzieje się tak, gdy rodzic jest pośrednio agresywny w stosunku do swojego dziecka.
- Występ. Dzieje się tak, gdy rodzic nie radzi sobie ze swoimi uczuciami lub uważa, że są one nie do przyjęcia. Niezdolny do przepracowania uczuć, rodzic rzutuje je na swoje dziecko. W ten sposób rodzic unika poczucia winy, wstydu czy żalu.
- Generowanie poczucia winy. Dzieje się tak, gdy rodzic próbuje sprawić, że dziecko poczuje się winne z powodu czegoś, co zmusza je, aby zachowywało się tak, jak chcą. Przykładem jest sytuacja, gdy rodzic narzeka, że jego dziecko rzadko mówi o tym, co wydarzyło się w szkole. Pozostając ofiarą, rodzic może wtedy powiedzieć, że codzienne podsumowanie nie jest konieczne. Często czując się winnym, dziecko zapewni rodzica, że to nic wielkiego i że naprawdę chce to zrobić. Wynik? Rodzice przechodzą grę po zabawie bez poczucia winy z tego powodu, ponieważ dziecko zapewniało ich, że to nic wielkiego.
4. Angażujesz się w dogmatyczne zachowanie
Czy wierzysz, że bez względu na wszystko, zawsze masz rację? Czy czujesz się zaatakowany, gdy ktoś kwestionuje to, co robisz?
Współzależni rodzice często nie akceptują tego, że zrobili coś złego. Dzieje się tak, ponieważ każda oznaka niezgody jest przejawem buntu. Zagraża autorytetowi i poczuciu kontroli rodzica.
5. Twierdzisz, że jest ofiarą
Wszyscy lubimy dzielić się wspomnieniami z dzieciństwa z naszymi dziećmi. Jeśli zrobimy to w pozytywny sposób, możemy nauczyć nasze dzieci ważnych umiejętności radzenia sobie.
Na przykład, kiedy wspominasz, jak jeździłeś po doniczkach z pelargonią sąsiada, a następnie mówisz dziecku, że zapukałeś do drzwi sąsiada, aby zaproponować, że je zastąpisz, dajesz dziecku ważną lekcję dotyczącą odpowiedzialności.
Jeśli jednak przedstawisz go jako swojego sąsiada, przez lata, przez co poczujesz się zawstydzony i nieostrożny - pomimo twojego nowego statusu kierowcy w tym czasie - możesz nieświadomie próbować wzbudzić współczucie od swojego dziecka.
Współzależni rodzice polegają na tym, że ich dzieci będą dawać im, zamiast dawać swoim dzieciom. Nazywa się to parentyfikacją.
Ciągle pokazując swojemu dziecku, że byłeś ofiarą, polegasz na nim, że zapewnią ci emocjonalne wsparcie, którego potrzebujesz.
6. Trudno ci wymusić granice
Rodzice współzależni mogą mieć trudności z dyscyplinowaniem swoich dzieci.
W obawie, że ich dziecko je odrzuci, postanawiają pozwolić im złamać ustanowione przez siebie granice. W takich przypadkach rodzic woli znosić brak szacunku, niż ryzykować próbę narzucenia granic i złości swoje dziecko.
W niektórych przypadkach rodzic może nawet czuć się urażony, gdy partner prosi dziecko o przestrzeganie zasad. Na przykład tata może się złościć na mamę za próbę wprowadzenia godziny policyjnej, mimo że ich dziecko powinno leżeć w łóżku dobre kilka godzin wcześniej.
7. Twoja samoocena jest związana z dzieckiem
Współzależni rodzice często mają niską samoocenę. Ich poczucie własnej wartości zależy od dziecka: jeśli jest z nim szczęśliwe, jest szczęśliwe z samego siebie. A jeśli ich dziecko jest zmartwione, są zmartwione.
Chociaż to zupełnie normalne, że rodzic ma nadzieje i marzenia dotyczące swojego dziecka, rodzice współzależni idą o krok dalej: oczekują, że ich dziecko będzie żyć życiem i osiągać cele, których sami nie osiągnęli.
8. Twoja pierwsza reakcja to natychmiastowe zaprzeczenie
Jeśli od razu zobaczysz czerwony kolor, gdy ktoś zasugeruje, że możesz być współzależnym rodzicem, istnieje duże prawdopodobieństwo, że coś mu się podoba. Dlaczego? Zaprzeczanie to mechanizm obronny, który chroni Cię przed bolesnymi lub groźnymi myślami, uczuciami i informacjami.
Jeśli twoja relacja z dzieckiem jest na dobrej drodze, prawdopodobnie nie poczujesz się zagrożony przez kogoś, kto sugeruje, że coś jest nie tak.
Najsmutniejsze w zaprzeczaniu jest to, że powstrzyma cię to przed sięganiem po pomoc. Za chwilę się przekonamy, że pomoc jest bardzo ważna.
Jak współzależność rodzic-dziecko szkodzi Twojemu dziecku
Współzależność między rodzicem a dzieckiem może być emocjonalnym nadużyciem. Dziecko uczy się, że jego uczucia i potrzeby są nieważne i nigdy nie ma szansy na rozwój własnej osobowości.
Poczucie tożsamości nastolatka jest budowane poprzez wybory i zobowiązania, które podejmują. Kiedy współzależny rodzic tłumi zdolność dziecka do angażowania się w wybrane przez siebie przekonania i wartości, nastolatek pozostaje z rozproszoną tożsamością i nigdy nie tworzy własnej.
Ponadto, ponieważ rodzice są dla dziecka wzorem do naśladowania, dzieci w naturalny sposób przejmują zachowania rodziców. Obejmuje to współzależność. Dziecko, które było kontrolowane, ma większe szanse stać się rodzicem kontrolującym.
Jak zatrzymać współzależność i uzdrowić związek
Pierwszym krokiem do powstrzymania współzależności jest przyznanie, że jest ona obecna.
Kiedy rodzice opróżnili rodzinne konto bankowe za pomocą zachowań współzależnych, będą musieli okazywać dziecku szczególny szacunek i wrażliwość. Zwłaszcza, gdy dziecko zaczyna wyrażać stłumiony gniew, który się zebrał.
Oto kilka wskazówek, które pomogą Ci zacząć.
- Praktykuj samoopiekę. Zamiast polegać na dziecku, że zajmie się Twoimi potrzebami, podejmij kroki, aby je zaspokoić. Kiedy nauczysz się dawać sobie, będziesz w stanie dawać swojemu dziecku.
- Cofać się. Pozwól dziecku na niezależność w rozwiązywaniu problemów odpowiednich do wieku. To da im pewność siebie, aby zaufać sobie i rozciągnąć się dalej.
- Słuchaj aktywnie. Poświęć dziecku całą uwagę, kiedy z tobą rozmawia. Przypomnij sobie to, co usłyszałeś. Następnie zapytaj ich, czy słyszałeś, co chcieli powiedzieć.
Gdzie szukać dalszej pomocy
Dokąd zwracają się rodzice współzależni, kiedy zwracają się o pomoc? Najlepszą praktyką jest poświęcenie czasu na sesje doradcze z licencjonowanym terapeutą, który ma doświadczenie we współuzależnieniu lub nałogu.
Ale z różnych powodów nie zawsze jest to możliwe. Możesz również znaleźć grupy wsparcia online, książki lub organizacje, które oferują pomocne zasoby.
Miej cierpliwość do siebie, gdy podejmiesz decyzję o przejściu na lepsze rodzicielstwo. Jesteś na krzywej uczenia się. Pozwól sobie na złe dni, ale idź naprzód.
