To jest Czarne sprawy zdrowotne, serial rzucający światło na realia zdrowotne Czarnych w Ameryce. Akilah Cadet, DHSc, MPH, we współpracy z Healthline, ma na celu edukację na temat nierówności, aby zainspirować świat, w którym każdy może osiągnąć pełny potencjał zdrowotny, niezależnie od koloru skóry.
To, co zaczęło się jako trzepot, zmieniło moje życie na zawsze.
Leciałem samolotem do Londynu na naszą coroczną rodzinną wycieczkę w sierpniu 2017 r. Leciałem po całym świecie i kilka razy byłem w Londynie. Dlatego nie mogłem zrozumieć trzepotania w moim sercu.
Nie denerwowałem się. Cieszyłem się, że byłem na wycieczce z rodziną. Wylądowaliśmy i czułem się dobrze… dopóki nie dotarliśmy do Paryża.
Miałem tak ekstremalne nocne poty, że musiałem ciągle prać piżamę. Potem, podziwiając sekcję Egipskich Starożytności w Luwrze, poczułem najbardziej potworny ból w klatce piersiowej.
Nikt w mojej rodzinie nie miał problemów sercowo-naczyniowych, a ja przez całe życie byłam wegetarianką. Byłem zagubiony.
Pomyślałem, że może jakiś duch próbuje ze mną rozmawiać. Choć brzmi to szalenie, to jedyna rzecz, która w tej chwili miała dla mnie sens.
Po wspaniałej podróży wróciłem do domu w Oakland w Kalifornii. Pielęgnując swoją jet lag z przerywanym snem i telewizją, nagle podniosłem się.
Moje serce waliło. Chwyciłem telefon, sprawdziłem aplikację do monitorowania serca i zobaczyłem, że moje tętno wynosiło 100 uderzeń na minutę (BPM). Normalne tętno spoczynkowe wynosi od 60 do 100 uderzeń na minutę.
To nie miało sensu.
Następnego dnia miałem spotkanie z klientami. Podczas krótkiej 5-minutowej jazdy do kawiarni musiałem zatrzymać się z bólem w lewym ramieniu, kiedy moje tętno wzrosło do 130 uderzeń na minutę. Chociaż nie jestem lekarzem klinicznym, byłem lekarzem wstępnym i ukończyłem szkołę medyczną. Wiedziałem, że to oznaki ataku serca.
Ale jak? Byłem zdrowy.
Następnego dnia obudziłem się zadyszka i ból. Podczas rozmowy telefonicznej z poradnią pielęgniarki zdrętwiała mi lewa ręka.
"Zadzwoń na 911!" krzyczała wielokrotnie.
Powiedziałem jej, żeby wysłała wiadomość na ostry dyżur i że mnie podwiezie.
Jako 34-letnia Murzynka wiedziałam, że nie zostanę przyjęta do szpitala. Nawet przy ubezpieczeniu zdrowotnym przyjęcie do szpitala to jedyny sposób na uniknięcie dużego rachunku za karetkę. To są rzeczy, o których biali ludzie nie muszą myśleć.
Sąsiad zabrał mnie na pogotowie. To był początek długiej drogi błędnej diagnozy, przeoczenia, dyskryminacji, prawie śmierci i walki o diagnozę.
W końcu dowiedziałem się, że to tachykardia, stan, w którym tętno spoczynkowe wynosi 100 uderzeń na minutę lub więcej.
Historia przemocy medycznej
Opieka zdrowotna w Ameryce jest zakorzeniona w białej supremacji.
Wszystko zaczyna się od zniewolenia Czarnych, w którym biali postrzegali czarne ciała jako własność, aby usprawiedliwić ilość zadanego bólu i przemocy.
James Marion Sims był białym lekarzem, który eksperymentował i operował na znieczulonych kobietach bez znieczulenia. Dziś jest znany jako „ojciec ginekologii”.
Simowie posiadali niewolników Czarnych i byli znani z traktowania „majątku” innych właścicieli plantacji. Wynalazł wciąż używany wziernik pochwy.
Jego pierwsza pacjentka, Lucy, została odnotowana w jego książce jako „w agonii”.
Jedna 17-letnia uwięziona czarna kobieta była operowana przez dr Simsa 30 razy, co doprowadziło do perfekcji jego operacji przetoki. Następnie ćwiczył na białych kobietach w znieczuleniu. Simowie wierzyli, podobnie jak wielu dzisiejszych lekarzy, że Czarni nie odczuwają bólu jak biali.
Wraz z Proklamacją Emancypacji w 1865 roku Czarni zaczęli żyć swobodnie. Ta właśnie wolność nadal stanowi zagrożenie dla systemów białej supremacji.
Opieka zdrowotna była historycznie jednym ze sposobów utrzymywania dominacji nad Czarnymi, która jest tylko nieco bardziej subtelna niż niewolnictwo. W niektórych przypadkach jest to nadal prawdą.
Badanie Tuskegee Syphilis jest znanym przykładem społeczności medycznej, która nie docenia ciał czarnych ani ich życia.
Od 1932 do 1972 roku Publiczna Służba Zdrowia Stanów Zjednoczonych współpracowała z Tuskegee Institute, obecnie Tuskegee University, Historically Black College and University (HBCU), w celu zbadania skutków kiły.
Sześciuset Czarnych mężczyzn, z których 399 miało kiłę, zostało poinformowanych, że są leczeni z powodu „złej krwi” i otrzymali darmowe posiłki, opiekę zdrowotną i - kiedy nadszedł czas - ubezpieczenie pogrzebowe.
To, czego nie otrzymali, to faktyczne leczenie ich choroby, a to, co zaplanowano na 6 miesięcy, trwało 40 lat.
Udowodniono, że penicylina jest skuteczna w leczeniu kiły w 1947 roku, ale naukowcy nigdy nie poinformowali tych mężczyzn. Rządowy przegląd przeprowadzony w 1972 roku uznał badanie za nieetyczne.
Rodziny uczestniczących mężczyzn rok później otrzymały 10 milionów dolarów. Potomkom nadal wypłacane są odszkodowania.
Czarny ból jest prawdziwy
Chociaż istnieje wiele przypadków, od rozbieżności w opiece zdrowotnej dla Czarnych, od porodu do przewlekłej choroby, COVID-19 przywrócił rozmowę na pierwszy plan.
Według raportu Centers for Disease Control and Prevention (CDC), średnia długość życia Amerykanów w pierwszej połowie 2020 roku spadła o jeden rok. Zmniejszył się o 3 lata w przypadku czarnych mężczyzn i 2,3 lat w przypadku czarnych kobiet.
COVID-19 zabija Czarnych w szybszym tempie z powodu braku gromadzenia danych demograficznych, mniejszej liczby testów w społecznościach Czarnych oraz dlatego, że nie wierzy się w nasz ból i cierpienie.
Dr Susan Moore, czarnoskóra lekarka i adwokat, walczyła o odpowiednie leczenie swojego bólu podczas walki z COVID-19. Biały lekarz, który ją leczył, sprawił, że „poczuła się jak narkomanka” - powiedziała w filmie w mediach społecznościowych. To jest coś, czego doświadczyłem zbyt wiele.
Moore ostatecznie zmarł z powodu powikłań COVID-19. Umarła, broniąc siebie. Czarni stracili lekarza, który opowiadał się za nami.
Czarne osiągnięcia w opiece zdrowotnej
Wielu Czarnych przyczyniło się do postępu w opiece zdrowotnej. Społeczne uwarunkowania zdrowia są związane z systemem opieki zdrowotnej.
Reprezentacja czarnych przywódców, naukowców, lekarzy, pedagogów i aktywistów w służbie zdrowia ma kluczowe znaczenie. Ich doświadczenie i uznanie dla czarnej kultury, społeczności, jedzenia i nie tylko przyczynia się do lepszej opieki.
W 1721 roku zniewolony Afrykanin o imieniu Onesimus podzielił się afrykańską praktyką szczepień. W afrykańskiej wiosce ropa od osoby zarażonej została umieszczona w ranie zdrowej osoby, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się. Technika ta miałaby pomóc chronić żołnierzy podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych.
Howard University School of Medicine, HBCU, została założona w 1868 roku i od tego czasu kształciła niezliczoną liczbę czarnych lekarzy.
Dr Daniel Hale Williams wykonał pierwszą operację serca w 1893 r. Jego pacjent, który został dźgnięty nożem w serce, żył 20 lat dłużej dzięki jego pionierskim wysiłkom.
W 1951 roku czarna kobieta imieniem Henrietta Lacks nieświadomie wniosła swój wkład do badań naukowych. Po tym, jak zmarła na raka szyjki macicy, jej odporne i szybko rozmnażające się komórki zostały użyte bez wiedzy lub zgody jej rodziny na Uniwersytecie Johna Hopkinsa.
Komórki HeLa stały się najczęściej używanymi komórkami ludzkimi na świecie, pomagając w badaniach nad rakiem, szczepionce przeciwko polio i leczeniu HIV. Komórki HeLa przyniosły przemysłowi medycznemu miliardy dolarów, podczas gdy rodzina Lacks nic nie otrzymała.
Szczepionka Moderna COVID-19 jest częściowo dziełem dr Kizzimekii Corbett, czarnoskórego naukowca. Pomogła zdobyć zaufanie społeczności Czarnych co do bezpieczeństwa i znaczenia szczepionki.
Co możesz zrobić
Rzecznik
Jeśli jesteś osobą czarnoskórą, zapoznaj się ze swoimi prawami pacjenta przed pójściem na wizytę, test lub zabieg. Jeśli możesz, przyprowadź kogoś ze sobą i zachęć go do robienia notatek, abyś mógł skupić się na spotkaniu.
Jeśli jesteś biały, zaproponuj, że będziesz tą osobą dla swoich czarnych przyjaciół.
Jeśli lekarz odmówi wykonania badania lub przepisania czegoś, o co go poprosisz, zapisz to w swojej karcie medycznej. Jest to sposób na wykluczenie pewnych problemów, uzyskanie tego, czego potrzebujesz i pociągnięcie do odpowiedzialności pracowników służby zdrowia.
Ucz się, badaj, wspieraj
Przeczytaj Nieśmiertelne życie Henrietty Lacks i poznaj historię jej i jej rodziny.
Określ przyczynę zdrowotną, która jest dla Ciebie ważna, np. Poród, rak, COVID-19, astma i inne. Istnieje rozbieżność w opiece, edukacji, rzecznictwie lub badaniach na temat osób czarnoskórych w temacie, który Cię pasjonuje.
Dowiedz się, gdzie przekazać darowiznę i jak zostać sojusznikiem.
Dowiedz się o historii wkładu Czarnych w medycynę. Historia jest ekspansywna i ciągle się zmienia. Pokazuje zaangażowanie Czarnych w zdrowie wszystkich ludzi.
Wspieraj czarnoskórych pracowników służby zdrowia.
Czarni ludzie bardziej ufają swoim dostawcom, kiedy sami są czarni. Wspólne zrozumienie z lekarzem zapewnia poczucie bezpieczeństwa i lepsze wyniki leczenia.
Niestety, tylko 5 procent lekarzy w Stanach Zjednoczonych identyfikuje się jako czarnoskórzy lub Afroamerykanie, a 56,2 procent identyfikuje się jako biali.
Potrzebna jest większa reprezentacja i możesz wesprzeć te wysiłki.
Organizacje do wsparcia
Society of Black Academic Surgeons (SBAS) różnicuje wydział chirurgii akademickiej, awansuje swoich członków na stanowiska kierownicze i eliminuje dysproporcje zdrowotne w stosunku do pacjentów BIPOC.
Stowarzyszenie lekarzy czarnoskórych kobiet (ABWP) jest organizacją non-profit, która wspiera kobiety BIPOC w opiece zdrowotnej. Finansują projekty mające na celu wyeliminowanie dysproporcji zdrowotnych i poprawę stanu zdrowia pacjentów z mniejszości.
National Medical Association (NMA) jest zaangażowane w poprawę jakości zdrowia społeczności znajdujących się w niekorzystnej sytuacji i zmarginalizowanych poprzez rozwój zawodowy, rzecznictwo, edukację zdrowotną, badania i partnerstwa.
National Black Nurses Association (NBNA) to organizacja non-profit, która wspiera czarnoskóre pielęgniarki i działa na rzecz wysokiej jakości opieki zdrowotnej dla pacjentów kolorowych.
American Black Chiropractic Association (ABCA) rekrutuje, zachęca i wspiera czarnych chiropraktyków. Wspierają przywództwo wśród lekarzy chiropraktyków, instruktorów, techników i studentów.
Zabieram to do domu
Podczas czwartej wizyty na ostrym dyżurze przekonałem się na własne oczy, że moje życie nie ma znaczenia dla placówki medycznej.
Po raz kolejny zostałem wysłany przez mojego lekarza, aby wykluczyć zawał serca i zostałem przyjęty w tym samym czasie, co biała kobieta po czterdziestce, która była tam z dokładnie tego samego powodu.
Zostałem oceniony i wysłany do poczekalni. Biała kobieta została oceniona i otrzymała pokój i kroplówkę.
W końcu znalazłem się obok niej, przedzielony zasłoną.
Jej lekarz wyjaśnił, że z powodu wcześniejszej diagnozy najprawdopodobniej miała atak paniki. Zostałaby przyjęta tylko dla pewności. Widział, że wpadła w panikę i powiedział, że zostanie podane coś, co ją uspokoi.
Została przyjęta na całonocną obserwację i „pod opieką jednego z najlepszych kardiologów”.
Zostałem wypisany po odmowie przyjęcia leku przeciwbólowego, na który byłem uczulony. Ta alergia została zauważona na moim wykresie i oznaczona jasnym paskiem wokół mojego nadgarstka. Kiedy testy wykazały, że nie miałem zawału serca, przestałem mieć to znaczenie.
Byłem tam trzy razy z tymi samymi objawami. Byłem w systemie. Za każdym razem pytano mnie, czy zażywam kokainę, albo mówiono, że jestem po prostu zestresowany. Nigdy nie zostałem przyjęty na obserwację ani nie dano mi czegoś, co uspokoi moje nerwy.
Niepokój białej kobiety był ważniejszy niż moje życie.
Minęło kilka lat, odkąd zaczęło się moje trzepotanie. Po około roku opowiadania się za mną zostałem zdiagnozowany i żyję ze skurczami tętnic wieńcowych, znanymi również jako cichy zawał serca.
Moje ciało myśli, że każdego dnia ma zawał serca. Żyję w chronicznym bólu po lewej stronie od szczęki do uda. Mam regularne duszności, osłabienie lewego boku i nocne poty.
Codzienne leki na serce zmniejszają ból, ale zawsze muszę mieć ze sobą nitroglicerynę na wypadek, gdyby rzeczywiście zawał serca. Moje życie zmieniło się na zawsze.
Mój stan oznacza, że muszę wielokrotnie odwiedzać to samo miejsce, w którym nie jestem postrzegany jako wart ratowania. Służba zdrowia zdecydowała, że moja wartość jako czarnej kobiety nie jest ważna.
Trauma czy troska?
Czarni nie otrzymują takiej samej opieki zdrowotnej jak biali. Jesteśmy sprofilowani. Maltretowany. Nasze poziomy bólu są ignorowane. Jesteśmy zwolnieni. System opieki zdrowotnej kieruje naszymi ciałami. Lekarze uczą się stereotypów, które sprawiają, że życie Czarnych jest mniej wartościowe niż życie białych.
Zawsze będę musiał chodzić na ostry dyżur przez resztę mojego życia, aby upewnić się, że otrzymam najszybsze leczenie, jeśli i kiedy dostanę zawału serca.
Ale ostry dyżur jest dla mnie miejscem traumy. Muszę walczyć o swoje życie, walcząc o swoje życie. Mam nadzieję, że pewnego dnia ja i wszyscy Czarni nie będziemy już musieli walczyć o jednakową opiekę.
Akilah Cadet, MPH, współpracuje z firmami technologicznymi, organizacjami non-profit, handlem detalicznym i małymi firmami, aby zapewnić różnorodność, równość i strategie integracji, które wspierają czarną rdzenną ludność kolorową (BIPOC), kobiety i zmarginalizowane społeczności w miejscu pracy. Jako czarna kobieta wykorzystuje swoje osobiste i zawodowe doświadczenia, aby zainspirować ją do walki z rasizmem poprzez coaching, strategię, facylitację i zmiany organizacyjne. Jest dumna z tego, że mieszka w Oakland w Kalifornii, cierpi na rzadką chorobę serca i jest dumną zwolenniczką Beyoncé. Śledź ją tutaj.
