Cukrzyca typu 1 to choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy atakuje komórki trzustki wytwarzające insulinę.
Insulina to hormon odpowiedzialny za przenoszenie glukozy do komórek. Bez insuliny organizm nie może regulować poziomu cukru we krwi, co może prowadzić do niebezpiecznych komplikacji u osób z tą chorobą.
Uważa się, że cukrzyca typu 1 jest spowodowana głównie przez składniki genetyczne, chociaż sugeruje się, że istnieją również przyczyny niegenetyczne.
W tym artykule zbadamy składniki genetyczne i inne czynniki niegenetyczne, które powodują cukrzycę typu 1, a także objawy i powszechne nieporozumienia związane z tą chorobą.
Składniki genetyczne
Uważa się, że predyspozycje genetyczne są głównym czynnikiem ryzyka rozwoju cukrzycy typu 1. Może to obejmować zarówno historię rodziny, jak i obecność określonych genów. W rzeczywistości, według badań z 2010 roku, istnieje ponad 50 genów, które mogą być czynnikiem ryzyka dla tej choroby.
Historia rodzinna
Podobnie jak w przypadku wielu schorzeń, cukrzyca typu 1 w wywiadzie rodzinnym może zwiększać ryzyko rozwoju cukrzycy typu 1. Osoby, które mają rodzica lub rodzeństwa z cukrzycą typu 1, mogą być narażone na zwiększone ryzyko.
Według American Diabetes Association ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 1 u dziecka może wynosić nawet 1 do 4, jeśli oboje rodzice cierpią na tę chorobę.
Cząsteczki głównego kompleksu zgodności tkankowej (MHC)
Głównym kompleksem zgodności tkankowej jest grupa genów występujących u ludzi i zwierząt, które wspomagają układ odpornościowy w rozpoznawaniu obcych organizmów.
W 2004 roku naukowcy odkryli, że obecność głównych cząsteczek kompleksu zgodności tkankowej (MHC) na niektórych chromosomach jest prekursorem rozwoju cukrzycy typu 1.
Krążące autoprzeciwciała
Obecność przeciwciał jest naturalną, niezbędną odpowiedzią układu odpornościowego na obce zagrożenia. Jednak obecność autoprzeciwciał wskazuje, że organizm wytwarza odpowiedź układu autoimmunologicznego na własne zdrowe komórki.
Starsze badania wykazały obecność kilku różnych typów autoprzeciwciał u osób z cukrzycą typu 1.
Inne czynniki
Chociaż uważa się, że genetyka jest głównym czynnikiem ryzyka w rozwoju cukrzycy typu 1, istnieje kilka czynników zewnętrznych, o których uważa się, że wywołują reakcję autoimmunologiczną związaną z tą chorobą.
Inne czynniki, które mogą wywołać cukrzycę typu 1, obejmują:
- Narażenie na wirusy. Przegląd badań z 2018 r. Dotyczył związku między narażeniem matki na wirusy w czasie ciąży a rozwojem cukrzycy typu 1 u ich dzieci. Naukowcy odkryli, że istnieje silny związek między infekcjami wirusowymi matki a rozwojem cukrzycy typu 1 u dziecka.
- Narażenie na określone klimaty. Badanie z 2017 roku wykazało, że może istnieć związek między klimatem a rozwojem cukrzycy typu 1. W tym badaniu naukowcy odkryli, że częstsze występowanie cukrzycy typu 1 u dzieci było większe w klimatach oceanicznych, na wyższych szerokościach geograficznych i na obszarach o niższej ekspozycji na słońce.
- Inne czynniki. W badaniu z 2019 r.badano potencjalne ryzyko okołoporodowe rozwoju cukrzycy typu 1 w dzieciństwie. Naukowcy odkryli, że czynniki takie jak okres ciąży i waga matki mogą wiązać się z niewielkim wzrostem ryzyka rozwoju tej choroby. Inne czynniki, takie jak rola karmienia niemowląt, suplementacja witamin i grupa krwi matki, również zostały zbadane pod kątem ich związku z cukrzycą typu 1. Jednak w tych obszarach nadal potrzebne są dalsze badania.
Uważa się, że większość niegenetycznych czynników ryzyka wywołuje cukrzycę typu 1 poprzez zwiększenie autoimmunologicznego stresu organizmu.
Objawy
Cukrzycę typu 1 często rozpoznaje się w dzieciństwie, najczęściej w wieku od 4 do 14 lat. Gdy choroba jest niezdiagnozowana, w tym czasie mogą rozwinąć się objawy cukrzycy typu 1 z powodu powikłań związanych z wysokim poziomem cukru we krwi.
Do najczęstszych objawów choroby należą:
- zwiększone pragnienie
- silny głód
- zwiększone oddawanie moczu
- moczenie nocne u dzieci, które wcześniej nie moczyły łóżka
- niewyjaśniona utrata masy ciała
- mrowienie w kończynach
- ciągłe zmęczenie
- zmiany nastroju
- niewyraźne widzenie
Jeśli cukrzyca typu 1 nie zostanie zdiagnozowana i leczona, może prowadzić do stanu zwanego cukrzycową kwasicą ketonową. Ten stan występuje, gdy poziom cukru we krwi staje się wyjątkowo wysoki z powodu braku insuliny. Ketony są następnie uwalniane do krwi.
W przeciwieństwie do ketozy, która występuje w wyniku niskiego spożycia glukozy, cukrzycowa kwasica ketonowa jest niezwykle niebezpiecznym stanem.
Objawy cukrzycowej kwasicy ketonowej obejmują:
- szybkie tempo oddychania
- owocowy zapach w oddechu
- nudności
- wymioty
- suchość w ustach
Jeśli zauważysz objawy cukrzycowej kwasicy ketonowej, natychmiast zgłoś się do lekarza. Nieleczony stan ten może spowodować śpiączkę, a nawet śmierć.
Czym typ 1 różni się od typu 2
Chociaż cukrzyca typu 1 i cukrzyca typu 2 mogą wydawać się podobne, są to odrębne schorzenia.
- W przypadku cukrzycy typu 1 organizm nie może prawidłowo wytwarzać insuliny z powodu zniszczenia komórek trzustki produkujących insulinę. Ten stan jest zaburzeniem autoimmunologicznym wywołanym głównie przez czynniki genetyczne.
- W przypadku cukrzycy typu 2 organizm nie może prawidłowo wykorzystywać insuliny (jest to tzw. Insulinooporność), aw niektórych przypadkach może też nie być w stanie wyprodukować wystarczającej ilości insuliny. Ten stan jest spowodowany czynnikami stylu życia i genetyką.
Chociaż cukrzyca typu 1 jest chorobą, która ma najsilniejsze genetyczne czynniki ryzyka, istnieją również pewne genetyczne czynniki ryzyka dla cukrzycy typu 2, w tym historia rodziny, wiek i rasa.
Wspólne nieporozumienia
Czy znasz prawdę kryjącą się za tymi powszechnymi mitami dotyczącymi cukrzycy?
Cukrzyca typu 1 jest częścią skomplikowanego zespołu zaburzeń i istnieje wiele powszechnych błędnych przekonań na temat tego schorzenia. Oto niektóre z najczęstszych mitów i prawd dotyczących cukrzycy typu 1.
Mit: Cukrzyca typu 1 jest spowodowana spożywaniem zbyt dużej ilości cukru.
Prawda: Cukrzyca typu 1 ma głównie pochodzenie genetyczne i nie ma badań sugerujących, że spożywanie zbyt dużej ilości cukru jest czynnikiem ryzyka cukrzycy.
Mit: Cukrzyca typu 1 jest spowodowana nadwagą.
Prawda: chociaż waga i dieta są czynnikami ryzyka cukrzycy typu 2, niewiele jest naukowych dowodów sugerujących, że cukrzyca typu 1 jest spowodowana nadwagą.
Mit: Cukrzycę typu 1 można cofnąć lub wyleczyć.
Prawda: niestety nie ma lekarstwa na cukrzycę typu 1. Dzieci nie mogą wyrosnąć z tego stanu, a przyjmowanie insuliny w leczeniu tego stanu go nie wyleczy.
Mit: Osoby z cukrzycą typu 1 już nigdy nie będą mogły jeść cukru.
Prawda: Wiele osób z cukrzycą typu 1 radzi sobie ze swoim stanem za pomocą leków i interwencji dietetycznych. Osoby z cukrzycą typu 1 mogą nadal stosować dobrze zbilansowaną dietę zawierającą złożone węglowodany lub cukry.
Podsumowując
Cukrzyca typu 1 to choroba autoimmunologiczna, na którą, jak się uważa, duży wpływ mają czynniki genetyczne, a wywoływana jest przez czynniki zewnętrzne.
Niektóre geny, na przykład te związane z funkcją układu odpornościowego, zostały powiązane ze zwiększonym ryzykiem rozwoju cukrzycy typu 1. Sugerowano również, że niektóre czynniki zewnętrzne, takie jak ekspozycja na wirusy i życie w określonych klimatach, wywołują autoimmunizację w tym stanie.
Jeśli u Ciebie lub Twojego dziecka zdiagnozowano cukrzycę typu 1, nauczenie się, jak sobie z nią radzić, może znacznie poprawić ogólną jakość życia.
