Być może znasz tętniaki, które są wybrzuszeniami w osłabionym odcinku naczynia krwionośnego, zwykle, ale nie zawsze, w tętnicy. Mogą wystąpić w dowolnej części ciała, w tym w mózgu.
Ale możesz nie wiedzieć, czym jest pseudotętniak. Jak można się domyślić z nazwy, pseudotętniak to fałszywy tętniak.
Występuje, gdy ściana naczynia krwionośnego jest uszkodzona. Może to spowodować wyciek krwi z naczynia krwionośnego i gromadzenie się w otaczającej tkance.
Jeśli masz pseudotętniak, ważne jest, aby uzyskać diagnozę i odpowiednie leczenie, ponieważ niektóre pseudotętniaki, jeśli nie są leczone, mogą pęknąć.
Przyjrzyjmy się bliżej temu, co powoduje pseudotętniaki, gdzie się rozwijają, a także ich objawom, czynnikom ryzyka, diagnozie i leczeniu.
Gdzie zwykle rozwijają się tętniaki rzekome?
Tętniaki rzekome występują w osłabionych lub uszkodzonych obszarach tętnic. Mogą wystąpić spontanicznie lub w wyniku uszkodzenia tętnicy.
Nierzadko pojawia się pseudotętniak po wykonaniu zabiegu cewnikowania serca.
W rzeczywistości badania sugerują, że pseudotętniak jest częstym zjawiskiem, gdy tętnica udowa (duża tętnica w okolicy pachwiny) została wielokrotnie nakłuta podczas cewnikowania.
Tętniak rzekomy zwykle rozwija się w pobliżu miejsca wprowadzenia, gdzie wąska, elastyczna rurka cewnikowa jest przewleczona w kierunku serca.
Jeśli cewnik zostanie umieszczony w okolicy pachwiny, może tam rozwinąć się pseudotętniak.
Cewnik można również wprowadzić w szyję lub ramię. Zatem w tych obszarach, a także w innych tętnicach ciała mogą wystąpić pseudotętniaki.
Jakie są objawy?
Jeśli pseudotętniak jest bardzo mały, możesz nawet nie zdawać sobie sprawy, że go masz. Ale jeśli zauważysz obszar, który jest bardzo wrażliwy lub opuchnięty, zgłoś się do lekarza.
Twój lekarz może podejrzewać pseudotętniak, jeśli wystąpią następujące objawy:
- obrzęk lub tkliwość w określonym obszarze, zwłaszcza jeśli niedawno przeszedłeś zabieg
- bolesna masa lub guzek
- świszczący dźwięk zwany brzuchem, który lekarz może usłyszeć za pomocą stetoskopu, co może sugerować zablokowanie przepływu krwi przez tętnicę lub zwężenie naczynia krwionośnego
Co powoduje pseudotętniak?
Pseudotętniaki mogą wystąpić samoistnie.
Mogą również wystąpić w wyniku:
- Cewnikowanie serca. Zaprojektowany do diagnozowania lub leczenia niektórych chorób serca, w przypadku nakłucia tętnicy podczas tej procedury może rozwinąć się pseudotętniak.
- Uraz. Uraz lub uszkodzenie aorty w wyniku wypadku lub rany może spowodować wyciek krwi, powodując powstanie pseudotętniaka w otaczających tkankach.
- Powikłanie chirurgiczne. Przypadkowe uszkodzenie ściany tętnicy podczas zabiegu chirurgicznego może spowodować uraz tętnicy, który może doprowadzić do wycieku krwi do okolicznych obszarów.
- Infekcje. Infekcje mogą czasami prowadzić do rzekomych tętniaków. Na przykład jest rzadki, ale badania wykazały, że niektóre rodzaje infekcji mogą powodować rozwój pseudotętniaka.
- Istniejące tętniaki: Wiadomo również, że pęknięcia istniejących tętniaków powodują rozwój pseudotętniaków.
Jakie są czynniki ryzyka?
Pewne czynniki mogą zwiększać ryzyko rozwoju pseudotętniaka. Niektóre z tych czynników ryzyka obejmują:
- miejsce nakłucia poniżej wspólnej tętnicy udowej
- stosowanie leków przeciwpłytkowych
- stosowanie leków rozrzedzających krew lub antykoagulantów
Jak się to rozpoznaje?
Ultrasonografia jest najczęściej stosowanym narzędziem diagnostycznym do wykrywania tętniaka rzekomego.
Jeśli Twój lekarz podejrzewa, że możesz mieć pseudotętniak, prawdopodobnie zamówi USG lub inny rodzaj badania nieinwazyjnego.
Mogą również zalecić angiogram. Ten test wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie, aby dokładniej przyjrzeć się naczyniom krwionośnym.
Polega na włożeniu długiego, cienkiego cewnika do krwiobiegu. Cewnik uwalnia barwnik do tętnic, co ułatwia lekarzowi sprawdzenie ich na zdjęciu rentgenowskim.
Angiogram jest procedurą bardziej inwazyjną, co oznacza, że wiąże się z większym ryzykiem.
Jakie są możliwości leczenia?
Początkowe leczenie może częściowo zależeć od wielkości tętniaka rzekomego.
W przypadku małego tętniaka rzekomego lekarz może zasugerować uważne czekanie. Oznacza to, że będą go uważnie obserwować, używając od czasu do czasu USG, aby uzyskać lepszy wygląd.
Twój lekarz może zalecić unikanie w międzyczasie takich czynności, jak podnoszenie lub noszenie ciężkich rzeczy.
Większe tętniaki rzekome mogą wymagać szybszego leczenia. W przeszłości operacja była często jedyną opcją. W niektórych przypadkach naprawa chirurgiczna może nadal być najlepszą opcją leczenia.
Obecnie dostępne są jednak inne, mniej inwazyjne opcje leczenia, w tym kompresja pod kontrolą USG i zastrzyki trombiny pod kontrolą USG, które bardziej szczegółowo wyjaśniono poniżej.
Kompresja pod kontrolą USG
Ucisk pod kontrolą USG jest zwykle stosowany tylko w przypadku mniejszych tętniaków, które nie ustępują samoistnie.
Twój lekarz użyje sondy ultradźwiękowej, aby zapewnić kompresję miejsca w 10-minutowych cyklach.
Wadą jest to, że może to być bardzo niewygodne. Podczas tego procesu możesz potrzebować leków przeciwbólowych. Możesz także potrzebować wielu odcinków.
Badania sugerują, że wskaźniki sukcesu mogą się różnić w przypadku tej procedury i wahają się od 63 do 88 procent.
Wstrzyknięcia trombiny pod kontrolą USG
Wstrzyknięcie trombiny pod kontrolą USG to małoinwazyjna procedura, która jest dość prostym procesem. Jednak dla niektórych może to być bolesne.
Zasadniczo twój lekarz dostarcza roztwór zawierający trombinę, enzym, który promuje krzepnięcie, do pseudotętniaka. Celem tej procedury jest spowodowanie krzepnięcia zebranej krwi.
Wstrzyknięcie trombiny pod kontrolą USG jest zwykle procedurą bezpieczną. Według badania z 2017 roku zapewnia pozytywne wyniki w leczeniu tętniaków rzekomych kości udowej. Inne większe badanie również wykazało niski odsetek powikłań.
Operacja
Usunięcie chirurgiczne było podstawową metodą leczenia do lat 90. Po wprowadzeniu ucisku pod kontrolą USG operacja nie była jedyną opcją leczenia pseudotętniaka.
Operacja zwykle polega na usunięciu tętniaka rzekomego i naprawie osłabionej lub uszkodzonej ściany naczynia krwionośnego.
W porównaniu z nowszymi technikami operacja jest bardziej inwazyjna i wiąże się z większym ryzykiem. Ponadto zazwyczaj wymaga dłuższego pobytu w szpitalu.
Jednak może to być konieczne dla niektórych osób, gdy inne techniki nie są skuteczne lub występują inne komplikujące czynniki.
Perspektywy
Nieinwazyjne metody leczenia mają zwykle dobre wskaźniki sukcesu. Po zabiegu Twój lekarz prawdopodobnie będzie Cię obserwował przez jakiś czas, aby upewnić się, że procedura zadziałała.
W niektórych przypadkach może być konieczne późniejsze leczenie. Jeśli jednak potrzebujesz bardziej rozległego leczenia, możesz potrzebować dokładniejszej lub długoterminowej opieki kontrolnej.
Rozmiar pseudotętniaka może również odgrywać rolę w zaleceniach lekarza dotyczących długoterminowego rokowania.
10-letni retrospektywny przegląd wielu badań naukowych wykazał pewne dowody na to, że osoby z większymi tętniakami rzekomymi mogą być bardziej narażone na rozwój innego.
Z przeprowadzonych badań wynika, że nawrót był bardziej prawdopodobny, jeśli pseudotętniak miał 2 cm szerokości lub więcej.
Jednak naukowcy zauważyli, że w niektórych mniejszych badaniach nie znaleziono związku między rozmiarem tętniaka rzekomego a nawrotami.
Badania sugerują, że stan zwany małopłytkowością może również być czynnikiem ryzyka nawrotu.
Osoby z tym stanem mają niską liczbę płytek krwi. Płytki krwi to specjalne rodzaje komórek krwi, które pomagają w krzepnięciu krwi. Zlepianie się tych płytek krwi zatrzymuje krwawienie.
Podsumowując
Tętniaki rzekome występują w osłabionych lub uszkodzonych obszarach tętnic. Osłabiona tętnica może spowodować wyciek krwi z naczynia krwionośnego i gromadzenie się w otaczającej tkance.
Pseudotętniaki mogą rozwinąć się w każdej tętnicy, ale najczęściej występują w tętnicy udowej, zwłaszcza jeśli przeszedłeś zabieg cewnikowania serca.
Pseudotętniak może być również spowodowany:
- uraz
- zabiegi chirurgiczne
- infekcje
Leczenie ewoluowało w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci, oferując bardziej nieinwazyjne opcje.
Ważne jest, aby nie ignorować objawów pseudotętniaka.Jeśli podejrzewasz, że masz pseudotętniak lub istnieje ryzyko jego rozwoju, koniecznie porozmawiaj ze swoim lekarzem o swoich obawach.
-test.jpg)
