Zbyt łatwo jest winić siebie za blizny, które nosimy - fizyczne i psychiczne.
P: Mimo że skończyłem chemioterapię kilka miesięcy temu, wciąż zmagam się z przerażającym „mózgiem po chemii”. Zapominam o dość podstawowych rzeczach, takich jak harmonogram zajęć sportowych moich dzieci i nazwiska osób, które niedawno spotkałem.
Gdyby nie kalendarz w moim telefonie, nie wiem, jak mógłbym kiedykolwiek dotrzymać jakichkolwiek spotkań lub planów, które umówiłem z przyjaciółmi lub żoną - i to tylko wtedy, gdy pamiętam, aby na początek umieścić rzeczy w telefonie. Mój szef nieustannie przypomina mi o zadaniach zawodowych, o których zupełnie zapomniałem. Nigdy tak naprawdę nie miałem systemu organizacyjnego ani nie prowadziłem listy rzeczy do zrobienia, ponieważ nigdy nie musiałem, a teraz czuję się zbyt przytłoczony i zawstydzony, aby nauczyć się, jak to zrobić.
Ale o ile wie ktoś spoza mojej rodziny, mam remisję i wszystko jest w porządku. Ukrywanie niepowodzeń poznawczych jest wyczerpujące. Wsparcie?
Jestem z ciebie taka dumna, że przeszedłeś leczenie i wyszedłem na drugą stronę, wciąż tak bardzo oddany robieniu tego, co słuszne ze strony twojej żony, przyjaciół, dzieci i twojej pracy.
Bo czy możemy o tym chwilę porozmawiać? Nie chcę umniejszać twoich obecnych zmagań w ogóle - ale to, przez co przeszedłeś, to bardzo dużo. Mam nadzieję, że ludzie w Twoim życiu to rozpoznają i zechcą dać Ci więcej niż odrobinę luzu, jeśli zapomnisz nazwiska lub terminu.
Ja też tam byłem. Wiem, że to miła myśl, ale nie wystarczy. Pomimo wszystkiego, przez co przeszliśmy, często zbyt łatwo jest obwiniać siebie za blizny, które nosimy - fizyczne i psychiczny.
Oto trzy kwestie, które należy sobie zadać:
1. Czy byłbyś otwarty na naukę nowych systemów organizacyjnych?
Chociaż jest wiele wyjątkowych cech w leczeniu raka, uczucie wstydu i przytłoczenia z powodu „niepowodzenia” w organizacji i koncentracji jest wspólne dla wielu ludzi borykających się z różnymi chorobami i okolicznościami życiowymi.
Dorośli z nowo zdiagnozowanym ADHD, osoby zmagające się z chroniczną deprywacją snu, nowi rodzice uczący się radzić sobie z potrzebami małego człowieka razem z własnymi: wszyscy ci ludzie muszą radzić sobie z zapominaniem i dezorganizacją. Oznacza to naukę nowych umiejętności.
Niektóre z najbardziej współczujących i najbardziej przydatnych rad dla organizacji, które znajdziesz, dotyczą w rzeczywistości materiałów przeznaczonych dla osób z ADHD. Mózg po chemioterapii może naśladować objawy ADHD na wiele sposobów i chociaż nie oznacza to teraz Ciebie mieć ADHD, oznacza to, że te same umiejętności radzenia sobie są prawdopodobnie pomocne.
Naprawdę polecam książki „Sposoby organizacji życia przyjazne dla ADD” i „Mastering Your Adult ADHD”. Ta ostatnia książka ma zostać ukończona z pomocą terapeuty - co może być dla ciebie świetnym pomysłem, jeśli masz do niej dostęp - ale jest całkowicie wykonalna samodzielnie. Te książki uczą praktycznych umiejętności, które pomogą Ci śledzić sytuację i czuć się mniej zestresowanym i niezdolnym do pracy.
Ustanowienie nowego, obejmującego całą rodzinę systemu organizacji to także świetny sposób, aby zaangażować swoich bliskich w pomoc w radzeniu sobie.
Nie wspomniałeś, ile lat mają Twoje dzieci, ale jeśli są wystarczająco duże, aby uprawiać sporty pozaszkolne, prawdopodobnie są na tyle duże, aby uczyć się zarządzać własnym harmonogramem. To coś, co może zrobić cała rodzina razem. Na przykład, miej kalendarz oznaczony kolorami na dużej tablicy w kuchni lub pokoju rodzinnym i zachęcaj wszystkich do współtworzenia go.
Jasne, może to być trochę korekty, jeśli zawsze byłeś w stanie zapamiętać wszystko wcześniej. Ale to także świetny moment, aby nauczyć dzieci, jak ważne jest zrównoważenie emocjonalnej pracy w rodzinie i wzięcie odpowiedzialności za własne potrzeby.
A skoro mowa o angażowaniu innych…
2. Co myślisz o otwieraniu się na więcej ludzi o swoich zmaganiach?
Wygląda na to, że duży stres w tej chwili pochodzi z udawania, że „wszystko jest świetnie”. Czasami jest to nawet trudniejsze niż rozwiązanie problemu, który tak bardzo starasz się ukryć. Masz teraz wystarczająco dużo na talerzu.
Co najgorsze, jeśli ludzie nie wiedzą, że walczysz, właśnie wtedy najprawdopodobniej dojdą do negatywnych i niesprawiedliwych wniosków na Twój temat i dlaczego zapomniałeś o spotkaniu lub zadaniu.
Żeby było jasne, oni nie powinno. Powinno być całkowicie oczywiste, że powrót do zdrowia po leczeniu raka może zająć trochę czasu. Ale nie wszyscy o tym wiedzą.
Jeśli jesteś podobny do mnie, możesz pomyśleć: „Ale czy to nie tylko wymówka?” Nie, nie jest. Jako osoba, która przeżyła raka, masz moje pozwolenie na usunięcie słowa „usprawiedliwienie” ze swojego słownictwa. (Z wyjątkiem „Przepraszam, której części„ Dosłownie miałam raka ”nie rozumiesz?”)
Może się wydawać, że ludzie są czasami tak zirytowani lub zirytowani tobą, że udzielenie im wyjaśnienia nie ma znaczenia. Niektórym tak się nie stanie, ponieważ niektórzy są do niczego.
Skoncentruj się na tych, którzy tego nie robią. Dla nich posiadanie kontekstu dla twoich obecnych zmagań może wpłynąć na różnicę między frustracją a prawdziwą empatią.
3. Jak możesz rzucić wyzwanie temu, jak ty i inni wokół ciebie spodziewacie się nadążyć?
Jak zdecydowałeś, że zapamiętywanie zajęć pozalekcyjnych dzieci i imion wszystkich, których spotykasz, jest rzeczą, którą powinieneś umieć robić?
Nie jestem sarkastyczny. Naprawdę mam nadzieję, że zastanowisz się, w jaki sposób doszedłeś do internalizacji tych oczekiwań, że będziesz w stanie zapamiętać wszystko i zarządzać życiem wielu ludzi bez pomocy.
Bo jeśli się zatrzymasz i pomyślisz o tym, to tak naprawdę nie ma nic „normalnego” lub „naturalnego” w idei, że powinniśmy być w stanie łatwo zapamiętać takie rzeczy.
Nie oczekujemy, że ludzie będą biegać 60 mil na godzinę, aby dostać się do pracy; korzystamy z samochodów lub transportu publicznego. Nie oczekujemy, że będziemy dokładnie pamiętać o czasie; używamy zegarów i zegarków. Dlaczego oczekujemy, że będziemy zapamiętywać harmonogramy sportowe i niekończące się listy rzeczy do zrobienia?
Ludzkie mózgi niekoniecznie są przystosowane do zapamiętywania, które dni i godziny Josh ma Model ONZ i kiedy Ashley ma treningi piłkarskie.
A przez długi, długi czas w historii ludzkości nasze harmonogramy nie były wyznaczane przez zegary i ustalone czasy. Byli zdeterminowani wschodem i zachodem słońca.
Tak naprawdę nie jestem zwolennikiem srebrnych podszewek, ale jeśli można tu znaleźć, to jest to: Twoja terapia i jej utrzymujące się skutki uboczne były niszczące i bolesne, ale może możesz pozwolić im być powodem do uwolnienia się od śmiesznych kulturowych oczekiwania, które szczerze są do niczego - dla prawie każdego.
Twój w wytrwałości,
Miri
Miri Mogilevsky jest pisarką, nauczycielką i praktykującą terapeutką w Columbus w stanie Ohio. Posiadają tytuł licencjata z psychologii uzyskany na Northwestern University oraz tytuł magistra pracy socjalnej na Uniwersytecie Columbia. W październiku 2017 r. Zdiagnozowano u nich raka piersi w stadium 2a, a leczenie zakończyło się wiosną 2018 r. Miri ma około 25 różnych peruk z czasów chemioterapii i lubi je strategicznie rozmieszczać. Oprócz raka piszą także o zdrowiu psychicznym, queerowej tożsamości, bezpieczniejszym seksie i zgodzie oraz ogrodnictwie.
