Czy możesz mieć chorobę afektywną dwubiegunową i zaburzenie lękowe w tym samym czasie?

Co to znaczy mieć chorobę afektywną dwubiegunową lub zaburzenie lękowe?

Choroba afektywna dwubiegunowa to trwająca całe życie choroba psychiczna, która powoduje skrajne zmiany nastroju. Nastroje osoby mogą się zmieniać bardzo szybko i mogą doświadczać wszystkiego, od wysokich do niskich dołków.

Te zmiany nastroju mogą powodować poważne zmiany w ich poziomie energii i aktywności. Zmiany mogą również wpływać na jakość ich życia i codziennych czynności.

Każdy od czasu do czasu odczuwa niepokój, na przykład przed przystąpieniem do testu lub podjęciem ważnej decyzji. Jednak niektórzy ludzie mają zaburzenia lękowe, które powodują, że doświadczają czegoś więcej niż krótkotrwałych zmartwień.

Zaburzenia lękowe nie ograniczają się do konkretnych wydarzeń życiowych i mogą z czasem ulec pogorszeniu. Czasami osoby z zaburzeniami lękowymi mają tak poważne obawy, że zakłócają ich zdolność do wykonywania codziennych czynności.

Różne rodzaje zaburzeń lękowych obejmują:

• zespół lęku uogólnionego (GAD)
• Fobia społeczna
• zaburzenie lękowe

Jaki jest związek między chorobą afektywną dwubiegunową a zaburzeniami lękowymi?

Zaburzenia lękowe często występują wraz z innymi schorzeniami psychicznymi, takimi jak:

• depresja
• zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD)
• zaburzenie afektywne dwubiegunowe
• zaburzenie używania substancji

Większość osób z chorobą afektywną dwubiegunową ma współistniejące schorzenia psychiczne.

Według sondażu z 2011 roku, zaburzenia lękowe są najbardziej rozpowszechnionymi z nich. Według przeglądu literatury z 2019 roku co najmniej połowa osób z chorobą afektywną dwubiegunową będzie doświadczać zaburzeń lękowych w ciągu swojego życia.

Badanie z 2018 roku wykazało, że wskaźniki zaburzeń lękowych wśród osób z chorobą afektywną dwubiegunową są od 3 do 7 razy wyższe niż wskaźniki zaburzeń lękowych w populacji ogólnej.

Oba schorzenia można leczyć, ale są to choroby długoterminowe, z którymi czasami trudno jest żyć.

W jaki sposób choroba afektywna dwubiegunowa i zaburzenie lękowe są podobne?

Niektóre objawy choroby afektywnej dwubiegunowej mogą być związane z zaburzeniami lękowymi. Z tego powodu nie zawsze jest łatwo oddzielić diagnozę zaburzenia lękowego od diagnozy choroby afektywnej dwubiegunowej.

Kiedy zaburzenie lękowe i choroba afektywna dwubiegunowa współwystępują, objawy mogą się nasilać. Zdaniem ekspertów wpływ posiadania obu zaburzeń może obejmować:

• posiadanie zwiększonej liczby epizodów nastroju
• widzenie zwiększonego wskaźnika pierwszych epizodów, które są epizodami depresyjnymi
• ze zwiększoną częstością epizodów o cechach mieszanych (charakteryzujących się jednoczesnymi objawami manii i depresji)
• posiadanie zwiększonego tempa szybkich cykli (w szybkich cyklach osoba ma co najmniej cztery epizody nastroju w roku)
• widzenie wzrostu częstotliwości i nasilenia epizodów nastroju
• przechodzą dłuższe okresy nieleczonej choroby
• przechodzą dłuższe okresy czasu między remisją
• nasilenie myśli samobójczych i planowanie samobójstwa
• mając zwiększone ryzyko zaburzeń związanych z używaniem substancji
• doświadczanie nasilenia poważnych negatywnych zdarzeń po przyjęciu leków
• doświadczających zwiększonego korzystania z opieki zdrowotnej
• doświadczanie zwiększonych ilości cierpienia psychicznego
• z gorszą odpowiedzią na leczenie
• trudniej jest przestrzegać planu leczenia
• doświadczanie pogorszenia funkcjonowania i jakości życia

Jakie są wyzwania związane z tymi warunkami?

Oba warunki mogą negatywnie wpłynąć na jakość życia i funkcjonowanie danej osoby.

Osoby z obydwoma schorzeniami mają zwiększoną szansę na:

• epizody maniakalne wywołane bezsennością (bezsenność jest objawem zaburzenia lękowego)
• nadużywanie substancji
• myśli i zachowania samobójcze

Zapobieganie samobójstwom

Jeśli uważasz, że komuś bezpośrednio grozi samookaleczenie lub zranienie innej osoby:

• Zadzwoń pod numer 911 lub lokalny numer alarmowy.
• Pozostań z tą osobą do czasu przybycia pomocy.
• Usuń wszystkie pistolety, noże, lekarstwa i inne rzeczy, które mogą spowodować obrażenia.
• Słuchaj, ale nie osądzaj, nie kłóć się, nie gróź ani nie krzycz.

Jeśli Ty lub ktoś, kogo znasz, rozważa samobójstwo, poproś o pomoc gorącą linię pomocy w sytuacjach kryzysowych lub zapobiegania samobójstwom.

Wypróbuj National Suicide Prevention Lifeline pod numerem 800-273-8255.

Jakie zabiegi są dostępne w przypadku tych schorzeń?

Choroba afektywna dwubiegunowa i zaburzenie lękowe stanowią wyzwanie do indywidualnego leczenia. Jednoczesne leczenie obu rodzajów zaburzeń jest jeszcze większym wyzwaniem.

Twój lekarz pierwszego kontaktu i pracownik opieki psychiatrycznej często będą współpracować, aby zapewnić Ci jak najlepszą opiekę.

Zaburzenia afektywne dwubiegunowe i zaburzenia lękowe są zazwyczaj leczone kombinacją:

• leki
• psychoterapia indywidualna
• terapia rodzinna lub par, w zależności od indywidualnej sytuacji

Lekarze zwykle najpierw leczą współwystępujące zaburzenia afektywne dwubiegunowe i zaburzenia lękowe za pomocą leków. Mogą początkowo przepisać stabilizator nastroju, aby zająć się chorobą afektywną dwubiegunową.

Leki

Częścią twojego leczenia mogą być leki stosowane w leczeniu lęku.

Może to obejmować selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), takie jak fluoksetyna (Prozac, Sarafem) i sertralina (Zoloft).

Jednak te leki mogą pogorszyć objawy manii. Lekarz przepisujący będzie bardzo uważnie obserwował pacjenta pod kątem jakichkolwiek oznak problemów.

Często przepisywane są benzodiazepiny. Leki te są powszechnie stosowane w leczeniu zaburzeń lękowych i nie wydają się nasilać objawów choroby afektywnej dwubiegunowej.

Mogą jednak powodować uzależnienie fizyczne i tolerancję, zwiększając ryzyko nadużywania substancji.

Jeśli benzodiazepiny są zalecane, można je stosować tylko przez ograniczony czas (np. 2 tygodnie).

Terapia

Terapia może być bezpieczniejszym sposobem leczenia lęku u osób, które już przyjmują leki stabilizujące nastrój. Daje człowiekowi alternatywę dla stosowania leków przeciwdepresyjnych, które mogą powodować negatywne skutki.

Niektóre typowe rodzaje terapii stosowane w leczeniu lęku współwystępującego z chorobą afektywną dwubiegunową obejmują:

• Terapia poznawczo-behawioralna (CBT). Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) to krótkoterminowa forma psychoterapii skupiona na zmianie zachowań w celu zmniejszenia lęku.
• Terapia rodzinna. Terapia rodzinna może być stosowana do zmniejszania poziomu niepokoju w rodzinie, który może przyczyniać się do objawów danej osoby lub być przez nie spowodowany.
• Techniki relaksacyjne. Techniki relaksacyjne mogą pomóc osobie rozwinąć sposoby radzenia sobie ze stresorami, które wpływają na niepokój i nastrój.
• Terapia rytmu interpersonalna i społeczna. Ten rodzaj terapii obejmuje planowanie i prowadzenie dokumentacji. Może pomóc osobie z obydwoma stanami zachować stabilność i uniknąć zmian lęku i nastroju.

Jak można iść naprzód w obu przypadkach?

Życie z chorobą afektywną dwubiegunową jest trudne, ale może być jeszcze trudniejsze, jeśli jednocześnie cierpisz na zaburzenia lękowe. Chociaż są to schorzenia trwające całe życie, możliwe jest leczenie obu i poprawę jakości życia.

Po rozpoczęciu leczenia upewnij się, że regularnie komunikujesz się ze swoimi pracownikami służby zdrowia.

Poinformuj ich, jeśli twoje leki lub terapia wydają się mniej skuteczne niż zwykle lub powodują nieprzyjemne lub poważne skutki uboczne.

Twój zespół medyczny pomoże Ci znaleźć i stosować się do skutecznego planu leczenia, który będzie dla Ciebie najlepszy.