Depresja dziecięca: jak pomóc dziecku

Więcej niż blues

Depresja dziecięca różni się od nastrojowego dziecka, które czasami wydaje się przygnębione lub zdenerwowane. Dzieci, podobnie jak dorośli, mają chwile, kiedy czują się „przygnębieni” lub smutni. Wahania emocjonalne są normalne.

Ale jeśli te uczucia i zachowania trwają dłużej niż dwa tygodnie, mogą być oznaką zaburzenia afektywnego, takiego jak depresja.

Depresja nie jest chorobą tylko dla dorosłych.Dzieci i młodzież mogą i rzeczywiście zapadają na depresję. Dzieci mogą pozostać niezdiagnozowane i nieleczone, ponieważ rodzice i opiekunowie mogą mieć trudności z rozpoznaniem objawów choroby.

Depresja dotyka około 3 procent dzieci w USA. Utrzymujący się smutek i objawy mogą zakłócać codzienne życie, przerywając szkołę i zajęcia towarzyskie.

Depresja dziecięca to poważny problem ze zdrowiem psychicznym, ale można go leczyć. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o oznakach, objawach, przyczynach i zagrożeniach związanych z depresją w dzieciństwie.

Jak wygląda depresja u dziecka?

Dzieci z depresją często doświadczają wielu takich samych objawów depresji, jak nastolatki i dorośli. Jednak dzieci mogą mieć trudności z wyrażeniem siebie i tych uczuć z powodu ograniczonego słownictwa emocjonalnego.

OBJAWY DEPRESJI DZIECIĘCEJ

• smutek lub zły nastrój
• poczucie beznadziejności
• poczucie bezwartościowości
• poczucie winy, złość lub drażliwość
• płacz
• niski poziom energii
• Trudności z koncentracją
• myśli samobójcze

Dzieci z depresją mogą nie odczuwać wszystkich tych objawów. Niektóre mogą być bardziej widoczne niż inne.

Znaki ostrzegawcze, że dziecko może mieć depresję

Znakami ostrzegawczymi depresji są emocje lub zmiany, które rodzice i opiekunowie mogą zobaczyć na własne oczy.

Dzieci mogą nie być pewne, jak wyrazić swoje uczucia, lub mogą nie chcieć. Te znaki ostrzegawcze mogą wystąpić u dzieci z depresją:

• drażliwość lub złość
• zmiany w zachowaniu i temperamencie
• zwiększony lub zmniejszony apetyt
• zwiększony lub zmniejszony sen
• wybuchy emocji lub głosu
• częste przejawy chorób fizycznych, takich jak bóle głowy lub brzucha
• zmniejszona koncentracja
• bunt
• spadek wyników w szkole
• wyrażanie negatywnego myślenia (samokrytyczne komentarze lub narzekanie)
• mówienie o śmierci lub umieraniu

Ryzyko samobójstwa

Depresja dziecięca może powodować myśli samobójcze, a nawet zachowania samobójcze. W rzeczywistości samobójstwo jest trzecią główną przyczyną śmierci dzieci w wieku od 5 do 14 lat.

Jeśli u Twojego dziecka zdiagnozowano depresję lub podejrzewasz, że może mieć depresję, ważne jest, aby obserwować je pod kątem znaków ostrzegawczych i pomóc mu znaleźć pomoc.

Znaki ostrzegawcze ryzyka samobójstwa

• liczne objawy depresji
• izolacja społeczna
• zwiększone problematyczne zachowanie
• mówienie o samobójstwie, śmierci lub umieraniu
• mówienie o beznadziejności lub poczuciu bezradności
• częste wypadki
• Stosowanie substancji
• zainteresowanie bronią

Co powoduje depresję w dzieciństwie?

Depresja dziecięca może wynikać z połączenia różnych czynników. Same te czynniki ryzyka mogą nie odpowiadać za zaburzenie nastroju, ale mogą odgrywać pewną rolę.

Te czynniki ryzyka zwiększają szanse dziecka na rozwój depresji:

• Zdrowie fizyczne. Dzieci z przewlekłymi lub ciężkimi schorzeniami są bardziej narażone na depresję. Obejmuje to otyłość.
• Stresujące wydarzenia. Zmiany w domu, w szkole lub z przyjaciółmi mogą zwiększać ryzyko wystąpienia objawów depresji u dziecka.
• Środowisko. Chaotyczne lub stresujące życie domowe może narazić dziecko na większe ryzyko zaburzeń nastroju, takich jak depresja.
• Historia rodzinna. Dzieci, których członkowie rodziny mają zaburzenia nastroju lub depresję, mogą być bardziej narażeni na rozwój depresji w młodym wieku.
• Brak równowagi biochemicznej. Nierówne poziomy niektórych hormonów i substancji chemicznych mogą wpływać na pracę mózgu. Może to zwiększyć ryzyko depresji.

Ryzyko depresji dziecięcej

Depresja dziecięca to poważny stan, ale można go leczyć. Jednak bez leczenia dzieci mogą odczuwać konsekwencje przez wiele lat.

Te komplikacje obejmują:

• myśli lub zachowania samobójcze
• nasilenie objawów
• zwiększone ryzyko późniejszego nasilenia lub przedłużenia się depresji
• ciężkie epizody depresyjne
• inne zaburzenia nastroju

Jak pomóc dziecku z depresją

Leczenie dzieci z depresją obejmuje terapię i leki na receptę. Niektóre dzieci mogą skorzystać na jednym z nich - inne mogą używać kombinacji.

To nie są zabiegi na całe życie. Lekarz Twojego dziecka przepisze plan leczenia i zadecyduje, kiedy będzie właściwe, aby Twoje dziecko przestało go używać.

Plan leczenia depresji dziecięcej często zależy od nasilenia objawów. Dobra wiadomość jest taka, że ​​odpowiednia opieka może pomóc dziecku znaleźć ulgę w objawach.

Terapia

Jeśli u dziecka zdiagnozowano depresję, pierwszą linią leczenia jest często psychoterapia. Ten rodzaj terapii może zająć się czynnikami emocjonalnymi i życiowymi, które zwiększają ryzyko depresji u dziecka, takimi jak środowisko i stresujące wydarzenia.

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest powszechnie stosowana w leczeniu depresji. Ten rodzaj terapii polega na rozmowie poprzez emocje i doświadczenia, analizowaniu obszarów zmian i znajdowaniu proaktywnych sposobów ich wprowadzania.

W przypadku małych dzieci tradycyjna psychoterapia może nie być tak skuteczna ze względu na ograniczone słownictwo. Terapia zabawami, która wykorzystuje zabawki i rozrywkę, może pomóc dzieciom nauczyć się wzmacniać ich uczucia i doświadczenia. Terapia sztuką, która wykorzystuje malarstwo, rysunek i inne techniki artystyczne, jest rodzajem terapii ekspresyjnej, która może pomóc dzieciom radzić sobie także z objawami depresji.

Lek

Od 2015 roku amerykańska Agencja ds.Żywności i Leków (FDA) ma pięć leków przeciwdepresyjnych do leczenia MDD u dzieci. Zalecenia te różnią się w zależności od wieku, więc przy wyborze najlepszego leczenia lekarz weźmie pod uwagę wiek dziecka.

Według amerykańskiego Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej (HHS) w leczeniu dzieci z MDD można stosować następujące leki:

• Zoloft® (sertralina)
• Lexapro® (escitalopram)
• Luvox® (fluwoksamina)
• Anafranil® (klomipramina)
• Prozac® (fluoksetyna)

Rzadkim działaniem niepożądanym tych leków u dzieci może być zwiększone ryzyko samobójstwa. Rodzice i opiekunowie dzieci, które przyjmują ten lek, są zachęcani do ścisłego monitorowania ich dziecka pod kątem zmian i natychmiastowego zwrócenia się o pomoc do lekarza, jeśli się zaniepokoją.

Dzieci przyjmujące którykolwiek z tych leków nie powinny przerywać ich przyjmowania bez zgody lekarza. Odstawienie leku może prowadzić do poważnych skutków ubocznych.

Jak znaleźć pomoc dla dziecka z depresją

Leczenie depresji dziecięcej zaczyna się od znalezienia odpowiedniego dostawcy i odpowiedniego rodzaju leczenia.

Te kroki mogą pomóc.

1. Porozmawiaj z dzieckiem. Chociaż może to być trudne, spróbuj porozmawiać z dzieckiem o tym, co czuje i czego doświadcza. Niektóre dzieci się otworzą. Pomoże Ci to zrozumieć, co się dzieje.

2. Rób notatki. Jeśli Twoje dziecko nie będzie z Tobą rozmawiać, prowadź dziennik zauważalnych zmian i znaków. Może to pomóc lekarzowi dostrzec trendy w zachowaniu.

3. Porozmawiaj z pediatrą. Lekarz Twojego dziecka najpierw będzie chciał wykluczyć fizyczne problemy, które mogą odpowiadać za objawy. Może to wymagać serii badań krwi i fizycznego egzaminu.

4. Znajdź specjalistę. Jeśli pediatra Twojego dziecka uważa, że ​​problemem jest zaburzenie nastroju, takie jak depresja, może polecić Cię specjaliście, np. Psychologowi lub psychiatrze. Lekarze ci są przeszkoleni w rozpoznawaniu i leczeniu depresji dziecięcej.

pytania do terapeuty Twojego dziecka

Kiedy spotykasz się ze specjalistą swojego dziecka, te pytania mogą ci pomóc w rozpoczęciu rozmowy.

• Co jest normalne, a co nie? Możesz przejrzeć zauważone znaki, aby zrozumieć, czy mogą być problematyczne lub normalne.
• Jak zdiagnozujesz moje dziecko? Zapytaj o proces io to, czego potrzebujesz od Ciebie i Twojego dziecka.
• Jakie są możliwe zabiegi? Pozwoli ci to zrozumieć podejście lekarza do leczenia. Na przykład możesz zdecydować, że chcesz skorzystać z pomocy lekarza, który spróbuje zastosować terapię przed zastosowaniem leku.
• Jaka jest moja rola? Rodzice martwią się o zdrowie fizyczne i emocjonalne swojego dziecka. Zapytaj lekarza, czego potrzebują od Ciebie w tym procesie. Niektórzy rodzice przechodzą terapię indywidualną, aby pomóc im nauczyć się interakcji z dziećmi w inny sposób.