„Poczułem spokój. Może pokój to złe słowo? Czułem się… OK? To samo."
Jest 2:19 w małym londyńskim mieszkaniu.
Nie śpię w pokoju wspólnym naszego mieszkania, piję śrubokręt, który jest bardziej wódką niż sok pomarańczowy i patrzę, jak COVID-19 pożera świat. Uczyłem się za granicą w Londynie, śledząc nowy koronawirus i jego wpływ na każdy naród.
Chiny były spieprzone. Japonia też. Stany Zjednoczone były (naprawdę, naprawdę) F * cked.
Mój program był właśnie anulowany. Nie miałem pojęcia, dokąd się udać ani jak się tam dostać. A jednak… poczułem spokój. Może pokój to złe słowo? Czułem się… OK? To samo.
Chaos wywołany COVID-19, wybory prezydenckie i implozja w moim życiu osobistym i zawodowym sprawiły, że odczułem mniej więcej taki sam poziom niepokoju jak zwykle. Dlaczego?
Wiedziałem, że nie jestem sam, czując się (mniej lub bardziej) odrętwiały wobec otaczającego mnie świata.
Kiedy zapytałem moich neurotypowych przyjaciół, jak sobie radzą, usłyszałem opowieści o codziennym niepokoju i zmartwieniu, które nie pozwalały im spać w nocy.
Jednak kiedy zapytałem znajomych z traumą, uogólnionym lękiem i innymi chorobami w ich DNA zdrowia psychicznego, usłyszałem tę samą odpowiedź: „Jestem mniej więcej taki sam”.
A co z chemią naszego mózgu lub rzeczywistością, w której żyjemy, izolowało nas od strachu i rozpaczy, którą odczuwała reszta świata?
Janet Shortall, menedżer ds. Kryzysu na Cornell University i wyszkolony kapelan, wyjaśniła, dlaczego niektórzy ludzie czują się „niewrażliwi” na COVID-19.
„Dla osób z lękiem, lepsze samopoczucie (lub przynajmniej nie pogorszenie) może wynikać z faktu, że w przypadku koronawirusa ich obawy są w rzeczywistości uzasadnione” - wyjaśniła.
Wszystkie moje obawy dotyczące tego, jak niebezpieczny i nieprzewidywalny jest świat, spełniły się.
W obliczu pandemii, wyborów i ciągłej anty-czarności, w którą czułem się usidlony, wszystko szło ... dokładnie tak, jak się spodziewałem.
Doświadczanie intensywnego stresu dzień po dniu może negatywnie wpłynąć na nasz światopogląd, sprawiając, że problemy stają się częścią naszych oczekiwań dotyczących funkcjonowania świata.
Na przykład dla osób, które doświadczają zespołu stresu pourazowego (PTSD), głównym objawem może być postrzeganie świata jako przede wszystkim negatywnego; COVID-19 lub inne stresujące wydarzenia nie zmieniłyby znacząco twoich perspektyw, potwierdzając jedynie, jak się czułeś wcześniej.
Dla bardzo niespokojnych ludzi, którzy postrzegają świat jako niebezpieczny, świat zniszczony przez globalną pandemię również nie wpłynąłby na ich światopogląd.
Łatwo jest pomylić chorobę psychiczną jako zbiór objawów lub doświadczeń, ale należy pamiętać, że choroby psychiczne to zaburzenia i choroby, które wypaczają sposób, w jaki postrzegamy świat.
„Ogólnie rzecz biorąc, odrętwienie jest naturalnym i często wyrażanym uczuciem w odpowiedzi na traumę” - zauważył Shortall.
„Na pewnym poziomie wszyscy przeżywamy traumę podczas COVID”.
„Oddychanie w ten stan uczucia, aby wiedzieć, czego potrzebujemy, aby zintegrować / poradzić sobie / ze wszystkim, co dzieje się wokół nas, jest kluczowym zadaniem, przed którym stoimy” - wyjaśnił Shortall.
Nawet poza chorobą psychiczną, codzienne doświadczanie intensywnego stresu może sprawić, że pandemia i inne wydarzenia będą mniej zniechęcające.
Osoby, które wykonują stresującą pracę, jak strażacy, lub są stale zalewane przez media, na przykład dziennikarze lub aktywiści, mogą czuć się „normalnie”, ponieważ przez większość czasu są zalewani.
Wspólnym tematem dla tych z nas, którzy nie „panikują” co do stanu świata, jest to, że nasze codzienne życie jest już tak przepełnione strachem i strachem, że nawet pandemia, wybory powszechne i tygodnie niepokojów społecznych sprawiają wrażenie „ normalna."
Na pierwszy rzut oka posiadanie „tarczy” - aczkolwiek źle skonstruowanej - może wydawać się pocieszające w tym czasie.
W artykułach, w których autorka zazdrości osobom z chorobami psychicznymi - na przykład zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi (OCD) - argumentacja jest następująca: Osoby z OCD nieustannie zmagają się z lękiem, co oznacza, że są lepiej przygotowane na eksplozję zagadnienia. To samo dotyczy tych, którzy doświadczyli traumy.
Osoby neurotypowe i osoby, które nie doświadczają intensywnego stresu, pozostają zazdrosne o zdolność przystosowania się dla nas, niezrównoważonych ludzi.
Jednak jako ktoś, kto nie wariuje bardziej niż zwykle, raczej nie podsumowałbym moich uczuć jako ulgi. Jestem nieustannie oblężony z powodu OCD i chronicznych chorób psychicznych.
Chociaż może to oznaczać, że nie odczuwam zwiększonej paniki podczas kwarantanny, mój umysł nie uspokoił się.
Ludzie mają fałszywe założenie, że moje choroby psychiczne czynią ze mnie guru, jeśli chodzi o pozostanie zdrowym i szczęśliwym w tym czasie.
Na nieszczęście dla nich i dla siebie, nie jestem bardziej ekspertem od pozostawania szczęśliwym teraz, niż miałem 4 miesiące, kiedy niespokojnie przeżywałem swoje życie w tej samej mgle traumy.
Co więcej, czasami to, co rozumiemy jako „odrętwienie”, jest w rzeczywistości emocjonalnym zalaniem: konfrontacja z tak wieloma uczuciami dotyczącymi bieżących wydarzeń, że „odrętwiałeś” jako mechanizm radzenia sobie.
Chociaż może się wydawać, że dobrze poradziłeś sobie z kryzysem, w rzeczywistości jesteś emocjonalnie wyrejestrowany i po prostu próbujesz przetrwać dzień.
„Tym razem było bardzo jasne, że nie możemy po prostu brnąć przez nasze życie bez poczucia priorytetowego traktowania tego, co najistotniejsze i najbardziej wartościowe” - zauważył Shortall.
Zatem dla tych z nas, którzy są przytłoczeni kryzysem lub czują się emocjonalnie oderwani, ponieważ kryzys pasuje do tego, jak postrzegamy rzeczywistość, co możemy zrobić, aby znaleźć spokój? Jakie umiejętności radzenia sobie są dostępne, gdy nie czujesz się niespokojny ani przestraszony, ale Twoje ciało - serce, umysł i dusza - jest?
Pierwszym krokiem jest uznanie, że nasze odrętwienie to nie to samo, co dobre samopoczucie.
Brak reakcji emocjonalnej nie oznacza, że jesteśmy odporni na uczucie paniki lub zmartwienia. Wręcz przeciwnie, mogliśmy zinternalizować nasz niepokój w inny sposób.
Kortyzol - hormon związany ze stresem - może powodować ekstremalne zmiany w organizmie, które na początku mogą zostać pominięte. Przyrost masy ciała, utrata masy ciała, trądzik, zaczerwienienie i inne objawy są skorelowane z wysokim poziomem kortyzolu, ale można je łatwo zinterpretować jako coś innego.
Radzenie sobie z głęboko zakorzenionym lękiem jest najbardziej produktywnym sposobem radzenia sobie z objawami wysokiego kortyzolu.
Po uznaniu naszego „odrętwienia” za to, czym jest, ważne jest, aby użyć odpowiednich umiejętności radzenia sobie, aby odpowiedzieć na to, jak się czujemy.
W porównaniu z intensywnym piciem lub zażywaniem narkotyków podczas kwarantanny, inne umiejętności radzenia sobie są bardziej skuteczne i zdrowe w perspektywie długoterminowej i krótkoterminowej.
Zajęcia, takie jak omawianie naszej przeżywanej rzeczywistości z bliskim przyjacielem, umiarkowane ćwiczenia, tworzenie sztuki i inne umiejętności to sposoby na przetworzenie tego, przez co przechodzimy, nawet jeśli jeszcze nie wiemy dokładnie, co to jest.
Robienie rzeczy, które aktywnie pomagają innym, również może być świetnym sposobem na poczucie wzmocnienia w tym czasie.
Zbieranie funduszy na sprzęt ochrony osobistej dla lokalnego szpitala, szerokie rozpowszechnianie petycji i inne wezwania do działania to sposoby na aktywne wprowadzenie zmian, gdy Twój niepokój mówi, że nie możesz.
Oczywiście nie ma idealnego sposobu radzenia sobie ze wszystkim, co rzuca w nas świat.
Jednak możliwość zrozumienia, przez co przechodzisz, i aktywnego reagowania na to, co się dzieje, jest bardziej produktywna niż siedzenie z ciągłym niepokojem, nawet jeśli jest to dla ciebie normalne.
Gloria Oladipo jest czarnoskórą kobietą i niezależną pisarką, rozmyślającą o rasie, zdrowiu psychicznym, płci, sztuce i innych tematach. Możesz przeczytać więcej o jej zabawnych przemyśleniach i poważnych opiniach Świergot.
