Lepidopterofobia, strach przed motylami i ciemami

Znaczenie Lepidopterophobia

Lepidopterophobia to strach przed motylami lub ciemami. Podczas gdy niektórzy ludzie mogą odczuwać łagodny strach przed tymi owadami, fobia występuje wtedy, gdy masz nadmierny i irracjonalny strach, który przeszkadza w codziennym życiu.

Lepidoterofobia jest wymawiana lep-ah-dop-ter-a-pho-bee-ah.

Jak powszechna jest ta fobia?

Dokładna częstość występowania lepidoterofobii nie jest znana. Ogólnie rzecz biorąc, specyficzne fobie, takie jak ta, występują u 5 do 10 procent populacji USA.

Fobie zwierzęce, kategoria fobii specyficznych, są zarówno częstsze, jak i cięższe u młodszych ludzi.

W jednym ze starszych badań oszacowano, że fobie zwierzęce - które obejmują owady, takie jak motyle i ćmy - występują u 12 procent kobiet i 3 procent mężczyzn.

Co wywołuje strach przed motylami?

Fobia owadów, takich jak motyle lub ćmy, może być spowodowana kilkoma czynnikami:

strach przed możliwą reakcją owada, na przykład skacząc na ciebie lub dotykając cię
nagła ekspozycja na owada
negatywne lub traumatyczne doświadczenie z nim
genetyka
czynniki środowiskowe
modelowanie, czyli kiedy bliski członek rodziny ma fobię lub strach i możesz się tego od niego nauczyć

Jakie są objawy lepidopterofobii?

Objawy lepidopterofobii lub jakiejkolwiek fobii mogą się różnić w zależności od osoby. Najczęstszym objawem jest strach, który jest nieproporcjonalny do rzeczywistego zagrożenia, jakie stwarzają motyle lub ćmy.

Objawy lepidopterofobii obejmują:

uporczywy i irracjonalny lęk przed kontaktem z motylami lub ciemami
silny niepokój lub panika, gdy o nich myślisz
unikanie sytuacji, w których możesz zobaczyć te owady

Objawy fobii ogólnie obejmują:

atak paniki
niepokój
bezsenność lub inne problemy ze snem
fizyczne objawy niepokoju, takie jak kołatanie serca lub duszność
strach, który wpływa na Twoje codzienne funkcjonowanie
uczucie potrzeby ucieczki

Fobię rozpoznaje się, gdy objawy występują przez 6 miesięcy lub dłużej.

Objawów nie należy również wyjaśniać innymi stanami, takimi jak zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD), zespół stresu pourazowego (PTSD) lub inne zaburzenia lękowe.

Jak radzić sobie z tą fobią

Radzenie sobie z fobią może obejmować wiele różnych technik. Celem jest stopniowe radzenie sobie ze strachem i codzienne funkcjonowanie. Oczywiście łatwiej to powiedzieć niż zrobić.

Chociaż pracownik służby zdrowia może przepisać leki, zapewnić terapię i pomóc w opracowaniu planu leczenia, może się również okazać, że system wsparcia pomoże Ci radzić sobie, czując się zrozumianym.

Zasoby obejmują:

Grupa wsparcia online Anxiety and Depression Association of America
Strona pomocy Mental Health America
Psychology Today's znajdź grupę wsparcia

Ogólnie rzecz biorąc, istnieje wiele technik radzenia sobie stosowanych w leczeniu lęku, które mogą pomóc:

techniki relaksacyjne, takie jak ćwiczenia oddechowe
regularne ćwiczenia
zmniejszenie spożycia kofeiny i środków pobudzających

Jak pomóc dziecku radzić sobie z lepidopterofobią

Fobie zwierzęce zwykle pojawiają się w dzieciństwie i są bardziej intensywne u młodszych ludzi.

Dzieci mogą wyrazić swój strach płaczem, napadami złości, zamarznięciem lub przylgnięciem do postaci rodzica.

Według American Academy of Pediatrics, jeśli Twoje dziecko wykazuje oznaki fobii, możesz wykonać następujące czynności:

Porozmawiaj ze swoim dzieckiem o jego lękach i pomóż mu zrozumieć, że wiele dzieci odczuwa lęki, ale że możecie razem pracować, aby je przezwyciężyć.
Nie poniżaj ich ani nie wyśmiewaj się z nich. Może wywołać urazę i nie będzie promować zaufania.
Uspokój i wspieraj swoje dziecko podczas radzenia sobie.
Nie zmuszaj ich do odwagi. Pokonanie fobii może zająć Twojemu dziecku trochę czasu. Zmuszanie ich do odwagi nie jest dobrym pomysłem. Zamiast tego powinieneś zachęcać do postępu.

Fobia może być ciężka i trwać przez całe życie, jeśli nie jest leczona. Dobrze jest zacząć od wizyty u pediatry swojego dziecka, jeśli uważasz, że ma objawy fobii.

Kiedy iść do lekarza

Jeśli uważasz, że Ty lub Twoje dziecko doświadczacie objawów fobii, zawsze dobrze jest udać się do specjalisty zdrowia psychicznego w celu oceny.

Mogą pomóc wykluczyć inne schorzenia, postawić diagnozę i stworzyć plan leczenia odpowiedni do sytuacji.

Jeśli fobia zaczyna poważnie obciążać Twoje codzienne życie, powinieneś jak najszybciej zwrócić się o pomoc.

Ciężkie fobie mogą:

ingerować w twoje relacje
wpływają na produktywność pracy
ogranicz swoje działania społeczne
obniżyć poczucie własnej wartości

Niektóre fobie mogą się pogłębiać do tego stopnia, że ludzie nie chcą wychodzić z domu, zwłaszcza jeśli są narażeni na ataki paniki, gdy są narażeni na strach. Wcześniejsze rozpoczęcie leczenia może pomóc w zapobieganiu tej progresji.

Jak leczysz lepidopterofobię?

Istnieje kilka metod leczenia fobii, które są bardzo skuteczne. Kiedy leczysz fobię, pierwszym krokiem jest wyjaśnienie, dlaczego boisz się, i odejście od tego.

W zależności od nasilenia fobii i chęci do pracy, leczenie może trwać tygodnie, miesiące lub dłużej. Nieleczone fobie owadów, takie jak lepidopterofobia, mogą trwać przez dziesięciolecia.

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)

Terapia behawioralna jest jednym z najskuteczniejszych sposobów leczenia fobii. CBT koncentruje się na zrozumieniu i zmianie wzorców myślenia i zachowania.

Terapeuta będzie pracował z Tobą, aby pomóc Ci zrozumieć, dlaczego odczuwasz ten strach. Razem możecie opracować mechanizmy radzenia sobie, kiedy zacznie się pojawiać strach.

Terapia ekspozycyjna

Terapia ekspozycyjna to rodzaj terapii poznawczo-behawioralnej, w której jesteś narażony na strach, dopóki nie zostaniesz odczulony.

Celem tego typu terapii jest zmniejszenie Twojego cierpienia i osłabienie reakcji strachu w miarę upływu czasu i ciągłego narażania się na działanie.

Terapia ekspozycyjna może również pomóc ci zobaczyć, że jesteś w stanie zmierzyć się ze swoim strachem i że nic złego się nie stanie, gdy to zrobisz.

Lek

Chociaż nie ma określonych leków zatwierdzonych przez FDA do leczenia fobii, istnieje kilka, które można przepisać:

Leki przeciwdepresyjne. Należą do nich selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), takie jak escitalopram (Lexapro) i fluoksetyna (Prozac).
Benzodiazepiny. Te leki przeciwlękowe są często stosowane krótkotrwale i mogą pomóc przy objawach paniki. Przykłady obejmują alprazolam (Xanax) i diazepam (Valium).
Buspirone. Buspiron to codzienny lek przeciwlękowy.
Beta-blokery. Te leki, takie jak propranolol (Inderal), są zwykle stosowane w chorobach związanych z sercem, ale mogą być również przepisywane poza wskazaniami w przypadku lęku.

Inne zabiegi

terapia wirtualna, nowszy rodzaj terapii, w której jesteś narażony na fobię za pośrednictwem komputera lub wirtualnej rzeczywistości
hipnoza
terapia rodzinna, terapia mająca na celu pomóc członkom rodziny poprawić komunikację i zapewnić najlepsze wsparcie emocjonalne