Znaczenie ranidafobia
Ranidafobia to strach przed żabami i ropuchami. Swoją nazwę zawdzięcza Ranidae, co jest naukową nazwą jednej z największych rodzin żab.
Ranidafobia to specyficzna fobia, czyli rodzaj zaburzeń lękowych. Masz specyficzną fobię, gdy odczuwasz przytłaczający irracjonalny strach przed czymś.
Jak powszechna jest fobia przed żabami?
Nie ma dostępnych szczegółowych informacji na temat powszechności ranidafobii. Wiemy jednak, że fobie specyficzne są na ogół bardzo powszechne.
W rzeczywistości National Institute of Mental Health (NIMH) szacuje, że 12,5 procent dorosłych w Stanach Zjednoczonych doświadczy specyficznej fobii w pewnym momencie swojego życia.
Co wywołuje strach przed ropuchami i żabami?
Nie wiadomo, co dokładnie powoduje określone fobie, takie jak ranidafobia. Jest prawdopodobne, że pojawiają się z powodu jednego lub kombinacji następujących czynników.
Negatywne doświadczenia
Negatywne doświadczenia z żabą lub ropuchą mogą spowodować, że utworzysz związek między tymi zwierzętami i negatywnymi uczuciami, takimi jak strach i panika. Z tego powodu możesz zacząć bać się żab lub ropuch.
Na przykład, w starym studium przypadku z 1983 roku, kobieta poczuła silny lęk przed żabami po traumatycznym doświadczeniu przypadkowego przejechania kosiarki po grupie żab.
Wyuczone zachowania
Możemy również uczyć się zachowań od otaczających nas osób. Na przykład, jeśli rodzic, rodzeństwo lub bliski przyjaciel boi się żab, możesz również zacząć bać się żab.
Możliwe jest również, że poglądy regionalne lub kulturowe mogą wpływać na strach przed żabami. Rzeczywiście, żaby i ropuchy są dość powszechnym tematem w folklorze na całym świecie.
W rzeczywistości, małe badanie z 2012 roku przeprowadzone na 514 osobach w Portugalii wykazało, że obecność folkloru lub negatywnych spostrzeżeń dotyczących gadów i płazów przewidywała negatywne nastawienie do tych zwierząt i ich ochrony.
Ponadto w niewielkim badaniu z 2020 r. Zbadano stosunek do żab w Kapsztadzie w Południowej Afryce. Okazało się, że poglądy uczestników na żaby były kształtowane w młodym wieku przez takie czynniki, jak normy kulturowe i postawy ich opiekunów.
Czynniki indywidualne
W rozwoju fobii specyficznych mogą również odgrywać rolę różne czynniki indywidualne. Na przykład niektórzy ludzie są generalnie bardziej niespokojni niż inni. Możliwe jest również, że genetyka również może przyczynić się do fobii.
Objawy ranidafobii
Objawy określonej fobii można podzielić na dwie kategorie - psychiczną i fizyczną. Przyjrzyjmy się każdemu z nich bardziej szczegółowo.
Objawy psychologiczne
Osoby z ranidafobią doświadczają intensywnego, przytłaczającego strachu lub niepokoju, gdy przebywają w pobliżu żab. Te uczucia są wyolbrzymione w porównaniu z rzeczywistym zagrożeniem, jakie stanowi żaba lub ropucha.
Ważne jest, aby pamiętać, że żaba nie musi być fizycznie obecna, aby te uczucia wystąpiły. Ktoś z ranidafobią może również odczuwać niepokój poprzez:
- myśląc o żabie
- słysząc o żabie
- oglądanie zdjęcia lub filmu przedstawiającego żabę
Czasami ludzie z określoną fobią robią wszystko, co w ich mocy, aby uniknąć obiektu swojego strachu. Na przykład osoba z ranidafobią może uniknąć uczestnictwa w wydarzeniu towarzyskim, które odbywa się w parku ze stawem dla żab.
Objawy fizyczne
Niektóre z fizycznych objawów, których może doświadczyć osoba z ranidafobią, to:
- przyspieszone tętno
- wyzysk
- drżący
- duszność
- uczucie oszołomienia lub zawroty głowy
- ucisk w klatce piersiowej
- objawy trawienne, takie jak rozstrój żołądka lub nudności
Objawy ranidafobii u dzieci
Objawy specyficznej fobii u dzieci mogą być inne niż u dorosłych. Na przykład dziecko z ranidafobią może wykonać następujące czynności po kontakcie z żabą lub ropuchą:
- zamrozić
- przylgnąć do ciebie
- zacząć płakać
- wpaść we wściekłość
Jak sobie radzić
Uczucie niepokoju lub strachu może czasami być wyczerpujące. Jest jednak kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby sobie z tym poradzić.
Jedną z pierwszych rzeczy, które możesz zrobić, jest dbanie o siebie. Może to pomóc zmniejszyć objawy fobii i może obejmować takie czynności, jak:
- regularne ćwiczenia
- jedzenie zdrowej, zbilansowanej diety
- wystarczającej ilości snu
- praktykowanie technik zmniejszających stres, takich jak medytacja lub joga
- unikanie środków pobudzających, takich jak kofeina, które mogą wywołać niepokój
Chociaż może to być trudne, inną rzeczą, którą możesz zrobić, jest próba ograniczenia unikania pewnych czynności. Czasami unikanie pewnych czynności w życiu codziennym może wzmocnić Twoje obawy.
Pamiętasz spotkanie towarzyskie w parku, o którym wspominaliśmy wcześniej? Zamiast odpowiadać „nie”, rozważ pójście. Nie musisz zbliżać się do stawu z żabami, ale podjęcie kroku, aby wziąć udział w spotkaniu, może pomóc zapobiec zakłócaniu twojego życia przez lęki.
Wreszcie, nie bój się rozmawiać z innymi o swoich uczuciach. Rozmowa z rodziną, przyjaciółmi lub grupą wsparcia może zapewnić cenne wsparcie.
Kiedy skontaktować się z lekarzem
Możesz rozważyć umówienie się na wizytę u specjalisty zdrowia psychicznego, jeśli zauważysz, że fizyczne objawy strachu przed żabami zakłócają Twoje codzienne życie, w tym:
- domowe życie
- praca
- szkoła
- interakcje społeczne
- umiejętność wykonywania codziennych czynności
Specjalista ds. Zdrowia psychicznego, taki jak psycholog lub psychiatra, może ocenić historię i objawy, aby zalecić odpowiedni plan leczenia.
Leczenie ranidafobii
Leczenie ranidafobii może obejmować terapię, leki lub kombinację tych dwóch. Przyjrzyjmy się różnym opcjom.
Terapia ekspozycyjna
Terapia ekspozycyjna to rodzaj terapii, w której powoli wystawiasz się na obiekt swojego strachu. Możesz również zobaczyć to zwane terapią odczulającą.
Terapeuta zacznie od ekspozycji, która powoduje najmniejszy niepokój. W trakcie sesji terapeutycznych będą one stopniowo narastać do scenariusza najbardziej wywołującego lęk.
Dla kogoś z ranidafobią postęp terapii ekspozycji może wyglądać mniej więcej tak:
- myślenie o żabach
- mówiąc o żabach
- oglądanie zdjęcia lub filmu przedstawiającego żabę
- przebywanie w tym samym pokoju co żaba
- dotykając żaby
- trzymając w dłoni żabę
W trakcie terapii ekspozycji nauczysz się sposobów radzenia sobie z uczuciem niepokoju, takich jak techniki relaksacji i oddychania.
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)
CBT jest często łączona z terapią ekspozycyjną w celu leczenia określonej fobii. Podczas CBT będziesz pracować ze swoim terapeutą, aby zbadać wzorce myślowe i emocje, które przyczyniają się do Twojego lęku przed żabami.
Celem jest pomóc ci zmienić negatywne myśli lub emocje, które odgrywają rolę w twoim strachu. W przypadku ranidafobii oznaczałoby to wzmocnienie idei, że żaby i ropuchy są ogólnie bezpieczne.
Leki
Leki nie są często używane w przypadku określonych fobii. Ale w niektórych przypadkach może być przepisywany na krótki okres, aby pomóc Ci radzić sobie z uczuciem niepokoju. Niektóre leki, które mogą być stosowane, obejmują beta-blokery i benzodiazepiny.
Jednak coraz więcej dostawców nie przepisuje benzodiazepin. Według FDA, leki te muszą teraz nosić „czarną skrzynkę” ostrzegającą konsumentów, że mogą uzależniać się od nałogu i należy je przyjmować ostrożnie.
Pamiętaj, aby zawsze porozmawiać z lekarzem przed przyjęciem jakichkolwiek leków.
Na wynos
Ranidafobia to strach przed żabami i ropuchami. Ktoś z ranidafobią doświadcza intensywnego uczucia strachu lub niepokoju w odpowiedzi na żaby. Mogą również mieć objawy fizyczne, takie jak:
- przyspieszone tętno
- drżący
- wyzysk
Nie jest jasne, co powoduje ranidafobię. Dzieje się tak prawdopodobnie z powodu kombinacji czynników, takich jak:
- negatywne doświadczenia
- wyuczone zachowania
- jak ktoś przetwarza uczucie strachu lub niepokoju
Specyficzne fobie, takie jak ranidafobia, można leczyć metodami, takimi jak terapia ekspozycyjna i terapia poznawczo-behawioralna.
Jeśli czujesz, że strach przed żabami zakłóca Twoje codzienne życie, możesz rozważyć umówienie się na wizytę u specjalisty zdrowia psychicznego, aby omówić swoje obawy.
