Emetofobia to specyficzna fobia, która wiąże się ze skrajnym lękiem przed wymiotami, widzeniem wymiotów, obserwowaniem wymiotów innych osób lub mdłości.
Ogólnie większość ludzi nie lubi wymiotów. Ale ta niechęć jest zwykle zawarta w pewnym momencie. Z drugiej strony osoby z emetofobią spędzają dużo czasu martwiąc się o wymioty, nawet jeśli oni lub osoby wokół nich nie czują się źle. Sama myśl, że ktoś może zwymiotować, czasami wystarcza, aby wywołać intensywny niepokój.
To ciągłe cierpienie może mieć duży wpływ na twoje codzienne życie. Na przykład możesz bać się jedzenia ze strachu, że coś spowoduje wymioty. Lub unikaj jazdy, ponieważ istnieje szansa, że możesz złapać samochód. Może trzymasz się z dala od publicznych łazienek ze strachu, że ktoś może wymiotować w kabinie.
Podczas gdy lęk spowodowany emetofobią może wydawać się przytłaczający, stan ten zwykle można leczyć z pomocą terapeuty.
Jakie są objawy?
Posiadanie emeteofobii oznacza, że prawdopodobnie podejmujesz znaczne wysiłki, aby uniknąć sytuacji, w których Ty lub ktoś inny może zwymiotować. Może się okazać, że budujesz swoje dni, unikając takich scenariuszy.
Inne zachowania, które mogą wskazywać na emetofobię, obejmują:
- wyeliminowanie pokarmów, które kojarzą Ci się z wymiotami
- jedz powoli, jedz bardzo mało lub jedz tylko w domu
- częste wąchanie lub sprawdzanie jedzenia, aby upewnić się, że się nie zepsuło
- nie dotykanie powierzchni, na których mogą znajdować się zarazki prowadzące do choroby, takich jak klamki, deski sedesowe lub spłuczki, poręcze lub komputery publiczne
- nadmierne mycie rąk, naczyń, żywności i narzędzi do przygotowywania żywności
- unikanie picia alkoholu lub przyjmowania leków, które mogą wywoływać nudności
- unikanie podróży, szkoły, przyjęć, transportu publicznego lub zatłoczonej przestrzeni publicznej
- trudności w oddychaniu, ucisk w klatce piersiowej lub przyspieszone bicie serca na myśl o wymiotach
Zachowaniom tym towarzyszą objawy zdrowia psychicznego, takie jak:
- ekstremalny strach przed zobaczeniem, jak ktoś wymiotuje
- skrajny strach przed zwymiotowaniem, ale niemożnością znalezienia łazienki
- skrajny strach przed niemożnością zaprzestania wymiotów
- panika na myśl o niemożności opuszczenia zatłoczonego obszaru, jeśli ktoś wymiotuje
- niepokój i niepokój przy nudnościach lub myślach o wymiotach
- uporczywe, irracjonalne myśli łączące czynność z przeszłym doświadczeniem związanym z wymiotami (na przykład unikanie kraciastej odzieży po publicznym zwymiotowaniu w koszuli w kratę)
Pamiętaj, że ludzie często doświadczają fobii, w tym emetofobii, na różne sposoby. Na przykład możesz bardziej martwić się wymiotami, podczas gdy inni mogą bardziej martwić się widokiem, jak inni wymiotują.
Ponadto osoby z konkretnymi fobiami są zwykle świadome, że ich reakcja na przedmiot ich fobii nie jest typowa. Na przykład możesz zrobić wszystko, co w Twojej mocy, aby unikać jedzenia potraw gotowanych przez kogoś innego, ale wiesz, że większość ludzi tak nie żyje.
Ta wiedza na ogół nie jest pomocna i często sprawia, że doświadczenie jest bardziej przygnębiające. Może również prowadzić do poczucia wstydu, powodując, że będziesz uważnie strzec swoich objawów przed innymi.
Co to powoduje?
Specyficzne fobie często rozwijają się po incydencie z udziałem rzeczy, której się boimy.
W kontekście emetofobii może to obejmować:
- bardzo chory w miejscach publicznych
- mając ciężki przypadek zatrucia pokarmowego
- widząc, jak ktoś wymiotuje
- że ktoś na ciebie zwymiotuje
- posiadanie ataku paniki podczas incydentu wymiotów
Emetofobia może również rozwinąć się bez wyraźnej przyczyny, co prowadzi ekspertów do przekonania, że genetyka i środowisko mogą odgrywać rolę. Na przykład posiadanie rodzinnej historii fobii specyficznych lub innych zaburzeń lękowych może zwiększyć Twoje ryzyko.
Często zaczyna się również w dzieciństwie, a niektórzy dorośli, którzy żyli z emetofobią od dziesięcioleci, mogą nie pamiętać pierwszego zdarzenia wyzwalającego.
Jeśli nie potrafisz wskazać żadnego doświadczenia, które mogło doprowadzić do twojej emetofoboii, nie martw się. Leczenie może nadal pomóc, nawet jeśli nie wiesz, co pierwotnie spowodowało fobię.
Jak się to rozpoznaje?
Ekstremalny strach lub niepokój wokół określonego obiektu lub sytuacji jest zwykle diagnozowany jako fobia, gdy zaczyna powodować cierpienie, które negatywnie wpływa na twoje życie w domu, szkole lub pracy.
Inne kryteria rozpoznania emetofobii obejmują:
- znaczna reakcja lęku i lęku, która pojawia się natychmiast po zobaczeniu lub myśleniu o wymiotach
- aktywne unikanie sytuacji, które mogą powodować wymioty
- objawy utrzymujące się przez co najmniej sześć miesięcy
Niektóre z głównych objawów emetofobii obejmują zachowania obsesyjno-kompulsywne, więc emetofobia może najpierw objawiać się jako zaburzenie obsesyjno-kompulsywne.
Emetofobia może również wyglądać podobnie do agorafobii. Strach przed wymiotami lub widokiem wymiotów innych ludzi może stać się tak silny, że wywołuje panikę, utrudniając lub wręcz uniemożliwiając opuszczenie domu. Ale jeśli jedynym powodem unikania miejsc publicznych jest strach przed wymiotami, prawdopodobnie zostanie zdiagnozowana emetofobia, a nie agorafobia.
Jak to jest traktowane?
Fobie nie zawsze wymagają leczenia. W niektórych przypadkach ludzie znajdują sposoby, aby je obejść. Ale niektóre obiekty lub sytuacje, których się boisz, takie jak windy czy pływanie, są łatwiejsze do uniknięcia niż inne.
Ogólnie rzecz biorąc, dobrze jest szukać pomocy, jeśli fobia wpływa na jakość Twojego życia lub zastanawiasz się, jak by się zmieniło, gdybyś nie miał fobii.
Większość ludzi uważa, że terapia ekspozycyjna i, w niektórych przypadkach, leki przynoszą ulgę.
Terapia ekspozycyjna
Terapia ekspozycyjna jest uważana za jedną z najskuteczniejszych metod leczenia określonych fobii. W tego typu terapii będziesz pracować z terapeutą, aby powoli wystawiać się na to, czego się boisz.
W przypadku leczenia emetofobii może to obejmować zjedzenie nowego jedzenia w restauracji lub kręcenie się, aż zaczniesz odczuwać lekkie mdłości. Kiedy spróbujesz tych rzeczy, otrzymasz również techniki, które pomogą Ci radzić sobie z uczuciem niepokoju i strachu podczas ekspozycji.
Jeśli brzmi to przytłaczająco, rozważ systematyczną desensytyzację. Jest to rodzaj terapii ekspozycyjnej, która polega na radzeniu sobie z lękami w trakcie wielokrotnych ekspozycji, które stopniowo stają się bardziej intensywne.
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)
CBT to rodzaj terapii, która pomaga nauczyć się rozpoznawać i kwestionować negatywne myśli, które powodują niepokój.
CBT dla specyficznych fobii obejmuje również ekspozycję na twoją fobię. W miarę jak będziesz się stopniowo narażać, będziesz pracować ze swoim terapeutą, aby zająć się lękiem i stresem, których doświadczasz, myśląc o wymiotach, i nauczysz się sposobów radzenia sobie z nimi samodzielnie.
Wyniki badania z 2016 roku, w którym wzięło udział 24 osób z emetofobią, sugerują, że terapia poznawczo-behawioralna przynosi korzyści. To badanie z randomizacją było pierwszym tego rodzaju, więc dalsze badania mogą pomóc w potwierdzeniu tego odkrycia.
jak znaleźć terapeutęZnalezienie terapeuty może być zniechęcające, ale nie musi. Zacznij od zadania sobie kilku podstawowych pytań:
- Jakie problemy chcesz rozwiązać? Mogą być konkretne lub niejasne.
- Czy są jakieś szczególne cechy, które chciałbyś mieć u terapeuty? Na przykład, czy czujesz się bardziej komfortowo z kimś, kto ma taką samą płeć?
- Ile realistycznie możesz wydać na sesję? Czy potrzebujesz kogoś, kto oferuje ceny w ruchomej skali lub plany płatności?
- Gdzie terapia będzie pasować do Twojego harmonogramu? Potrzebujesz terapeuty, który może Cię spotkać w określony dzień tygodnia? Albo ktoś, kto ma nocne sesje?
Następnie zacznij tworzyć listę terapeutów w Twojej okolicy. Jeśli mieszkasz w Stanach Zjednoczonych, przejdź do lokalizatora terapeuty Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego.
Martwisz się o koszty? Nasz przewodnik po przystępnej cenie może pomóc.
Lek
Podczas gdy leki nie mogą konkretnie leczyć określonej fobii ani powodować jej ustąpienia, niektóre leki mogą pomóc zmniejszyć objawy lęku lub paniki.
Beta-blokery mogą pomóc w zapobieganiu podwyższonemu ciśnieniu krwi i częstości akcji serca oraz innym fizycznym objawom lęku, które wynikają z adrenaliny. Są one zwykle wykonywane przed wejściem w sytuacje, które mogą wywołać twoją fobię.
Benzodiazepiny to środki uspokajające, które mogą zmniejszyć lęk, ale mogą uzależniać i nie są zalecane do długotrwałego stosowania.
Lek o nazwie d-cykloseryna (DCS) może przynosić korzyści, gdy jest stosowany podczas terapii ekspozycyjnej. Przegląd literatury z 2017 r. Obejmujący 22 badania dotyczące osób żyjących z lękiem, OCD lub zespołem stresu pourazowego (PTSD) wykazał, że DCS wydaje się zwiększać efekty terapii ekspozycyjnej.
Jednak terapia ekspozycyjna jest ogólnie bardzo skuteczna w leczeniu fobii, więc uzupełnianie terapii lekiem może nie być konieczne.
Jaka jest perspektywa?
Emetofobia może mieć duży wpływ na Twoje codzienne czynności, ale leczenie może pomóc Ci odzyskać kontrolę. Znalezienie odpowiedniego terapeuty i odpowiedniego podejścia do leczenia może zająć trochę czasu, ale zazwyczaj przynosi to bogatsze i bardziej satysfakcjonujące życie.
