Internet i media społecznościowe pozwoliły na nowy sposób mówienia o niepłodności. Teraz nie musisz czuć się tak samotny.
„Twoje badanie krwi wykazało wysoki poziom androgenów”.
Mój lekarz mówił dalej, ale nie rozumiałem, co mówi. Wiedziałem tylko, że oznacza to, że coś jest ze mną nie tak.
Próbowała wyjaśnić wyniki badania krwi, które zleciła, ponieważ nie mogłam zajść w ciążę w ciągu ostatniego roku.
Mój lekarz zdiagnozował u mnie zespół policystycznych jajników (PCOS), zaburzenie, o którym nigdy wcześniej nie słyszałem. Oprócz bezpłodności i wysokiego poziomu androgenów nie miałem żadnych innych objawów, dlatego nigdy nie zostałem zdiagnozowany.
Było to w 2003 roku, zanim istniały Facebook, Twitter, Instagram i inne popularne platformy mediów społecznościowych. Blogi znajdowały się na początkowym etapie - w 1999 r. Było ich tylko 23 (!). Wczesne blogi koncentrowały się na polityce, a nie na problemach, takich jak niemożność zajścia w ciążę.
Pamiętam, że szukałem w internecie artykułów na temat niepłodności, ale nic nie znalazłem. Następnie poszedłem do biblioteki i przejrzałem stare numery magazynów, mając nadzieję, że po trudnościach znajdę artykuły o PCOS lub historiach sukcesu ciąży.
Szukałem informacji, ponieważ czułem się odizolowany i zdezorientowany. Nie znałem nikogo innego, kto również doświadczył bezpłodności - mimo że jest ona powszechna.
Ponad 6 milionów amerykańskich kobiet w wieku od 15 do 44 lat ma trudności z zajściem w ciążę lub pozostaniem w niej. Niedawne badanie wykazało nawet, że 33 procent dorosłych Amerykanów zgłosiło, że oni lub ktoś, kogo znają, stosowali jakiś rodzaj leczenia niepłodności, aby spróbować mieć dziecko.
Poczucie izolacji nie było niczym niezwykłym
Kiedy dr Amy Beckley, farmakolog, założycielka i dyrektor generalna Proov, doświadczyła bezpłodności w 2006 roku, nie powiedziała ludziom, przez co przechodziła, tym, przez co przechodziła.
„Nie chciałem nikomu mówić i czułem się bardzo samotny. Ukrywałam wizyty lekarskie przed szefem i dzwoniłam na zabiegi in vitro. Nikt nie wiedział, przez co przechodzę ”- mówi Beckley.
W 2011 roku, kiedy Amy Klein, autorka książki „Próbująca gra: leczenie płodności i zajście w ciążę bez utraty zmysłów”, rozpoczęła terapię, nie była w stanie znaleźć żadnych istotnych informacji w Internecie.
„Próbowałem znaleźć artykuły, ale wtedy nie było ich zbyt wiele, tylko szalone płyty główne i nic bardzo pomocnego” - mówi Klein.
Ponieważ nikt nie podzielał ich zmagań, Klein postanowił napisać kolumnę Pamiętnika płodności dla The New York Times Motherlode.
„Nie mogłem uwierzyć, że nie było tam informacji z głównego nurtu. Nikt nie pisał o bezpłodności, więc tak zrobiłem. Niektórzy myśleli, że jestem szalony, dzieląc się tymi rzeczami, ale miałem nadzieję, że pomogę innym w mojej sytuacji lub pomogę innym zrozumieć, przez co przechodzą ludzie tacy jak ja ”- mówi Klein.
Klein kontynuował: „Niektórzy czytelnicy byli zdenerwowani, że nie byłem wystarczająco wykształcony, ale starałem się dać im poczucie, jak wygląda typowe leczenie niepłodności. Wiele kobiet napisało do mnie, aby podziękować za napisanie o moim doświadczeniu ”.
Przekształcanie izolacji w połączenie
Jeśli przeszukujesz internet w poszukiwaniu blogów na temat niepłodności, masz do wyboru ogromną liczbę. Healthline stworzyło nawet listę najlepszych blogów o niepłodności w 2019 roku, która zawiera 13 różnych blogów.
„W czasie, gdy przeszedłem przez bezpłodność, a potem zacząłem o niej pisać, sytuacja drastycznie się zmieniła. W sieci przeszedł od braku informacji do tak dużej ilości informacji ”- mówi Klein.
Zauważyła, że teraz jest więcej publicznych rozmów na ten temat, jak w programach telewizyjnych czy w filmach. Zwraca też uwagę, że nawet celebrytki chętnie dzielą się zmaganiami z niepłodnością.
Kiedy dr Nichelle Haynes, psychiatra okołoporodowa, poddała się leczeniu niepłodności w 2016 roku, postanowiła otwarcie o tym porozmawiać.
„Podjąłem decyzję, że będę otwarcie rozmawiać z bliskimi o moich zmaganiach. Pomogło mi to znaleźć wsparcie w mojej społeczności. Na szczęście społeczność próbująca zajść w ciążę ma wokalistów, którzy byli bardziej aktywni w informowaniu o tym powszechnym problemie, więc myślę, że generalnie kobiety znajdują większe wsparcie niż kiedykolwiek wcześniej ”- mówi Haynes.
Kiedy Monica Caron rozpoczęła leczenie w 2017 roku, czuła się samotna i odizolowana, więc stworzyła konto na Instagramie poświęcone wyłącznie jej podróży do bezpłodności o nazwie @my_so_called_ivf.
„Poprzez moje konto mogłem łączyć się z kobietami, które znajdowały się w tej samej fazie co ja, kobietami, które były tylko kilka kroków ode mnie i kobietami, które były za mną w tym procesie. Czułem większe wsparcie poprzez społeczność internetową niż moją rodzinę i przyjaciół. Na Instagramie znalazłem również inne grupy wsparcia, które były przez ten czas niezwykle pomocne ”- mówi Caron.
Wyjaśnia, że czuje się szczęśliwa, że przeszła swoją podróż w czasach, gdy istnieją media społecznościowe.
Samantha Kellgren, właścicielka Simply Well Coaching, rozpoczęła w 2017 roku zabiegi zapłodnienia in vitro (IVF).
„Kiedy otworzyłem się na temat mojego doświadczenia, znalazłem innych, którzy przez to przechodzili lub przez to przeszli. Naprawdę pomogło mi to, że mogłem zadawać pytania dotyczące szczegółów, takich jak zastrzyki lub ogólne odczucia, takie jak radzenie sobie z niepokojem związanym z uzyskaniem wyników testu ”- mówi Kellgren.
Badanie przeprowadzone w 2012 roku wykazało, że internet pomógł osobom przechodzącym terapię niepłodności w dzieleniu się informacjami i tworzeniu wspierających społeczności.
Mimo że 17 lat temu nie miałam tych zasobów, cieszę się, że inne kobiety mogą znaleźć wsparcie online i otwarcie rozmawiać o swoich zmaganiach.
Poddanie się leczeniu niepłodności jest niezwykle trudne - ale posiadanie wsparcia sprawia, że jest to mniej zniechęcające.
Cheryl Maguire posiada tytuł magistra psychologii doradczej. Jest mężatką, matką bliźniaków i córką. Jej teksty zostały opublikowane w czasopiśmie Parents Magazine, Upworthy, „Chicken Soup for the Soul: Count Your Blessings” i Your Teen Magazine. Możesz ją znaleźć na Świergot.
