Erik Erikson to jedno nazwisko, które możesz zauważyć, pojawiające się wielokrotnie w czasopismach dla rodziców, które przeglądasz. Erikson był psychologiem rozwojowym, który specjalizował się w psychoanalizie dzieci i był najbardziej znany ze swojej teorii rozwoju psychospołecznego.
Rozwój psychospołeczny to po prostu fantazyjna fraza, która odnosi się do tego, jak indywidualne potrzeby (psycho) danej osoby łączą się z potrzebami lub wymaganiami społeczeństwa (społecznego).
Według Eriksona osoba przechodzi przez osiem etapów rozwojowych, które wzajemnie się uzupełniają. Na każdym etapie mamy do czynienia z kryzysem. Rozwiązując kryzys, rozwijamy mocne strony psychiczne lub cechy charakteru, które pomagają nam stać się pewnymi siebie i zdrowymi ludźmi.
Teoria rozwoju psychospołecznego Eriksona daje nam sposób spojrzenia na rozwój człowieka przez całe życie. Ale jak wszystkie teorie ma swoje ograniczenia: Erikson nie opisuje dokładnego sposobu rozwiązywania konfliktów. Nie opisuje też, jak przechodzisz z jednego etapu do drugiego.
Niezależnie od tego, czytając poniższe etapy, może się okazać, że kiwasz głową w porozumieniu, gdy rozpoznajesz siebie - lub swoje dziecko.
Etap 1: Zaufanie a nieufność
Od urodzenia do 12–18 miesięcy
Pierwszy etap teorii Eriksona rozpoczyna się w momencie narodzin i trwa do pierwszych urodzin dziecka i trochę później.
Prawdopodobnie zauważyłeś, że maluch jest całkowicie zależny od Ciebie we wszystkim: jedzeniu, cieple, komforcie. Bądź tam dla swojego dziecka, zapewniając mu nie tylko fizyczną opiekę, ale także dużo miłości - nie musisz powstrzymywać przytulania.
Zapewniając te podstawowe potrzeby, uczysz je, że mogą na tobie polegać. To buduje w nich psychologiczną siłę zaufania. Czując się bezpiecznie i bezpiecznie, Twoje dziecko będzie gotowe na poznanie świata.
Co się stanie, gdy się potkniesz? Może raz na jakiś czas krzyczysz. Albo nie chcesz czytać innej bajki na dobranoc. Nie martw się: Erikson przyznaje, że jesteśmy tylko ludźmi.
Żadne niemowlę nie dorasta w idealnym świecie. Sporadyczne turbulencje wywołują u Twojego dziecka odrobinę nieufności. Dzięki temu, gdy będą gotowi na poznanie świata, będą wypatrywać przeszkód.
Ale co się dzieje, gdy rodzice są stale nieprzewidywalni i niewiarygodni? Dzieci, których potrzeby nie zostaną zaspokojone, będą patrzeć na świat z niepokojem, strachem i nieufnością.
Etap 2: Autonomia a wstyd i wątpliwości
18 miesięcy do 3 lat
Wiesz, że osiągnąłeś ten kamień milowy, gdy Twoje dziecko zaczyna potwierdzać swoją niezależność. Zdają sobie sprawę, że niektóre rzeczy mogą zrobić samodzielnie - i oni obstawać na tych rzeczach.
Wskazówka od profesjonalisty: zamiast martwić się, czy przedszkole będzie kwestionować twoją zdolność do rodzicielstwa, ponieważ maluch nosi buty na niewłaściwych stopach - po założeniu ich na siebie - bądź mądry i pozwól mu wychodzić w ten sposób.
Na tym etapie maluch ma preferencje żywieniowe. Pozwól im więc wybrać własne przekąski. Albo pozwól im wybrać koszulę, którą chcą założyć. (Wskazówka dotycząca przetrwania: daj im dwie koszule do wyboru). Jasne, będą chwile, kiedy ich ubrania po prostu nie będą pasować. Uśmiechnij się i wytrzymaj, ponieważ zapewnienie im przestrzeni do wyboru oznacza pomoc w budowaniu poczucia własnej wartości.
Oto kolejna wielka sprawa: Twoje dziecko jest gotowe do nauki korzystania z toalety. Nauczenie się kontrolowania funkcji organizmu daje im poczucie niezależności lub autonomii.
Dzieci, które przejdą ten etap śpiewająco, uwierzą w siebie i będą czuć się bezpiecznie w swoich umiejętnościach. Według Eriksona dzieci, którym nie dano szansy na stwierdzenie siebie (w ramach wyznaczonych przez ciebie ograniczeń), będą walczyć z poczuciem nieadekwatności i zwątpieniem w siebie.
Etap 3: Inicjatywa a poczucie winy
3 do 5 lat
To lata przedszkolne. Kiedy Twoje dziecko wchodzi w interakcje społeczne i bawi się z innymi, uczy się, że może przejąć inicjatywę i kontrolować to, co się dzieje.
Możesz zachęcić swoje dziecko do planowania, osiągania celów i brania na siebie odpowiedzialności, upewniając się, że ma wiele okazji do interakcji z innymi. Pozwól im odkrywać świat w wyznaczonych przez Ciebie granicach. Zabierz ich do odwiedzenia starszych dorosłych i rozdaj czekoladki. Ustaw dla nich terminy zabaw z rówieśnikami.
I nie zapominaj, że też możesz być towarzyszem zabaw. Daj swojemu dziecku szansę kierowania przedstawieniem, pozwalając mu być nauczycielem, lekarzem lub sprzedawcą, podczas gdy Ty grasz jako uczeń, pacjent lub klient.
W tym momencie Twoje dziecko zaczyna zadawać niekończące się pytania. Czasami twój miniaturowy filozof będzie się zastanawiał, dokąd idą psy po śmierci, kiedy właśnie usadowiłeś się, aby obejrzeć program, który przegapiłeś, ponieważ zabrałeś je na drugą randkę. Wdychaj. Odpowiadając na te pytania z prawdziwym zainteresowaniem, inwestujesz w pozytywny wizerunek swojego dziecka.
Ten etap to o wiele więcej niż tylko wykonywanie zdjęć. Zarówno poprzez interakcję z innymi ludźmi, jak i poprzez zabawę, Twoje dziecko rozwija wiarę w siebie i uczy się czerpać radość z poczucia celu.
Jeśli jednak rodzice kontrolują swoje dziecko lub nie wspierają go przy podejmowaniu decyzji, dziecko może nie być przygotowane do przejęcia inicjatywy, może nie mieć ambicji i może być przepełnione poczuciem winy. Obezwładniające poczucie winy może uniemożliwić dziecku interakcję z innymi i powstrzymać jego kreatywność.
Etap 4: Przemysł a niższość
5 do 12 lat
Twoje dziecko ukończyło szkołę podstawową. Tutaj uczą się nowych umiejętności. Tam też poszerza się ich krąg wpływów.
Twoje dziecko ma wielu nauczycieli i rówieśników. Mogą zacząć porównywać się z innymi. Jeśli uznają, że radzą sobie dobrze w nauce, na boisku sportowym, w sztuce lub w życiu towarzyskim, dziecko poczuje dumę i spełnienie. (Uwaga: będą też porównywać swoją rodzinę z innymi rodzinami).
Jeśli zauważysz, że Twoje dziecko boryka się z jednym obszarem, poszukaj innego miejsca, w którym może zabłysnąć. Pomóż swojemu dziecku rozwinąć jego mocne strony w obszarach, w których ma naturalny talent.
Może nie są matematycznymi specami, ale być może potrafią rysować lub śpiewać. Czy są naturalnie cierpliwi wobec młodszych dzieci? Niech pomagają w opiece nad rodzeństwem.
Kiedy Twoje dziecko odniesie sukces, poczuje się pracowite i uwierzy, że może wyznaczyć cele - i je osiągnąć. Jeśli jednak dzieci wielokrotnie powtarzają negatywne doświadczenia w domu lub czują, że społeczeństwo jest zbyt wymagające, mogą rozwinąć u nich poczucie niższości.
Etap 5: Tożsamość a dezorientacja
12 do 18 lat
Adolescencja. Oto Twoja szansa na odświeżenie umiejętności głębokiego oddychania, które rozwinęłaś, gdy Twoje dziecko było małym dzieckiem.
Na tym etapie rozwoju psychospołecznego Twoje dziecko staje przed wyzwaniem rozwijania poczucia siebie. Tworzą swoją tożsamość, badając swoje przekonania, cele i wartości.
Niełatwo jest odpowiedzieć na pytania, przed którymi stają: „Kim jestem?”, „W jakim celu chcę pracować?”, „Jak pasuję do społeczeństwa?” Rzuć w całe to zamieszanie pytanie „Co się dzieje z moim ciałem?” i prawdopodobnie przypomnisz sobie zamieszanie, które odczuwałeś w okresie dojrzewania. W drodze do siebie większość nastolatków będzie badać różne role i pomysły.
Jak możesz pomóc swojemu nastolatkowi w pomyślnym rozwiązaniu tego psychospołecznego konfliktu?
Chociaż Erikson nie jest jasny, wiedz, że zachęta i wsparcie, które dajesz swojemu dziecku, są niezbędne do kształtowania jego osobistej tożsamości. Ponadto doświadczenia i interakcje społeczne Twojego dziecka kształtują jego zachowanie i ideały.
Młodzież, która z powodzeniem przetrwa ten kryzys, wyjdzie z silnym poczuciem tożsamości. Będą w stanie utrzymać te wartości pomimo wyzwań, przed którymi staną w przyszłości.
Ale kiedy nastolatki nie szukają swojej tożsamości, mogą nie rozwinąć silnego poczucia siebie i nie będą mieć jasnego obrazu swojej przyszłości. To samo zamieszanie może zapanować niepodzielnie, jeśli jako rodzic spróbujesz wywrzeć na nich presję, aby dostosowali się do Twoich własnych wartości i przekonań.
Etap 6: Intymność a izolacja
18 do 40 lat
W tym miejscu prawdopodobnie zaczniesz kiwać głową, rozpoznając siebie. Pamiętasz, jak powiedzieliśmy, że każdy etap opiera się na następnym? Ludzie z silnym poczuciem tożsamości są teraz gotowi dzielić swoje życie z innymi.
To jest czas, aby zainwestować w zaangażowanie na rzecz innych. Wyzwaniem psychospołecznym obecnie - według Eriksona - jest budowanie długotrwałych, pełnych miłości relacji, które będą czuć się bezpiecznie.
Kiedy ludzie pomyślnie ukończą ten etap, wychodzą z bezpiecznymi związkami przepełnionymi zaangażowaniem i miłością.
Zgodnie z tą teorią ludzie, którym nie udało się pomyślnie ukończyć poprzedniego etapu i nie mają silnego poczucia tożsamości, na ogół nie są w stanie budować zaangażowanych relacji.
Brak poczucia bezpieczeństwa i ciepła w związku pełnym miłości sprawia, że częściej doświadczają samotności i depresji.
Powiązane: Jak rozpoznać i przezwyciężyć problemy z zaangażowaniem
Etap 7: Generatywność a stagnacja
40 do 65 lat
Ten siódmy etap charakteryzuje się potrzebą dawania innym. W domu oznacza to wychowywanie dzieci. Może również oznaczać udział w organizacjach charytatywnych i wydarzeniach, które poprawiają jakość społeczeństwa.
Na froncie pracy ludzie dążą do tego, aby dobrze sobie radzić i być produktywnym. Nie stresuj się, jeśli nie możesz znaleźć czasu, aby to wszystko zmieścić - być może będziesz musiał chwilę poczekać, aż mali ludzie w Twoim domu nie będą już tak wymagający.
Osoby, które pomyślnie ukończą ten etap, mają satysfakcję, wiedząc, że jesteś potrzebny. Czują, że wnoszą wkład do swoich rodzin, społeczności i miejsca pracy.
Jednak bez pozytywnych opinii w tych obszarach ludzie mogą odczuwać stagnację. Sfrustrowani, że nie są w stanie założyć rodziny, odnieść sukcesu w pracy ani wnieść wkładu w życie społeczne, mogą czuć się odłączeni. Mogą nie czuć się zmotywowani do inwestowania w rozwój osobisty lub produktywność.
Powiązane: Twoja produktywność nie określa Twojej wartości
Etap 8: Uczciwość kontra rozpacz
Ponad 65 lat
To jest etap refleksji. W późnej dorosłości, kiedy tempo życia zwalnia, ludzie spoglądają wstecz na swoje życie, aby ocenić, co osiągnęli. Ludzie, którzy są dumni z tego, co zrobili, doświadczają prawdziwej satysfakcji.
Jednak osoby, które nie ukończyły poprzednich etapów, mogą odczuwać stratę i żal. Jeśli postrzegają swoje życie jako bezproduktywne, stają się niezadowoleni i przygnębieni.
Co ciekawe, ten ostatni etap, zdaniem Eriksona, jest etapem zmiennym. Ludzie często naprzemiennie odczuwają satysfakcję i żal. Spojrzenie wstecz na życie, aby uzyskać poczucie zamknięcia, może pomóc stawić czoła śmierci bez strachu.
Podsumowanie etapów Eriksona
Na wynos
Erikson uważał, że jego teoria jest „narzędziem do myślenia, a nie analizą opartą na faktach”. Więc weź te osiem etapów jako punkt wyjścia, którego używasz, aby pomóc dziecku rozwinąć umiejętności psychospołeczne, których potrzebuje, aby odnieść sukces jako osoba, ale nie traktuj ich jako prawa.
