Klaster A: Zaburzenia i cechy osobowości

Co to jest zaburzenie osobowości?

Zaburzenie osobowości to stan zdrowia psychicznego, który wpływa na sposób, w jaki ludzie myślą, czują i zachowują się. Może to utrudniać radzenie sobie z emocjami i interakcję z innymi.

Ten rodzaj zaburzenia obejmuje również długoterminowe wzorce zachowań, które nie zmieniają się zbytnio w czasie. Dla wielu z tym zaburzeniem wzorce te mogą prowadzić do stresu emocjonalnego i przeszkadzać w pracy, szkole lub życiu domowym.

Istnieje 10 rodzajów zaburzeń osobowości. Są podzielone na trzy główne kategorie:

• klaster A
• klaster B
• klaster C

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o zaburzeniach osobowości z grupy A, w tym o sposobie ich diagnozowania i leczenia.

Czym są zaburzenia osobowości typu A?

Klaster A zaburzeń osobowości obejmuje:

• paranoiczne zaburzenie osobowości
• schizoidalne zaburzenie osobowości
• schizotypowe zaburzenie osobowości

Chociaż są oddzielnymi warunkami, wszystkie mają tendencję do myślenia i zachowań, które innym wydają się niezwykłe lub ekscentryczne. To często prowadzi do problemów społecznych.

Paranoiczne zaburzenie osobowości

Paranoiczne zaburzenie osobowości powoduje nieufne zachowania. Osoby z tym zaburzeniem osobowości często mają podejrzenia co do motywów innych lub obawiają się, że inni zamierzają ich skrzywdzić.

Inne cechy paranoicznego zaburzenia osobowości obejmują:

• trudności z zaufaniem innym
• nieuzasadnione podejrzenie, że inni są nielojalni bez powodu
• niechęć do zwierzenia się innym ze strachu, że wykorzystają te informacje przeciwko tobie
• postrzeganie niewinnych uwag jako grożących lub obraźliwych
• złość na postrzegane ataki
• skłonność do urazy
• nieuzasadniony strach, że współmałżonek lub partner romantyczny jest niewierny

Osobowość schizoidalna

Schizoidalne zaburzenie osobowości jest rzadkim stanem, który powoduje, że ludzie unikają działań społecznych i mają problemy z okazywaniem emocji. Dla innych osoby ze schizoidalnym zaburzeniem osobowości mogą wydawać się pozbawione poczucia humoru lub zimne.

Inne cechy schizoidalnego zaburzenia osobowości obejmują:

• woląc być samemu
• nie chcąc lub nie ciesząc się bliskimi przyjaźniami
• uczucie niezdolności do odczuwania przyjemności z czegokolwiek
• trudności w wyrażaniu emocji
• trudności w odpowiednim reagowaniu na sytuacje emocjonalne
• odczuwanie niewielkiej lub żadnej ochoty na relacje seksualne

Schizotypowe zaburzenie osobowości

Osoby ze schizotypowymi zaburzeniami osobowości są często opisywane jako mające niezwykłe osobowości. Mają mało intymnych relacji, nie ufają innym i doświadczają dużego niepokoju społecznego.

Inne cechy schizotypowego zaburzenia osobowości obejmują:

• używanie specyficznego stylu mówienia lub nietypowych wzorców mówienia
• brak bliskich przyjaciół
• ubieranie się w niecodzienny sposób
• wierząc, że mają niezwykłe moce, takie jak zdolność wpływania na wydarzenia za pomocą myśli
• doświadczanie niezwykłych wrażeń, takich jak słyszenie głosu, którego nie ma
• posiadanie niezwykłych przekonań, zachowań lub manier
• podejrzliwość wobec innych bez powodu
• posiadanie niewłaściwych reakcji

Jak diagnozuje się zaburzenia osobowości z klastra A?

Zaburzenia osobowości są często trudniejsze do zdiagnozowania przez lekarzy niż inne schorzenia psychiczne, takie jak lęk czy depresja. Każdy ma wyjątkową osobowość, która kształtuje sposób, w jaki myślą i wchodzą w interakcje ze światem.

Jeśli uważasz, że Ty lub ktoś bliski może mieć zaburzenie osobowości, ważne jest, aby rozpocząć od oceny przeprowadzonej przez specjalistę ds. Zdrowia psychicznego. Zwykle robi to psychiatra lub psycholog.

Aby zdiagnozować zaburzenia osobowości, lekarze często zaczynają od zadania serii pytań dotyczących:

• sposób, w jaki postrzegasz siebie, innych i wydarzenia
• adekwatność twoich reakcji emocjonalnych
• jak radzisz sobie z innymi ludźmi, zwłaszcza w bliskich związkach
• jak kontrolujesz swoje impulsy

Mogą zadać ci te pytania w rozmowie lub poprosić cię o wypełnienie kwestionariusza. W zależności od twoich objawów mogą również poprosić o pozwolenie na rozmowę z kimś, kto cię dobrze zna, na przykład z bliskim członkiem rodziny lub współmałżonkiem.

Jest to całkowicie opcjonalne, ale pozwolenie lekarzowi na rozmowę z kimś bliskim może być w niektórych przypadkach bardzo pomocne w postawieniu dokładnej diagnozy.

Gdy Twój lekarz zgromadzi wystarczające informacje, prawdopodobnie odwoła się do nowego wydania Diagnostycznego i statystycznego podręcznika zaburzeń psychicznych. Został opublikowany przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. Podręcznik zawiera kryteria diagnostyczne, w tym czas trwania i nasilenie objawów, dla każdego z 10 zaburzeń osobowości.

Należy pamiętać, że objawy różnych zaburzeń osobowości często się nakładają, szczególnie w przypadku zaburzeń w tym samym klastrze.

Jak leczy się zaburzenia osobowości z klastra A?

Istnieje wiele metod leczenia zaburzeń osobowości. Dla wielu najlepiej sprawdza się kombinacja zabiegów. Zalecając plan leczenia, lekarz weźmie pod uwagę rodzaj Twojego zaburzenia osobowości i stopień, w jakim zakłóca ono Twoje codzienne życie.

Być może będziesz musiał wypróbować kilka różnych metod leczenia, zanim znajdziesz to, co jest dla Ciebie najlepsze. Może to być bardzo frustrujący proces, ale staraj się, aby efekt końcowy - większa kontrola nad myślami, uczuciami i zachowaniem - pozostawał na pierwszym planie.

Psychoterapia

Psychoterapia odnosi się do terapii rozmową. Obejmuje spotkanie z terapeutą w celu omówienia myśli, uczuć i zachowań. Istnieje wiele rodzajów psychoterapii, które odbywają się w różnych warunkach.

Terapia rozmowa może odbywać się na poziomie indywidualnym, rodzinnym lub grupowym. Sesje indywidualne polegają na pracy jeden na jeden z terapeutą. Podczas sesji rodzinnej terapeuta zaprosi do sesji bliskiego przyjaciela lub członka rodziny dotkniętego chorobą.

Terapia grupowa polega na prowadzeniu przez terapeutę rozmowy z grupą osób z podobnymi schorzeniami i objawami. Może to być świetny sposób, aby nawiązać kontakt z innymi osobami, które mają podobne problemy, i porozmawiać o tym, co się sprawdziło, a co nie.

Inne rodzaje terapii, które mogą pomóc, obejmują:

• Terapia poznawczo-behawioralna. Jest to rodzaj terapii rozmową, która koncentruje się na zwiększeniu świadomości twoich wzorców myślowych, co pozwala ci lepiej je kontrolować.
• Dialektyczna terapia behawioralna. Ten rodzaj terapii jest ściśle powiązany z terapią poznawczo-behawioralną. Często obejmuje połączenie indywidualnej terapii rozmową i sesji grupowych w celu nauczenia się umiejętności radzenia sobie z objawami.
• Terapia psychoanalityczna. Jest to rodzaj terapii rozmową, która koncentruje się na odkrywaniu i rozwiązywaniu nieświadomych lub zakopanych emocji i wspomnień.
• Psychoedukacja. Ten rodzaj terapii koncentruje się na pomocy w lepszym zrozumieniu Twojego stanu i tego, co się z nim wiąże.

Lek

Nie ma leków zatwierdzonych specjalnie do leczenia zaburzeń osobowości. Istnieją jednak pewne leki, które lekarz przepisujący może zastosować „poza wskazaniami”, aby pomóc Ci z określonymi objawami.

Ponadto niektóre osoby z zaburzeniami osobowości mogą mieć inne zaburzenie zdrowia psychicznego, które może być przedmiotem uwagi klinicznej. Najlepsze leki będą zależeć od indywidualnych okoliczności, takich jak nasilenie objawów i współwystępowanie zaburzeń psychicznych.

Leki obejmują:

• Leki przeciwdepresyjne. Leki przeciwdepresyjne pomagają leczyć objawy depresji, ale mogą również zmniejszać impulsywne zachowania lub uczucia lub złość i frustrację.
• Leki przeciwlękowe. Leki na lęk mogą pomóc złagodzić objawy lęku lub perfekcjonizmu.
• Stabilizatory nastroju. Stabilizatory nastroju pomagają zapobiegać wahaniom nastroju oraz zmniejszają drażliwość i agresję.
• Leki przeciwpsychotyczne. Leki stosowane w leczeniu psychozy mogą być pomocne dla osób, które łatwo tracą kontakt z rzeczywistością lub widzą i słyszą rzeczy, których nie ma.

Pamiętaj, aby powiedzieć swojemu lekarzowi o wszelkich lekach, które próbowałeś w przeszłości. Może to pomóc im lepiej określić, jak będziesz reagować na różne opcje.

Jeśli spróbujesz nowego leku, poinformuj lekarza, jeśli wystąpią nieprzyjemne skutki uboczne. Mogą albo dostosować dawkę, albo udzielić wskazówek dotyczących radzenia sobie ze skutkami ubocznymi.

Należy pamiętać, że skutki uboczne leków często ustępują, gdy organizm przyzwyczai się do nich.

Jak mogę pomóc komuś z zaburzeniem osobowości?

Jeśli ktoś bliski może mieć zaburzenie osobowości, możesz zrobić kilka rzeczy, aby poczuć się komfortowo. To ważne: osoby z zaburzeniami osobowości mogą nie być świadome swojego stanu lub sądzić, że nie wymagają leczenia.

Jeśli nie otrzymali diagnozy, rozważ zachęcenie ich do wizyty u lekarza pierwszego kontaktu, który może skierować ich do psychiatry. Czasami ludzie chętniej słuchają rady lekarza niż członka rodziny lub przyjaciela.

Jeśli otrzymali diagnozę z zaburzeniem osobowości, oto kilka wskazówek, które pomogą im przejść przez proces leczenia:

• Bądź cierpliwy. Czasami ludzie muszą zrobić kilka kroków do tyłu, zanim będą mogli ruszyć do przodu. Postaraj się zapewnić im miejsce na zrobienie tego. Unikaj brania ich zachowania do siebie.
• Być praktycznym. Oferuj praktyczne wsparcie, takie jak planowanie wizyt terapeutycznych i upewnianie się, że mają one niezawodny sposób, aby się tam dostać.
• Być dostępnym. Poinformuj ich, jeśli byłbyś otwarty na dołączenie do nich w sesji terapeutycznej, gdyby to pomogło.
• Mów głośno. Powiedz im, jak bardzo doceniasz ich wysiłki na rzecz poprawy.
• Uważaj na swój język. Używaj stwierdzeń „ja” zamiast „ty”. Na przykład zamiast mówić „Przestraszyłeś mnie, kiedy…”, spróbuj powiedzieć „Boję się, kiedy…”
• Bądź dla siebie dobry. Znajdź czas, aby zadbać o siebie i swoje potrzeby. Trudno jest zaoferować wsparcie, gdy jest się wypalonym lub zestresowanym.

Gdzie mogę znaleźć wsparcie, jeśli mam zaburzenie osobowości?

Jeśli czujesz się przytłoczony i nie wiesz, od czego zacząć, rozważ rozpoczęcie od przewodnika National Alliance on Mental Illness, aby znaleźć wsparcie. Znajdziesz tam informacje o znalezieniu terapeuty, uzyskaniu pomocy finansowej, zrozumieniu planu ubezpieczenia i nie tylko.

Możesz także utworzyć bezpłatne konto, aby uczestniczyć w ich grupach dyskusyjnych online.

Zapobieganie samobójstwom

1. Jeśli uważasz, że komuś bezpośrednio grozi samookaleczenie lub zranienie innej osoby:
2. • Zadzwoń pod numer 911 lub lokalny numer alarmowy.
3. • Pozostań z tą osobą do przybycia pomocy.
4. • Usuń broń, noże, lekarstwa i inne rzeczy, które mogą spowodować obrażenia.
5. • Słuchaj, ale nie osądzaj, nie kłóć się, nie gróź ani nie krzycz.
6. Jeśli Ty lub ktoś, kogo znasz, rozważa samobójstwo, poproś o pomoc gorącą linię pomocy w sytuacjach kryzysowych lub zapobiegania samobójstwom. Wypróbuj National Suicide Prevention Lifeline pod numerem 800-273-8255.