Jaka jest rana matki i jak ją leczysz?

Matki kształtują nas - często fizycznie w łonie matki (choć istnieje wiele innych rodzajów relacji matka-dziecko, w tym adopcyjnych) i emocjonalnie poprzez interakcje z nami.

Więź jest tak silna, że ​​brytyjski psychoanalityk Donald Winnicott uważał, że nie ma czegoś takiego jak niemowlę, a jedynie niemowlę i ich matka. Uważał, że poczucie siebie dziecka jest budowane przez rodzaj relacji, jaką ma z głównym opiekunem (zwykle mamą).

Więc co się stanie, jeśli mama nie będzie przy tobie emocjonalnie? Zdaniem niektórych psychoanalityków, badaczy i innych teoretyków pojawia się tak zwana „rana matki”.

Kto zazwyczaj doświadcza rany matki?

Mówi się, że dzieci (zwykle córki, ale czasami także synowie) doświadczają rany matki, jeśli ich matka:

• zapewniał wsparcie, dbając o fizyczne potrzeby dzieci, ale nie dawał miłości, troski i bezpieczeństwa
• nie zapewniała empatii, aby odzwierciedlić emocje dziecka i pomóc mu nazwać te emocje i zarządzać nimi
• nie pozwalał dziecku na wyrażanie negatywnych emocji
• był bardzo krytyczny
• oczekiwali wsparcia dziecka w jego własnych potrzebach fizycznych lub emocjonalnych
• nie była dostępna dla dziecka, ponieważ musiało pracować lub było zajęte własnymi zainteresowaniami (zwróć jednak uwagę: możesz być pracującą mamą - nawet pracującą samotną mamą - bez zaszczepienie rany matki!)
• sami doświadczyli emocjonalnego lub fizycznego znęcania się, nie przetworzyli traumy i dlatego nie byli w stanie zaoferować miłości i wychowania
• miał nieleczony stan zdrowia psychicznego
• doświadczył alkoholizmu lub uzależnienia od narkotyków

Córki i synowie mogą doświadczyć rany matki

Rana matki nie jest konkretną diagnozą - chociaż może boleć tak bardzo, że na pewno ją uzasadnia. Chociaż zarówno córki, jak i synowie mogą odczuwać wpływ niedojrzałości, która prowadzi do zranienia matki, jest to zwykle uważane za ranę matki z córką.

Dzięki psycholog Mary Ainsworth i jej teorii przywiązania wiemy, że zaufanie, jakie matka zaszczepia w dzieciństwie, pozytywnie wpływa nie tylko na teraźniejszość dziecka, ale także na jego przyszłe relacje. Oznacza to, że dziecko, które otrzyma ranę matczyną, najprawdopodobniej utrwali ten typ relacji z własnymi dziećmi.

Matka zraniła i wzmocniła pozycję kobiet w patriarchalnym społeczeństwie

W społeczeństwach patriarchalnych matkom może być łatwiej przenosić własne rany matki na córki. Kobiety, które zinternalizowały stereotypowe przekonania, które przypisują kobietom status obywateli drugiej kategorii, są bardziej skłonne do świadomego lub nieświadomego przekazania tych przekonań córkom.

Córki w tych społeczeństwach mogą znaleźć się w obosiecznym dylemacie: zaakceptuj to, w co wierzy mama, abyśmy jechali na tej samej łodzi, a ona nadal mnie kochała, lub walcz o moje przekonania i dążymy do wzmocnienia.

Podjęcie walki nie jest łatwym zadaniem.

Córka, która zdecyduje się to zrobić, może znaleźć się w sytuacji, gdy sabotuje swój własny sukces w podobny sposób, jak pokazały klasyczne badania „strachu przed sukcesem” Matiny Hornner z 1970 roku. Nowsze badania powtórzyły badanie Hornera i wykazały podobne stereotypowe reakcje, które powstrzymują kobiety przed samorealizacją i utrzymują ropiejącą ranę matki.

Jakie są oznaki i skutki rany matki?

Jeśli zastanawiasz się, jakie oznaki mogą sygnalizować obecność rany matki w twoim życiu, pomyśl o swoim dzieciństwie i spróbuj przypomnieć sobie, czego doświadczyła twoja dziecięca wersja.

Jeśli wiele uczuć z poniższej listy wydaje się znajome, możesz mieć ranę matczyną:

• Twoja matka po prostu nie była przy tobie na poziomie emocjonalnym.
• Nie chciałeś zwracać się do swojej matki o pocieszenie lub bezpieczeństwo.
• Wątpiłeś, czy masz aprobatę matki, więc zawsze starałeś się być doskonały.
• Wokół matki czułeś się zdenerwowany i przestraszony.
• Twoja matka oczekiwała, że ​​zaopiekujesz się nią fizycznie lub emocjonalnie.

Jeśli punkty z powyższej listy współgrają z Tobą, co to teraz oznacza dla Ciebie? Te negatywne uczucia mogą prowadzić do:

• niska samo ocena
• brak świadomości emocjonalnej
• niezdolność do uspokojenia się
• uczucie, że ciepłe i pielęgnujące relacje nie są w Twoim zasięgu

Zobaczmy, dlaczego tak się stało:

Niska samo ocena

Bezpieczne przywiązanie sprawia, że ​​dziecko czuje, że jest ważne. Bez tej podstawowej wiary w siebie dzieci mają trudności z uzyskaniem poczucia siebie i uwierzeniem w siebie.

Brak świadomości emocjonalnej

Matka, która jest obecna przy swoim dziecku, jest w stanie odzwierciedlić uczucia dziecka, nazwać je i pomóc mu zarządzać uczuciami. Dziecko nie musi tłumić negatywnych uczuć, ponieważ umie sobie z nimi radzić.

Niezdolność do uspokojenia się

Bez świadomości, jak radzić sobie ze swoimi uczuciami, dzieci i późniejsi dorośli nigdy nie rozwijają zdolności samouspokojenia. Zamiast tego szukają pocieszenia rzeczy poza sobą. Te rzeczy mogą obejmować czynności odrętwiające, takie jak alkohol i narkotyki.

Trudności w relacjach

Dorośli z raną po matce mają trudności w tworzeniu i utrzymywaniu pozytywnych relacji, których wszyscy pragniemy, ponieważ nigdy nie nauczyli się ufać.

Kroki gojenia się z rany matki

Uzdrowienie z rany matki jest równowagą między uznaniem negatywnych uczuć, takich jak złość i uraza, a uznaniem, że być może trzeba będzie wybaczyć matce. Pozostając pogrążonym w negatywnych uczuciach, możemy chwilowo poczuć się dobrze, ale na dłuższą metę przegrywamy.

Jak więc uzyskać równowagę, która nas uzdrowi?

Wyraź ból

Pierwszym krokiem jest pozwolenie sobie na powiedzenie „Aua” - i nie tylko - jeśli zajdzie taka potrzeba. Terapia może pomóc dziecku wyrazić ból związany z niekochaniem, ignorowaniem, unikaniem, wyśmiewaniem, a nawet ofiarą. Pomocne może być również prowadzenie dziennika.

Kochaj siebie

Nasza koncepcja siebie została zbudowana poprzez sposób interakcji naszej matki z nami. Musimy sobie uświadomić, że to, że nasza mama nie potrafiła w pozytywny sposób zbudować naszego wizerunku, nie było naszą winą. Pozbywając się mniej idealnego obrazu, możemy odtworzyć nasz własny obraz.

Rozwijaj samoświadomość

Bez informacji zwrotnej naszej matki nie mieliśmy wzmocnienia potrzebnego do rozwinięcia samoświadomości. Musimy nauczyć się reagować na nasze emocje. Poświęć trochę czasu, aby zatrzymać się i poczuć to, co czujesz. Nazwanie uczucia jest pierwszym krokiem do radzenia sobie z tym uczuciem.

Rodzic siebie

Możemy również nauczyć się rodzicielstwa i dawania sobie wszystkiego, czego nigdy nie otrzymaliśmy jako dziecko.

Dbanie o siebie nie psuje samych siebie; dba o nasze potrzeby. Dla niektórych z nas samodzielny poranny spacer przed usadowieniem się przy biurku. Dla innych jest to czas wolny na randkę przy kawie z przyjacielem, który sprawia, że ​​czujemy się dobrze ze sobą.

Przebaczenie

Uznanie własnych uczuć i rozpaczanie z powodu tego, czego nigdy nie otrzymaliśmy jako dziecko, tworzy emocjonalną przestrzeń potrzebną do przejścia w kierunku wybaczenia.

Matkowanie to ciężka praca. Jeśli jesteś matką, już to wiesz. Czasami matki źle się rozumieją. Nawet bardzo źle. Jeśli potrafisz rozpoznać swoją matkę za to, kim jest i nie zastanawiać się, kim chcesz, żeby była, możesz zacząć ją rozumieć i akceptować.

Kiedy już to zrobisz, możliwe będzie zbudowanie relacji z matką. Naucz się wyznaczać granice, a może się okazać, że razem z matką będziecie mogli zbudować jakiś rodzaj relacji. Nawet jeśli nie jest to idealny związek, może stać się czymś znaczącym.

Oczywiście w niektórych przypadkach mogłaś mieć matkę zaniedbującą lub znęcającą się nad przemocą, której naprawdę nie możesz wybaczyć. W takich przypadkach może być lepiej przepracować te urazy w sieci wsparcia lub z terapeutą - bez przedłużania gałązki oliwnej.

Na wynos

Byłoby wygodnie i łatwo, gdybyśmy mogli winić nasze matki za wszystkie nasze wady i niepowodzenia. Ale to nie byłoby prawdą. A to dlatego, że wszyscy mamy dar wyboru.

Możemy zdecydować się na podjęcie kroków w celu wyleczenia własnej rany matki i upewnienia się, że nie przekażemy tej krzywdy naszym dzieciom. To trudna podróż, ale to początek wzmocnienia.