Obesofobia: strach przed przybraniem na wadze

Co to jest obesofobia, znana również jako pocrescophobia?

Obesofobia, zwana także pocrescophobią, to strach przed przybraniem na wadze. Najczęściej występuje u dorastających kobiet, ale mężczyźni też mogą go mieć.

Podobnie jak wszystkie fobie, obesofobia jest rodzajem zaburzenia lękowego. Fobie obejmują intensywny i irracjonalny strach przed określonym obiektem, miejscem lub sytuacją.

Jeśli masz otyłość, mówienie lub myślenie o przybieraniu na wadze powoduje, że odczuwasz przesadny niepokój. Możesz także odczuwać przytłaczający lęk w sytuacjach związanych z przyrostem masy ciała, takich jak przebywanie w pobliżu wagi.

Jeśli obawiasz się przybrania na wadze, możesz podjąć ekstremalne kroki, aby tego uniknąć. Zwiększa to ryzyko wystąpienia zaburzeń odżywiania lub może być oznaką, że je masz.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się o objawach i przyczynach tej fobii, a także o możliwościach leczenia.

Co powoduje u ludzi obesofobię?

Obesofobia nie ma wyraźnej przyczyny. Jest to prawdopodobnie spowodowane kilkoma czynnikami, w tym:

Piętno wagi

Piętno wagi to praktyka oceniania ludzi na podstawie ich wagi. To znacząca część współczesnego zachodniego społeczeństwa, które często chwali szczupłość.

Niektórzy ludzie mogą również odczuwać piętno związane z wagą z powodu innych czynników środowiskowych, takich jak oczekiwania rodzinne lub presja rówieśników.

Piętno wagi na ogół dyskryminuje osoby z nadwagą lub otyłością. W rezultacie może powodować u niektórych osób lęk przed przybraniem na wadze.

Perfekcjonizm

W kulturze idealizującej szczupłość przyrost masy ciała jest przedstawiany jako wada. Może to powodować otyłość, szczególnie u osób z silną potrzebą perfekcjonizmu.

Perfekcjonizm, podobnie jak sigma wagi, może być związany z presją ze strony przyjaciół i rodziny. Niektóre osoby mogą również mieć genetyczną skłonność do perfekcjonizmu.

Zaburzenia lękowe

Do obesofobii mogą przyczyniać się inne rodzaje zaburzeń lękowych.

Na przykład obesofobia może wynikać z zespołu lęku społecznego, który wiąże się z lękiem przed odrzuceniem społecznym. Możesz bać się przybrania na wadze ze względu na stosunek społeczeństwa do przybierania na wadze.

Osobiste doświadczenia

Obesofobia może wynikać z twoich osobistych doświadczeń. Jeśli dokuczano Ci z powodu wagi lub wyglądu, możesz powiązać przyrost masy ciała z negatywną oceną. To może sprawić, że będziesz się bać przybrania na wadze.

Jakie są objawy obesofobii?

Objawy otyłości obejmują negatywne emocje podczas myślenia lub mówienia o przybieraniu na wadze. Mogą to być:

• intensywny, wszechogarniający strach
• niepokój
• naprężenie
• atak paniki
• wysokie ciśnienie krwi
• zawroty głowy

Możesz również odczuwać te uczucia, gdy doświadczasz przyrostu masy ciała lub jesteś w sytuacjach, które kojarzą Ci się z przyrostem masy ciała, na przykład podczas spotkań towarzyskich z jedzeniem.

Obesofobia może również zmusić Cię do robienia pewnych rzeczy, aby uniknąć przybierania na wadze, takich jak:

• na czczo
• obsesyjne liczenie kalorii
• ćwiczę zbyt dużo
• częste odchudzanie

Jakie są powikłania i czynniki ryzyka otyłości?

Głównym powikłaniem obesofobii jest niezdrowa obsesja na punkcie masy ciała i jedzenia. Zwiększa to ryzyko wystąpienia zaburzeń odżywiania, które są poważnym stanem charakteryzującym się niebezpiecznymi zachowaniami żywieniowymi.

Niektóre rodzaje zaburzeń odżywiania obejmują obesofobię. Obejmują one:

Jadłowstręt psychiczny

Osoby z jadłowstrętem psychicznym odczuwają silny lęk przed przyrostem masy ciała. Mogą też myśleć, że mają nadwagę, nawet jeśli mają nienormalną niedowagę.

Wraz z obesofobią typowe objawy to:

• ekstremalna cienkość
• zniekształcony obraz ciała
• obsesja na punkcie masy i kształtu ciała
• wyjątkowo ograniczone spożycie żywności
• nadmierne ćwiczenia
• stosowanie środków przeczyszczających lub moczopędnych
• wymuszone wymioty

Ale jadłowstręt psychiczny to nie tylko problem z jedzeniem czy wagą. Dla osób z tym schorzeniem ekstremalne odchudzanie i odchudzanie są sposobami radzenia sobie z podstawowymi problemami emocjonalnymi.

Z powodu poważnego braku kalorii jadłowstręt psychiczny może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak zanik mięśni i niewydolność wielonarządowa.

Bulimia

Bulimia nervosa obejmuje powtarzające się epizody objadania się i przeczyszczania. Obżeranie się to zjadanie dużej ilości pokarmu w krótkim czasie, często bez żadnej kontroli. Oczyszczanie to pozbycie się dodatkowych kalorii za pomocą jednego lub więcej niezdrowych zachowań, takich jak:

• wymuszone wymioty
• nadmierne ćwiczenia
• stosowanie środków przeczyszczających lub moczopędnych
• na czczo

Te zachowania są związane z obesofobią. Inne objawy bulimii obejmują:

• ekstremalna krytyka wagi i kształtu ciała
• intensywne zmiany nastroju
• ukrywanie pożywienia do objadania się
• niepokój o jedzenie
• unikanie sytuacji związanych z jedzeniem

Osoba z bulimią może mieć niewielką niedowagę, umiarkowaną wagę lub nadwagę.

Zaburzenia oczyszczenia

Obezofobia może prowadzić do zaburzeń przeczyszczania, które obejmują przeczyszczanie bez objadania się. Epizody oczyszczania, które się powtarzają, mogą obejmować:

• wymuszone wymioty
• nadmierne ćwiczenia
• stosowanie środków przeczyszczających lub moczopędnych
• na czczo

W wielu przypadkach te zachowania mają na celu kontrolowanie masy ciała i kształtu.

Kiedy iść do lekarza

Jeśli otyłość wpływa na Twoje codzienne życie, powinieneś porozmawiać z lekarzem. Skontaktuj się z lekarzem, jeśli masz następujące objawy:

• intensywny niepokój podczas myślenia o przybieraniu na wadze
• obsesja na punkcie utraty wagi
• częste odchudzanie
• unikanie spotkań towarzyskich z jedzeniem
• negatywny obraz ciała

Powinieneś również szukać pomocy medycznej, jeśli:

• ograniczenie spożycia żywności
• obsesyjne liczenie kalorii
• ćwiczę zbyt dużo
• celowe wymioty

Te objawy mogą wskazywać, że otyłość doprowadziła do zaburzeń odżywiania.

Jak rozpoznaje się otyłość?

Nie ma formalnego testu, który diagnozowałby lęk przed przyrostem masy ciała. Jednak jako rodzaj zaburzenia lękowego, otyłość może zostać zidentyfikowana przez lekarza rodzinnego lub lekarza psychiatrycznego.

Aby ustalić, czy masz obesofobię, dostawca przeprowadzi ocenę psychologiczną. Mogą również:

• zadawać pytania dotyczące objawów
• ocenić swoje zachowania żywieniowe
• przeanalizuj swoją historię medyczną, psychiatryczną i społeczną

Jeśli uważają, że masz zaburzenia odżywiania lub uważają, że jesteś zagrożony, prawdopodobnie zalecą leczenie.

Jak leczy się obesofobię?

Obesofobia jest leczona głównie przez lekarza psychiatrycznego. Celem jest opanowanie strachu przed przyrostem masy ciała i zmniejszenie ryzyka wystąpienia zaburzeń odżywiania.

Jeśli twoja otyłość jest częścią zdiagnozowanego zaburzenia odżywiania, leczenie może obejmować podobne podejście.

Psychoterapia

W psychoterapii podczas wielu sesji rozmawiasz z lekarzem psychiatrycznym. Mogą pomóc zmniejszyć niepokój związany z przyrostem masy ciała i poprawić wizerunek ciała.

Najpopularniejszą metodą jest terapia poznawczo-behawioralna. Może to obejmować:

• rozpoznawanie zniekształconych wzorców myślenia
• zmiana niezdrowych przekonań
• uczenie się pozytywnych nawyków

Lek

Zwykle fobie nie leczy się lekami. Ale jeśli twój lekarz uważa, że ​​twoja obesofobia jest związana z zaburzeniem lękowym, może przepisać leki przeciwlękowe.

Może to obejmować:

• leki przeciwdepresyjne
• leki przeciwpsychotyczne
• stabilizatory nastroju

Ponieważ lęk i zaburzenia odżywiania często współwystępują, możesz również otrzymać leki, jeśli zdiagnozowano u Ciebie zaburzenia odżywiania.

Jeśli uważasz, że masz zaburzenia odżywiania, istnieją zasoby, które mogą zapewnić wsparcie i pomoc:

• Narodowe Stowarzyszenie Zaburzeń Odżywiania
• Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego
• National Association of Anorexia Nervosa and Associated Disorders

Na wynos

Jeśli masz otyłość, możesz spróbować uniknąć przyrostu masy ciała przez niezdrowe zachowania. Może to obejmować nadmierne ćwiczenia, ograniczenie spożycia pokarmu lub częste odchudzanie.

Ponieważ otyłość jest ściśle związana z zaburzeniami odżywiania, ważne jest, aby uzyskać pomoc medyczną, jeśli uważasz, że masz tę fobię.