Co to jest syndrom izolowany klinicznie i czy przerodzi się w stwardnienie rozsiane?

Co to jest zespół izolowany klinicznie (CIS)?

Zespół izolowany klinicznie (CIS) to epizod objawów neurologicznych. CIS obejmuje demielinizację w ośrodkowym układzie nerwowym. Oznacza to, że straciłeś trochę mieliny, powłoki chroniącej komórki nerwowe.

Aby epizod został sklasyfikowany jako CIS, musi trwać co najmniej 24 godziny. Nie może być związane z gorączką, infekcją ani inną chorobą.

CIS, z samej nazwy, wskazuje, że miałeś pojedynczy incydent. Nie oznacza to, że powinieneś spodziewać się więcej lub że na pewno rozwiniesz stwardnienie rozsiane (SM). Jednak CIS jest czasami pierwszym klinicznym epizodem stwardnienia rozsianego.

Kontynuuj czytanie, aby dowiedzieć się więcej o powiązaniach między WNP i Państwami Członkowskimi, jak dokonuje się tego rozróżnienia i jakie powinny być następne kroki.

Czym różni się CIS od SM?

Duża różnica polega na tym, że CIS to pojedynczy epizod, podczas gdy SM obejmuje wiele epizodów lub zaostrzeń.

Dzięki CIS nie wiesz, czy to się kiedykolwiek powtórzy. Z drugiej strony, SM jest chorobą trwającą całe życie i nie można jej wyleczyć, chociaż można ją leczyć.

Niektóre objawy CIS to:

• Zapalenie nerwu wzrokowego. Jest to stan, w którym nerw wzrokowy jest uszkodzony. Może to powodować słabe widzenie, martwe punkty i podwójne widzenie. Możesz również odczuwać ból oka.
• Poprzeczne zapalenie rdzenia. Ten stan obejmuje uszkodzenie rdzenia kręgowego. Objawy mogą obejmować osłabienie mięśni, drętwienie i mrowienie lub problemy z pęcherzem i jelitami.
• Objaw Lhermitte'a. Znany również jako zjawisko krzesła fryzjerskiego, stan ten jest spowodowany uszkodzeniem górnej części rdzenia kręgowego. Uczucie przypominające porażenie prądem elektrycznym przechodzi od karku do kręgosłupa. Może się to zdarzyć, gdy pochylisz szyję w dół.

CIS może powodować trudności z:

• równowaga i koordynacja
• zawroty głowy i drżenie
• sztywność lub spastyczność mięśni
• funkcje seksualne
• pieszy

Zarówno CIS, jak i SM powodują uszkodzenie osłonki mielinowej. Zapalenie powoduje powstawanie zmian. Te sygnały przerywają sygnały między mózgiem a resztą ciała.

Objawy zależą od lokalizacji zmian. Mogą wahać się od ledwo wykrywalnych do dezaktywujących. Trudno jest odróżnić CIS od SM na podstawie samych objawów.

Różnicę między tymi dwoma stanami można wykryć za pomocą rezonansu magnetycznego. Jeśli istnieją dowody tylko jednego odcinka, prawdopodobnie masz CIS. Jeśli obrazy pokazują wiele zmian i dowody innych epizodów oddzielonych przestrzenią i czasem, możesz mieć SM.

Co powoduje CIS i kto jest bardziej zagrożony?

CIS jest wynikiem zapalenia i uszkodzenia mieliny. Może to wystąpić w dowolnym miejscu w ośrodkowym układzie nerwowym. Nie jest do końca jasne, dlaczego tak się dzieje. Zidentyfikowano niektóre czynniki ryzyka:

• Wiek. Chociaż CIS można rozwinąć w każdym wieku, diagnozuje się go zwykle u młodych dorosłych w wieku od 20 do 40 lat.
• Genetyka i środowisko. Ryzyko zachorowania na SM jest większe, jeśli masz rodzica, który je ma. Ogólnie stwardnienie rozsiane występuje częściej na obszarach położonych dalej od równika. Możliwe, że jest to połączenie czynnika środowiskowego i predyspozycji genetycznych.
• Płeć. CIS występuje dwa do trzech razy częściej u kobiet niż u mężczyzn.

Epizod CIS w przeszłości zwiększa ryzyko zachorowania na SM.

Jak diagnozuje się CIS?

Twój lekarz pierwszego kontaktu prawdopodobnie skieruje Cię do neurologa. Pierwszym krokiem jest pełna historia choroby i omówienie objawów. Następnie będziesz potrzebować badania neurologicznego, które może obejmować sprawdzenie:

• równowaga i koordynacja
• ruchy oczu i podstawowe widzenie
• odruchy

Niektóre testy diagnostyczne, które pomogą znaleźć przyczynę twoich objawów, to:

Badania krwi

Nie ma badania krwi, które mogłoby potwierdzić lub wykluczyć CIS lub SM. Jednak badania krwi odgrywają ważną rolę w wykluczaniu innych schorzeń, które dają podobne objawy.

MRI

MRI mózgu, szyi i kręgosłupa jest skutecznym sposobem wykrywania zmian spowodowanych demielinizacją. Barwnik wstrzyknięty do żyły może uwydatnić obszary aktywnego zapalenia. Barwnik kontrastowy pomaga określić, czy to twój pierwszy odcinek, czy też miałeś inne.

Kiedy masz jeden objaw spowodowany przez jedną zmianę, nazywa się to epizodem jednoogniskowym. Jeśli masz kilka objawów spowodowanych wieloma zmianami, miałeś epizod wieloogniskowy.

Nakłucie lędźwiowe (nakłucie lędźwiowe)

Po nakłuciu lędźwiowym płyn mózgowo-rdzeniowy jest analizowany pod kątem markerów białkowych. Jeśli masz więcej niż normalnie, może to wskazywać na zwiększone ryzyko SM.

Potencjały wywołane

Potencjały wywołane mierzą, jak mózg reaguje na wzrok, dźwięk lub dotyk. Około 30 procent osób z CIS ma nieprawidłowe wyniki w zakresie potencjałów wywołanych wzrokiem.

Przed postawieniem diagnozy należy wykluczyć wszystkie inne możliwe diagnozy.

Oto niektóre z nich:

• zaburzenia autoimmunologiczne
• choroby genetyczne
• infekcje
• zaburzenia zapalne
• Zaburzenia metaboliczne
• nowotwory
• choroba naczyniowa

W jaki sposób CIS przechodzi do stwardnienia rozsianego?

CIS niekoniecznie prowadzi do SM. To może na zawsze pozostać odosobnionym wydarzeniem.

Jeśli twój MRI wykrył zmiany podobne do SM, istnieje 60 do 80 procent szans, że będziesz miał kolejny zaostrzenie i diagnozę SM w ciągu kilku lat.

Jeśli MRI nie wykryje zmian podobnych do SM, prawdopodobieństwo rozwoju SM w ciągu kilku lat wynosi około 20 procent.

Powtarzające się zaostrzenia aktywności choroby są charakterystyczne dla SM.

Jeśli masz drugi epizod, twój lekarz prawdopodobnie będzie chciał innego MRI. Dowody na liczne uszkodzenia oddzielone czasem i przestrzenią wskazują na rozpoznanie SM.

Jak traktuje się CIS?

Łagodny przypadek CIS może ustąpić samoistnie w ciągu kilku tygodni. Może ustąpić, zanim postawisz diagnozę.

W przypadku poważnych objawów, takich jak zapalenie nerwu wzrokowego, lekarz może przepisać leczenie steroidami w dużych dawkach. Te sterydy są podawane we wlewie, ale w niektórych przypadkach można je przyjmować doustnie. Sterydy mogą pomóc w szybszym wyleczeniu się z objawów, ale nie wpływają na ogólną perspektywę.

Istnieje wiele leków modyfikujących przebieg choroby, stosowanych w leczeniu SM. Zostały zaprojektowane w celu zmniejszenia częstotliwości i nasilenia zaostrzeń. U osób z CIS te leki można stosować w nadziei na opóźnienie wystąpienia SM.

Niektóre z leków zatwierdzonych do CIS to:

• Avonex (interferon beta-1a)
• Betaseron (interferon beta-1b)
• Copaxone (octan glatirameru)
• Extavia (interferon beta-1b)
• Glatopa (octan glatirameru)
• Mayzent (siponimod)
• Tysabri (natalizumab)
• Vumerity (fumaran diroksymelu)

Zapytaj swojego neurologa o potencjalne korzyści i ryzyko każdego z nich, zanim zdecydujesz się na przyjęcie jednego z tych silnych leków.

Jaka jest perspektywa?

W przypadku CIS nie ma sposobu, aby wiedzieć na pewno, czy w końcu rozwinie się SM. Możesz już nigdy nie mieć kolejnego odcinka.

Ale jeśli wydaje się, że jesteś w grupie wysokiego ryzyka zachorowania na SM, musisz wziąć pod uwagę wiele rzeczy.

Następnym krokiem jest konsultacja z neurologiem doświadczonym w leczeniu CIS i SM. Przed podjęciem decyzji dotyczących leczenia warto zasięgnąć drugiej opinii.

Niezależnie od tego, czy zdecydujesz się zażywać leki na SM, czy nie, pamiętaj, aby powiadomić lekarza przy pierwszych oznakach kolejnego epizodu.

SM dotyka każdego inaczej. Nie da się przewidzieć długoterminowych perspektyw jednej osoby. Po 15-20 latach jedna trzecia osób ze stwardnieniem rozsianym ma minimalne lub żadne upośledzenie. Połowa ma postępującą postać SM i narastające upośledzenia.