Zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASD) to nazwa używana do opisania szerokiego zakresu schorzeń neurorozwojowych, które można zaobserwować poprzez określone zachowania, techniki komunikacyjne i style interakcji społecznych.
Autyzm nazywany jest „zaburzeniem ze spektrum”, ponieważ zewnętrzne objawy autyzmu mogą obejmować spektrum od „łagodnego” (niezbyt zauważalne) do „ciężkiego” (bardzo zauważalnego) w porównaniu z tym, co jest neurotypowe - w zasadzie to, co wielu nazwałoby „społecznym” norma."
Zgodnie z najnowszym wydaniem Diagnostycznego i statystycznego podręcznika zaburzeń psychicznych (DSM-5) lekarze diagnozują ASD, identyfikując kilka kluczowych objawów. Ale objawy ASD różnią się znacznie w zależności od osoby.
Objawy mogą się również zmieniać wraz z wiekiem: objawy ASD, których doświadczasz jako dziecko, mogą być zupełnie inne niż to, czego doświadczasz jako nastolatek.
Przyjrzyjmy się, jak wyglądają typowe objawy ASD u nastolatków, co możesz zrobić, jeśli ty lub twoje nastoletnie dziecko ma ASD i co możesz zrobić, jeśli martwisz się, że autyzm może przeszkodzić tobie lub twojemu nastolatkowi.
Jakie są typowe objawy autyzmu u nastolatków?
Zewnętrzne oznaki ASD nie są takie same w zależności od osoby.
Ale objawy autyzmu u nastolatków nie różnią się zbytnio od objawów u dzieci i dorosłych.
Oto krótkie podsumowanie kryteriów diagnostycznych autyzmu zgodnie z DSM-5:
- trudności z interakcjami i komunikacją społeczną, takie jak prowadzenie rozmów lub niezrozumienie gestów
- posiadanie intensywnie skoncentrowanych lub ograniczonych wzorców zachowań, takich jak powtarzające się funkcje motoryczne, takie jak trzepotanie rąk, lub ścisłe przestrzeganie codziennej rutyny do stopnia przygnębienia, jeśli te wzorce są zakłócone
- Zewnętrzne oznaki autyzmu można zidentyfikować na wczesnym etapie rozwoju, nawet jeśli nie są one łatwe do wykrycia, ponieważ mogą stać się bardziej widoczne, gdy dziecko będzie starsze
- objawy autyzmu powodują zauważalne wyzwania dostosowujące się do funkcji oczekiwanych w normach społecznych lub w miejscu pracy
- objawy autyzmu nie są wyraźniej częścią innej diagnozy niepełnosprawności intelektualnej lub zaburzeń rozwojowych (chociaż można je zdiagnozować obok siebie)
Te objawy są również diagnozowane na podstawie ich „nasilenia”.
U niektórych osób, u których zdiagnozowano autyzm, mogą występować tylko „łagodne” formy tych objawów. Ale inni mogą doświadczać „ciężkich” form, które zakłócają ich zdolność dostosowania się do neurotypowych norm społecznych i komunikacyjnych.
Dlatego wiele osób uważa, że kluczowe znaczenie ma postawienie diagnozy i jak najszybsze rozpoczęcie leczenia.
„Poważna” diagnoza może pomóc komuś łatwiej uzyskać dostęp do zasobów, których potrzebuje, aby dostosować się do tych norm w miarę starzenia się, kiedy dostosowanie staje się bardziej krytyczne dla samowystarczalności.
Kiedy te znaki zwykle zaczynają się pojawiać?
Oznaki ASD mogą zmieniać się od dzieciństwa do dorosłości. W wielu przypadkach autyzmu nie można z definicji zdiagnozować, chyba że jego objawy są obecne, gdy dziecko jest małe, aby można było ustalić wzorzec zachowania.
Oczywiście nie ma dokładnego czasu, kiedy te oznaki autyzmu staną się zauważalne u Twojego nastolatka.
Ale podobnie jak w przypadku wielu nastolatków, możesz zacząć widzieć zmiany behawioralne i emocjonalne, gdy osiągną dojrzałość płciową, zwykle w wieku od 11 do 13 lat.
Oznaki autyzmu mogą również stać się bardziej zauważalne, gdy zaczną uczęszczać do gimnazjum i liceum, gdzie relacje społeczne często stają się ważniejsze dla życia nastolatka.
Co powinieneś zrobić, jeśli uważasz, że Twój nastolatek ma autyzm?
Autyzm nie jest uleczalny. To część osobowości i osobowości Twojego nastolatka.
Pomóż swojemu nastolatkowi zrozumieć, kim jest, i naucz się kochać i akceptować siebie, zwłaszcza jeśli obawia się, że nie pasuje.
Najpierw udaj się do pediatry, psychologa lub psychiatry specjalizującego się w autyzmie. Będą w stanie przeprowadzić Cię przez proces diagnozowania autyzmu, w tym:
- monitorowanie rozwoju nastolatka w oparciu o listę kontrolną typowych etapów rozwoju
- przeprowadzenie dogłębnej oceny behawioralnej
- zastanowienie się, jakie zasoby mogą pozwolić twojemu nastolatkowi przezwyciężyć wyzwania związane z przystosowaniem się do norm neurotypowych i osiągnięciem samowystarczalności
Jak możesz wspierać nastolatka z autyzmem?
Tak jak objawy autyzmu są różne dla każdego, wyniki dla osoby z autyzmem będą wyglądać inaczej dla każdej osoby.
Pierwszą rzeczą, którą należy zrozumieć, jest to, że Twoje dziecko (lub Ty!) Nie jest upośledzone ani niedostateczne.
Mogą jednak potrzebować dostępu do zasobów, które pomogą im pokonać wyzwania związane z przystosowaniem się do norm neurotypowych, w zależności od tego, czy u nich ASD zostało zdiagnozowane jako „łagodne” czy „ciężkie”.
Oto, co możesz zrobić, aby Twoje dziecko poczuło się kochane i akceptowane przez Ciebie i osoby wokół Ciebie, a także jak pomóc im kochać i akceptować siebie.
Dowiedz się o autyzmie
Wydaje się, że każdego dnia pojawiają się nowe sposoby na zrozumienie i życie z autyzmem.
Porozmawiaj z lekarzami, badaczami lub logopedami z doświadczeniem w zakresie autyzmu, aby dowiedzieć się:
- więcej o autyzmie i jego działaniu
- co dzieje się w neuroróżnorodnym mózgu
- jak możesz bronić swojego nastolatka, gdy inni nie rozumieją lub nie akceptują tego, kim są
Przeczytaj wiele książek i odwiedź także zasoby online. Oto tylko kilka z nich:
- „A Thinking Person’s Guide to Autism” autorstwa Shannon Des Roches Rosa
- „Wyjątkowo ludzki” Barry Prizant
- „Neurotribes” Steve'a Silbermana - obszerna praca nad historią, diagnozą i coraz lepszym zrozumieniem tego, czym autyzm jest (a czym nie jest)
- Sieć Wspierania Autyzmu (ASAN)
- Sieć kobiet autystycznych i niebinarnych (AWNN)
Dowiedz się wszystkiego o swoim nastolatku
Większość rodziców i tak to robi (i większość nastolatków doprowadza do szału). Ale jeśli twoja nastolatka ma autyzm i nie wiesz, co zrobić, zapytaj ją!
Prowadź otwartą rozmowę ze swoim nastolatkiem. Poproś ich, aby powiedzieli Ci, co myślą, lub spisali swoje myśli.
Jeśli Twoje dziecko może nie mieć zdolności werbalnych lub pisemnych, aby podzielić się z Tobą swoimi przemyśleniami lub emocjami, ważne jest, aby obserwować jego zachowanie i zwracać uwagę na to, co może wywołać określone reakcje behawioralne.
Dowiedz się, co pomaga (a czego nie) pomaga zminimalizować zachowania, które mogą być uciążliwe lub kwestionować ich zdolność do maksymalnego wykorzystania zasobów, do których mają dostęp.
Jeśli uważasz, że ich zachowanie jest uciążliwe lub utrudnia im odniesienie sukcesu w sposób, w jaki wyraził zainteresowanie, spróbuj zminimalizować te czynniki wyzwalające lub pomóż swojemu nastolatkowi znaleźć mechanizmy radzenia sobie.
Oto kilka pomysłów:
- Jasne zapala spust? Utrzymuj przyciemnione światła w swoim domu.
- Głośne dźwięki zakłócają ich skupienie lub nadmiernie pobudzają zmysły? Kup im słuchawki z redukcją szumów lub zatyczki do uszu.
- Czy twoja nastolatka odczuwa intensywne emocje? Daj im przestrzeń i bądź wyrozumiały. Nie krzycz, nie zawstydzaj ich ani nie odpowiadaj krzywdzącym językiem lub przemocą.
Zaakceptuj ich takimi, jakimi są
Niezależnie od przesłania, jakie wielu rodziców nastolatków z autyzmem otrzymuje od ludzi i organizacji wokół nich, z nastolatkiem nie ma nic złego. Nie trzeba ich naprawiać.
Zamiast tego spraw, by Twoje dziecko poczuło się kochane. Uwzględnij je we wszystkich wydarzeniach rodzinnych. Zaangażuj się w ich ulubione zajęcia.
Szanuj ich granice, pozwalając im mieć własnych przyjaciół i hobby lub dając im prywatność, gdy o to poproszą.
Bądź konsekwentny i wspierający
Autyzm nie „odchodzi” ani „nie poprawia się”. Przedstawia:
- osobowość
- poznawanie
- emocja
- osobowość
Ważne jest, aby być tam dla nastolatków, ponieważ doświadczają nie tylko typowych zmagań z byciem nastolatkiem, ale także dodatkowej presji, aby dostosować się do standardów neurotypowych.
Konsekwencja w utrzymywaniu pozytywnego, akceptującego środowiska może mieć ogromny wpływ na kierunek ich życia znacznie wcześniej niż nastolatki.
Pomoc dziecku w nauce pewnych życiowych umiejętności lub zachowań, z opanowaniem których mogą mieć trudności, może być również formą wsparcia. Aby rozwinąć umiejętności w tych obszarach, możesz:
- Zobacz psychologa lub psychiatrę, który może pomóc Twojemu nastolatkowi w radzeniu sobie z osobistymi wyzwaniami. Mogą również przepisywać leki na lęk, depresję, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD) lub inne schorzenia, które mogą wpływać na poczucie osobistego spełnienia przez nastolatka lub być postrzegane jako uciążliwe.
- Skontaktuj się z logopedą, który pomoże rozwiązać wszelkie problemy komunikacyjne, lub wykonaj terapię mowy.
- Skontaktuj się ze specjalistą behawioralnym, aby pomóc w rutynach, czynnościach lub nawykach, które mogą przeszkadzać w czynnościach, które chce robić twoje dziecko.
- Skontaktuj się z dietetykiem, który może pomóc zoptymalizować dietę Twojego nastolatka lub uzupełnić jego spożycie, aby zmniejszyć jego doświadczenie związane z trudnymi zachowaniami lub emocjami.
Na wynos
Autyzm nie jest chorobą wymagającą leczenia.
Ale jest to diagnoza, której wielu ludzi nie rozumie. Możesz teraz nie w pełni rozumieć autyzm, nawet jako rodzic autystycznego nastolatka.
Ważne jest, aby Twoje dziecko czuło się kochane, akceptowane i wspierane wszystkimi zasobami, których potrzebuje, aby osiągnąć to, czego chce.
Istnieje silne poparcie dla postawienia dziecku lub nastolatkowi diagnozy autyzmu. Może pomóc im uzyskać zasoby i usługi, których potrzebują, aby doświadczyć bardziej pozytywnych lub satysfakcjonujących wyników przez całe życie.
.jpg)
