Jak rozpoznać i leczyć uzależnienie od Xanax

Przegląd

Xanax to marka leku o nazwie alprazolam. Alprazolam jest silnie uzależniający i powszechnie przepisywany. Należy do klasy leków zwanych benzodiazepinami.

Wiele osób najpierw przyjmuje to na zalecenie lekarza. Jest stosowany w leczeniu:

• naprężenie
• uogólniony niepokój
• zaburzenie lękowe

Jednak Xanax można również zdobyć nielegalnie.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o uzależnieniu od Xanax i regeneracji.

Jakie są skutki uboczne stosowania?

W krótkim okresie Xanax rozluźnia mięśnie i łagodzi niepokój i niepokój.

Może również powodować objawy „odbicia”. Dzieje się tak, gdy objawy, które przyjmujesz Xanax w celu leczenia, pojawiają się z większym nasileniem, jeśli przestaniesz przyjmować lek.

Inne częste działania niepożądane obejmują:

Nastrój:

• relaks
• euforia
• wahania nastroju lub drażliwość

Behawioralne:

• utrata zainteresowania seksem

Fizyczny:

• zawroty głowy
• suchość w ustach
• zaburzenie erekcji
• zmęczenie
• nudności
• wymioty
• słaba koordynacja
• drgawki
• duszność
• bełkotliwa wymowa
• drżenie

Psychologiczny:

• brak skupienia
• dezorientacja
• problemy z pamięcią
• brak zahamowań

Podobnie jak inne benzodiazepiny, Xanax upośledza zdolność prowadzenia pojazdów. Wiąże się to również ze zwiększonym ryzykiem upadków, złamań kości i wypadków drogowych.

Czy uzależnienie to to samo co uzależnienie?

Uzależnienie i uzależnienie to nie to samo.

Uzależnienie odnosi się do stanu fizycznego, w którym twoje ciało jest uzależnione od narkotyku. W przypadku uzależnienia od narkotyków potrzebujesz coraz więcej substancji, aby osiągnąć ten sam efekt (tolerancję). Odstawienie leku powoduje skutki psychiczne i fizyczne (odstawienie).

Kiedy jesteś nałogiem, nie możesz przestać używać narkotyku, bez względu na jakiekolwiek negatywne konsekwencje. Uzależnienie może wystąpić z fizycznym uzależnieniem od leku lub bez niego. Jednak uzależnienie fizyczne jest powszechną cechą uzależnienia.

Co powoduje uzależnienie?

Uzależnienie ma wiele przyczyn. Niektóre są związane z twoim środowiskiem i doświadczeniami życiowymi, na przykład z przyjaciółmi, którzy używają narkotyków. Inni są genetyczni. Kiedy bierzesz lek, pewne czynniki genetyczne mogą zwiększać ryzyko uzależnienia. Regularne zażywanie narkotyków zmienia chemię mózgu, wpływając na to, jak odczuwasz przyjemność. Może to utrudnić po prostu zaprzestanie używania leku po rozpoczęciu.

Jak wygląda uzależnienie?

Niezależnie od używanej substancji istnieją pewne typowe oznaki uzależnienia. Ogólne znaki ostrzegawcze, które możesz mieć nałóg, obejmują:

• Używasz lub chcesz regularnie używać tego leku.
• Chęć korzystania z tego jest tak intensywna, że ​​trudno jest skupić się na czymkolwiek innym.
• Aby osiągnąć ten sam „wysoki” poziom (tolerancję), należy użyć większej ilości leku.
• Bierzesz coraz więcej leku lub bierzesz lek przez dłuższy czas, niż zamierzałeś.
• Zawsze masz pod ręką zapas leku.
• Pieniądze są wydawane na zdobycie leku, nawet jeśli pieniądze są ograniczone.
• W celu zdobycia narkotyku rozwijasz niebezpieczne zachowania, takie jak kradzież lub przemoc.
• Pod wpływem narkotyku podejmujesz ryzykowne zachowania, takie jak seks bez zabezpieczenia lub prowadzenie samochodu.
• Używasz leku pomimo związanych z nim trudności, zagrożeń i problemów.
• Dużo czasu poświęca się na zdobycie leku, stosowanie go i regenerację po jego skutkach.
• Próbujesz i nie możesz przestać używać leku.
• Po zaprzestaniu stosowania leku wystąpią objawy odstawienia.

Jak rozpoznać uzależnienie u innych

Twoja ukochana osoba może próbować ukryć przed tobą swoje uzależnienie. Możesz się zastanawiać, czy to narkotyki, czy coś innego, na przykład wymagająca praca lub stresująca zmiana życia.

Oto typowe oznaki uzależnienia:

• Zmiany nastroju. Twój ukochany może wydawać się rozdrażniony, odczuwać depresję lub niepokój.
• Zmiany w zachowaniu. Mogą działać skrycie lub agresywnie.
• Zmiany w wyglądzie. Twoja ukochana osoba mogła niedawno stracić lub przybrać na wadze.
• Problemy zdrowotne. Twoja ukochana osoba może dużo spać, wydawać się ospała lub mieć nudności, wymioty lub bóle głowy.
• Zmiany społeczne. Mogą wycofać się ze swoich zwykłych zajęć towarzyskich i mieć trudności w związku.
• Słabe oceny lub wydajność pracy. Twoja ukochana osoba może nie być zainteresowana lub nie chodzić do szkoły lub pracy i otrzymywać słabe oceny lub recenzje.
• Kłopoty finansowe. Mogą mieć problemy z płaceniem rachunków lub innymi problemami finansowymi, często bez logicznego powodu.

Co zrobić, jeśli uważasz, że ukochana osoba ma nałóg

Pierwszym krokiem jest zidentyfikowanie wszelkich błędnych przekonań na temat uzależnienia. Pamiętaj, że przewlekłe używanie narkotyków zmienia mózg. Może to utrudniać odstawienie leku.

Dowiedz się więcej o zagrożeniach i skutkach ubocznych zaburzeń związanych z używaniem substancji, w tym o objawach zatrucia i przedawkowania. Zapoznaj się z opcjami leczenia, które możesz zasugerować ukochanej osobie.

Zastanów się dokładnie, jak najlepiej podzielić się swoimi obawami. Jeśli myślisz o inscenizacji interwencji, pamiętaj, że może ona nie przynieść pozytywnego wyniku.

Chociaż interwencja może zachęcić ukochaną osobę do szukania leczenia, może również przynieść odwrotny skutek. Interwencje w stylu konfrontacji mogą prowadzić do wstydu, złości lub wycofania społecznego. W niektórych przypadkach spokojniejsza rozmowa jest lepszym rozwiązaniem.

Bądź przygotowany na każdy możliwy wynik. Twoja ukochana osoba może odmówić przyznania się w ogóle do zażywania narkotyków lub odmówić poddania się leczeniu. Jeśli tak się stanie, pomocne może być poszukanie dalszych zasobów lub znalezienie grupy wsparcia dla członków rodziny lub przyjaciół osób żyjących z nałogiem.

Od czego zacząć, jeśli Ty lub Twój ukochany potrzebujecie pomocy

Proszenie o pomoc to ważny pierwszy krok. Jeśli Ty - lub Twoja ukochana osoba - jesteście gotowi na leczenie, pomocne może być skontaktowanie się ze wspierającym przyjacielem lub członkiem rodziny w celu uzyskania wsparcia.

Możesz również zacząć od umówienia się na wizytę u lekarza. Twój lekarz może ocenić ogólny stan zdrowia, wykonując badanie fizykalne. Mogą również odpowiedzieć na wszelkie pytania dotyczące stosowania leku Xanax i, w razie potrzeby, skierować Cię do ośrodka leczenia.

Jak znaleźć ośrodek terapeutyczny

Poproś lekarza lub innego pracownika służby zdrowia o zalecenie. Możesz również wyszukać ośrodek leczenia w pobliżu miejsca zamieszkania, korzystając z lokalizatora usług behawioralnego leczenia zdrowotnego. Jest to bezpłatne narzędzie internetowe udostępnione przez urząd ds. Nadużywania substancji i zdrowia psychicznego (SAMHSA).

Czego można się spodziewać po detoksie

Objawy odstawienia Xanax są cięższe niż w przypadku innych benzodiazepin. Odstawienie może nastąpić po zażyciu leku przez zaledwie jeden tydzień.

Objawy odstawienia Xanax mogą obejmować:

• bóle
• agresja
• niepokój
• rozmazany obraz
• zawroty głowy
• bóle głowy
• nadwrażliwość na światło i dźwięk
• bezsenność
• drażliwość i wahania nastroju
• nudności
• wymioty
• drętwienie i mrowienie dłoni, stóp lub twarzy
• drżenie
• napięte mięśnie
• koszmary
• depresja
• paranoja
• myśli samobójcze
• trudności w oddychaniu

Detoksykacja (detoks) to proces mający na celu pomoc w bezpiecznym zaprzestaniu przyjmowania leku Xanax przy jednoczesnym zminimalizowaniu objawów odstawienia i zarządzaniu nimi. Detoks zwykle odbywa się w szpitalu lub placówce rehabilitacyjnej pod nadzorem lekarza.

W wielu przypadkach stosowanie Xanax zostaje z czasem przerwane. Można go zamienić na inną, dłużej działającą benzodiazepinę. W obu przypadkach bierzesz coraz mniej leku, dopóki nie wydostanie się z organizmu. Ten proces nazywa się zwężaniem i może trwać do sześciu tygodni. W niektórych przypadkach może to potrwać dłużej. Twój lekarz może również przepisać inne leki, aby złagodzić objawy odstawienia.

Czego można się spodziewać po leczeniu

Celem leczenia jest unikanie długotrwałego stosowania Xanax. Leczenie może również odnosić się do innych podstawowych schorzeń, takich jak lęk lub depresja.

Istnieje kilka opcji leczenia uzależnienia od Xanax. Często w tym samym czasie używany jest więcej niż jeden. Twój plan leczenia może obejmować jedną lub więcej z następujących czynności:

Terapia

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest najczęstszą formą terapii uzależnienia od benzodiazepin. CBT dotyczy procesów uczenia się leżących u podstaw zaburzeń związanych z używaniem substancji. Obejmuje pracę z terapeutą w celu opracowania zestawu zdrowych strategii radzenia sobie.

Badania wykazały, że terapia poznawczo-behawioralna stosowana razem ze stopniowym zmniejszaniem dawki skutecznie ogranicza stosowanie benzodiazepin w okresie trzech miesięcy.

Inne popularne terapie behawioralne obejmują:

• trening samokontroli
• ekspozycja cue
• poradnictwo indywidualne
• poradnictwo małżeńskie lub rodzinne
• Edukacja
• grupy wsparcia

Lek

Okres detoksu dla Xanax może być dłuższy niż okres detoksu dla innych leków. Dzieje się tak, ponieważ dawkę leku należy stopniowo zmniejszać w miarę upływu czasu. W rezultacie detoksykacja często pokrywa się z innymi formami leczenia.

Po zaprzestaniu przyjmowania Xanax lub innych benzodiazepin nie musisz przyjmować żadnych dodatkowych leków. Możesz otrzymać inne leki na depresję, lęki lub zaburzenia snu.

Jaka jest perspektywa?

Uzależnienie od Xanax jest stanem uleczalnym. Chociaż wyniki leczenia są porównywalne z wynikami innych chorób przewlekłych, powrót do zdrowia jest procesem ciągłym, który może zająć trochę czasu.

Cierpliwość, życzliwość i przebaczenie mają kluczowe znaczenie. Nie bój się sięgnąć po pomoc, jeśli jej potrzebujesz. Twój lekarz może pomóc Ci znaleźć zasoby wsparcia w Twojej okolicy.

Jak zmniejszyć ryzyko nawrotu

Nawrót jest częścią procesu zdrowienia. Praktykowanie zapobiegania nawrotom i zarządzania nimi może poprawić perspektywy wyzdrowienia w dłuższej perspektywie.

Poniższe mogą pomóc zmniejszyć ryzyko nawrotu w czasie:

• Identyfikuj i unikaj wyzwalaczy narkotyków, takich jak miejsca, ludzie lub przedmioty.
• Zbuduj wspierającą sieć członków rodziny, przyjaciół i pracowników służby zdrowia.
• Bierz udział w wypełnianiu zajęć lub pracy.
• Stosuj zdrowe nawyki, w tym regularną aktywność fizyczną, zbilansowaną dietę i dobre nawyki dotyczące snu.
• Postaw na pierwszym miejscu samoopiekę, zwłaszcza jeśli chodzi o zdrowie psychiczne.
• Zmień sposób myślenia.
• Rozwijaj zdrowy obraz siebie.
• Zaplanuj przyszłość.

W zależności od sytuacji zmniejszenie ryzyka nawrotu może również obejmować:

• leczenie innych schorzeń
• regularne wizyty doradcy
• przyjęcie technik uważności, takich jak medytacja