Czy łuszczyca wpływa na męską płodność?
Tak.
W różnych badaniach stwierdzono, że poziom testosteronu u osób z łuszczycą jest znacznie obniżony.
U mężczyzn niższy poziom testosteronu wiąże się z:
- zmniejszona produkcja nasienia
- zmniejszona ruchliwość plemników (ruch)
- zmniejszone libido
- zmniejszone funkcjonowanie seksualne (zdolność do osiągnięcia lub utrzymania erekcji)
Jak można się spodziewać, badania ujawniły również, że całkowita liczba plemników, ruchliwość plemników i procent plemników o prawidłowej morfologii były znacznie zmniejszone u uczestników z łuszczycą.
Mniejsza liczba dostępnych plemników i problemów z ruchliwością plemników może utrudniać spontaniczne poczęcie.
Odkrycia te sugerują, że nieleczona łuszczyca może upośledzać płodność mężczyzn.
Jaki jest związek między łuszczycą a płodnością?
Związek między łuszczycą a zmniejszoną płodnością może wynikać z tego, jak ogólnoustrojowe zapalenie wpływa na produkcję hormonów płciowych.
Zapalenie wyzwala kaskadę zapalnych cytokin (rodzaj białka), które mogą mieć destrukcyjny wpływ na różne układy narządów, w tym na układ rozrodczy. Ten napływ cytokin może prowadzić do zmniejszenia produkcji hormonów płciowych i produkcji nasienia.
Związek może być również powiązany z zapaleniem dodatkowych gruczołów płciowych. W jednym małym badaniu z 2017 roku 70 procent uczestników z łuszczycą miało ultrasonograficzne objawy zapalenia gruczołów dodatkowych. Nikt z grupy kontrolnej bez łuszczycy nie wykazywał takich objawów.
Dodatkowe gruczoły płciowe u mężczyzn obejmują pęcherzyki nasienne i prostatę. Te gruczoły pomagają tworzyć płyny w nasieniu, które chronią i transportują plemniki. Zapalenie tych gruczołów może również negatywnie wpływać na plemniki, zmniejszając szanse poczęcia.
A co z leczeniem łuszczycy? Czy mogą wpływać na męską płodność?
Wykazano, że leczenie łuszczycy mające na celu zmniejszenie ogólnoustrojowego stanu zapalnego, takie jak leki anty-TNF, poprawia płodność u mężczyzn.
Leki anty-TNF aktualnie zatwierdzone przez Food and Drug Administration (FDA) do leczenia łuszczycy obejmują:
- etanercept (Enbrel)
- infliksymab (Remicade)
- adalimumab (Humira)
Jednak niektóre inne leki immunosupresyjne, takie jak sulfasalazyna, wykazują oznaki obniżenia jakości nasienia. To powiedziawszy, obecnie nie ma wystarczających dowodów, aby ostatecznie określić, które są korzystne lub szkodliwe dla produkcji nasienia i płodności.
Czy są inne warunki, które mogą wpływać na płodność?
Każda choroba lub stan autoimmunologiczny prowadzący do znacznego ogólnoustrojowego zapalenia może wpływać na płodność.
Obejmuje to takie warunki, jak:
- zapalna choroba jelit
- toczeń
- cukrzyca typu 1
- reumatoidalne zapalenie stawów (i inne autoimmunologiczne zapalenie stawów)
- zapalenie naczyń
- autoimmunologiczne zapalenie tarczycy
Czy istnieje sposób, aby zapobiec obawom płodności spowodowanym łuszczycą i wspierać płodność?
Tak, szukając wczesnego leczenia, aby zapobiec i kontrolować wszelkie ogólnoustrojowe zapalenie.
Pierwszym krokiem jest współpraca z lekarzem nad leczeniem, które pozwala na skuteczne leczenie choroby, aby uniknąć ogólnoustrojowego zapalenia. Twoje leczenie prawdopodobnie obejmie leki i zmianę stylu życia, aby uniknąć zaostrzeń.
Te modyfikacje stylu życia mogą obejmować takie rzeczy, jak:
- Ćwicz regularnie. Staraj się ćwiczyć co najmniej 30 minut dziennie.
- Odpowiedni wypoczynek. Celuj przez co najmniej 8 godzin w nocy.
- Dostosowanie diety. Rozważ spożywanie większej ilości pokarmów przeciwzapalnych, takich jak warzywa, owoce, orzechy i ryby. Unikaj przetworzonej żywności i nadmiaru cukru.
- Zmniejszenie stresu. Szukaj wsparcia i poświęć czas na czynności redukujące stres, takie jak medytacja.
- Rzucenie palenia i ograniczenie alkoholu. Jeśli jesteś w stanie rzucić palenie i ograniczyć spożycie alkoholu, może to pozytywnie wpłynąć na łuszczycę, płodność i ogólny stan zdrowia.
Dr Susan Bard jest certyfikowanym dermatologiem z siedzibą w Nowym Jorku i członkiem American College of Mohs Surgery. Dr Bard uzyskała dyplom medyczny z SUNY Downstate. Ukończyła rezydenturę dermatologiczną na Uniwersytecie w Miami, a także stypendium naukowe w dziedzinie dermatologii dziecięcej oraz stypendium dermatologii proceduralnej, gdzie dalej kształciła się w zakresie chirurgii mikrograficznej, laserów i chirurgii plastycznej Mohsa.
