Zrozumienie autyzmu niewerbalnego

Zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASD) to ogólny termin używany do identyfikacji różnych zaburzeń neurorozwojowych. Te zaburzenia są pogrupowane ze względu na to, jak w podobny sposób zakłócają zdolność osoby do komunikowania się, nawiązywania kontaktów towarzyskich, zachowania i rozwoju.

Wiele osób z autyzmem ma pewne trudności lub opóźnienia w komunikacji i mowie. Mogą występować w spektrum od łagodnego do ciężkiego.

Ale niektórzy ludzie z autyzmem mogą w ogóle nie mówić. W rzeczywistości aż 40 procent dzieci z ASD to osoby niewerbalne.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się o autyzmie niewerbalnym i możliwościach poprawy komunikacji.

Jakie są objawy niewerbalnego autyzmu?

Głównym czynnikiem identyfikującym autyzm niewerbalny jest to, czy ktoś mówi wyraźnie lub bez ingerencji.

Osoby z autyzmem mogą mieć trudności z rozmową lub prowadzeniem rozmowy z inną osobą, ale osoby niewerbalne w ogóle nie mówią.

Dzieje się tak z kilku powodów. Może to być spowodowane apraksją mowy. Jest to zaburzenie, które może zakłócać zdolność osoby do prawidłowego mówienia tego, czego chce.

Może to być również spowodowane tym, że nie rozwinęli umiejętności werbalnego mówienia. Niektóre dzieci mogą również stracić zdolności werbalne, gdy objawy zaburzenia pogarszają się i stają się bardziej oczywiste.

Niektóre dzieci z autyzmem mogą również mieć echolalię. To powoduje, że ciągle powtarzają słowa lub frazy. Może to utrudnić komunikację.

inne objawy autyzmu niewerbalnego

Inne objawy można podzielić na 3 główne kategorie:

• Społeczny. Osoby z autyzmem często mają trudności z interakcjami społecznymi. Mogą być nieśmiali i wycofani. Mogą unikać kontaktu wzrokowego i nie odpowiadać na wezwanie ich imienia. Niektórzy ludzie mogą nie szanować przestrzeni osobistej. Inni mogą całkowicie oprzeć się wszelkim kontaktom fizycznym. Te objawy mogą pozostawić ich poczucie izolacji, co ostatecznie może prowadzić do lęku i depresji.
• Zachowania. Rutyna może być ważna dla osoby z autyzmem. Każda przerwa w ich codziennym harmonogramie może ich zdenerwować, a nawet pogorszyć. Podobnie, niektórzy rozwijają obsesyjne zainteresowania i spędzają godziny na skupieniu się na konkretnym projekcie, książce, temacie lub działaniu. Jednak nierzadko zdarza się, że osoby z autyzmem mają krótkie okresy uwagi i przechodzą od jednej czynności do drugiej. Objawy behawioralne każdej osoby są różne.
• Rozwój. Osoby autystyczne rozwijają się w różnym tempie. Niektóre dzieci mogą rozwijać się w typowym tempie przez kilka lat, a następnie w wieku około 2 lub 3 lat napotykają na niepowodzenie. Inne mogą odczuwać opóźniony rozwój od wczesnego wieku, który trwa aż do dzieciństwa i okresu dojrzewania.

Objawy często ustępują wraz z wiekiem. Wraz z wiekiem objawy mogą stać się mniej poważne i uciążliwe. Twoje dziecko może również zacząć mówić werbalnie dzięki interwencji i terapii.

Co powoduje autyzm?

Nie wiemy jeszcze, co powoduje autyzm. Jednak naukowcy lepiej rozumieją niektóre czynniki, które mogą odgrywać rolę.

czynniki, które mogą przyczyniać się do autyzmu

• Wiek rodzicielski. Dzieci urodzone przez starszych rodziców mogą mieć większe szanse na rozwój autyzmu.
• Ekspozycja prenatalna. Pewną rolę mogą odgrywać toksyny środowiskowe i narażenie na metale ciężkie podczas ciąży.
• Historia rodzinna. Dzieci, które mają członka najbliższej rodziny z autyzmem, są bardziej narażone na jego rozwój.
• Mutacje i zaburzenia genetyczne. Zespół łamliwego chromosomu X i stwardnienie guzowate to dwie przyczyny, które są badane pod kątem ich związku z autyzmem.
• Przedwczesne porody. U dzieci z niską masą urodzeniową prawdopodobieństwo wystąpienia tego zaburzenia może być większe.
• Brak równowagi chemicznej i metabolicznej. Zakłócenia w hormonach lub substancjach chemicznych mogą utrudniać rozwój mózgu, co może prowadzić do zmian w obszarach mózgu związanych z autyzmem.

Szczepionki nie powodują autyzmu. W 1998 roku kontrowersyjne badanie zaproponowało związek między autyzmem a szczepionkami. Jednak dodatkowe badania obaliły ten raport. W rzeczywistości naukowcy wycofali go w 2010 roku.

Jak diagnozuje się autyzm niewerbalny?

Diagnozowanie autyzmu niewerbalnego jest procesem wielofazowym. Pediatra dziecka może być pierwszym lekarzem, który rozważa ASD. Rodzice, widząc nieoczekiwane objawy, takie jak brak mówienia, mogą zgłosić swoje obawy lekarzowi.

Ten dostawca może zażądać różnych testów, które pomogą wykluczyć inne możliwe przyczyny. Obejmują one:

• egzamin fizyczny
• badania krwi
• badania obrazowe, takie jak rezonans magnetyczny lub tomografia komputerowa

Niektórzy pediatrzy mogą kierować dzieci do pediatry zajmującego się rozwojem i zachowaniem. Lekarze ci specjalizują się w leczeniu zaburzeń, takich jak autyzm.

Ten pediatra może zażądać dodatkowych testów i raportów. Może to obejmować pełną historię medyczną dziecka i rodziców, przegląd ciąży matki i wszelkich komplikacji lub problemów, które wystąpiły w jej trakcie, a także zestawienie operacji, hospitalizacji lub zabiegów medycznych, które dziecko przeszło od urodzenia.

Wreszcie, testy specyficzne dla autyzmu mogą służyć do potwierdzenia diagnozy. W przypadku dzieci niewerbalnych można używać kilku testów, w tym harmonogramu obserwacji diagnostycznych autyzmu, wydanie drugie (ADOS-2) i skali oceny autyzmu dziecięcego, wydanie trzecie (GARS-3).

Testy te pomagają lekarzom określić, czy dziecko spełnia kryteria autyzmu.

Czego szukać

Jedna trzecia do połowy rodziców dzieci z autyzmem zgłasza, że ​​po raz pierwszy zauważyła objawy przed pierwszymi urodzinami dziecka.

Większość - od 80 do 90 procent - zauważyła objawy w ciągu 24 miesięcy.

Wczesne oznaki

Wczesne objawy autyzmu obejmują:

• brak odpowiedzi na swoje nazwisko do 1 roku
• nie paplać ani nie śmiać się razem z rodzicami do 1 roku
• nie wskazywanie obiektów zainteresowania przez 14 miesięcy
• unikanie kontaktu wzrokowego lub wolenie samotności
• nie udawać przez 18 miesięcy
• niespełnianie etapów rozwoju w zakresie mowy i języka
• powtarzanie słów lub wyrażeń w kółko
• zdenerwowany drobnymi zmianami w harmonogramie
• machanie rękami lub kołysanie dla wygody

Jakie są możliwości leczenia?

Nie ma lekarstwa na autyzm. Zamiast tego leczenie koncentruje się na terapiach i interwencjach behawioralnych, które pomagają osobie przezwyciężyć najtrudniejsze objawy i opóźnienia rozwojowe.

Dzieci niewerbalne będą prawdopodobnie wymagały codziennej pomocy, gdy uczą się angażować innych. Te terapie pomagają dziecku rozwijać umiejętności językowe i komunikacyjne. Tam, gdzie to możliwe, pracownicy służby zdrowia mogą również próbować rozwijać umiejętności mówienia.

Leczenie autyzmu niewerbalnego może obejmować:

• Interwencje edukacyjne. Dzieci autystyczne często dobrze reagują na wysoce ustrukturyzowane i intensywne sesje, które uczą zachowań zorientowanych na umiejętności. Programy te pomagają dzieciom uczyć się umiejętności społecznych i językowych, jednocześnie pracując nad edukacją i rozwojem.
• Medycyna. Nie ma leku przeznaczonego specjalnie na autyzm, ale niektóre leki mogą być pomocne w przypadku niektórych powiązanych schorzeń i objawów. Obejmuje to lęk lub depresję oraz obsesyjno-kompulsywne zaburzenie osobowości. Podobnie leki przeciwpsychotyczne mogą pomóc w poważnych problemach behawioralnych, a leki na ADHD mogą zmniejszyć impulsywne zachowania i nadpobudliwość.
• Poradnictwo rodzinne. Rodzice i rodzeństwo dziecka z autyzmem mogą skorzystać z terapii indywidualnej. Sesje te mogą pomóc Ci nauczyć się radzić sobie z wyzwaniami niewerbalnego autyzmu.

Gdzie szukać pomocy, jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko może mieć autyzm

Jeśli uważasz, że Twoje dziecko ma autyzm, te grupy mogą udzielić pomocy:

• Pediatra Twojego dziecka. Umów się na jak najszybszą wizytę u lekarza dziecka. Zanotuj lub zarejestruj zachowania, które Cię dotyczą. Im wcześniej zaczniesz szukać odpowiedzi, tym lepiej.
• Lokalna grupa wsparcia. W wielu szpitalach i gabinetach pediatrów działają grupy wsparcia dla rodziców dzieci z podobnymi wyzwaniami. Zapytaj swój szpital, czy możesz być połączony z grupą, która spotyka się w Twojej okolicy.

Jakie są perspektywy dla osób niewerbalnych?

Na autyzm nie ma lekarstwa, ale wykonano wiele pracy, aby znaleźć odpowiednie metody leczenia. Wczesna interwencja to najlepszy sposób, aby pomóc każdemu dziecku mieć największe szanse na przyszły sukces.

Dlatego jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko wykazuje wczesne objawy autyzmu, natychmiast porozmawiaj z jego pediatrą. Jeśli nie czujesz, że Twoje obawy są traktowane poważnie, rozważ drugą opinię.

Wczesne dzieciństwo to czas wielkich zmian, ale każde dziecko, które zaczyna cofać się w stosunku do swoich kamieni milowych rozwoju, powinno być obserwowane przez profesjonalistę. W ten sposób, jeśli przyczyną jest jakiekolwiek zaburzenie, leczenie można rozpocząć od razu.

Podsumowując

Aż 40 procent dzieci z autyzmem w ogóle nie mówi. Inni mogą mówić, ale mają bardzo ograniczone umiejętności językowe i komunikacyjne.

Najlepszym sposobem, aby pomóc dziecku rozwinąć umiejętności komunikacyjne i potencjalnie nauczyć się mówić, jest jak najszybsze rozpoczęcie leczenia. Wczesna interwencja jest kluczowa dla osób z niewerbalnym autyzmem.