Zrozumienie trichotillomanii: chęć wyrywania włosów

Wszyscy na swój sposób radzimy sobie z lękiem i stresem. W przypadku osób z trichotillomanią może to oznaczać przytłaczającą chęć wyrywania własnych włosów. Z biegiem czasu wielokrotne wyrywanie włosów może prowadzić do łysienia i jeszcze większego niepokoju emocjonalnego.

Tutaj omówimy oznaki i objawy trichotillomanii oraz sposoby leczenia tego schorzenia.

Co to jest trichotillomania?

Trichotillomania (TTM) to zaburzenie psychiczne, w którym ludzie odczuwają przytłaczającą potrzebę wyrywania sobie włosów. Badania sugerują, że 0,5 do 2 procent ludzi ma TTM.

W dzieciństwie wiele osób, które doświadczają trichotillomanii, skupia się na wyrywaniu włosów na skórze głowy, często skupiając się tylko na jednym lub dwóch obszarach; jednak osoby z TTM nie zawsze ograniczają ciągnięcie włosów do skóry głowy. Mogą wyrywać włosy z innych obszarów, takich jak brwi, rzęsy lub inne obszary na ciele, które mają włosy. Z biegiem czasu może to prowadzić do łysienia i przerzedzonych włosów.

Trichotillomania zwykle rozwija się w okresie dojrzewania, ale wiadomo, że pojawia się również u małych dzieci. Gdy się zacznie, może trwać kilka lat, kontynuując przez dorosłość. W równym stopniu dotyka mężczyzn i kobiety w dzieciństwie, ale może częściej dotykać kobiety w wieku dorosłym.

Niektóre kobiety zgłaszają większą potrzebę wyrywania włosów na początku cyklu miesiączkowego. W artykule z 2018 roku w Psychology Research zauważono, że zmiany hormonalne zachodzące w organizmie kobiety na początku cyklu mogą mieć wpływ na objawy trichotillomanii, ale naukowcy nie są pewni, dlaczego.

W studium przypadku z 2013 roku zauważono, że objawy trichotillomanii mogą również nasilać się w czasie ciąży z powodu zmian hormonalnych.

Jakie są objawy trichotillomanii?

Objawy trichotillomanii obejmują:

• wielokrotne wyrywanie włosów
• odrywanie kawałków włosów
• jedzenie włosów (trichofagia)
• uczucie ulgi po wyrywaniu włosów

Typowe obszary do wyrywania włosów obejmują:

• oskalpować
• brwi
• rzęsy
• brody
• włosy łonowe

Z biegiem czasu osoby dotknięte trichotillomanią mogą odczuwać skutki uboczne, takie jak:

• swędzenie lub mrowienie w miejscu wyrywania włosów
• łyse miejsca
• Rzednące włosy
• podrażnienia skóry
• niepokój społeczny

Co powoduje trichotillomanię?

Badacze nie są pewni, co powoduje trichotillomanię. Może istnieć genetyczny powód, dla którego ludzie go rozwijają. Pewną rolę mogą również odgrywać czynniki środowiskowe.

Według badania z 2016 r. Typowy wiek, w którym pojawiają się objawy, wynosi od 10 do 13 lat. Objawy zwykle zaczynają się od wyrywania włosów na skórze głowy, co powoduje, że osoba czuje się mniej niespokojna lub zestresowana.

Wiele osób nawet nie zauważa, że ​​wyrywają sobie włosy. Uświadomienie sobie, że wyrywają włosy, może prowadzić do większego uczucia niepokoju i zażenowania. To tworzy cykl niepokoju, wyrywania włosów, chwilowej ulgi, a następnie niepokoju, zażenowania i ponownego wyrywania włosów.

Trichotillomania to stan zdrowia psychicznego, który czasami wiąże się z innymi schorzeniami, takimi jak:

• zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD)
• niepokój
• depresja
• autyzm
• zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD)

Nie każdy, kto ma te schorzenia, doświadczy trichotillomanii. Objawy mogą pojawić się z wielu powodów, w tym:

• cieszą się uczuciem grubości włosów na palcach
• ciesząc się uczuciem ciągnięcia włosów na skórze głowy
• emocje, takie jak niepokój, nuda, złość, wstyd lub stres

Jak rozpoznaje się trichotillomanię?

Aby zdiagnozować trichotillomanię, lekarz omówi z Tobą historię choroby, a także objawy, których możesz doświadczać. Prawdopodobnie wykorzystają kryteria zawarte w nowym wydaniu Diagnostycznego i statystycznego podręcznika zaburzeń psychicznych, aby sprawdzić, czy objawy się zgadzają.

Według DSM-5 osoba, u której zdiagnozowano trichotillomanię, musi spełnić następujące warunki:

• nawracające wyrywanie włosów, powodujące wypadanie włosów
• wielokrotne próby zmniejszenia lub zatrzymania wyrywania włosów
• Wyrywanie włosów powoduje klinicznie istotny stres lub upośledzenie w życiu społecznym, zawodowym lub w innych ważnych obszarach funkcjonowania
• wyrywanie lub wypadanie włosów, które nie jest związane z innym stanem chorobowym (np. stanem dermatologicznym)
• wyrywania włosów nie da się lepiej wyjaśnić objawami innego zaburzenia psychicznego (np. próby poprawienia postrzeganej wady lub wady w wyglądzie dysmorfii ciała)

Twój lekarz wykluczy również inne przyczyny wypadania włosów i może skierować Cię do dermatologa (lekarza dermatologa).

Znalezienie pomocy dla trichotillomanii

Jeśli doświadczasz objawów trichotillomanii, nie jesteś sam. Trichotillomania jest diagnozowana przez specjalistę zdrowia psychicznego. Jeśli potrzebujesz pomocy w znalezieniu takiego lub jeśli ktoś, kogo kochasz, ma trichotillomanię, następujące zasoby mogą być w stanie pomóc:

• Krajowa linia pomocy SAMHSA. Ta infolinia oferuje informacje i pomoc w znalezieniu dostawcy zdrowia psychicznego w Twojej okolicy.
• National Alliance on Mental Illness (NAMI). NAMI zapewnia rzecznictwo, edukację i wsparcie osobom i rodzinom dotkniętym chorobą psychiczną.
• Fundacja TLC. Fundacja TLC na rzecz powtarzalnych zachowań skoncentrowanych na ciele jest organizacją oferującą wsparcie i edukację osobom dotkniętym trichotillomanią i innymi chorobami pokrewnymi.

Jak leczy się trichotillomanię?

Leczenie trichotillomanii zależy od nasilenia objawów. Specjalista zdrowia psychicznego może zalecić:

Terapia behawioralna

Badanie z 2012 roku wykazało korzyści płynące z treningu odwracającego nawyki (HRT) w leczeniu TTM. HRT działa przez:

• zwiększenie świadomości osoby na temat objawów i czynników wyzwalających TTM
• zastąpienie zachowania związanego z wyrywaniem włosów innym zachowaniem
• znajdowanie sposobów na utrzymanie motywacji do powstrzymania wyrywania włosów
• ćwiczenie nowych, wyuczonych umiejętności w różnych sytuacjach

Leki

Według przeglądu badań z 2013 roku trzy leki mogą mieć wpływ na trichotillomanię:

• N-acetylocysteina
• olanzapina
• klomipramina

Badacze zauważyli, że próby kliniczne z tymi lekami miały bardzo małe rozmiary.

Jakie są perspektywy dla osób z trichotillomanią?

Trichotillomania jest często niedodiagnozowana. Ci, którzy mają objawy, mogą czuć się zawstydzeni lub bać się porozmawiać z lekarzem o tym, czego doświadczają. Objawy mogą wpływać na osobę tylko przez kilka miesięcy, podczas gdy mogą wpływać na inną osobę przez wiele lat.

Wiele osób zgłasza objawy występujące w cyklach, w których potrzeba wyrywania włosów może występować często przez kilka miesięcy, a następnie na chwilę całkowicie ustąpić.

Jak porozmawiać z przyjacielem o trichotillomanii

Jeśli uważasz, że twój przyjaciel lub ukochana osoba doświadcza objawów trichotillomanii, może być trudno wiedzieć, co powiedzieć. Oto kilka porad:

Unikaj mówienia takich rzeczy jak:

• „Dlaczego po prostu nie przestaniesz wyrywać sobie włosów?” Najprawdopodobniej twoja ukochana osoba zadaje sobie to samo każdego dnia. Powiedzenie czegoś takiego może pogorszyć ich poczucie winy i wstydu.
• „Po prostu znajdź inny sposób radzenia sobie ze stresem”. Prawdopodobnie próbowali to zrobić setki razy. Zamiast tego porozmawiaj z ukochaną osobą o tym, co czuje i zapytaj, jak możesz ją najlepiej wesprzeć.

Powiedz to zamiast tego:

• "Jak mogę pomóc?" Niezależnie od tego, czy chodzi o pomoc w znalezieniu doświadczonego pracownika służby zdrowia, zlokalizowanie lokalnych grup wsparcia, czy po prostu słuchanie, możesz pokazać, że jesteś tam dla nich.

Podsumowując

Trichotillomania dotyka każdego roku wiele osób na całym świecie i jest uważana za uleczalną chorobę psychiczną. Istnieje wiele sposobów radzenia sobie z tym za pomocą terapii i leków.

Jeśli Ty lub ktoś, kogo znasz, doświadcza tych popędów, skontaktuj się ze swoim lekarzem rodzinnym, specjalistą zdrowia psychicznego lub grupą wsparcia trichotillomanii.