Odkąd byłem młody, jedzenie odgrywało w moim życiu znaczącą rolę.
Powiedziałbym nawet, że jako dziecko trochę za bardzo lubiłem jedzenie, do tego stopnia, że miałem nadwagę lub otyłość przez większość mojego dzieciństwa i lat młodzieńczych.
Dorastanie z nadwagą może być trudne jako dziecko, a zwłaszcza jako nastolatek. Często byłem zastraszany ze względu na swoją wagę, co przyczyniło się do problemów z obrazem ciała, niepewności i niepokoju, a ostatecznie przekształciło się w zaburzenie odżywiania znane jako bulimia.
Moja walka z problemami z wizerunkiem ciała i bulimią doprowadziła mnie do kariery w dziedzinie odżywiania, aby zbudować zdrowsze relacje z jedzeniem, poprawić moje zdrowie i, co najważniejsze, pomóc innym, którzy borykają się z tymi samymi problemami.
Oto moja historia.
Ascent / PKS Media Inc./Getty Images
Dorastanie z problemami z obrazem ciała
Termin obraz ciała odnosi się do tego, jak ktoś postrzega siebie.
Dla ludzi takich jak ja, którzy borykają się z problemami z obrazem ciała, sposób, w jaki postrzegasz siebie, jest znacznie bardziej zniekształcony niż to, jak postrzegają cię inni ludzie. Negatywne postrzeganie własnego ciała może sprzyjać uczuciu niepokoju, niepewności i depresji - a czasami przekształcić się w zaburzenie odżywiania.
Jednak problemy z obrazem ciała zazwyczaj nie pojawiają się z niczego. Mogą być spowodowane czynnikami takimi jak media społecznościowe, zastraszanie i presja społeczna.
Dorastając, miałem wiele niepewności. W szkole byłem zazwyczaj postrzegany jako pulchny dzieciak i miałem bardzo niewielu przyjaciół.
Dzieci są szczególnie narażone na presję społeczną i problemy z wizerunkiem ciała. Szkoła to jedno z pierwszych miejsc, w których kontaktujemy się z osobami w naszym wieku, które nie są członkami rodziny.
Jeśli dziecko czuje, że jego wygląd wpływa na jego zdolność do nawiązywania przyjaźni, może spróbować znaleźć sposób na samodzielną zmianę tego czynnika. Tak było przynajmniej w przypadku mnie.
Ponieważ moja waga była czynnikiem, o którym wiedziałem, że mogę się zmienić, wypróbowałem każdą nową dietę lub sztuczkę, o której słyszałem, aby schudnąć. Jednak internet nie był tak łatwo dostępny jak obecnie, więc nie mogłem łatwo znaleźć zdrowych sposobów na odchudzanie.
Zamiast tego wierzyłem, że gdybym po prostu nie jadł, zdecydowanie schudłbym.
Moja walka z bulimią
Bulimia, skrót od bulimia nervosa, jest potencjalnie zagrażającym życiu zaburzeniem odżywiania.
Zwykle charakteryzuje się napadowym objadaniem się, po którym następuje przeczyszczenie. Jednym z powszechnych sposobów leczenia bulimii są wymuszone wymioty. Jednak inne metody obejmują przyjmowanie środków przeczyszczających lub moczopędnych, post lub nadmierne ćwiczenia.
Kiedy byłem nastolatkiem, często słyszałem, że ludzie wymiotują po jedzeniu jako łatwy sposób na zrzucenie wagi. Więc poczułem, że pójdę tą drogą i oczyści się po jedzeniu, aby schudnąć i w końcu poczułem się bardziej akceptowany przez moich rówieśników - coś, co później zdałem sobie sprawę, było dużym błędem.
Podczas gdy straciłam znaczną wagę, wraz z tym pogorszyło się moje zdrowie. Ledwo mogłam chodzić ani się koncentrować, wypadały mi włosy i regularnie traciłam przytomność - nie jest to coś, czego można się spodziewać jako 14-latka.
Oczyszczanie nie jest zdrowym ani zrównoważonym sposobem na odchudzanie - odkryłem to na własnej skórze. W ciągu kilku miesięcy moja waga wróciła do miejsca, w którym się zaczęła.
Cykl niezrównoważonej utraty wagi poprzez ograniczanie i objadanie się trwał kilka lat, aż wstąpiłem na uniwersytet, gdzie w końcu dowiedziałem się więcej o odżywianiu.
Odkrywanie odżywiania
Zdrowie zawsze było moją pasją w całej szkole. Ta pasja początkowo doprowadziła mnie do podjęcia kariery lekarskiej, ponieważ uważałem, że to najlepszy sposób pomagania ludziom.
Jednak na pierwszym roku studiów zaczęliśmy poznawać żywność i odżywianie oraz ich rolę w zdrowiu i chorobach. Im więcej dowiedziałem się o odżywianiu, tym bardziej byłem pochłonięty jego rolą dla naszego ogólnego zdrowia i dobrego samopoczucia.
Pod koniec roku zdecydowałem się przejść na studia licencjackie z żywienia człowieka. To ostatecznie doprowadziło mnie do zdobycia tytułu magistra w zakresie żywienia i dietetyki oraz spełnienia innych wymagań niezbędnych do zostania zarejestrowanym dietetykiem.
Jedną z najważniejszych rzeczy, których nauczyłem się na uniwersytecie, było to, że mój cykl przeczyszczania i objadania się był uważany za zaburzenie odżywiania i był znacznie częstszy niż myślałem.
Nie wspominając o tym, że ma wiele długoterminowych konsekwencji zdrowotnych, których nigdy nie brałem pod uwagę, takich jak nawet 10-krotnie większe ryzyko przedwczesnej śmierci.
Wtedy zdecydowałem się szukać pomocy i pracować razem z terapeutą i pracownikiem służby zdrowia, aby zmienić postrzeganie swojego ciała i zbudować zdrowsze relacje z jedzeniem.
Razem mogliśmy zidentyfikować wzorce myślowe i przekonania, które przyczyniły się do mojej bulimii. Pracowaliśmy nad znalezieniem sposobów na zmianę mojego postrzegania ich i opracowaliśmy plan konserwacji, aby zapobiec nawrotom w przyszłości.
Chociaż proces ten zajął trochę czasu, jestem wdzięczny za wsparcie mojego lekarza, terapeuty i przyjaciół, którzy towarzyszyli mi przez całą podróż. Zapewnili mi bezpieczną przestrzeń, której potrzebowałem, aby stawić czoła temu wyzwaniu.
Co najważniejsze, ta podróż i moje wykształcenie uniwersyteckie pomogły mi zdobyć umiejętności niezbędne do pomagania innym, którzy byli w tej samej sytuacji.
Zaburzenia odżywiania to delikatny temat, a ludzie, którzy je mają, często nie informują o tym innych. Może to wynikać z różnych przyczyn, w tym z tego, że zaburzenia odżywiania są czasami negatywnie postrzegane przez społeczeństwo.
Jako zarejestrowany dietetyk i pracownik służby zdrowia dążę do stworzenia przyjaznej i bezpiecznej przestrzeni, w której wszyscy moi klienci będą czuli się komfortowo, rozmawiając o swoim odżywianiu, w tym na wrażliwe tematy, takie jak zaburzenia odżywiania.
Mój dzisiejszy związek z jedzeniem
Mogę teraz spokojnie powiedzieć, że mam dużo zdrowszy stosunek do jedzenia i mojego wizerunku ciała.
Chociaż uczucie niepewności i niepokoju powraca od czasu do czasu, teraz udaje mi się lepiej zrozumieć swoje emocje związane z jedzeniem.
Jeśli chodzi o moje codzienne spożycie, uważam, że najlepiej nie przestrzegać żadnej konkretnej diety.
Zamiast tego staram się spożywać wystarczającą ilość białka i uzupełniać resztę diety dużą ilością warzyw i zdrowych węglowodanów, takich jak ryż, owies, fasola, owoce i komosa ryżowa.
Utrzymuję wysokie spożycie białka, aby pomóc mi w osiągnięciu celów związanych z ćwiczeniami, takich jak budowanie masy mięśniowej. Staram się również minimalizować spożycie wysoko przetworzonej żywności i skupiać się na produktach pełnowartościowych, ponieważ są one znacznie bardziej pożywne.
Ograniczenie liczby czynników, o które pozwalam sobie martwić w codziennej diecie, pomaga mi również utrzymać lepsze relacje z jedzeniem i cieszyć się nim takim, jakim jest.
Jeśli okaże się, że martwienie się tym, co jesz, stresuje Cię, zalecam skupienie się tylko na jednym nowym zdrowym nawyku naraz, takim jak posiadanie źródła białka w głównym posiłku lub włączenie większej ilości warzyw do diety.
Szukam pomocy
Zamówienia na jedzenie są stosunkowo powszechne i dotyczą ponad 30 milionów ludzi w samych Stanach Zjednoczonych.
Jeśli Ty lub ktoś bliski ma zaburzenia odżywiania, ważne jest, aby wiedzieć, że można szukać pomocy lub kontaktować się z zaufaną osobą.
Już samo rozpoczęcie rozmowy z kimś, komu ufasz, może sprawić, że poczujesz się tak, jakbyś z ramion spadł ogromny ciężar.
Zaburzenia odżywiania są skomplikowane i nie ma szybkiego rozwiązania. Zamiast tego często wymagają współpracy z różnymi pracownikami służby zdrowia, takimi jak lekarze, dietetycy i terapeuci, z których każdy leży w Twoim najlepszym interesie.
Chociaż na początku szukanie pomocy może wydawać się zniechęcające, ważne jest, aby wiedzieć, że nie jesteś sam, a droga do wyzdrowienia zaczyna się od jednego małego kroku.
Jeśli szukasz pomocy, oto kilka przydatnych zasobów:
- Narodowe Stowarzyszenie Zaburzeń Odżywiania
- Poufna linia pomocy National Eating Disorders Association
- Akademia Zaburzeń Odżywiania
Ryan Raman jest zarejestrowanym dietetykiem mieszkającym w Auckland w Nowej Zelandii. Posiada tytuł magistra dietetyki i żywienia na Uniwersytecie w Auckland oraz tytuł licencjata z żywienia człowieka. Oprócz pisania dla Healthline Nutrition, Ryan prowadzi prywatną praktykę online, w której pomaga ludziom z całego świata nauczyć się, jak jeść zdrowiej i odzyskać kontrolę nad swoim zdrowiem poprzez proste praktyki żywieniowe. W wolnym czasie Ryan uwielbia wędrować po górach, poznawać dziką przyrodę i eksperymentować ze zdrowymi potrawami. Możesz skontaktować się z nim za pośrednictwem jego strony internetowej.
