Kość strzałkowa to nazwa jednej ze sparowanych kości w dolnej części nogi człowieka. Druga, piszczel, jest znacznie grubsza, a kość strzałkowa łączy się z nią zarówno za pomocą odpowiedniej artykulacji, jak i więzadeł.
Niektóre ścięgna znajdują się w dwóch głównych rowkach na dystalnym lub dolnym końcu kości strzałkowej (kostka boczna). Rowki te przekierowują siłę działającą na staw, umożliwiając przenoszenie mniejszego uderzenia na ścięgna, a tym samym minimalizując uszkodzenia.
Sposób ułożenia dwóch kości podudzia oznacza, że kość strzałkowa nie sięga aż do stawu kolanowego; raczej jego dolna część, w tym wyspecjalizowany mechanizm rowkowo-ścięgnisty, tworzy część stawu skokowego, umożliwiając stabilność ruchu. Wynika to z głównej roli kości strzałkowej jako punktu zakotwiczenia dla różnych mięśni i więzadeł nogi i stawu skokowego.
Kość strzałkowa nie jest kością strukturalną i znajduje się na zewnętrznej krawędzi podudzia. W rezultacie jest czasami używany jako zapas dawców do przeszczepów kostnych.
