Co to są leki przeciwdepresyjne?
Zgodnie z wytycznymi Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, leki przeciwdepresyjne są opcją pierwszego wyboru w leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych (MDD). Mogą również pomóc w leczeniu stanów lękowych, w tym zespołu lęku uogólnionego.
Istnieją różne rodzaje leków przeciwdepresyjnych, w zależności od tego, jak działają w mózgu. Niektóre są lepsze w leczeniu pewnych schorzeń i objawów. Ale wszystkie mają potencjalne skutki uboczne.
Ogólnie każdy typ powoduje nieco inne skutki uboczne, ale nadal mogą występować pewne różnice w obrębie jednego typu.
Ludzie mogą też inaczej reagować na leki przeciwdepresyjne. Niektórzy ludzie mogą nie mieć niepokojących skutków ubocznych, podczas gdy inni mogą mieć jeden lub więcej poważnych skutków ubocznych. Dlatego może być konieczne wypróbowanie kilku różnych leków, zanim znajdziesz odpowiednie.
Oto przegląd głównych rodzajów leków przeciwdepresyjnych i niektórych skutków ubocznych, które są z nimi często związane. Jeśli weźmiesz określony typ, prawdopodobnie nie wystąpią wszystkie związane z nim skutki uboczne. Mogą również wystąpić inne skutki uboczne, w tym poważne, których nie ma na liście.
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)
SSRI wpływają na serotoninę, która jest neuroprzekaźnikiem odgrywającym rolę w wielu rzeczach, w tym w nastroju. Neuroprzekaźniki działają w organizmie jako przekaźniki chemiczne.
Kiedy mózg uwalnia serotoninę, część z niej jest wykorzystywana do komunikacji z innymi komórkami, a część wraca z powrotem do komórki, która ją uwolniła. SSRI zmniejszają ilość serotoniny, która wraca do komórki, która ją uwolniła, pozostawiając w mózgu więcej możliwości komunikowania się z innymi komórkami.
Eksperci nie są całkowicie pewni roli, jaką serotonina odgrywa w depresji. Ale wielu uważa, że niski poziom serotoniny jest czynnikiem przyczyniającym się do tego.
Leki przeciwdepresyjne SSRI obejmują:
- citalopram (Celexa)
- escitalopram (Lexapro)
- paroksetyna (Brisdelle, Paxil, Pexeva)
- fluoksetyna (Prozac)
- fluwoksamina
- sertralina (Zoloft)
SSRI są najczęstszym wyborem w leczeniu MDD, ale mogą również pomóc w:
- uogólnione zaburzenie lękowe
- zaburzenie lękowe
- Fobia społeczna
- Zaburzenia dysmorficzne przedmiesiączkowe
- zespołu stresu pourazowego
- zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsywne
- uderzenia gorąca
Częste działania niepożądane
Bardziej powszechne skutki uboczne SSRI obejmują:
- bóle głowy
- nudności
- problemy ze snem
- zawroty głowy
- biegunka
- osłabienie i zmęczenie
- niepokój
- niestrawność
- suchość w ustach
- problemy seksualne, takie jak niski popęd płciowy, zaburzenia erekcji lub problemy z wytryskiem
SSRI częściej niż niektóre leki przeciwdepresyjne powodują skutki uboczne seksualne. Mogą również zwiększać apetyt, potencjalnie prowadząc do przyrostu masy ciała.
Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI)
Podobnie jak SSRI, SNRI są często stosowane w leczeniu MDD. Podobnie jak SSRI, SNRI zapobiegają ponownemu wchłanianiu przez komórki w mózgu niektórych neuroprzekaźników. To pozostawia więcej z nich dostępnych do komunikacji z innymi komórkami.
W przypadku SNRI, neurotransmiterami dotkniętymi są serotonina i norepinefryna.
Leki przeciwdepresyjne SNRI obejmują:
- desvenlafaksyna (Khedezla, Pristiq)
- duloksetyna (Cymbalta)
- lewomilnacipran (Fetzima)
- milnacipran (Savella)
- wenlafaksyna (Effexor XR)
SNRI są często stosowane w leczeniu depresji, ale mogą również pomóc w:
- uszkodzenie nerwów spowodowane cukrzycą
- fibromialgia
- uogólnione zaburzenie lękowe
- uderzenia gorąca
Częste działania niepożądane
Bardziej powszechne skutki uboczne SNRI obejmują:
- bóle głowy
- nudności
- bezsenność
- senność
- suchość w ustach
- zawroty głowy
- utrata apetytu
- zaparcie
- problemy seksualne, takie jak niski popęd płciowy, zaburzenia erekcji lub problemy z wytryskiem
- osłabienie i zmęczenie
- wyzysk
SNRI mogą powodować seksualne skutki uboczne, ale nie tak często jak SSRI. Niektóre osoby przyjmujące SNRI mogą również przybrać na wadze, ale utrata masy ciała jest częstsza.
W niektórych przypadkach osoby przyjmujące SNRI mogą zauważyć podwyższone ciśnienie krwi.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TCA)
TLPD to starsza grupa leków przeciwdepresyjnych. Podobnie jak SNRI, pomagają zwiększyć poziom noradrenaliny i serotoniny w mózgu. Ale zmniejszają również działanie innego neuroprzekaźnika zwanego acetylocholiną.
Ten wpływ na acetylocholinę zwiększa ryzyko wystąpienia pewnych skutków ubocznych. W rezultacie TCA są zwykle używane tylko wtedy, gdy SSRI i SNRI nie działają dobrze.
Niektóre typowe TCA obejmują:
- amitryptylina (Elavil)
- klomipramina (anafranil)
- dezypramina (norpramina)
- doksepina
- imipramina (tofranil)
- nortryptylina (Pamelor)
Oprócz leczenia depresji wiele TCA jest stosowanych w innych schorzeniach, w tym:
- nerwobóle spowodowane półpasiec
- uszkodzenie nerwów spowodowane cukrzycą
- Fobia społeczna
- fibromialgia
- migrena
- moczenie nocne u dzieci
Częste działania niepożądane
Bardziej powszechne skutki uboczne TLPD obejmują:
- bóle głowy
- suchość w ustach
- rozmazany obraz
- problemy trawienne, takie jak rozstrój żołądka, nudności i zaparcia
- zawroty głowy
- senność
- problemy ze snem
- problemy z pamięcią
- zmęczenie
- przybranie na wadze
- problemy seksualne, takie jak niski popęd płciowy, zaburzenia erekcji lub problemy z wytryskiem
- kłopoty z oddawaniem moczu
- szybkie tętno
- wyzysk
Skutki uboczne TLPD są podobne do tych z SSRI i SNRI, ale zwykle występują częściej i mogą być bardziej uciążliwe.
TLPD są również znacznie bardziej narażone na pewne skutki uboczne, w tym:
- suchość w ustach
- rozmazany obraz
- zaparcie
- kłopoty z oddawaniem moczu
- przybranie na wadze
- senność
W rzadkich przypadkach TLPD mogą również powodować potencjalnie niebezpieczne skutki uboczne związane z sercem, takie jak:
- niskie ciśnienie krwi podczas wstawania
- wysokie ciśnienie krwi
- nieprawidłowe tętno lub arytmia
Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO)
Podobnie jak TLPD, IMAO to starsza grupa leków. Obecnie nie są one powszechnie stosowane w leczeniu depresji, ale Twój lekarz może je zasugerować, jeśli inni nie oferują ulgi.
IMAO działają, zapobiegając rozkładowi niektórych neuroprzekaźników przez organizm. Powoduje to wzrost poziomu serotoniny, norepinefryny i dopaminy.
Niektóre typowe IMAO obejmują:
- izokarboksazyd (Marplan)
- fenelzyna (Nardil)
- tranylcypromina (Parnate)
- selegilina (Eldepryl, Emsam)
Oprócz depresji niektóre IMAO są stosowane w innych schorzeniach. Fenelzyna i tranylcypromina są czasami stosowane w leczeniu lęku napadowego i lęku społecznego. Selegilina jest stosowana w chorobie Parkinsona.
Częste działania niepożądane
Do bardziej powszechnych skutków ubocznych IMAO należą:
- niskie ciśnienie krwi
- nudności
- bóle głowy
- senność
- zawroty głowy
- suchość w ustach
- przybranie na wadze
- ból brzucha
- dezorientacja
- biegunka
- Katar
- problemy seksualne, takie jak niski popęd płciowy, zaburzenia erekcji lub problemy z wytryskiem
MAOI częściej powodują niskie ciśnienie krwi niż inne leki przeciwdepresyjne.Leki te mogą również wchodzić w interakcje z pokarmami zawierającymi tyraminę i powodować niebezpiecznie wysokie ciśnienie krwi.
Antagonista serotoniny i inhibitory wychwytu zwrotnego (SARI)
SARI są również znane jako modulatory serotoniny lub leki przeciwdepresyjne fenylopiperazyny. Czasami są uważane za nietypowe leki przeciwdepresyjne, ponieważ działają inaczej. SARI mogą pomóc w leczeniu:
- depresja
- niepokój
- zaburzenie lękowe
Podobnie jak większość innych leków przeciwdepresyjnych, SARI pomagają zwiększyć ilość dostępnej serotoniny - a czasem innych neuroprzekaźników - w mózgu. Ale robią to w inny sposób niż inne leki przeciwdepresyjne.
Niektóre SARI obejmują:
- nefazodon
- trazodon (Oleptro)
Częste działania niepożądane
Do bardziej powszechnych skutków ubocznych SARI należą:
- senność
- suchość w ustach
- bóle głowy
- zawroty głowy
- nudności
- zmęczenie
- wymioty
- rozmazany obraz
- biegunka
- zaparcie
- niskie ciśnienie krwi
- dezorientacja
Wiele osób przyjmujących SARI odczuwa senność lub senność. To sprawia, że są potencjalnie dobrą opcją dla osób z bezsennością, zwłaszcza jeśli mają również depresję.
Nietypowe leki przeciwdepresyjne
Niektóre leki przeciwdepresyjne po prostu nie pasują do żadnej z głównych grup, zwykle ze względu na sposób ich działania. Są one znane jako atypowe leki przeciwdepresyjne.
Bupropion (Wellbutrin)
W przeciwieństwie do większości innych leków przeciwdepresyjnych, bupropion nie zwiększa serotoniny. Zamiast tego działa w celu zwiększenia norepinefryny i dopaminy. Czasami jest klasyfikowany jako inhibitor wychwytu zwrotnego noradrenaliny i dopaminy.
Oprócz stosowania w depresji bupropion jest również stosowany jako pomoc w rzuceniu palenia.
Bardziej powszechne skutki uboczne bupropionu obejmują:
- problemy ze snem
- bóle głowy
- drażliwość lub pobudzenie
- suchość w ustach
- zaparcie
- utrata apetytu
- utrata masy ciała
- nudności
- wymioty
- wyzysk
- zawroty głowy
- niepokój
W porównaniu z innymi lekami przeciwdepresyjnymi bupropion rzadziej powoduje przyrost masy ciała. W rzeczywistości utrata masy ciała jest częstym efektem ubocznym.
Bupropion jest również mniej podatny na problemy seksualne. W rezultacie czasami przepisuje się go razem z innymi lekami przeciwdepresyjnymi, aby zmniejszyć ich seksualne skutki uboczne.
Ale jest bardziej prawdopodobne, że powodują bezsenność i niepokój niż inne leki przeciwdepresyjne. W rzadkich przypadkach bupropion może wywoływać drgawki, zwłaszcza gdy jest stosowany w dużych dawkach.
Mirtazapina (Remeron)
Mirtazapina w inny sposób niż inne leki przeciwdepresyjne nasila działanie noradrenaliny, serotoniny i dopaminy na mózg. Czasami jest klasyfikowany jako swoisty antagonista serotoniny dla antagonistów noradrenergicznych.
Częste działania niepożądane mirtazapiny obejmują:
- senność
- suchość w ustach
- zwiększony apetyt
- przybranie na wadze
- wysoki cholesterol
- zaparcie
- osłabienie i zmęczenie
- zawroty głowy
Podobnie jak SARI, mirtazapina może powodować senność lub senność. W rezultacie mirtazapina może być stosowana u osób z depresją i problemami ze snem.
Mirtazapina może również powodować zwiększony apetyt, co zwiększa prawdopodobieństwo zwiększenia masy ciała niż inne leki przeciwdepresyjne.
Vilazodone (Viibryd)
Vilazodon nasila działanie serotoniny w mózgu w sposób podobny i różny od SSRI. Czasami nazywany jest inhibitorem wychwytu zwrotnego częściowego agonisty serotoniny.
Częste działania niepożądane wilazodonu obejmują:
- biegunka
- nudności
- zawroty głowy
- suchość w ustach
- problemy ze snem
- wymioty
Vilazodone rzadziej powoduje przyrost masy ciała niż wiele innych leków przeciwdepresyjnych, takich jak SSRI i TLPD. Niektóre osoby przyjmujące wilazodon mają problemy seksualne, takie jak niski popęd płciowy lub zaburzenia erekcji, ale wydaje się, że jest to mniej powszechne w przypadku wilazodonu w porównaniu z SSRI i SNRI.
Wortioksetyna (Trintellix)
Wortioksetyna jest czasami nazywana multimodalnym lekiem przeciwdepresyjnym. Działa trochę jak SSRI, ale ma dodatkowy wpływ na poziom serotoniny.
Bardziej powszechne skutki uboczne wortioksetyny obejmują:
- problemy seksualne, takie jak problemy z orgazmem lub wytryskiem
- nudności
- biegunka
- zawroty głowy
- suchość w ustach
- zaparcie
- wymioty
Wortioksetyna częściej powoduje skutki uboczne seksualne niż wiele innych leków przeciwdepresyjnych. Ale jest mniej prawdopodobne, że spowoduje przyrost masy ciała.
Tabela porównawcza skutków ubocznych
Poniższa tabela jest ogólnym porównaniem niektórych z częściej występujących skutków ubocznych związanych z różnymi lekami przeciwdepresyjnymi.
Korzystając z tego wykresu, pamiętaj o kilku rzeczach:
- Każdy reaguje inaczej na leki przeciwdepresyjne, więc możesz mieć dodatkowe skutki uboczne, których nie wymieniono tutaj.
- Prawdopodobnie nie doświadczysz każdego efektu ubocznego związanego z konkretnym lekiem przeciwdepresyjnym.
- Niektóre leki z większym lub mniejszym prawdopodobieństwem powodują pewne skutki uboczne. Twój lekarz może udzielić ci więcej informacji na temat częstych skutków ubocznych związanych z określonymi lekami w każdej grupie.
- Niektóre działania niepożądane mogą stać się łagodniejsze lub całkowicie zniknąć z czasem, gdy organizm przyzwyczaja się do leku.
- Ten wykres obejmuje tylko typowe skutki uboczne. Niektóre leki przeciwdepresyjne mogą mieć rzadziej występujące, poważniejsze działania niepożądane, w tym nasilone myśli samobójcze.
Ryzyko myśli i zachowań samobójczych
Niektóre leki przeciwdepresyjne, w tym SSRI, mogą powodować nasilenie myśli lub działań samobójczych. Ryzyko to jest większe u dzieci, nastolatków i młodych dorosłych. Jest również większe w ciągu pierwszych kilku miesięcy leczenia lub podczas zmiany dawkowania.
Ty i członkowie Twojej rodziny, opiekunowie i pracownik służby zdrowia powinniście obserwować wszelkie nowe lub nagłe zmiany nastroju, zachowań, myśli lub uczuć. Zadzwoń do swojego lekarza, jeśli zauważysz jakiekolwiek zmiany.
Zapobieganie samobójstwom
Jeśli uważasz, że komuś bezpośrednio grozi samookaleczenie lub zranienie innej osoby:
- Zadzwoń pod numer 911 lub lokalny numer alarmowy.
- Pozostań z tą osobą do czasu przybycia pomocy.
- Usuń wszystkie pistolety, noże, lekarstwa i inne rzeczy, które mogą spowodować obrażenia.
- Słuchaj, ale nie osądzaj, nie kłóć się, nie gróź ani nie krzycz.
Jeśli Ty lub ktoś, kogo znasz, rozważa samobójstwo, poproś o pomoc gorącą linię pomocy w sytuacjach kryzysowych lub zapobiegania samobójstwom. Wypróbuj National Suicide Prevention Lifeline pod numerem 800-273-8255.
Podsumowując
Istnieje wiele rodzajów leków przeciwdepresyjnych. Każdy ma własną listę potencjalnych skutków ubocznych. Wybierając i próbując leku przeciwdepresyjnego, ważne jest, aby ściśle współpracować z lekarzem, zwłaszcza gdy przyzwyczaisz się do skutków ubocznych leku.
Przed rozpoczęciem przyjmowania jakichkolwiek nowych leków poinformuj swojego lekarza o innych przyjmowanych lekach, w tym o lekach dostępnych bez recepty i suplementach ziołowych, takich jak ziele dziurawca. Jeśli pijesz alkohol, zapytaj również o wszelkie potencjalne interakcje, jakie może on mieć z lekami.
Oprócz skutków ubocznych leki przeciwdepresyjne mogą również wywoływać reakcje alergiczne u niektórych osób. W przypadku zauważenia jakichkolwiek objawów ciężkiej reakcji alergicznej, takich jak trudności w oddychaniu lub obrzęk twarzy, języka lub gardła, należy natychmiast zgłosić się do lekarza.
