Podejmowanie decyzji dotyczących podtrzymywania życia

Co to jest podtrzymywanie życia?

Termin „podtrzymywanie życia” odnosi się do dowolnej kombinacji maszyn i leków, które utrzymują ciało człowieka przy życiu, podczas gdy jego organy w innym przypadku przestałyby działać.

Zwykle ludzie używają słów podtrzymywanie życia w odniesieniu do maszyny do wentylacji mechanicznej, która pomaga oddychać, nawet jeśli jesteś zbyt ranny lub chory, aby płuca mogły dalej pracować.

Inną przyczyną konieczności użycia respiratora jest uraz mózgu, który nie pozwala osobie skutecznie chronić dróg oddechowych ani skutecznie inicjować oddechów.

Podtrzymywanie życia jest tym, co daje lekarzom możliwość wykonywania skomplikowanych operacji. Może również przedłużyć życie osób, które dochodzą do siebie po urazach. Podtrzymywanie życia może również stać się stałą koniecznością dla niektórych osób, aby przeżyć.

Jest wiele osób, które mają przenośne respiratory i nadal prowadzą stosunkowo normalne życie. Jednak osoby, które używają urządzenia podtrzymującego życie, nie zawsze wracają do zdrowia. Mogą nie odzyskać zdolności samodzielnego oddychania i funkcjonowania.

Jeśli osoba korzystająca z respiratora jest w stanie długotrwałej utraty przytomności, może to postawić członków rodziny w trudnej sytuacji związanej z wyborem, czy ich ukochana osoba powinna nadal żyć w stanie nieprzytomności przy pomocy maszyny.

Rodzaje podtrzymywania życia

Wentylator mechaniczny

Gdy objawy zapalenia płuc, POChP, obrzęku lub innych chorób płuc utrudniają samodzielne oddychanie, krótkoterminowym rozwiązaniem jest zastosowanie respiratora mechanicznego. Nazywa się to również respiratorem.

Respirator przejmuje zadanie dostarczania oddechów i wspomagania wymiany gazowej, podczas gdy reszta ciała ma przerwę i może pracować nad uzdrowieniem.

Respiratory są również używane w późniejszych stadiach przewlekłych schorzeń, takich jak choroba Lou Gehriga lub urazy rdzenia kręgowego.

Większość ludzi, którzy potrzebują respiratora, czuje się lepiej i może bez niej żyć. W niektórych przypadkach podtrzymywanie życia staje się stałą koniecznością, aby utrzymać osobę przy życiu.

Resuscytacja krążeniowo-oddechowa (CPR)

RKO to podstawowa metoda pierwszej pomocy, która może uratować życie osoby, która przestaje oddychać. Zatrzymanie akcji serca, utonięcie i uduszenie to sytuacje, w których osoba, która przestała oddychać, może zostać uratowana za pomocą RKO.

Jeśli potrzebujesz RKO, osoba wykonująca RKO uciska Twoją klatkę piersiową, aby krew przepływała przez Twoje serce, gdy jesteś nieprzytomny. Po skutecznej resuscytacji lekarz lub ratownik oceni, czy potrzebne są inne rodzaje środków podtrzymujących życie lub leczenia.

Defibrylacja

Defibrylator to urządzenie, które wykorzystuje ostre impulsy elektryczne do zmiany rytmu serca. To urządzenie może być używane po incydencie sercowym, takim jak zawał serca lub arytmia.

Defibrylator może spowodować normalne bicie serca pomimo choroby podstawowej, która może prowadzić do większych komplikacji.

Sztuczne odżywianie

Sztuczne odżywianie, znane również jako „karmienie przez zgłębnik”, zastępuje czynność jedzenia i picia przez rurkę, która bezpośrednio wprowadza składniki odżywcze do organizmu.

Niekoniecznie jest to podtrzymywanie życia, ponieważ są ludzie z problemami trawiennymi lub żywieniowymi, którzy są zdrowi i mogą polegać na sztucznym odżywianiu.

Jednak sztuczne odżywianie jest zwykle częścią systemu podtrzymywania życia, gdy osoba jest nieprzytomna lub z innego powodu nie może żyć bez wsparcia respiratora.

Sztuczne odżywianie może również pomóc w utrzymaniu życia w końcowych stadiach niektórych chorób nieuleczalnych.

Urządzenie wspomagające lewą komorę (LVAD)

W przypadku niewydolności serca stosuje się LVAD. To mechaniczne urządzenie, które pomaga lewej komorze w pompowaniu krwi do organizmu.

Czasami LVAD staje się konieczny, gdy osoba oczekuje na przeszczep serca. Nie zastępuje serca. Po prostu pomaga pompować serce.

LVAD mogą mieć znaczące skutki uboczne, więc osoba na liście przeszczepów serca może zrezygnować z wszczepienia jednego z nich po ocenie prawdopodobnego czasu oczekiwania i ryzyka z lekarzem.

Pozaustrojowe natlenianie membranowe (ECMO)

ECMO jest również nazywane pozaustrojowym podtrzymaniem życia (ECLS). Wynika to z możliwości wykonywania pracy przez maszynę tylko płuc (ECMO żylno-żylne) lub serca i płuc (ECMO żylno-tętnicze).

Jest szczególnie stosowany u niemowląt, które mają słabo rozwinięty układ sercowo-naczyniowy lub oddechowy z powodu poważnych zaburzeń. Dzieci i dorośli również mogą potrzebować ECMO.

ECMO jest często zabiegiem stosowanym po niepowodzeniu innych metod, ale z pewnością może być dość skuteczny. Gdy wzmacnia się serce i płuca człowieka, można wyłączyć maszynę, aby pozwolić ciału człowieka na przejęcie kontroli.

W niektórych przypadkach ECMO można zastosować na wcześniejszym etapie leczenia, aby zapobiec uszkodzeniu płuc spowodowanemu wysokimi ustawieniami respiratora.

Rozpoczęcie podtrzymywania życia

Lekarze rozpoczynają leczenie podtrzymujące życie, gdy jest jasne, że Twój organizm potrzebuje pomocy, aby zapewnić Ci podstawowe przetrwanie. Może to być spowodowane:

• niewydolność narządów
• strata krwi
• infekcja, która przekształciła się w sepsę

Jeśli zostawiłeś pisemną instrukcję, że nie chcesz, aby pacjent był poddawany zabiegom resuscytacyjnym, lekarz nie rozpocznie tego procesu. Istnieją dwa typowe typy instrukcji:

• nie reanimować (DNR)
• zezwolić na śmierć naturalną (ORAZ)

Dzięki DNR nie zostaniesz reanimowany ani nie otrzymasz rurki do oddychania w przypadku zatrzymania oddechu lub zatrzymania akcji serca.

Dzięki AND lekarz pozwoli naturze iść swoim biegiem, nawet jeśli potrzebujesz interwencji medycznej, aby pozostać przy życiu. Dołożymy jednak wszelkich starań, abyś był wygodny i wolny od bólu.

Zatrzymanie podtrzymywania życia

Dzięki technologii podtrzymywania życia możemy utrzymać ludzi przy życiu znacznie dłużej niż kiedyś. Ale są przypadki, w których trudne decyzje dotyczące podtrzymywania życia mogą należeć do bliskich danej osoby.

Gdy aktywność mózgu człowieka ustanie, nie ma szans na wyzdrowienie. W przypadkach, gdy nie wykryto aktywności mózgu, lekarz może zalecić wyłączenie respiratora i zaprzestanie sztucznego odżywiania.

Przed wydaniem tego zalecenia lekarz przeprowadzi kilka badań, aby upewnić się, że nie ma szans na wyzdrowienie.

Po wyłączeniu aparatów podtrzymujących życie osoba, która zmarł mózg, umrze w ciągu kilku minut, ponieważ nie będzie w stanie samodzielnie oddychać.

Jeśli dana osoba jest w stałym stanie wegetatywnym, ale nie jest martwa mózg, jej środki podtrzymujące życie prawdopodobnie składają się z płynów i odżywiania. Jeśli te zostaną zatrzymane, całkowite wyłączenie najważniejszych narządów osoby może zająć od kilku godzin do kilku dni.

Kiedy zastanawiasz się, czy wyłączyć podtrzymywanie życia, w grę wchodzi wiele indywidualnych czynników. Możesz pomyśleć o tym, czego by chciała ta osoba. Nazywa się to orzeczeniem zastępczym.

Inną opcją jest rozważenie, co leży w najlepszym interesie ukochanej osoby, i podjęcie na tej podstawie decyzji.

Bez względu na wszystko, te decyzje są bardzo osobiste. Będą się również różnić w zależności od stanu zdrowia danej osoby.

Wyniki statystyczne

Naprawdę nie ma wiarygodnych wskaźników odsetka ludzi, którzy żyją po podaniu lub wycofaniu środków podtrzymujących życie.

Podstawowe przyczyny, dla których ludzie decydują się na podtrzymywanie życia, oraz wiek, w którym są one potrzebne, uniemożliwiają obliczenie wyników statystycznych.

Wiemy jednak, że pewne podstawowe schorzenia mają dobre długoterminowe wyniki, nawet jeśli dana osoba została poddana podtrzymaniu życia.

Statystyki sugerują, że osoby, które wymagają RKO po zatrzymaniu krążenia, mogą w pełni wyzdrowieć. Jest to szczególnie ważne, jeśli CPR, które otrzymają, zostanie wykonane prawidłowo i natychmiast.

Po czasie spędzonym na wentylatorze mechanicznym prognozy dotyczące długości życia stają się trudniejsze do zrozumienia. Kiedy używasz mechanicznego respiratora przez długi czas w sytuacji końca życia, twoje szanse na przeżycie bez niego zaczynają spadać.

Wysoki odsetek ludzi przeżywa po zdjęciu respiratora pod nadzorem lekarza. To, co dzieje się później, zależy od diagnozy.

W rzeczywistości przegląd dostępnych badań wykazał, że potrzeba więcej badań dotyczących długoterminowych wyników dla osób, które były na mechanicznym respiratorze.

Na wynos

Nikt nie chce czuć, że „wszystko zależy od niego”, gdy podejmują decyzję o podtrzymaniu życia ukochanej osoby. To jedna z najtrudniejszych i najbardziej emocjonujących sytuacji, w jakich możesz się znaleźć.

Pamiętaj, że to nie decyzja o usunięciu aparatów podtrzymujących życie spowoduje śmierć ukochanej osoby; to jest podstawowy stan zdrowia. Ten stan nie jest spowodowany przez Ciebie ani Twoją decyzję.

Rozmowa z innymi członkami rodziny, kapelanem szpitalnym lub terapeutą jest krytyczna w czasach smutku i stresujących decyzji. Nie poddawaj się presji, aby podjąć decyzję dotyczącą podtrzymywania życia, z którą Ty lub osoba, dla której je robisz, nie czuliby się komfortowo.