Rabarbar to warzywo znane z czerwonawych łodyg i kwaśnego smaku.
W Europie i Ameryce Północnej jest gotowana i często słodzona. W Azji jego korzenie są używane w medycynie.
Ten artykuł zawiera szczegółowy przegląd rabarbaru, w tym jego zastosowania i potencjalne korzyści zdrowotne.
Co to jest rabarbar?
Rabarbar słynie z kwaśnego smaku i grubych łodyg, które zwykle gotuje się z cukrem.
Łodygi mają kolor od czerwonego przez różowy do bladozielonego i mają konsystencję zbliżoną do selera.
To warzywo wymaga mroźnych zim, aby rosnąć. W rezultacie występuje głównie w regionach górskich i umiarkowanych na całym świecie, zwłaszcza w Azji Północno-Wschodniej. Jest również popularną rośliną ogrodową w Ameryce Północnej i Europie Północnej.
Istnieje kilka odmian i gatunków. Na Zachodzie najczęstszą odmianą jest rabarbar kulinarny lub ogrodowy (Rheum x hybridum).
PODSUMOWANIERabarbar to warzywo uprawiane ze względu na grube, kwaśne łodygi, które są zwykle spożywane po ugotowaniu z cukrem.
Jak to jest używane?
Rabarbar to niezwykłe warzywo, ponieważ jest bardzo kwaśne i lekko słodkie.
W rzeczywistości można go łatwo pomylić z owocem. Co więcej, rabarbar jest oficjalnie klasyfikowany jako owoc przez Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych (USDA).
Ze względu na kwaśny smak rzadko je się na surowo. Zamiast tego jest zwykle gotowany - słodzony cukrem lub używany jako składnik.
Dopiero w XVIII wieku, kiedy cukier stał się tani i łatwo dostępny, rabarbar stał się popularnym pożywieniem.
Wcześniej był używany głównie w medycynie. W rzeczywistości jego suszone korzenie są wykorzystywane w tradycyjnej medycynie chińskiej od tysięcy lat.
Zjada się tylko łodygi, najczęściej w słodkich zupach, dżemach, sosach, ciastach, tartach, kruszonkach, koktajlach i winie rabarbarowym.
Ponieważ słodkie placki z rabarbarem są tradycyjnym deserem w Wielkiej Brytanii i Ameryce Północnej, warzywo to jest czasami nazywane „ciastem”.
PODSUMOWANIERabarbar to warzywo często zaliczane do owoców. Ze względu na swoją kwaskowatość regularnie słodzi się go do dżemów i deserów.
Zawartość składników odżywczych rabarbaru
Rabarbar nie jest szczególnie bogaty w niezbędne składniki odżywcze, a jego zawartość kalorii jest niska.
Jest jednak bardzo dobrym źródłem witaminy K1, dostarczając około 26–37% dziennej wartości (DV) w 3,5 uncji (100 gramów) porcji, w zależności od tego, czy jest ugotowana.
Podobnie jak inne owoce i warzywa, jest również bogaty w błonnik, zapewniając podobne ilości, jak pomarańcze, jabłka czy seler.
100 gramowa porcja gotowanego rabarbaru z dodatkiem cukru zawiera:
- Kalorie: 116
- Węglowodany: 31,2 grama
- Błonnik: 2 gramy
- Białko: 0,4 grama
- Witamina K1: 26% DV
- Wapń: 15% DV
- Witamina C: 6% DV
- Potas: 3% DV
- Folian: 1% DV
Chociaż rabarbar zawiera przyzwoite ilości wapnia, występuje on głównie w postaci przeciwodżywczego szczawianu wapnia. W tej formie twoje ciało nie może go skutecznie wchłonąć.
Jest również umiarkowanie bogaty w witaminę C, oferując 6% DV w 3,5 uncji (100 gramów) porcji.
PODSUMOWANIE3,5 uncji (100 gramów) porcja gotowanego rabarbaru zapewnia 26% dziennego zapotrzebowania na witaminę K1. Jest również dobrym źródłem błonnika. W przeciwnym razie nie jest znaczącym źródłem niezbędnych składników odżywczych.
Korzyści zdrowotne wynikające z rabarbaru
Badania nad korzyściami zdrowotnymi rabarbaru są ograniczone.
Jednak w kilku badaniach zbadano wpływ izolowanych składników łodyg rabarbaru, takich jak błonnik.
Może obniżać poziom cholesterolu
Łodygi rabarbaru są dobrym źródłem błonnika, który może wpływać na poziom cholesterolu.
W jednym z kontrolowanych badań mężczyźni z wysokim poziomem spożywali codziennie 27 gramów błonnika z łodyg rabarbaru przez miesiąc. Ich całkowity cholesterol spadł o 8%, a cholesterol LDL (zły) o 9%.
Ten korzystny efekt nie dotyczy wyłącznie włókna rabarbarowego. Wiele innych źródeł błonnika jest równie skutecznych.
Dostarcza przeciwutleniaczy
Rabarbar jest również bogatym źródłem przeciwutleniaczy.
Jedno z badań sugeruje, że jego całkowita zawartość polifenoli może być nawet wyższa niż w jarmużu.
Wśród przeciwutleniaczy rabarbaru znajdują się antocyjany, które są odpowiedzialne za jego czerwony kolor i są uważane za korzystne dla zdrowia. Rabarbar jest również bogaty w proantocyjanidyny, znane również jako garbniki skondensowane.
Te przeciwutleniacze mogą być odpowiedzialne za niektóre korzyści zdrowotne wynikające z owoców, czerwonego wina i kakao.
PODSUMOWANIERabarbar jest dobrym źródłem błonnika i przeciwutleniaczy. Badania pokazują, że błonnik rabarbarowy może obniżać poziom cholesterolu, ale badania nad jego korzyściami zdrowotnymi są poza tym ograniczone.
Dlaczego jest kwaśny?
Rabarbar jest prawdopodobnie najbardziej kwaśnym warzywem, jakie można znaleźć.
Jego kwasowość wynika głównie z wysokiego poziomu kwasu jabłkowego i szczawiowego. Kwas jabłkowy jest jednym z najczęściej występujących w roślinach kwasów i przyczynia się do kwaśnego smaku wielu owoców i warzyw.
Co ciekawe, rosnący rabarbar w ciemności sprawia, że jest mniej kwaśny i delikatniejszy. Ta odmiana znana jest jako rabarbar przymusowy, który uprawia się wiosną lub późną zimą.
PODSUMOWANIERabarbar jest wyjątkowo kwaśny, przez co trudno go zjeść na surowo lub bez cukru. Kwaśny smak zawdzięcza głównie kwasowi jabłkowemu i szczawiowemu - chociaż rabarbar wymuszony jest znacznie mniej kwaśny niż inne odmiany.
Bezpieczeństwo i skutki uboczne
Rabarbar jest jednym z najbogatszych w dietę źródeł szczawianu wapnia, najpowszechniejszej formy kwasu szczawiowego występującej w roślinach.
W rzeczywistości, zgodnie z tradycją ludową, rabarbaru nie należy zbierać pod koniec czerwca, ponieważ poziom kwasu szczawiowego rośnie od wiosny do lata.
Substancja ta jest szczególnie obfita w liściach, ale łodygi mogą również zawierać duże ilości, w zależności od odmiany.
Zbyt dużo szczawianu wapnia może prowadzić do hiperoksalurii, poważnego stanu charakteryzującego się gromadzeniem kryształów szczawianu wapnia w różnych narządach.
Te kryształy mogą tworzyć kamienie nerkowe. Długotrwała hiperoksaluria może prowadzić do niewydolności nerek.
Nie każdy reaguje w ten sam sposób na dietetyczny szczawian. Niektórzy ludzie są genetycznie predysponowani do problemów zdrowotnych związanych ze szczawianami.
Niedobór witaminy B6 i wysokie spożycie witaminy C mogą również zwiększać ryzyko.
Ponadto coraz więcej dowodów sugeruje, że problem ten jest gorszy w przypadku osób, którym brakuje pewnych korzystnych bakterii jelitowych. Co ciekawe, niektóre bakterie jelitowe, takie jak Oxalobacter formigenesrozkładają i neutralizują szczawiany z pożywienia.
Chociaż doniesienia o zatruciu rabarbarem są rzadkie, pamiętaj, aby spożywać je z umiarem i unikać liści. Co więcej, gotowanie rabarbaru może zmniejszyć zawartość szczawianów o 30–87%.
PODSUMOWANIERabarbar może zawierać dużo szczawianów i należy go spożywać z umiarem. Warto zauważyć, że gotowanie zmniejsza poziom szczawianów. Upewnij się, że unikasz liści.
Jak gotować rabarbar
Rabarbar można jeść na wiele sposobów. Zwykle jest stosowany w dżemach i deserach, które zawierają dużo dodatku cukru.
To powiedziawszy, jest łatwy w użyciu w przepisach o niskiej zawartości cukru - lub nawet gotowany bez cukru.
Kilka kreatywnych pomysłów to sałatka rabarbarowa i zdrowa kruszonka rabarbarowa. Możesz również dodać to warzywo lub jego dżem do porannej owsianki.
PODSUMOWANIERabarbar jest popularnym składnikiem kruszonek, ciast i dżemów - żywności, która zwykle zawiera cukier. Jednak można również znaleźć przepisy na rabarbar z niewielką ilością lub bez dodatku cukru.
Podsumowując
Rabarbar to wyjątkowe warzywo, którego ludzie używają do gotowania i pieczenia.
Ponieważ może być bogaty w szczawian, należy unikać spożywania go za dużo i starać się wybierać łodygi z odmian o niskiej zawartości szczawianu. Jeśli masz skłonność do kamieni nerkowych, najlepiej unikać rabarbaru.
Z drugiej strony rabarbar jest dobrym źródłem przeciwutleniaczy, witaminy K i błonnika.
Dodatkowo jego kwaśny smak sprawia, że jest idealnym składnikiem dżemów, kruszonek, ciast i innych deserów.
