Oto, co należy wiedzieć o urodzeniu dziecka interpłciowego

Najpierw weź głęboki oddech. Dla nowych rodziców może być przerażające, gdy po narodzinach dziecka usłyszą od lekarza cokolwiek nieoczekiwanego. Ale cechy interseksualne występują naturalnie i nie jest to choroba ani stan, który wpływa na zdrowie fizyczne dziecka.

Kiedy rodzi się dziecko, przypisuje się mu biologiczną płeć - męską lub żeńską - na podstawie genitaliów.

Być może w podobny sposób nauczyłaś się płci dziecka przed porodem: na USG nic między nogami? „Gratulacje - to dziewczyna” - słyszysz. (Chyba że coś jest ukryte, prawda?)

Ale w rzeczywistości może to być nieco bardziej skomplikowane.

Czasami dziecko może mieć genitalia z pewnymi cechami męskimi i kobiecymi. A nawet głębiej niż wygląd zewnętrzny, niektórzy ludzie rodzą się z mieszanką męskich i żeńskich cech biologicznych (takich jak macica i jądra), których nie można zobaczyć na zewnątrz.

Jeśli dana osoba nie odpowiada dokładnie określeniu płci jako „mężczyzna” lub „kobieta”, można użyć terminu „interpłciowość”.

Interseksualność nie jest nowa i sama w sobie nie jest polityczna. Obecnie jest to szerzej rozpoznawalny termin - choć wiele osób nadal go nie rozumie.

Jak więc wygląda interpłciowość?

To popularne pytanie w Google, ale może nie być właściwe.

Pamiętaj, że osoby interpłciowe to nasi współpracownicy, przyjaciele, sąsiedzi, koledzy z klasy - innymi słowy, prawdopodobnie miałeś kontakt z osobą interpłciową i nie miałeś pojęcia. To dlatego, że wyglądają jak każdy, kogo spotkasz.

Tak, czasami genitalia dziecka, które ma cechy interseksualne, są zauważalnie inne. Oto kilka możliwości:

• łechtaczka większa niż oczekiwano
• penis mniejszy niż oczekiwano
• brak otwarcia pochwy
• penis bez otworu cewki moczowej na końcu (otwór może zamiast tego znajdować się na spodzie)
• wargi sromowe zamknięte lub w inny sposób przypominające mosznę
• moszna pusta i przypominająca wargi sromowe

Ale genitalia dziecka mogą również wyglądać na całkowicie męskie lub całkowicie kobiece. Innymi słowy, mogą mieć męską anatomię na zewnątrz, a kobiecą anatomię od wewnątrz lub odwrotnie.

Może się zdarzyć, że status dziecka jako osoby interpłciowej stanie się oczywisty dopiero w okresie dojrzewania, kiedy jego organizm wytwarza więcej hormonu, który nie pasuje do przypisanej mu płci.

A może pewne oczekiwane kamienie milowe dojrzewania - takie jak pogłębiający się głos lub rosnące piersi - nie zdarzają się. A może te, które się zdarzają, są charakterystyczne dla tego, co uważałeś za „przeciwną” płeć.

W takich przypadkach osoba, która jako dziecko miała więcej biologicznych cech męskich moc po okresie dojrzewania wyglądają bardziej kobieco według społeczeństwa, które powoli odrzuca tradycyjny system podwójny. Albo osoba, która w dzieciństwie wyglądała na kobietę, jako nastolatek może zacząć wyglądać bardziej stereotypowo na mężczyznę.

Czasami dana osoba może dowiedzieć się, że ma cechy interseksualne, dopiero później, na przykład jeśli ma trudności z posiadaniem dzieci i udaje się do specjalistów, aby dowiedzieć się, dlaczego. (Uwaga: nie wszystkie osoby z cechami interpłciowymi mają problemy z płodnością).

Możliwe jest nawet posiadanie cech interpłciowych i nigdy nie wiadomo.

Niezależnie od tego, osoba nie „staje się” interpłciowa. To jest to, z czym się urodzili, niezależnie od tego, czy jest to jasne po urodzeniu, czy nie wcześniej.

Uwaga dotycząca terminologii

Istnieją różne opinie na temat terminu „interpłciowość” oraz tego, czy jest to określenie medyczne czy społeczne.

Niektóre osoby z cechami interpłciowymi identyfikują się jako mężczyźni lub kobiety, a nie jako osoby interseksualne. Oczywiście często dotyczy to osób, które całe życie nie wiedzą o swoich cechach interpłciowych.

Co powoduje, że dziecko ma cechy interpłciowe?

Termin „interpłciowość” nie opisuje jednej konkretnej rzeczy. Jak już mówiliśmy, istnieje wiele różnych odmian - spektrum. Występują zazwyczaj naturalnie.

Jeśli jesteś nowym rodzicem, który próbuje to wszystko rozgryźć, wiedz, że nic nie zrobiłeś lub nie zrobiłeś, aby „uczynić” swoje dziecko interpłciowym.

Na przykład podczas edukacji seksualnej mogłeś się dowiedzieć, że urodziliśmy się z chromosomami płciowymi. Generalnie kobiety mają parę chromosomów X, a mężczyźni jeden chromosom X i jeden Y.

Ale czy wiesz, że istnieją inne odmiany? Na przykład:

• XXY lub zespół Klinefeltera
• Zespół XYY
• mozaicyzm, gdy chromosomy różnią się w zależności od komórki (np. niektóre komórki są XXY, a niektóre XY)

Te różnice mogą wystąpić losowo i spontanicznie podczas poczęcia. Czasami jest to spowodowane komórkami jajowymi, a czasami plemnikami. Mogą się również zdarzyć z innych przyczyn. Te odmiany chromosomów czasami skutkować tym, co można określić jako interpłciowe.

Jednak częściej jest to dziecko urodzone z cechami interpłciowymi robi pasują do kategorii XX lub XY. Ale teraz wiemy, że płeć biologiczna jest bardziej złożona niż nasze chromosomy.

Na przykład: jeśli rodzi się dziecko z kobiecą anatomią na zewnątrz i męską anatomią wewnątrz, dzieje się to również losowo w okresie poczęcia. Mogą mieć chromosomy XX lub XY, ale samo to nie oznacza, że ​​są „dziewczyną” czy „chłopcem”.

„Leczenie” i kwestie do rozważenia

Interseksualność nie jest chorobą i nie można jej „wyleczyć”. W tym sensie nie ma leczenia.

Możliwe są schorzenia związane z anatomią osób interseksualnych, które wymagają leczenia. Na przykład, jeśli masz macicę, ale nie masz jej ujścia, jako osoba dorosła możesz mieć bolesne cykle miesiączkowe, podczas których krew nie wypływa z twojego ciała. W takim przypadku możesz (jako dorosły) chcieć wykonać operację, aby utworzyć otwór.

Ale to nie jest „leczenie interpłciowości”. To jest leczenie zamkniętej macicy.

A co z Twoim dzieckiem, które może nie mieć typowych genitaliów?

Czy „wybierasz płeć”?

Krótka odpowiedź jest taka, że ​​jeśli nie występuje również stan zdrowia (np. Mocz nie wypływa prawidłowo z organizmu), nie potrzeba robić cokolwiek w zakresie interwencji medycznej.

Ale twój lekarz może zalecić operację, aby narządy płciowe wyglądały bardziej typowo dla mężczyzn lub kobiet. Amerykańscy lekarze robią to co najmniej od lat trzydziestych XX wieku - szczególnie wykonując operacje łechtaczki, kiedy rodzice zamierzają wychowywać dziecko z dużą łechtaczką jako dziewczynka.

Mogą istnieć społeczne powody tego zalecenia, a Twój lekarz może omówić je z Tobą - ale zachęcamy również do skonsultowania się z innymi specjalistami, takimi jak doradcy.

Obecnie w zdecydowanej większości stanów USA każdemu dziecku przypisuje się płeć binarną - akt urodzenia dziecka będzie zawierał informację o płci męskiej lub żeńskiej. Być może będziesz musiał dokonać wyboru, przynajmniej na początku.

To się zmienia, a rosnąca liczba stanów zezwala na „X” zamiast „M” lub „F” na takich rzeczach, jak karty identyfikacyjne. Jednak jest to nadal ogólnie coś, co zmienia się później, gdy Twoje dziecko jest starsze - lub nawet dorosły - i decyduje o sobie. W większości miejsc zmiana płci w akcie urodzenia oznacza zmianę płci z męskiej na żeńską lub odwrotnie.

Jeśli chodzi o wychowywanie dziecka, mamy dobrą wiadomość dla dzieci urodzonych z cechami interpłciowymi - bardziej akceptowalne jest wychowywanie dzieci w sposób „neutralny pod względem płci” niż kiedykolwiek wcześniej.

Ale piętno społeczne i bariery są nadal bardzo realne. Ponownie, dlatego wielu lekarzy nadal zaleca operację, aby narządy płciowe Twojego dziecka pasowały do ​​płci, do której zostały przypisane. Może to jednak prowadzić do różnego rodzaju pytań:

• A jeśli moje dziecko później zidentyfikuje płeć przeciwną jako tę, którą dla niego wybraliśmy?
• A co by było, gdybyśmy usunęli mikropenis tylko po to, aby w okresie dojrzewania naszego dziecka dowiedzieć się, że wytwarzają one dominującą ilość męskich hormonów?
• A co, jeśli nasze dziecko czuje się urażone naszą decyzją i żałuje, że nie zostawiliśmy wszystkiego tak, jak było, kiedy się urodziło?
• A jeśli zdecydujemy się nie wykonywać operacji, a nasze dziecko będzie żałować, że nie wykonaliśmy „oczywistej” operacji, która była mniej skomplikowana / niezapomniana?

Wszystkie te pytania są częściej zadawane jako: „A jeśli źle wybraliśmy?” To zmartwienie może być ciężkie.

W tym miejscu ważne jest, aby porozmawiać z doradcami znającymi problem interseksualności, pracownikami socjalnymi, różnymi lekarzami, zaufanymi przyjaciółmi i rodziną, a także z osobami z cechami interpłciowymi.

Zapamiętaj:

Chirurgia narządów płciowych wykonywana wyłącznie ze względu na wygląd (chirurgia plastyczna) nigdy nie jest pilna. Możesz nie spieszyć się, cieszyć się noworodkiem, poznać swoje dziecko w miarę jego dorastania i kontynuować otwarty dialog z lekarzem i innymi osobami.

Oto, co dalej

Dla wielu rodziców, którym mówi się, że ich dziecko jest interpłciowe, obawy dotyczące przyszłej akceptacji, relacji i poczucia własnej wartości dziecka są w centrum uwagi.

Możesz mieć pytania typu: „Czy moje dziecko będzie mogło chodzić na nocowanie?” i „A co, jeśli wyśmiewają się z szatni w liceum?”

To naturalne zmartwienia, które pokazują twoją miłość i troskę o malucha. Na szczęście są zasoby. Oprócz wielu relacji z pierwszej ręki od osób, które identyfikują się jako osoby interseksualne, pomocne zasoby obejmują:

• Stowarzyszenie Intersex Society of North America i pomocne wskazówki dla rodziców
• InterAct, który działa na rzecz młodzieży interpłciowej
• przewodnik rządu holenderskiego dotyczący wspierania interpłciowego dziecka
• Inicjatywa na rzecz osób interpłciowych
• internetowe grupy wsparcia na platformach mediów społecznościowych, takich jak Facebook
• osobiste grupy wsparcia (poproś lekarza, aby skontaktował Cię z doradcą lub pracownikiem socjalnym, który może następnie polecić te w Twojej okolicy)

Pamiętaj: jest bez udawaniae urodzić dziecko z cechami interpłciowymi lub samemu być interseksualnym. Dopóki społeczeństwo nie dostosuje się całkowicie do tego poglądu, czekają nas pewne wyzwania. Ale dzięki silnemu systemowi wsparcia, który obejmuje Ciebie, Twoje dziecko może rozwijać się w okresie dojrzewania i później.